عارفانه عارفانه هایی شاعرانه از سلیمان ابوالقاسمی

[م . میشی]

زندگی گَه تلخ و گَه شیرین شود
یـاد رب بر دردها تسکین شود
هر که با معبودِ خود بیگانه شد
از فشارِ غصه ها غمگیـن شود
سلیمان ابوالقاسمی

 

[م . میشی]

ریا کار از خـدا پروا ندارد
به جز دوزخ دگر ماوا ندارد
بدوشد شیرِ دنیا را چه آسان
خبـر از سختیِ عقبا ندارد
سلیمان ابوالقاسمی

 

[م . میشی]

یک جملـه شد کفایت معیارِ بر رفاقت
آن را گزین که دارد یکرنگی و صداقت
سلیمان ابوالقاسمی

 

[م . میشی]

جز درِ کـویِ شمـا نیست پنـاهِ دگرم
ور بـرانیــد مـرا گـر نکنیدم نظـرم
از سرِ کویِ شما مـن نروم جایِ دگر
دستِ خود تا بکشی از سرِ لطفت به سرم
سلیمان ابوالقاسمی

 

[م . میشی]

عیدِ قربان شد و قربانیِ نَفس و هوسم
آن قَدَر مستم و از یاد برفت در قفسم
حلق ز گوسفند بریدم نبریدم ز هـ*ـوس
در هـراسم که بُـرَد نَفسِ خبیثـم نَفَسَم
سلیمان ابوالقاسمی

 

[م . میشی]

شهـادت می دهـم بـر آن خدایـی
نـدارد او شریک در پـادشاهـی
خدا را گـر شریکی در جهان بود
تفرق بی گمان در نظمِ آن بود
ز تو نعمت رسد بر من فراوان
شوم از لطفِ تو، من مات و حیران
حساب دانــانِ عالــم را بخــوانـم
کـه تـا تعــدادِ نعمت هـا بدانـم
یقیـن عاجـز بمـانند از شمارش
خجالت مــن بمـانــم در ستایش
گـواهي مـي دهم يارب ز ايمان
بمــانـم تا ابـد بر عهد و پيمان
سلیمان ابوالقاسمی