عارفانه عارفانه هایی شاعرانه از سلیمان ابوالقاسمی

[م . میشی]

سجـود اوجِ عبادت باشد ای دوست
خلوص رمزِ صداقت باشد ای دوست
اگر خواهی که ره یابی به جَنّت
بدان راهش ندامت باشد ای دوست
سلیمان ابوالقاسمی

 

[م . میشی]

ای کـه داری ادعـای بندگی
کو خدا یک دم ترا در زندگی
یادِ هر که می کنی جز یادِ او
گو کنی فردا چه با شرمنده گی
سلیمان ابوالقاسمی

 

[م . میشی]

این کلامِ مرتضی بر اهلِ عالم شد ندا
او وصی برمصطفی منصوب باشد از خدا
بندهِ خوبِ خدا باشد چو با شرم و حیا
گر بمیرد ، نزدِ مردم او نمی گردد گدا
سلیمان ابوالقاسمی

 

[م . میشی]

کسی یــادِ خــدا بسیـار دارد
بـه جنّت بـا خـدا دیـدار دارد
کسی که با خدایش نیست کاری
یقیــن دارد ، دلی بیمــار دارد
سلیمان ابوالقاسمی

 

[م . میشی]

آن چـه باشد قیمتش نازل شده
بـا زبـانِ هـرزهِ گـو زایل شده
ریزشِ آن را دگر نیست واهمه
وا مصیبت زین سبب حاصل شده
سلیمان ابوالقاسمی

 

[م . میشی]

من به مهـرِ دوستان خو کرده ام
زین گلستان عطرِخوش بو کرده ام
مـی روم چنـد روز از بهـرِ سفـر
رشتهِ مهـرم بـه شعـر رو کرده ام
سلیمان ابوالقاسمی

 

[م . میشی]

چو مهمان باید از دنیا گذر کرد
ز قلب خود هوایِ نَفس بِدر کرد
مشو غافل هـ*ـوس در دل كند جا
ز پا افتد هرآنکس را خطر کرد
سلیمان ابوالقاسمی

 

[م . میشی]

کسی دارد به قدرِ ارزن ایمان
مطیع باشد یقین بر حیِ سبحان
مباد یک آن رهِ عصیان بپوئیم
به زیرِ پا نهیم ما عهد و پیمان
ره و رسمِ پیمبر سیره سازیم
جدا هر گز نگردیم ما ز قرآن
حدیث از مصطفی بر خلق عالم
مده دشنام به کس حتی به شیطان
اگر خواهی امـان یابی تو از او
پنـاه بر از شرورِ او به یزدان
سلیمان ابوالقاسمی

 

[م . میشی]

شرمنــده و روسیـاهــم ای دوست
دلــداده و بــی پنـاهــم ای دوست
هــر جمعــــه در انتظـــارِ دیـــدار
سرگشته و چشم به راهم ای دوست
سلیمان ابوالقاسمی

 

[م . میشی]

گر که پنداری تو خود را مهربان
نزدِ مردم پند مده بر این و آن
سلیمان ابوالقاسمی