عارفانه عارفانه هایی شاعرانه از سلیمان ابوالقاسمی

[م . میشی]

من امشب بـر سرم قرآن بگیرم
پنــاه بـر دامــنِ یـزدان بگیرم
بمانـم تا ابـد بر عهـد و پیمان
که تا محشر ، سر و سامان بگیرم
سلیمان ابوالقاسمی

 

[م . میشی]

خطـا از بس کـه مـن بسیـار دارم
گــره هــا زیـن سبب در کـار دارم
سه قدر بگذشت ولی نگذشتم از خود
هنــوز بـر کـارِ زشت اصـرار دارم
چنـان مـسـ*ـتِ مـی دنیــایِ پستــــم
نمــی دانـــم دلـــی بیمـــار دارم
نه ترس و واهمـه از روزِ محشر
چنان گشتـم کـه گـو انکـار دارم
خـدایـا چـاره ای بر دردِ مـن کن
اگـر چــه قــدرِ بـی مقـدار دارم
بنوشان شهـدِ ذکـرت را به کامم
نیـاز بـر مهـرِت ای خَمّـار دارم

سلیمان ابوالقاسمی

 

[م . میشی]

علی شمع و علی پروانه باشد
علی میـزان علی پیمـانه باشد
اگر خواهی نوشید*نی ِ وصل جانان
علی ساقی به آن میخانه باشد
سلیمان ابوالقاسمی

 

[م . میشی]

مرهمِ دردِ من است گوشهِ چشمت به خدا
هر کجا هم بروم نیست دلم از تو جدا
دردِ هجرانِ تو آخر کُشَدم مهدی جان
یوسفِ فاطمـه ، جانم بـه نگاهِ تو فدا
سلیمان ابوالقاسمی

 

[م . میشی]

هر که را گردد نگهدارِ زبــان
سر فـرازست نـزدِ دادارِ جهـان
ناکس آن کس بد بگوید از کسی
نـاروا گـویـد چـو اسرارِ نهـان
سلیمان ابوالقاسمی

 

[م . میشی]

این حدیث از مصطفی ، همچون دُرَر
زانچه بر گوشَت ، ضرر دارد ، حَـذَر
دور شو از کبر و حرص و از حسد
بر هـ*ـوس هم کور و کر گردد بشر
سلیمان ابوالقاسمی

 

[م . میشی]

عالمان اندر زمین ، همچون نجوم در آسمان
ره نیـابنـد راهیـان ، آنگـه نبـاشند عالمـان
گر چه قدر و قیمتِ آنـان ندانند خاکیان
نزدِ یزدانِ حکیم ، بی شک بمانند جاودان
سلیمان ابوالقاسمی

 

[م . میشی]

با خدا یک ماه کردم گفتگـو
گفته بودم دردِ خود را مو به مو
خالقـم فرمود ز دردت آگهـم
دعوتت کردم که آیی درگهم
بیست ونه روزست مهمانِ منی
چون عزیزی برسرِخوانِ منی
گر وفاداری تو بر قرآنِ من
تا ابد هستی یقین مهمانِ من
شرمسارم یارب از احسانِ تو
بوده ام یک ماه من مهمانِ تو
ریزه خوارِ خوانِ اکرامت منم
مرغِ عشقِ بر سرِ بامت منم
سلیمان ابوالقاسمی

 

[م . میشی]

بگذشته از بهار ، نگارم نیامدی
بی تابم از فراق ، قرارم نیامدی
هر جمعه ندبه ام بشوید غبارِغم
یک لحظه، ای سوارکنارم نیامدی
سلیمان ابوالقاسمی

 

[م . میشی]

مرتضی آن اسوهِ نیکـو خصال
رهبـرِ نیکان ز سویِ ذوالجلال
این چنین فرمود و آمد در غُرَر
بـایـدت بـاشی پـیِ رزقِ حلال
سیرهِ نیکـو نمـا تـو پیشه ات
کن چنین رفتار با اهل و عیال
ذکر و یادِ حق مبر از خاطرت
گر که خواهی روزِعقبا را وصال
این غزل گفتم من از آن دُرّ کلام
زین سبب تا ره بپویم بر کمال
سلیمان ابوالقاسمی