عارفانه عارفانه هایی شاعرانه از سلیمان ابوالقاسمی

[م . میشی]

بــایـــد پــی عیب کس نباشیم
بــر زخـــم کسی مگس نباشیم

سلیمان ابوالقاسمی

 

[م . میشی]

خروشید و هم از لطف خدا گفت
سخن از راه و رسم مصطفی گفت
مسلمانـی حیـات تـازه ای یافت
کلامـی دلنشین از مرتضی گفت
یقیـن از دیدگانش مـوج میــزد
نگـر از یـاری دیـن خـدا گفت
نگاهش همچو خورشیدی فروزان
ز لطف حـق همیشه در دعا گفت
یقین سر مطلع ابیات رمزیست
سلیمان شعر خود بی ادعا گفت
سلیمان ابوالقاسمی

 

[م . میشی]

دل پر کینه را کی می تکانی
به جای کینه مهر کی می نشانی
دلت را آشنا با ذکر حق کن
نشد امروز دگر کی می توانی
سلیمان ابوالقاسمی

 

[م . میشی]

به غفلت زندگی طی می کنم من
بهار عمر خـود دی می کنم من
اگر یک جلـوه بر قلبم بتابی
خیال بر معصیت کی می کنم من
سلیمان ابوالقاسمی

 

[م . میشی]

مـویـه از درد فراقت نکنم پس چه کنم
هر کجا گـر صدایت نکنم پس چه کنم
دشمـن از غیبت تـو زخم زبانم می زند
یک نه صد جان فدایت نکنم پس چه کنم
سلیمان ابوالقاسمی

 

[م . میشی]

در تُحَف دیدم حدیثی این چنین
از امام صادق آن رُکن رَکین
بو بصیر خواهی نمانی بی رفیق
هرگز از مردم مکن تفتیش دین
سلیمان ابوالقاسمی

 

[م . میشی]

گنه کردم ، از تو ، حیایی نکردم
تو دیدی مرا ، من نگاهی نکردم
نه بیم و هراسی ز روزِ قیامت
تو گویی که اصلا خطایی نکردم
سلیمان ابوالقاسمی

 

[م . میشی]

محبّت راز و رمـزِ زندگانی
مهیـن گنـج و کلیـدِ شادمانی
مدارا پایه های اُنس و اُلفت
دوامِ زنـدگـی در مهــربانـی
سلیمان ابوالقاسمی

 

[م . میشی]

جمعه چون می گذرد سوز بجا می ماند
گر چه لب در غم هجران دعا می خواند
هر چقدر ندبه کنم من ز فراقت مولا
از تو یک نکته به گوشم ندا می ماند
فـرجـم را ز خدا از سر اخلاص بخواه
چون فرج دست خدا هست خدا می داند
سلیمان ابوالقاسمی

 

[م . میشی]

مرا جز رشتهِ مهرت به سر نیست
پناهم جز به تو جایِ دگر نیست
کـرم فـرمـا نمــا یـارب نگـاهم
ز تو خیر و صلاحم را بخواهم
شبِ عسرت ز نصرت روز گردان
مــرا در کـارهـا پیــروز گردان
لبـاسِ عـافیـت بـر مــن بپـوشان
سلامت را چو شهد بر من بنوشان
بران شر و بدی یارب ز پیشم
عزیزم کـن میانِ قـوم و خویشم
تـو مـولایـی تـو آقایی تـو سرور
تـویــی از مهـربـانـان مهـربـانتـر
سلیمان ابوالقاسمی