عارفانه عارفانه هایی شاعرانه از سلیمان ابوالقاسمی

[م . میشی]

گر که دیدی جاهلی ل*ب.ه*ا گشود
عاقلـی بر حرفِ او منما ورود
هر چه گوید جهلِ خود امضاء کند
با سکوت باید خطا افشا نمود
سلیمان ابوالقاسمی

 

[م . میشی]

هرکه دین را صرفِ دنیا می کند
نفـعِ خود در دین معنا می کند
ذبحِ شرعی می کند هر ناپسند
کی دگر او فکرِ فردا می کند
سلیمان ابوالقاسمی

 

[م . میشی]

نیمِ پیری را ز غم باید شمرد
کیست بدنیا آمد و او غم نخورد
سلیمان ابوالقاسمی

 

[م . میشی]

دلبرِ شیرین سخن از پرده کی آیی برون
سر به صحرا میگذاریم عاقبت ما از جنون
مدعی هر دم زند زخمِ زبان از راهِ طعن
دردِ ما از هجرِ تو هر لحظه می گردد فزون

 

[م . میشی]

حریم کویِ رضـا کعبه و صفا باشد
رضایِ حق به رضایِ امام رضا باشد
سلام ما به امامی که مظهرِ صبرست
قلوبِ خسته دلان کی از او جدا باشد
یمِ کرم رضـا و نیاز به قطره لطفیم
خوشا به حال کسی نزدِ او گدا باشد
به بارگاهِ ضامنِ آهو دلم هوایی شد
هوایِ کویِ رضا بی گمان شفا باشد
در آرزویِ نگاهی نگاهِ من مانده
یقین ز جانبِ مولا نگاه به ما باشد

 

[م . میشی]

هر کجا من بروم جز درِ تو نیست دری
نیست مرا هیچ غمی گر که تو از من گذری

 

[م . میشی]

غمی همچون غمِ قرض و دیون نیست
چو خونِ دل درون است و برون نیست
بگویم من ز دردِ سخت و جانکاه
ز دردِ چشم برون است و درون نیست
سلیمان ابوالقاسمی

 

[م . میشی]

امیـدم را ز مـردم مـن بـریـدم
بـه سویِ درگهت یـارب دویدم
ز تـو خیـر و صلاحم را بخواهم
کـرم فـرمـا نمـا یـارب نگاهـم
ز قرآن شرحِ صدر بر من عطا کن
مرا ایمـن خـدا از هـر خطا کن
ز اخـلاصـم بـه درگاهت بیایـم
اجـابت کــن خــداونــدا دعــایــم
سلیمان ابوالقاسمی

 

[م . میشی]

ای آنکه بر خلایقِ عالم سرآمدی
این جمعه هم گذشت ولیکن نیامدی
گفتا مزن تو لاف ، اگرعاشقی بگو
از چه سرِ قرار به چشمِ سرآمدی
سلیمان ابوالقاسمی

 

[م . میشی]

محبت راز و رمزِ زندگانی
مدار و محورِ هر شادمانی
جوابِ تلخ را با مهر گفتن
ادب در سایه سار مهربانی
سلیمان ابوالقاسمی