- عضویت
- 2019/04/27
- ارسالی ها
- 967
- امتیاز واکنش
- 3,361
- امتیاز
- 481
یات جهان
از ابتدای کتاب تا این فصل، هرچه خواندیم، مربوط به فضای فکری و معنوی و جغرافیایی میهن عزیزمان ایران بوده است؛ امّا در این فصل با متنها و شاعران و نویسندگانی آشنا می شویم که بیرون از جغرافیای فرهنگی ایران را تصویر میکنند و مسایل سرزمینهای دیگر یا موضوعهای بشری را در جهان، نشان می دهند.
از طریق مطالعۀ این فصل، با افکار مشاهیر، اندیشههای ملل و آثار برجسته و شخصیت های مشهور ادبیات جهان آشنا خواهیم شد.
آموزه ۱۷ ام: سپیده دم
تو را «جنوب» نامیدم / ای که ردای حسین را بر دوش / و خورشید کربلا را در بر داری
قلمرو زبانی: منظور از جنوب، جنوب فلسطین است / ردا: بالاپوش / بر: کنار، آغـ*ـوش / دوش: شانه / قلمرو ادبی: جانبخشی در همه بیتها / ردای حسین را بر دوش داشتن، خورشید کربلا را در بر داشتن: کنایه از ادامه دادن راه امام حسین / خورشید کربلا: استعاره از امام حسین / دوش، بر: تناسب / تلمیح به داستان کربلا / جناس همسان: بر نخست و بر دوم / جناس ناهمسان: در، بر
بازگردانی: ای جنوب فلسطین تو بالاپوش امام حسین را بر شانه انداختهای و کنارت امام حسین است و راه او را ادامه می دهی.
پیام: ادامه دادن راه امام حسین.
ای سرخ گل که فداکاری پیشه کردی / ای انقلاب زمین که با انقلاب آسمان برَین / پیوند خوردهای
قلمرو زبانی: پیشه: شغل / برین: بالایی / قلمرو ادبی: ای سرخ گل: جانبخشی / سرخ گل، انقلاب زمین: استعاره از جنوب فلسطین /
بازگردانی: فلسطین برای حفظ میهن فداکاری می کند و سرچشمه انقلابات است؛ نیز با دگرگونی آسمان پیوند خورده است. (سرنوشت آن را خدا رقم می زند.)
پیام: جانفشانی برای میهن
ای سرزمینی کز خاکت / خوشههای گندم می روید / و پیامبران برمی خیزند.
قلمرو زبانی: روییدن: (بن ماضی: رست، بن مضارع: روی) / قلمرو ادبی: گندم: نماد نعمت و حاصلخیزی / خوشههای گندم می روید: کنایه از اینکه فلسطین حاصل خیز است. / و پیامبران برمی خیزند: این سرزمین پیامبرخیز و مقدس است / تلمیح
بازگردانی: ای سرزمینی که حاصلخیزی؛ همچنین منطقه ای که بیشتر پیامبران از آن برخاسته اند.
پیام: ستایش میهن.
از ابتدای کتاب تا این فصل، هرچه خواندیم، مربوط به فضای فکری و معنوی و جغرافیایی میهن عزیزمان ایران بوده است؛ امّا در این فصل با متنها و شاعران و نویسندگانی آشنا می شویم که بیرون از جغرافیای فرهنگی ایران را تصویر میکنند و مسایل سرزمینهای دیگر یا موضوعهای بشری را در جهان، نشان می دهند.
از طریق مطالعۀ این فصل، با افکار مشاهیر، اندیشههای ملل و آثار برجسته و شخصیت های مشهور ادبیات جهان آشنا خواهیم شد.
آموزه ۱۷ ام: سپیده دم
تو را «جنوب» نامیدم / ای که ردای حسین را بر دوش / و خورشید کربلا را در بر داری
قلمرو زبانی: منظور از جنوب، جنوب فلسطین است / ردا: بالاپوش / بر: کنار، آغـ*ـوش / دوش: شانه / قلمرو ادبی: جانبخشی در همه بیتها / ردای حسین را بر دوش داشتن، خورشید کربلا را در بر داشتن: کنایه از ادامه دادن راه امام حسین / خورشید کربلا: استعاره از امام حسین / دوش، بر: تناسب / تلمیح به داستان کربلا / جناس همسان: بر نخست و بر دوم / جناس ناهمسان: در، بر
بازگردانی: ای جنوب فلسطین تو بالاپوش امام حسین را بر شانه انداختهای و کنارت امام حسین است و راه او را ادامه می دهی.
پیام: ادامه دادن راه امام حسین.
ای سرخ گل که فداکاری پیشه کردی / ای انقلاب زمین که با انقلاب آسمان برَین / پیوند خوردهای
قلمرو زبانی: پیشه: شغل / برین: بالایی / قلمرو ادبی: ای سرخ گل: جانبخشی / سرخ گل، انقلاب زمین: استعاره از جنوب فلسطین /
بازگردانی: فلسطین برای حفظ میهن فداکاری می کند و سرچشمه انقلابات است؛ نیز با دگرگونی آسمان پیوند خورده است. (سرنوشت آن را خدا رقم می زند.)
پیام: جانفشانی برای میهن
ای سرزمینی کز خاکت / خوشههای گندم می روید / و پیامبران برمی خیزند.
قلمرو زبانی: روییدن: (بن ماضی: رست، بن مضارع: روی) / قلمرو ادبی: گندم: نماد نعمت و حاصلخیزی / خوشههای گندم می روید: کنایه از اینکه فلسطین حاصل خیز است. / و پیامبران برمی خیزند: این سرزمین پیامبرخیز و مقدس است / تلمیح
بازگردانی: ای سرزمینی که حاصلخیزی؛ همچنین منطقه ای که بیشتر پیامبران از آن برخاسته اند.
پیام: ستایش میهن.
دانلود رمان و کتاب های جدید