معرفی و نقد «بخوان، بی‌گور، بخوان» | جزمین وارد

[«n-i-y-a»]

«تا زمانی که آمریکا رمان‌نویسانی چون «جزمین وارد» دارد، روحش را از دست نخواهد داد.» این جمله‌ای است که «پملا میلر» درباره نویسنده رمان «بخوان، بی‌گور، بخوان» گفته است. در دومین کتاب برنده جایزه ملی کتاب آمریکای «وارد»، زنی سیاهپوست با دو فرزند خود راهی سفری جاده‌ای می‌شود تا همسر سفیدپوستش را پس از آزادی از زندان برگرداند. سفر بدون مشکل پیش نمی‌رود و این هم‌مسیری، رابـ ـطه عشق – نفرت بین نژادها را به نحوی هنرمندانه به نمایش می‌گذارد.
به عقیده «سارا بیگلی»، این اثر، ریسکی‌ترین کار «وارد» تاکنون است. این رمان به همان شیوه داستانی «مصرف دوباره استخوان‌ها» شروع می‌شود و در میانه راه به سمت المان‌های ماوراءالطبیعی می‌رود.