معرفی و نقد «رومئو و ژولیت» | ویلیام شکسپیر

[«n-i-y-a»]

رومئو و ژولیت – Romeo and Juliet[/JUSTIFY][/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

نویسنده: ویلیام شکسپیر – William Shakespeare​

[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

سال انتشار: ۱۵۹۷​

[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)][/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

شکاف نسل ها در نمایشنامه رومئو و ژولیت​

[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

رومئو و ژولیت اگرچه داستان عشق دو جوان است، اما در عین حال به روایت رقابت میان خانواده های پا به سن گذاشته آن ها هم می پردازد. نکته عجیب این است که با وجود این که دشمنی میان دو خانواده کپیولت و مونتیگو یکی از عناصر کلیدی این نمایشنامه است، اما هیچ وقت درباره ریشه های این کینه قدیمی صحبتی به میان نمی آید. علاوه بر دشمنی میان خانواده ها، به نظر می رسد این نمایشنامه نیم نگاهی هم به کشمکش میان نسل ها دارد. در گذشته والدین معمولا نظرات خود را بر فرزندانشان تحمیل می کردند. اما دو عاشق هنجار شکن این نمایشنامه می خواهند قوانین سخت گیرانه اجتماعی را به نفع خودشان کنار بزنند. این عصیان گری جوانانه در نهایت به فاجعه منجر می شود. اما شکسپیر توقع دارد ما خودمان مقصر این تراژدی را پیدا کنیم. ​

[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

منبع الهام شکسپیر برای این نمایشنامه، شعری است از آرتور بروک با نام ماجرای غم انگیز رومئوس و ژولیت. در این اثر، ژولیت یک دختر ۱۶ ساله است و رومئو تا حدی از او بزرگ تر است. شکسپیر سن ژولیت را سه سال کاهش داده و او را ۱۳ ساله می کند. همان طور که کپیولت کهنسال به پاریس می گوید، ژولیت هنوز وارد دوره پر از تغییر و تحولات ۱۴ سالگی نشده است. این تمهید شکسپیر باعث می شود، بانوی اصلی این داستان شکل و شمایلی کودکانه تر داشته باشد و عشق را برای اولین بار تجربه کند. در زمانی که شکسپیر مشغول نوشتن این نمایشنامه بود، دختر خودش سوزانا به تازگی وارد ۱۳ سالگی شده بود. به همین دلیل به نظر می رسد شکسپیر شناخت زیادی از دختران نوجوان لجباز داشته است. هم رومئو و هم ژولیت با خانواده هایشان زندگی می کنند، به این ترتیب مجبورند از قوانین خانه پیروی کنند. اطاعت پذیری فرزندان از والدین یکی از ویژگی های عهد رنسانس است. رومئو به عنوان یک وارث مذکر، ادامه دهنده شجره نامه خانواده خود است. ژولیت اما تنها فرزند خانواده است، به همین دلیل ازدواج او برای خاندان کپیولت اهمیت زیادی دارد. پدر ژولیت کاملا مطمئن است در چنین مواردی در مقایسه با فرزند خود، شناخت بیش تری دارد. او ابتدا به دنبال گزینه ای است که باب میل خود ژولیت هم باشد، اما به تدریج تغییر نظر داده و مقدمات یک ازدواج اجباری را فراهم می کند. او در نهایت به ژولیت می گوید که ترجیح می دهد او را به ازدواج دوست خودش درآورد. به این ترتیب دخترش به چیزی در حد یک وسیله و ابزار تبدیل می شود که می توان آن را با ثروت و مقام یک خانواده ثروتمند ایتالیایی مبادله کرد. ​

[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

یکی از هنجار شکن ترین بخش های نمایشنامه مربوط به جایی است که ژولیت از رومئو می خواهد که رو در روی پدرش بایستد و حتی از پذیرش نام خاندان خود سرباز زند. این صحنه که در یک بالکن رخ می دهد نشان دهنده شخصیت قوی و قدرت تصمیم گیری بالای ژولیت است، و هم چنین توانایی او در مخالفت با والدین. این صحنه به نحوی طراحی شده که باعث بروز واکنش های مختلف در مخاطبان می شود. نوع واکنش ها بستگی به سن و سال مخاطبان دارد. ازدواج مخفی رومئو و ژولیت برای ما بسیار رمانتیک به نظر می رسد، اما فراموش نکنیم که این اقدام یعنی مخالفت با آرزوهای دو خانواده ای که دشمن قسم خورده هم دیگر هستند. بقیه شخصیت های نمایشنامه به دید مثبت به این ازدواج مخفیانه نگاه می کنند یا منفی؟ خود مخاطبان درباره این زوج چه احساسی خواهند داشت؟ ​

[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

شکسپیر با پایین آوردن سن دو عاشق جوان خود، اختلاف سنی آن ها با والدینشان را بیش تر کرده است و در جاهای مختلفی بر مساله سالخوردگی والدین تاکید می کند (در جایی از نمایشنامه خانم کپیولت به همسرش می گوید که او به یک عصای زیر بغـ*ـل نیاز دارد نه یک شمشیر). این اختلاف باعث بروز یک شکاف گسترده میان این دو نسل شده است. زوج جوان احساساتی این نمایشنامه در مورد عشق و احساس، نظراتی کاملا متفاوت نسبت به والدین خود دارند. این نوع از مشکلات که انگلستان قرن شانزدهم با آن ها دست و پنجه نرم می کرده، در دنیای ما هم همچنان وجود دارد. شکسپیر به شکل ماهرانه ای بدون این که از هیچ یک از این دو گروه طرفداری کند، داستان خود را تا به انتها روایت می کند. این خود مخاطب است که باید به بررسی تضاد میان محدودیت های خانواده و احساسات شخصی بپردازد، تضادی که گاهی اوقات منجر به بروز فجایع خشونت باری می شود. ​

[/BCOLOR]
[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

منبع: shakespeare’s globe​

[/BCOLOR]