nastaran*
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2018/02/18
- ارسالی ها
- 18
- امتیاز واکنش
- 77
- امتیاز
- 71
خلاصه : داستان از جایی شروع میشه که دکتر منت، که مدتها توی فرانسه به عنوان زندانی سیـاس*ـی اسیر بوده، آزاد میشه و زندگی جدیدی رو توی بریتانیا دنبال میکنه. در ادامه ما مسیر زندگی خونواده ی منت رو در جریان انقلاب فرانسه دنبال میکنیم.
راستش نسبت به این داستان احساسات ضد و نقیضی دارم.
اول از نکات مثبت شروع کنیم:
چیزی که این رمان که رو به یه اثر به یادموندنی تبدیل میکنه، و چیزی که در نهایت نقطه ی قوتش به عنوان یه رمان تاریخی حساب میشه، این هست که رمان موفق میشه تصویری واضح از انقلاب فرانسه به مخاطب بده. یا به عبارت دیگه میشه گفت روح انقلاب فرانسه رو توی خودش به تصویر میکشه.
ابتدای رمان ما با زاویه دید یک زندانی سیـاس*ـی طرف هستیم. در ادامه بقیه ی ظلم هایی که طبقه ی اشرافی حاکم به طبقه ی محروم فرانسه میکنه به خوبی به تصویر کشیده میشه. خشم و نفرت طبقه ی محروم کاملا قابل درک و قابل حسه. همه ی اینها دست به دست هم میده تا مخاطب با طبقه ی محروم و نهایتا انقلاب فرانسه همدردی قائل بشه.
توی نیمه ی دوم رمان، دیکنز موفق میشه سمت دیگه ی انقلاب فرانسه ( یا هر انقلابی رو ) به تصویر بکشه. و اون سمت نه چندان خوشایند انقلاب هست. وقتی که انقلاب موفق میشه و خشم سرکوب شده ی مردم تازه فرصت ابراز وجود پیدا میکنه، ما شاهد موج جدیدی از ناعدالتی ها و همینطور حمام خونی انقلاب فرانسه رو دنبال میکنه هستیم.
این ناعدالتی ها با هدف قرار دادن خونواه ی منت، که خودشون هم قربانی ناعدالتی های رژیم قبل بودن، به خوبی به تصویر کشیده شدن.
به نظرم داستان دو شهر به عنوان یه رمان تاریخی کاملا موفق میشه این واقعه ی تاریخی رو در قالب داستان خونواده ی منت به تصویر بکشونه.
چیز دیگه ای که در مورد این رمان خیلی دوست داشتم، شخصیت سیدنی بود. سیدنی یکی از شخصیت ها فرعی هست ولی بهترین پردازش رو توی رمان داره. یه وکیل موفق اما الکلی انگلیسی که فکر میکنه هیچ راهی برای نجات روحش نیست.
سیدنی فکر میکنم برای من یکی از دوست داشتنی ترین شخصیت ها توی ادبیات باشه. و یکی از بهترین چیزها در مورد این رمان.
سیدنی که فکر میکنه کاملا یه هدف از دست رفته هست.
سیدنی که توی چرخه نفرت از خودش گیر افتاده.
سیدنی که با فداکاری نهایی اش یه راهی هم برای رهایی خودش هم برای نجات خونواده ی شخصی که عاشقشه پیدا میکنه.
سیدنی و صحبت های نهایی اش، چیز دیگه ای هست که این رمان رو موندگار میکنه.
پایان این رمان هم فوق العاده زیباست. یکی از اون رمان هایی که پایانش واقعا باعث موندگاریش میشه. بعضی رمان ها پایانشون سطح رمان رو پایین میاره ( مثل جین ایر ) بعضی ها هم مثل این رمان پایانشون اونقدر فوق العاده هست که مخاطب میخواد همه ی نقص های دیگه ای که توی رمان دیده رو ببخشه.
اگه بخوام نقطه ی منفی رمان رو بگم، فقط شخصیت پردازی میمونه. شخصیت های دیگه به غیر از سیدنی، به اون صورت پردازشی ندارن. لوسی، چارلز و دکتر منت که شخصیت های اصلی داستان هستن همه شون تک بعدی هستن و هیچ چیز جالبی در موردشون وجود نداره.
به نظر من اینکه یه شخصیت فرعی توی رمان بیشتر از شخصیت های اصلی پردازش داشته باشه کمی آزاردهنده هست و خب چیز خوبی در مورد اون رمان نمیگه. ولی با توجه به اینکه توی موارد دیگه این رمان خیلی موفق عمل کرده میشه تا حدی از این مورد چشم پوشی کرد.
اگه بخوام یه خلاصه ی کلی بگم، به عنوان یه رمان تاریخی، اثر خیلی قوی هستش. نمیتونم بگم رمان مورد علاقه ام، چون واقعا با شخصیت پردازیش مشکل داشتم. اما از اون آثاریه که تا مدتها توی ذهن آدم حک میشه. این کار رو به عنوان یه رمان سرگرم کننده نخونین. ولی اگه دوست دارین رمانی با محتوای سیـاس*ـی بخونین، که آدم رو به فکر ببره و یه چیز جدید نشون بده، قطعا توصیه اش میکنم.
راستش نسبت به این داستان احساسات ضد و نقیضی دارم.
اول از نکات مثبت شروع کنیم:
چیزی که این رمان که رو به یه اثر به یادموندنی تبدیل میکنه، و چیزی که در نهایت نقطه ی قوتش به عنوان یه رمان تاریخی حساب میشه، این هست که رمان موفق میشه تصویری واضح از انقلاب فرانسه به مخاطب بده. یا به عبارت دیگه میشه گفت روح انقلاب فرانسه رو توی خودش به تصویر میکشه.
ابتدای رمان ما با زاویه دید یک زندانی سیـاس*ـی طرف هستیم. در ادامه بقیه ی ظلم هایی که طبقه ی اشرافی حاکم به طبقه ی محروم فرانسه میکنه به خوبی به تصویر کشیده میشه. خشم و نفرت طبقه ی محروم کاملا قابل درک و قابل حسه. همه ی اینها دست به دست هم میده تا مخاطب با طبقه ی محروم و نهایتا انقلاب فرانسه همدردی قائل بشه.
توی نیمه ی دوم رمان، دیکنز موفق میشه سمت دیگه ی انقلاب فرانسه ( یا هر انقلابی رو ) به تصویر بکشه. و اون سمت نه چندان خوشایند انقلاب هست. وقتی که انقلاب موفق میشه و خشم سرکوب شده ی مردم تازه فرصت ابراز وجود پیدا میکنه، ما شاهد موج جدیدی از ناعدالتی ها و همینطور حمام خونی انقلاب فرانسه رو دنبال میکنه هستیم.
این ناعدالتی ها با هدف قرار دادن خونواه ی منت، که خودشون هم قربانی ناعدالتی های رژیم قبل بودن، به خوبی به تصویر کشیده شدن.
به نظرم داستان دو شهر به عنوان یه رمان تاریخی کاملا موفق میشه این واقعه ی تاریخی رو در قالب داستان خونواده ی منت به تصویر بکشونه.
چیز دیگه ای که در مورد این رمان خیلی دوست داشتم، شخصیت سیدنی بود. سیدنی یکی از شخصیت ها فرعی هست ولی بهترین پردازش رو توی رمان داره. یه وکیل موفق اما الکلی انگلیسی که فکر میکنه هیچ راهی برای نجات روحش نیست.
سیدنی فکر میکنم برای من یکی از دوست داشتنی ترین شخصیت ها توی ادبیات باشه. و یکی از بهترین چیزها در مورد این رمان.
سیدنی که فکر میکنه کاملا یه هدف از دست رفته هست.
سیدنی که توی چرخه نفرت از خودش گیر افتاده.
سیدنی که با فداکاری نهایی اش یه راهی هم برای رهایی خودش هم برای نجات خونواده ی شخصی که عاشقشه پیدا میکنه.
سیدنی و صحبت های نهایی اش، چیز دیگه ای هست که این رمان رو موندگار میکنه.
پایان این رمان هم فوق العاده زیباست. یکی از اون رمان هایی که پایانش واقعا باعث موندگاریش میشه. بعضی رمان ها پایانشون سطح رمان رو پایین میاره ( مثل جین ایر ) بعضی ها هم مثل این رمان پایانشون اونقدر فوق العاده هست که مخاطب میخواد همه ی نقص های دیگه ای که توی رمان دیده رو ببخشه.
اگه بخوام نقطه ی منفی رمان رو بگم، فقط شخصیت پردازی میمونه. شخصیت های دیگه به غیر از سیدنی، به اون صورت پردازشی ندارن. لوسی، چارلز و دکتر منت که شخصیت های اصلی داستان هستن همه شون تک بعدی هستن و هیچ چیز جالبی در موردشون وجود نداره.
به نظر من اینکه یه شخصیت فرعی توی رمان بیشتر از شخصیت های اصلی پردازش داشته باشه کمی آزاردهنده هست و خب چیز خوبی در مورد اون رمان نمیگه. ولی با توجه به اینکه توی موارد دیگه این رمان خیلی موفق عمل کرده میشه تا حدی از این مورد چشم پوشی کرد.
اگه بخوام یه خلاصه ی کلی بگم، به عنوان یه رمان تاریخی، اثر خیلی قوی هستش. نمیتونم بگم رمان مورد علاقه ام، چون واقعا با شخصیت پردازیش مشکل داشتم. اما از اون آثاریه که تا مدتها توی ذهن آدم حک میشه. این کار رو به عنوان یه رمان سرگرم کننده نخونین. ولی اگه دوست دارین رمانی با محتوای سیـاس*ـی بخونین، که آدم رو به فکر ببره و یه چیز جدید نشون بده، قطعا توصیه اش میکنم.
آخرین ویرایش:
