~Mahya~
کاربر نگاه دانلود
کتاب هر روز یک قدم نزدیک‌تر با عنوان اصلی Every day gets a little closer اثری از دکتر اروین د. یالوم و جینی الکین است. این کتاب از اولین کتاب‌های یالوم است که شامل یادداشت‌های بیمار – جینی الکین – و درمانگر از یک فرآیند درمانی است.
دکتر اروین د. یالوم استاد روان‌پزشکی دانشگاه استنفورد، گروه درمانگر و روان‌درمانگر اگزیستانسیال است و جینی الکین نویسنده‌ای جوان و بااستعداد است که با مشکلاتی از جمله «انسداد در نوشتن» روبه‌رو است.
پشت جلد کتاب هر روز یک قدم نزدیک‌تر آمده است:
این وسوسه همیشه در من وجود دارد که دفترهای قرار ملاقات قدیمی مملو از اسامی نیمه فراموش شده‌ی بیماران را بیابم، کسانی که حساس‌ترین تجربیات را با آن ها داشته‌ام، افراد زیاد و لحظات خوب زیاد. چه اتفاقی برای آن‌ها افتاده است؟ قفسه‌ی کتاب‌های ردیف شده و انبوه نوارهای ضبط شده‌ام، معمولا مرا به یاد گورستان های وسیع می‌اندازند: زندگی‌های تلنبار شده‌ی درون پوشه‌های بالینی، صداهای به دام افتاده در نوارهای الکترومغناطیسی در سکوت و نمایش‌هایی که هرگز اجرا نشدند. زندگی با این آثار تاریخی، مرا سرشار از حس ناپایداری می کند. حتی اگر خودم را غرق در زمان حال بیابم، شبح زوال را حس می‌کنم که نگاه می‌کند و منتظر است. در نهایت، زوال بر تجربیات زنده پیروز می‌شود و در عین حال با سنگدلی‌اش تلخی و زیبایی را هدیه می‌کند. میل بازگو کردن تجربه‌ی من با جینی میل بسیار متقاعدکننده‌ای است؛ شیفته‌ی فرصت از پای درآوردن زوال برای طولانی کردن زندگی کوتاه‌مان با یک‌دیگر هستم. چه بهتر که بدانی آن‌ها در ذهن خواننده باقی خواهند ماند، تا آن‌که درون انبار متروکه‌ای از نوشته‌های بالینی ناخوانده و نوارهای الکترومغناطیسی ناشنیده دفن شوند.
دکتر اروین د. یالوم استاد روان‌پزشکی دانشگاه استنفورد، گروه درمانگر و روان‌درمانگر اگزیستانسیال است و جینی الکین نویسنده‌ای جوان و بااستعداد است که با مشکلاتی از جمله «انسداد در نوشتن» روبه‌رو است.
پشت جلد کتاب هر روز یک قدم نزدیک‌تر آمده است:
این وسوسه همیشه در من وجود دارد که دفترهای قرار ملاقات قدیمی مملو از اسامی نیمه فراموش شده‌ی بیماران را بیابم، کسانی که حساس‌ترین تجربیات را با آن ها داشته‌ام، افراد زیاد و لحظات خوب زیاد. چه اتفاقی برای آن‌ها افتاده است؟ قفسه‌ی کتاب‌های ردیف شده و انبوه نوارهای ضبط شده‌ام، معمولا مرا به یاد گورستان های وسیع می‌اندازند: زندگی‌های تلنبار شده‌ی درون پوشه‌های بالینی، صداهای به دام افتاده در نوارهای الکترومغناطیسی در سکوت و نمایش‌هایی که هرگز اجرا نشدند. زندگی با این آثار تاریخی، مرا سرشار از حس ناپایداری می کند. حتی اگر خودم را غرق در زمان حال بیابم، شبح زوال را حس می‌کنم که نگاه می‌کند و منتظر است. در نهایت، زوال بر تجربیات زنده پیروز می‌شود و در عین حال با سنگدلی‌اش تلخی و زیبایی را هدیه می‌کند. میل بازگو کردن تجربه‌ی من با جینی میل بسیار متقاعدکننده‌ای است؛ شیفته‌ی فرصت از پای درآوردن زوال برای طولانی کردن زندگی کوتاه‌مان با یک‌دیگر هستم. چه بهتر که بدانی آن‌ها در ذهن خواننده باقی خواهند ماند، تا آن‌که درون انبار متروکه‌ای از نوشته‌های بالینی ناخوانده و نوارهای الکترومغناطیسی ناشنیده دفن شوند.
