دلنوشته کاربران میم دلتنگی | ژیلا.ح کاربر انجمن نگاه دانلود

[🍫 Dark chocolate]

نام مجموعه : میم دلتنگی
نویسنده: ژیلا.ح
ژانر: عاشقانه اجتماعی


میم دلتنگی،
مثل مای بی تو،
ما بودیم، اما زمانه نصفمان کرد،
حال فقط از میم من و تو،
فقط من مانده.
منِ تنها‌..

 

[الهه.م]

کاربر گرامی!
ضمن تشکر از انتخاب تالار ادبیات برای فعالیت، لطفا قبل از ایجاد تاپیک و ارسال پست،

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

مطالعه فرمایید.
برای ایجاد موضوع جدید در ساب ادبیات نوشتاری، موارد زیر را رعایت کنید:
- عنوان تاپیک نباید تکراری و مشابه باشد.
- حجم پست‌ها نباید کم باشد.
- پست اسپم و تکراری نباید در تاپیک وجود داشته باشد.
- سبک و ژانر و توضیح محتوا را در پست آغازین تاپیک ذکر کنید.
تاپیک دلنوشته‌ی شما تایید شد 🌹
درصورت بروز هرگونه سوال و مشکل، با مدیریت تالار درارتباط باشید. ​

 

[🍫 Dark chocolate]

میم مثل من،
میم مثل من و تو،
میم مثل اول اسم تو،
مثل مهری که از تو بر دلم نشسته...
اقای ماه،
اصلا دلم میخواهد ماه صدایت بزنم.
آخر ماه هم مثل تو اول اسمش با میم شروع می‌شود.
آقای ماه،
همیشه ستاره ها را در آسمان نگاه می‌کنی،
اما می‌دانی،
ستاره ی هر ادمی با دیگری فرق دارد.
گاهی بعضی ستاره ها خیلی تجملاتی هستند،
گاهی بعضی از آن ها کوچک اما باصفا و پر امیدند.
انصاف نیست که فقط از این فاصله بنشینیم و نگاهشان کنیم...
آقای ماه، میدانی،
قدیم تر ها هر وقت نقطه ای نورانی در اسمان میدیدم فکر میکردم ستاره است. حتی بعضی هایشان فقط چراغ بالای دکل برق بودند!
اصلا ستاره که قرمز نمی‌شود! ستاره که رنگ ندارد!
یک ستاره ی درشت از پشت پنجره هر روز نگاهم می‌کند.
فکر میکردم شاید او هم یک چراغ بالای دکل برق باشد! آخر میدانی،
خیلی عجیب است که هرشب وقتی از پشت قاب شیشه‌ی پنجره بیرون را نگاه می‌کنم، همانجا نشسته، دامن چین و واچینش را جمع کرده و نگاهم می‌کند.
از جایش جم هم نمی‌خورد باور کن!
چند بار گذشت.
بالاخره یک روز کمی از جایش جا به جا شده بود.
گاهی حتی کم نور تر به نظر می‌رسید...
آقای ماه،
می‌دانی،
ستاره ها هم گاهی دلتنگ می‌شوند.
شاید!
:)

 

[🍫 Dark chocolate]

بعضی اهنگ های شاد هستند،
باید وقتی به آن ها گوش می‌کنی،
خنده ات بگیرد،
برقصی،
دلت خوش شود،
ولی روی دلت گرد غم که نشسته باشد،
آهنگ های شاد هم گریه ات می‌اندازند.
مسخره به نظر می‌رسد ها!
ولی کلمات مظلوم،
گاه ندانسته خنجر می‌زنند.
آخر همه ی کلمات مظلومنند. باور کن،
بر خلاف همه ی ادم ها،
هیچ مقصودی ندارند.
درست مثل بچه هایی یکی دو ساله.
که اگر کسی دستشان را بگیرد،
مجبور می‌شوند به همان سمت سوق پیدا کنند.
بیچاره کلمات!
گاه چه بار سنگینی را حمل می‌کنند با خودشان.

 

[🍫 Dark chocolate]

از ژ.ح
به مستر میم‌الف.
صدا میاد؟
یک دو یک دو...
نه بازم هیچ صدایی نیست.
فقط صدای شبه.
شب که صدا نداره؟
داره.
وقتی انقد عمیق بشی تو سکوت، میتونی صدای شب رو بشنوی.
زیاد عجیب غریب نیس، خاص هم نیست.
ی صدای معمولیه.
میدونی بیشتر انگار، آروم و موقره.
یکم هم دورگه و خش داره، عین جیر و جیر جیرجیرک ها کنار برکه های آب.
صدای شب، پر از درده،
پر از غم‌.
پر از نغمه و نجواهای ماه و ستاره ها.
پر از درد و دل های مردم،
با شونه های سنگین باد صبا‌
بادی که مدام این ور و اون ور میره و حرف های مردم رو جا به جا می‌کنه تا رو شونه های زمین سنگینی نکنن، که یوقت زلزله نیاد.
مثل صدای پاکبان ها،
صدای رفتگرهای نارنجی پوش شهر،
صدای غم بچه های کوچولوی فال فروش،
صدای ساز دوره گرد های قد و نیم قد،
صدای اهنگ های سلطان قلبم خوندن با اکاردیون...
دیدی؟
شب خیلی هم ساکت نیس،
شب صدا داره.
ولی این صدا شنیدنی نیست،
لمس کردنیه.

 

[🍫 Dark chocolate]

کفشایی ک ی وقتی قد پامون نمی‌شدن رو تو بچگی،
انقد پوشیدیم که جا باز کرد.
انقد رفتیم و اومدیم و درد پارو تحمل کردیم که بالاخره برامون اندازه شد.
اندازه که نه،
تسلیم شد.
کش اومد، جا باز کرد.
ارزوهامونم همینن،
عین همون کفشا،
بعضی آرزوها رو خیلی می‌خوایم،
انقد که می‌پوشیمشون و به هرقیمتی شده دردشو تحمل می‌کنیم تا بشه اندازمون،
ولی بعضی آرزو ها نه...
نمی‌ارزن انگار.
دردشون خیلی طاقت فرساست شاید هم!
بالاخره،
از همون وقتی که یاد گرفتیم مداد دستمون بگیریم،
خط خطی کردن آرزوها رو هم بلد شدیم.

 

[🍫 Dark chocolate]

دنیای ما گاهی،
محدود میشه به چهار چوب اتاق و خونه.
از خونه که میای بیرون،
میشه ساختمون.
از ساختمون که میای بیرون میشه محوطه ...
یکم ک بیشتر بیای بیرون می‌رسی به شهر،
بعد ازون میشه استان،
بعدش کشور...
بعدش هم کشورها و قاره ها...
جهان بزرگیه مگه نه؟
دست کم می‌گیریمش ولی،
ما هنوز گاهی تو یه نقطه‌ی کوچیک گیر کردیم.
همون نقطه که از بالای ی ساختمون از مورچه هم کوچیک تره.
ولی نزدیک ک بری،
از شهر و ساختمون و اتاق ک بگذری،
میبینی یه ادمه.
ی ادم که قد تموم جهان برات مهمه،
و هنوز تو همون نقطه گیر کردیم...

 

[🍫 Dark chocolate]

مثل معجزه باش، بر تن خشک کویر دلی ببار. بی هوا بیا، بی هوا برو، اما از کویری خشک، جنگلی جادوانه بساز. معجزه ها شکل و شمایل خاصی ندارند. حتی شاید دانه‌ی درشت تگرگی باشند! تگرگ ها که همگی آزار دهنده نیستند! بعضی از آن ها در لاک خودشان رفته اند، خلوتی کنجی گزیده اند، حصار تنهایی دورشان. حتی شاید دلی دارند به شفافیت بلور، اما به ژرفای دریا. تگرگ ها، همیشه کوبنده نیستند. هیچ آزاری ندارند... این ادمیزاد است که ترسناک است.

 

[🍫 Dark chocolate]

بچه ها هر وقت جایی از بدنشان درد می‌گیرد، می‌گویند دلشان درد می‌کند. حتی اگر سرشان دردکند، دندان جدیدی در بیاورند، یا دستشان از برخورد آب داغ سوخته باشد! همیشه همین را می‌گویند: دلشان درد می‌کند!
اما بعضی از آدم بزرگ ها هم هستند، نمی‌دانند کجایشان درد می‌کند، سرشان، پایشان، دستشان، بدنشان، روحشان، قلبشان، یا... این آدم بزرگ ها هم گاهی دلشان می‌خواهد کودک شوند. فقط بگویند دلشان درد می‌کند. و تمام!
و این دل درد ها،
نه با چایی شیرین خوب می‌شود، نه با نبات داغ. حتی با گلاب و شربت زعفران هم خوب نمی‌شود. این دل درد ها را حتی دکتر های خبره هم نمی‌توانند تشخیص دهند.
یک جور دل درد هایی هست، که خوب نمی‌شود، فقط ممکن است گاهی در برهه ای از زمان، کمرنگ تر شود!
دلم درد می‌کند... آقای دکتر!

 

[🍫 Dark chocolate]

سبز،
قرمز،
نارنجی...
هر روزی که می‌گذرد، یک رنگ است.
ممکن است یکی از روزها، آبی اسمانی باشد،
یکی از روز ها، سبز تیره ی مردابی،
روزی دیگر نارنجی غروب آفتاب،
یا حتی مشکی آبی کاربنی شب!
هر خاطره ای یک رنگ و بو دارد،
یک طعم،
یک حال و هوا.
شیشه‌ی بعضی خاطرات،
رعد و برقی است،
بعضی دیگر بارانی،
برخی افتابی،
ابری،
تگرگی،
یا حتی بادی و طوفانی!
ممکن هم هست فقط ستاره ای باشد!
پر از ستاره و شهاب سنگ .
ولی بعضی روزها هم هستند،
مثل هفت رنگ رنگین کمان،
همه چیز دارند ها،
اما طعم دلتنگی میدهند.
رنگ دلتنگی،
بوی دلتنگی !