VIP زبان های آریایی

[deimos]

زبان‌های‌ آریایی‌

زبان‌شناسان‌ می‌گویند كه‌ نتوانسته‌اند با قاطعیت‌ صفات‌ مشتركی‌ در میان‌ همه‌ی‌ زبان‌های‌ آدمیان‌ بیابند. در سرزمین‌های‌ پهناوری‌ گروه‌هایی‌ از زبان‌ها یافته‌اند كه‌ ریشه‌ی‌ واژه‌‌های‌ آن‌ها یكی‌ است‌ و روش‌ بیان‌ مقصود و اندیشه‌ در میان‌ آن‌ها یكسان‌ است‌، اما در جا‌های‌ دیگر زبان‌هایی‌ یافته‌اند كه‌ میان‌ آن‌ها حتا‌ در ساختمان‌ اساسی‌ آن‌ها سازگاری‌ نیست‌ و در میان‌ عمل‌ و روابط‌ یكسان‌ نیستند و ضوابط‌ دستوری‌ آن‌ها هم‌ كاملن با یكدیگر متفاوت‌ است‌.

مردمانی‌ با اندیشه‌ و زبان یکسان (زبان‌های آریایی یا هند و اروپایی)

یك‌ گروه‌ بزرگ‌ زبان‌هایی‌ كه‌ تقریبا در سراسر اروپا تا هند رواج‌ دارند، مشتملند بر انگلیسی‌ و فرانسوی‌ و آلمانی‌ و اسپانیایی‌ و ایتالیایی‌ و یونانی‌ و روسی‌ و فارسی‌ و زبان‌های‌ گوناگون‌ هندی‌، این‌ زبان‌ها را هند و اروپایی‌ یا آریایی‌ خوانند، ریشه‌‌های‌ اصلی‌ و ضوابط‌ دستوری‌ یكسانی‌ در آن‌ها می‌توان‌ یافت‌. مثلا واژه‌ی‌ Father و Mother انگلیسی‌ را Vater و Mutter آلمانی‌ و Pater و Mater لاتین‌ و Pater و Mater یونانی‌ و Pere و Mere فرانسوی‌ و Hair و Mair ارمنی‌ و Pitar و Matar سانسكریت‌ و مانند آن‌ها بسنجید. بر همین‌ اساس‌ واژه‌‌های‌ زبان‌های‌ آریایی‌ با قاعده‌ی‌ خاصی‌ از یكدیگر متفاوت‌ می‌شوند. مثلا F در زبان‌های‌ ژرمانیك‌ در لاتین‌ P است‌ و از قانونی‌ پی‌روی‌ می‌كنند كه‌ به‌ نام‌ «قانون‌ گریم»‌ معروف‌ است‌.
این‌ زبان‌ها چیز‌های‌ گوناگونی‌ نیستند، بلكه‌ از ریشه‌‌های‌ واحدی‌ گوناگونی‌هایی‌ پدید آمده‌ و زبان‌های‌ مختلف‌ شده‌ است‌ و مردمی‌ كه‌ به‌ این‌ زبان‌ها سخن‌ می‌گویند روش‌ اندیشه‌ای‌ یكسان‌ دارند.

 

[deimos]

زبان‌ آریایی‌ در ٨٠٠٠ سال‌ پیش‌ شكل‌ گرفت‌

زمانی‌ در گذشته‌ی‌ دور در عصر نوسنگی‌ مثلن ٨٠٠٠ سال‌ پیش‌ یا بیش‌تر شاید یك‌ زبان‌ واحد اصلی‌ بود، كه‌ همه‌ی‌ این‌ زبان‌های‌ آریایی‌ از آن‌ برآمد‌ه‌اند. در جایی‌ در میان‌ اروپای‌ میانه‌ و آسیای‌ غربی‌ شاید مردمی‌ از قبایل‌ مختلف‌ سرگردان‌ بودند و با هم‌ آن‌‌چنان‌ در آمیخته‌ بودند كه‌ یك‌ زبان‌ در میانشان‌ به‌ كار بـرده‌ می‌شد. برای‌ آسانی‌ سخن‌ به‌تر است‌ ایشان‌ را آریایی‌ بنامیم‌. سر جانستون‌ ایشان‌ را «آریاییان‌ روسی‌» نامیده‌ است‌. ایشان‌ بیش‌تر به‌ نژاد‌های‌ گروه‌ سفید و مو بور و آبی‌ چشم‌ و پاره‌ی‌ فرعی‌ مردم‌ شمال‌ یا نژاد نوردیك‌ بستگی‌ دارند.

هم‌‌زبان‌ها لزوما هم‌‌نژاد نبود‌ه‌اند

در این‌جا باید هشدار داده‌ شود. زمانی‌ زبان‌شناسانی‌ زبان‌ها و نژاد‌ها را با هم‌ در می‌آمیختند و چنین‌ می‌پنداشتند كه‌ همه‌ی‌ مردمی‌ كه‌ به‌ یك‌ زبان‌ سخن‌ می‌گویند هم‌‌نژادند كه‌ این‌ سخن‌ درست‌ نیست‌ و زنگیان‌ آمریكایی‌ به‌ انگلیسی‌ سخن‌ می‌گویند و یا ایرلندی‌ها جز برای‌ نمایش‌های‌ سیـاس*ـی‌ به‌ زبان‌ ایرلندی‌ سخن‌ نمی‌گویند و مردم‌ كورن‌ كه‌ زبان‌ سلتی‌ اصلی‌ خود را فراموش‌ كرد‌ه‌اند به‌ زبان‌های‌ دیگری‌ سخن‌ می‌گفته‌اند.
اما آن‌چه‌ از یك‌ زبان‌ مشترك‌ می‌توان‌ دریافت‌ همانا در آمیختگی‌ است‌ كه‌ میان‌ مردمی‌ بوده‌ و امكان‌ درآمیختگی‌ اگر به‌ اصلی‌ مشترك‌ رهبری‌ نكند دست‌كم‌ آینده‌ی‌ مشترك‌ این‌ مردم‌ را نشان‌ می‌دهد. اما حتی این‌ زبان‌ اصلی‌ آریایی‌ كه‌ زبانی‌ بوده‌ كه‌ در ٦٠٠٠ یا ۵٠٠٠ سال‌ پیش‌ بدان‌ سخن‌ گفته‌ می‌شد زبانی‌ بدوی‌ یا زبان‌ مردمی‌ وحشی‌ نبوده‌ است‌.
كهن‌ترین‌ كسانی‌ كه‌ به‌ این‌ زبان‌ سخن‌ می‌گفته‌اند یا در مرحله‌ی‌ تمدن‌ نوسنگی‌ بودند یا از آن‌ در گذشته‌ بودند. این‌ زبان‌ها ضوابط‌ دستوری‌ و اصول‌ صرف‌ فعل‌ و بعضی‌ پیچیدگی‌های‌ خاص‌ داشته‌اند، مثلا روش‌های‌ به‌ فراموشی‌سپرده‌ی‌ میان‌ مردم‌ دوران‌های‌ اخیر پارینه‌‌سنگی‌ شاید ناپخته‌تر از ابتدایی‌ترین‌ شكل‌ آریایی‌ بوده‌ است‌. شاید گروه‌ زبان‌های‌ آریایی‌ در ناحیه‌ی‌ پهناوری‌ میان‌ رود‌های‌ عمده‌ی‌ دانوب‌ و دنیپر و دون‌ و ولگا كه‌ از شرق‌ به‌ كوه‌های‌ اورال‌ و شمال‌ دریای‌ خزر می‌رسید، رواج‌ داشته‌ است‌. ناحیه‌ای‌ كه‌ در آن‌ آریایی‌ زبانان‌ در گردش‌ بودند، شاید تا مدت‌های‌ درازی‌ به‌ اقیانوس‌ اطلس‌ و به‌ جنوب‌ دریای‌ سیاه‌ و آسیای‌ صغیر نرسیده‌ باشد.
در آن‌ هنگام‌ اروپا و آسیا در بُسفر به‌ هم‌ پیوسته‌ بودند و این‌ تنگه‌ی‌ آبی‌ در میان‌ نبود، دانوب‌ به‌ سوی‌ مشرق‌ می‌رفت‌ و به‌ دریایی‌ می‌ریخت‌ كه‌ تا نواحی‌ ولگا در جنوب‌ شرقی‌ روسیه‌ و تركستان‌ می‌رسید و دریا‌های‌ سیاه‌ و خزر و آرال‌ امروزی‌ را در برمی‌گرفت‌ و حتا‌ خلیج‌هایی‌ از آن‌ به‌ سوی‌ دریای‌ منجمد شمالی‌ نیز كشیده‌ می‌شد. این‌ دریا می‌بایستی‌ سدی‌ بس‌ شگرف‌ بوده‌ باشد در میان‌ آریایی‌‌زبانان‌ و مردم‌ شمال‌ شرق‌ آسیا.
در جنوب‌ این‌ دریا كرانه‌ای‌ از بالكان‌ تا افغانستان‌ پیوسته‌ بود و در شمال‌ غربی‌ این‌ دریا ناحیه‌ای‌ بود پر مرداب‌ و پر باطلاق‌ كه‌ به‌ بالتیك‌ می‌رسید.