شعر شهریار بهروز.

[Diba]

همین که بی اراده من
عزم شعر می کنم
یعنی کنار|َم نشسته ای تو

دیگر چه بنویسم.

-------------
شهریار بهروز

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​

​

 

[Diba]

گاه آنقدر شکل رویات می شوم
که غرقِ بـ..وسـ..ـه می کنم
بازوانم را

----------------
شهریار بهروز

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​

​

 

[Diba]

کنارم که هستی
خیابان ها از ماهیت می افتند
رسیدنی در کار نیست
من,
شانه به شانه ی مقصدم
قدم می زنم .

----------------
شهریار بهروز

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

دلت را توی جیبت بگذار

آدم ها برای جنگ,

دنبال بهانه اند.

---------------
شهریار بهروز

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​

​

 

[Diba]

سفر برا ی من
جز به سویِ تو نبوده
چرا به گرد|َت نمی رسم !؟

تو ,
سمتِ که در سفری ؟

---------------
شهریار بهروز

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​

​

 

[Diba]

تو بر تنهایی
رنجِ مضاعفی
لحظه ای از شانه هایم پایین بیا

لبم دارد
خاک را می بوسد

---------------
شهریار بهروز

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​

​

 

[Diba]

آدم تا این حد بی ملاحظه !
این صدمین شعر نیمه کاره از توست
چند بار بگویم
وقتی می نویسم|َت ,
از خیالم تکان نخور .

----------------
شهریار بهروز

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

​

​

 

[Diba]

نمی دانم این روزها
کجای دنیا را عاشق کرده ای
اما حتم دارم هنوز تنها که می شوی
کنار دریاچه ای ,
به سنگ های غمگین شنا یاد می دهی
یا شاید به لباس های ویترین نشسته ,
حسرت می دهی تنت را
چه می دانم
شاید هم کافه ای را پیدا کرده ای
که قدر سیگار کشیدنت را می داند
به انضمام یک کافه چی
که هر بار با اشاره|َت به دیوار می خورد
اما در این خانه همه چیز دست نخورده مانده
جز سرفه هایم که شدید تر شده
و همسایه های متعهد
که شب بیداری مردی عزب را تاب نمی آورند
همه چیز شکل سابق دارد
جز من و لباسهای تو , که از فرطِ آغـ*ـوش چروک شده|َند
راستی از آنجا که تو هستی خیالم راحت است
اما این حوالی
دیگر هیچکس عاشق نمی شود.

---------------
شهریار بهروز

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​

​

 

[Diba]

دنبال من
راه افتاده ای که چه , سایه ؟
نفهمیده ای هنوز !
من ,
هر جا که می روم
او نیست .

-----------
شهریار بهروز

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

​

​

 

[Diba]

شعبده نیست
اصلن دست من نیست
چال که می افتد گونه اَت
بـ..وسـ..ـه
خودش بروز می کند.

-----------------
شهریار بهروز

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​

​