اشعار مجموعه اشعار کودکانه | ناصر کشاورز

[*~SAEEDEH~*]

پتوی برفی

چه کنم چه کار کنم؟
برف‏های سفید و نرم
مثل یک پتوی گرم
افتاده رو باغچه‏ مون
باغچه الان لالاکرده ، زیر اون
چه کنم چه کار کنم؟
فکر بازی اومده توی سرم
روی برف‏ها بپرم یا نپرم؟!
پتوی برفی ی وقت پاره میشه
باغچه‏ سردش میشه بیچاره میشه

 

[*~SAEEDEH~*]

هسته

چه کنم چه کار کنم؟
یه دونه هسته‏ دارم
خونه ‏ای کوچیک و دربسته دارم
صاحب ِخونه یه مغز بادومه
نمی‏دونم که آقاست یا خانومه!
چه کنم چه کار کنم؟
هسته که در نداره زنگ بزنم
چه جوری بگم بیا بیرون منم!

 

[*~SAEEDEH~*]

بارون شر و شر

چه کنم چه کار کنم؟
شُر و شُر بارون میاد
داره رودخونه از آسمون میاد
نکنه کوچه‏ ی ما دریا بشه
سر و کله‏ ی نهنگ پیدا بشه
چه کنم چه کار کنم؟
بهتره چترمو قایق بکنم
فرار کنم

 

[*~SAEEDEH~*]

جوراب پیف پیفی

چه کنم؟ چه کار کنم؟
جورابم لک لکی و کثیف شده
پر بوی پیف شده
پای من جورابم و در می آره
جوراب پیف پیفی رو دوست نداره
چه کنم؟ چه کار کنم؟
بهتره جورابم و حموم کنم
پیف پیفاش و بشورم تموم کنم

 

[*~SAEEDEH~*]

پیرهن سفید

چه کنم چه کار کنم؟
پیرهن سفیدمو امروز بابام
با ماشین لباسشویی شسته برام
حالا صورتی شده پیرهن من
کوچیک هم شده نمی ره تن من
بابا جون چه گند خوشگلی زده
داره گریه م می گیره خیلی بده
چه کنم چه کار کنم؟
بهتره هیچی نگم گریه بسه
مامانم شب به حسابش می رسه

 

[*~SAEEDEH~*]

خوابم میاد

چه کنم؟ چه کار کنم؟
خوابم میاد
داره چشمام هم میاد
هی دارم وول می‏خورم تو تخت‏خواب
یکی داره تو گوشم می‏گـه نخواب!
می ‏شنوم از توی کله م صداشو
یه کار مهم داری پاشو پاشو
چه کنم؟ چه کار کنم؟
پا می‏شم به حرف اون گوش می‏ کنم
برق دستشویی رو خاموش می‏ کنم

 

[*~SAEEDEH~*]

ستاره کوچولو

یکی بود یکی نبود
زیر گنبد کبود
یه ستاره کوچولو تو آسمون
یه شب از توی خونه‏ ش اومد بیرون
رفت و رفت اون دور دورا
پایین و نگاه می‏ کرد از اون بالا
ستاره درست بالای دریا بود
آسمون تو آب دریا پیدا بود
دید یکی شکل خودش اون پایینه
نمی ‏فهمید که خودش رو می بینه
ستاره از آسمون پایین پرید
توی آب افتاد و ماهیا رو دید
ماهیا یادش دادن شنا کنه
پراشو چه جور ببنده وا کنه
ستاره، ستاره‏ ی دریایی شد تو دریا موند
تا دم صبح اون‏جا موند

 

[*~SAEEDEH~*]

مثل بهار، بهار شدند

بهار خانم از آسمون
از رو پل رنگین کمون
با دامنی چین بالا چین
اومد پایین
سبزه و گل رو دامنش
شکوفه روی پیرهنش
پرستو روی شونه‏ هاش
قدم زنون، بارون به دست، یواش یواش

وقتی به شهر ما رسید
کنار جاده‏ های شهر چیزایی دید
که شکل شون قشنگ نبود
شبیه خاک و سنگ نبود
پوستای سیب و پرتقال
چوب بلال
کاغذهای پاره پوره
خرت و خوره
بهار خانوم اخم‏ هاشو توی هم کشید
گفت نمی‏آم
شهر نمی‏خوام

آدما وقتی شنیدند
یک‏دفعه از جا پریدند
آب پاشیدند
جارو و پارو کشیدند
صدا زدند بهار بهار
بیا ما رو تنها نذار

بهار خانوم اخماشو وا کرد و اومد
تو کوچه‏ ها یه دوری زد
دیوارها خط خطی بودن سرتا پاشون
پنجره‏ ها لک لکی بود شیشه‏ ها و پرده هاشون
بهار خانوم گفت نمی‏آم
این کوچه‏ ها رو نمی‏خوام

آدما غصه‏ دار شدند
دوباره دست به کار شدند
هر کی می ‏دونست کارشو
می‏ شست در و دیوارشو
شیشه‏ ها و پرده‏ ها رو
پله‏ ها و نرده‏ ها رو
صدا زدند بهار بهار
بیا ما رو تنها نذار

بهار خانوم اخماشو وا کرد و اومد
تو خونه‏ ها یه دوری زد
دلش گرفت گفت دوباره
این‏جا چرا خنده و شادی نداره
صدایی از ساز نمی‏آد
از دهن هیچ‏ کسی آواز نمی‏آد

اخم هاتونو وا بکنین
تا منو پیدا بکنین
به هم لباس نو بدین
عیدی بدین کادو بدین
شادی کنین از دل و جون
تا من بشم مهمون تون

آدما هورا کشیدن
با شادی از جا پریدن
لباس‏های نو پوشیدند
دست می‏زدند می‏ خندیدند
سفره‏ ی هفت‏ سین می‏ چیدند
ماهی گُلی
گلدون لاله سنبلی
تو سفره، اون بالا بالاها
آینه و قرآن خدا
گفتند بهار حالا بیا
بهار اومد با بارون
با مهمون فراوون

 

[*~SAEEDEH~*]

شیر شیر شیرینی

شیر شیر شیرینی
رفت توی فِر با سینی
با آتیشا داغ شد
قد کشید و چاق شد
از پشت شیشه ی فر
نگاه م می کرد بِر و بِر
صدا می زد با بوهاش
آهای مواظبم باش!
باید درم بیاری
رو میزتون بذاری
دیر بکنی می سوزم
سیاه می شه بلوزم

 

[*~SAEEDEH~*]

زیر دریا

زیردریا آن تَهِ آب
پیش ماهی های رنگی
یک فرشته گیر کرده
لای مرجان های رنگی

گریه دارد می کند او
شور دارد اشک هایش
درد دارد بالش اما
در نمی آید صدایش

ای فرشته نازنینم
صبر کن !دردت به جانم
من نجاتت می دهم زود
چون نهنگی مهربانم