هستی علیپور
کاربر نگاه دانلود
خلاصه ای ازگفتگو با حسینی بای
به نظرتان جسارتی که در تهیه برخی از گزارش ها دارید ذاتی است یا به واسطه شغلتان به وجود آمده است؟
من از کودکی چنین روحیه ای داشتم. یادم می آید در 12 سالگی در مدرسه دعای صبحگاهی مدرسه را می خواندم و عضو گروه تئاتر مدرسه مان هم بودم و علاقه عجیبی به خبرنگاری، اجرا و کارهای فرهنگی داشتم و جزو برنامه های آینده ام بود که روزی در تلویزیون کار کنم. از طرفی اگر قرار باشد من بروم در سوریه و عراق و زیر سایه درخت در بغداد و دمشق گزارش ارسال کنم، برای مخاطب دیدن این گزارش چه جذابیتی می تواند داشته باشد؟
ماجراجو هم بودید؟
بله، 14 ساله بود که جبهه رفتم، می شود گفت به جاهای خطرناک رفتن علاقه خاصی دارم. البته جبهه رفتن قضیه اش فرق می کرد و برای دفاع از میهنم رفته بودم. حضورم در سوریه و عراق در تداوم جبهه های جنگ در دهه 60 بود.
البته حضور در سوریه و سایر مناطق ملتهب و درگیر هم چالش های خاص خودش را دارد.
بله، شغل خبرنگاری آفتاب و سایه دارد. ممکن است اروپا رفتن هم داشته باشد، اما عراق و سوریه رفتن به هنگام جنگ هم دارد
در چند برنامه طنز تلویزیونی مثل خنده بازار با شما شوخی شده والبته شما واکنش های
خوبی داشتید. آدم نقدپذیری هستید؟
بله، عباسی کارگردان و تهیه کننده خنده بازار از من دعوت کرد تا سری به پشت صحنه کار بزنم و به من گفت برخی ها از شوخی های ما دلخور می شوند، اما شما خیلی راحت و ریلکس برخورد کردید. به نظر من تا زمانی که به آدم توهین نشود باید آستانه تحمل بالایی داشت.
در یکی از گزارش هایتان سقوط از ارتفاع را تجربه کردید؟
سقوط واقعی نبود. گزارش و برنامه ای بود درباره بدلکاری در سینما و تلویزیون که زنده یاد پیمان ابدی بود کت من را پوشید و به جای من از بالای ساختمان پرید!
فکر می کنید در ارتباط برقرار کردن با مردم راحت هستید؟
بله، من کلا با مردم خیلی راحتم. اخیرا در یکی از برنامه های انتخاباتی در شهر قدس بیش از 3000 نفر از مردم دور و برم آمدند و مانده بودم با اینها چه کار کنم و چون با زبان مردم صحبت می کنم، مردم با من صمیمی هستند.
به نظرتان جسارتی که در تهیه برخی از گزارش ها دارید ذاتی است یا به واسطه شغلتان به وجود آمده است؟
من از کودکی چنین روحیه ای داشتم. یادم می آید در 12 سالگی در مدرسه دعای صبحگاهی مدرسه را می خواندم و عضو گروه تئاتر مدرسه مان هم بودم و علاقه عجیبی به خبرنگاری، اجرا و کارهای فرهنگی داشتم و جزو برنامه های آینده ام بود که روزی در تلویزیون کار کنم. از طرفی اگر قرار باشد من بروم در سوریه و عراق و زیر سایه درخت در بغداد و دمشق گزارش ارسال کنم، برای مخاطب دیدن این گزارش چه جذابیتی می تواند داشته باشد؟
ماجراجو هم بودید؟
بله، 14 ساله بود که جبهه رفتم، می شود گفت به جاهای خطرناک رفتن علاقه خاصی دارم. البته جبهه رفتن قضیه اش فرق می کرد و برای دفاع از میهنم رفته بودم. حضورم در سوریه و عراق در تداوم جبهه های جنگ در دهه 60 بود.
البته حضور در سوریه و سایر مناطق ملتهب و درگیر هم چالش های خاص خودش را دارد.
بله، شغل خبرنگاری آفتاب و سایه دارد. ممکن است اروپا رفتن هم داشته باشد، اما عراق و سوریه رفتن به هنگام جنگ هم دارد
در چند برنامه طنز تلویزیونی مثل خنده بازار با شما شوخی شده والبته شما واکنش های
خوبی داشتید. آدم نقدپذیری هستید؟
بله، عباسی کارگردان و تهیه کننده خنده بازار از من دعوت کرد تا سری به پشت صحنه کار بزنم و به من گفت برخی ها از شوخی های ما دلخور می شوند، اما شما خیلی راحت و ریلکس برخورد کردید. به نظر من تا زمانی که به آدم توهین نشود باید آستانه تحمل بالایی داشت.
در یکی از گزارش هایتان سقوط از ارتفاع را تجربه کردید؟
سقوط واقعی نبود. گزارش و برنامه ای بود درباره بدلکاری در سینما و تلویزیون که زنده یاد پیمان ابدی بود کت من را پوشید و به جای من از بالای ساختمان پرید!
فکر می کنید در ارتباط برقرار کردن با مردم راحت هستید؟
بله، من کلا با مردم خیلی راحتم. اخیرا در یکی از برنامه های انتخاباتی در شهر قدس بیش از 3000 نفر از مردم دور و برم آمدند و مانده بودم با اینها چه کار کنم و چون با زبان مردم صحبت می کنم، مردم با من صمیمی هستند.
