Kimia.Kardan
کاربر نگاه دانلود
همگی زمین را بشناسیم.
سیاره ای که بر روی آن زندگی می کنیم شرایط، رفتارها و خصوصیات خاص و منحصر به فردی دارد. آتشفشان ها، رودها، زمینلرزه ها، دریاها و کوه ها هر کدام در شرایط مختلف رفتارهای گوناگونی را از خود بروز می دهند. مسلما برای زندگی با این سیاره ناشناخته باید اطلاعات خود را درباره آن گسترش دهیم و هرچه بیشتر راجع به آن بیاموزیم. بدانیم که در هر موقعیت چه رفتاری با سیاره مادر خود بکنیم و در مقابل عمل اشتباه خود در قبال این سیاره زیبا چه ضرری متوجه ما خواهد بود. از این رو دانشمندان و محققان سالهاست که در مورد پدیده های مختلف زمینی تحقیق و بررسی می کنند. عده ای سعی در شناخت ساختمان درونی زمین دارند، زیرا منشاء بسیاری از اتفاقات سطح زمین را حاصل عملکرد درونی زمین می دانند. برخی به دنبال شناسایی عوارض سطحی زمین و اثر آنها بر زندگی بشر هستند و تعدادی نیز به کشف منابع درونی زمین برای بهسازی زندگی انسان مشغول اند. جمع زیادی از دانشمندان نیز به تحقیق در مورد بلایای طبیعی زمینی می پردازند تا از اثر آنها بر زندگی مردم بکاهند. همه اینها شناخت نسبی خوبی را برای دانشمندان ومحققین علوم زمین فراهم می آورد و می تواند کمک بزرگی در راستای اهداف مورد نظر بشر باشد. اما سئوالی که مطرح می شود این است که شناخت زمین برای همه مردم لازم است یا نه؟اگر کمی به نوع زندگی انسان از ابتدای خلفتش تاکنون و پیشرفت هایی که داشته و همزیستی ای که با این کره خاکی یافته توجه کنیم. ضررها و تلفاتی که تاکنون به سبب جهل نسبت به این سیاره محتمل گردیده را مورد بررسی قرار دهیم جواب سئوالمان را خواهیم یافت. بسیاری از کشورها آموزش آشنایی با سیاره زمین را از کودکان خود آغاز کرده اند. داستان های جذاب، کتاب های مصور، وسایل کمک آموزشی، دروس مدارس، سفرهای علمی، انجام آزمایش های جالب و ... همگی در خدمت آموزش علوم زمین از دوران کودکی قرار گرفته اند.
بسیاری از کشورها آشنایی با بلایای طبیعی و نحوه برخورد با آنها را به صورت عمومی به کودکان تا بزرگسالان خود آموزش می دهند تا در صورت بروز این حوادث، مردم آموزش دیده، خود به صورت یک نیروی امدادی به نجات حادثه دیدگان بشتابند. این درحالی است که به تازگی در خبرها عنوان شد 90 درصد کشور ما در معرض بروز حوادث طبیعی از جمله زمینلرزه، سیل، رانش زمین، فرونشست و ... قرار دارد. کمبود آگاهی مردم ما در این زمینه باعث بروز تراژدی هایی چون زمینلرزه های بوئین زهرا، رودبار و بم شده است. هرچند که تلاش هایی در زمینه آگاه سازی عمومی در چند سال اخیر صورت گرفته ولی کافی به نظر نمی رسد. برگزاری دوره های آموزشی در مدارس، انجام مانورهای امداد و نجات و مقابله با زلزله، چاپ کتاب و بروشورهای متنوع آموزشی، ساخت برنامه های تلویزیونی، چاپ مقالات علمی در روزنامه ها همگی مفید است ولی کافی نیست. بسیاری از خطرات بالقوه در ارتباط با حوادث طبیعی ناشی از ناآگاهی و رفتار اشتباه مردم عدی است. پیشروی و اشغال مسیر رودها، برهم زدن اکوسیستم هر ناحیه، ساخت و سازهای غیر اصولی، دخالت در طبیعت هر منطقه، آلوده سازی محیط زیست، ساخت و ساز در حریم دریا و ...، همه و همه باعث ریزش آوار ناآگاهی بر سر ما و کشته شدن به دست خودمان خواهد بود. زمین به خودی خود خطرناک نیست، این رفتار ما با زمین است که حوادث را ایجاد می کند. اگر آگاهی و شناخت خود را از زمین و محیط زیست خود افزایش دهیم، اگر به جای همساز کردن زمین با خود، خودمان را با آن همزیست کنیم، خواسته یا ناخواسته از بسیاری از تلفات جانی و مالی خواهیم کاست.بهتر است از همین امروز آغاز کنیم و از کودکانمان. بهتر است یک برنامه ریزی مدون و دقیق برای افزایش آگاهی عمومی بنویسیم و موبه مو آن را اجرا کنیم. بهتر است نظارت بر فعالیت های بشری مرتبط با زمین را در کشورمان با دقت بیشتری انجام دهیم. بهتر است به علوم زمین بها داده و متخصصان این رشته را در تمامی فعالیت های علمی و اجرایی به کار گیریم. چراکه فردا خیلی دیر است. بسا همین فردا بمی دیگر را پیش روی ما ترسیم کرده و اینبار توبت تهران باشد. حتی اگر یک نفر در اثر آگاهی زنده بماند، پیروزی مارا به همراه خواهد داشت. چراکه یک نفر، نسلی را پشت سر خود خواهد داشت.
سیاره ای که بر روی آن زندگی می کنیم شرایط، رفتارها و خصوصیات خاص و منحصر به فردی دارد. آتشفشان ها، رودها، زمینلرزه ها، دریاها و کوه ها هر کدام در شرایط مختلف رفتارهای گوناگونی را از خود بروز می دهند. مسلما برای زندگی با این سیاره ناشناخته باید اطلاعات خود را درباره آن گسترش دهیم و هرچه بیشتر راجع به آن بیاموزیم. بدانیم که در هر موقعیت چه رفتاری با سیاره مادر خود بکنیم و در مقابل عمل اشتباه خود در قبال این سیاره زیبا چه ضرری متوجه ما خواهد بود. از این رو دانشمندان و محققان سالهاست که در مورد پدیده های مختلف زمینی تحقیق و بررسی می کنند. عده ای سعی در شناخت ساختمان درونی زمین دارند، زیرا منشاء بسیاری از اتفاقات سطح زمین را حاصل عملکرد درونی زمین می دانند. برخی به دنبال شناسایی عوارض سطحی زمین و اثر آنها بر زندگی بشر هستند و تعدادی نیز به کشف منابع درونی زمین برای بهسازی زندگی انسان مشغول اند. جمع زیادی از دانشمندان نیز به تحقیق در مورد بلایای طبیعی زمینی می پردازند تا از اثر آنها بر زندگی مردم بکاهند. همه اینها شناخت نسبی خوبی را برای دانشمندان ومحققین علوم زمین فراهم می آورد و می تواند کمک بزرگی در راستای اهداف مورد نظر بشر باشد. اما سئوالی که مطرح می شود این است که شناخت زمین برای همه مردم لازم است یا نه؟اگر کمی به نوع زندگی انسان از ابتدای خلفتش تاکنون و پیشرفت هایی که داشته و همزیستی ای که با این کره خاکی یافته توجه کنیم. ضررها و تلفاتی که تاکنون به سبب جهل نسبت به این سیاره محتمل گردیده را مورد بررسی قرار دهیم جواب سئوالمان را خواهیم یافت. بسیاری از کشورها آموزش آشنایی با سیاره زمین را از کودکان خود آغاز کرده اند. داستان های جذاب، کتاب های مصور، وسایل کمک آموزشی، دروس مدارس، سفرهای علمی، انجام آزمایش های جالب و ... همگی در خدمت آموزش علوم زمین از دوران کودکی قرار گرفته اند.
بسیاری از کشورها آشنایی با بلایای طبیعی و نحوه برخورد با آنها را به صورت عمومی به کودکان تا بزرگسالان خود آموزش می دهند تا در صورت بروز این حوادث، مردم آموزش دیده، خود به صورت یک نیروی امدادی به نجات حادثه دیدگان بشتابند. این درحالی است که به تازگی در خبرها عنوان شد 90 درصد کشور ما در معرض بروز حوادث طبیعی از جمله زمینلرزه، سیل، رانش زمین، فرونشست و ... قرار دارد. کمبود آگاهی مردم ما در این زمینه باعث بروز تراژدی هایی چون زمینلرزه های بوئین زهرا، رودبار و بم شده است. هرچند که تلاش هایی در زمینه آگاه سازی عمومی در چند سال اخیر صورت گرفته ولی کافی به نظر نمی رسد. برگزاری دوره های آموزشی در مدارس، انجام مانورهای امداد و نجات و مقابله با زلزله، چاپ کتاب و بروشورهای متنوع آموزشی، ساخت برنامه های تلویزیونی، چاپ مقالات علمی در روزنامه ها همگی مفید است ولی کافی نیست. بسیاری از خطرات بالقوه در ارتباط با حوادث طبیعی ناشی از ناآگاهی و رفتار اشتباه مردم عدی است. پیشروی و اشغال مسیر رودها، برهم زدن اکوسیستم هر ناحیه، ساخت و سازهای غیر اصولی، دخالت در طبیعت هر منطقه، آلوده سازی محیط زیست، ساخت و ساز در حریم دریا و ...، همه و همه باعث ریزش آوار ناآگاهی بر سر ما و کشته شدن به دست خودمان خواهد بود. زمین به خودی خود خطرناک نیست، این رفتار ما با زمین است که حوادث را ایجاد می کند. اگر آگاهی و شناخت خود را از زمین و محیط زیست خود افزایش دهیم، اگر به جای همساز کردن زمین با خود، خودمان را با آن همزیست کنیم، خواسته یا ناخواسته از بسیاری از تلفات جانی و مالی خواهیم کاست.بهتر است از همین امروز آغاز کنیم و از کودکانمان. بهتر است یک برنامه ریزی مدون و دقیق برای افزایش آگاهی عمومی بنویسیم و موبه مو آن را اجرا کنیم. بهتر است نظارت بر فعالیت های بشری مرتبط با زمین را در کشورمان با دقت بیشتری انجام دهیم. بهتر است به علوم زمین بها داده و متخصصان این رشته را در تمامی فعالیت های علمی و اجرایی به کار گیریم. چراکه فردا خیلی دیر است. بسا همین فردا بمی دیگر را پیش روی ما ترسیم کرده و اینبار توبت تهران باشد. حتی اگر یک نفر در اثر آگاهی زنده بماند، پیروزی مارا به همراه خواهد داشت. چراکه یک نفر، نسلی را پشت سر خود خواهد داشت.
