رمان هایی بر اساس زندگی واقعی

[❤ASAL_M❤]

طبیعتا زندگی تمامی انسان ها -با اندکی تفاوت- فراز و فرودهایی دارد و البته روزها و ماه ها و سالهایی که در آن سکون و رکود جریان دارد, اتفاق آنچنان خاصی نمی افتد و یک روزمرگی بر آن حاکم هست. بنابراین اگر ما بخواهیم از ماده ی خام چیزی به اسم "زندگی" به "رمان" برسیم, نمی توانیم قلم به دست بگیریم و از یک نقطه شروع به کپی برداری از دقایق, ساعت ها و روزهای زندگی یک نفر بکنیم. این ماده ی خام باید ساختاری داستانی به خود بگیرد. بسته به این که شما در پی انتقال چه معنا و مفهومی باشید و بخواهید چه دیدگاه کلی درباره زندگی و آدم ها به مخاطبین خود منتقل بکنید, بخش هایی از این زندگی را حذف خواهید کرد و بخش های از آن را با شیوه های رمان نویسی پررنگ و داستانی خواهید نمود. این "ماده خام" باید به "شکل معناداری" در بیاید. یعنی مخاطب با خواندن آن علاوه بر اینکه درگیر جذابیت و سرگرمی آن شود, معنا و مفهوم (های) خاصی از آن استنباط بکند.
مسیری که باید طی کنیم تبدیل زندگی به "طرح" (پلات) رمان هست. زندگی مجموعه ی متوالی از حوادثی هست که صرفا از پی هم می آیند. گاه این میان شاید به مدت روزها و سالها هیچ اتفاقی نیافتد. گاه حادثه ای روی می دهد و شخصیت محوری ما را عمیقا درگیر خودش می کند. اما نویسنده با ترتیب دادن و ساختن "طرح" (پلات) منطق خاصی بر گزیده ای از این اتفاقات حاکم می کند. چیزهایی را حذف می کند و چیزهایی را با ترتیبی خاص در کنار یکدیگر قرار می دهد که علاوه بر ایجاد جذابیت, معنا و مفهومی از زندگی به مخاطب القا می کند. این طرح در داستان نویسی کلاسیک که پایه و اساس هر نوعی از داستان هست شامل این ساختار و پیکره هست (به طور خلاصه):

شروع (زمینه چینی و مقدمه - معرفی شخصیت-ها)/ گره افکنی و گسترش رویدادها/ خیز حوادث و در هم تنیدن گره ها/ اوج گرفتن طرح / و در نهایت پایان بندی.

توضیحات مربوط به ساختار طرح در کتب مختلف آموزشی و تئوریک ادبیات داستانی آمده است و از آن بهتر در رمان های شاخص توسط نویسندگان بزرگ در طی سده ها اجرا شده است که با خواندن آنها می توانید بیاموزید.