*نغمه*
کاربر نگاه دانلود
مثل کسی که می خواهد جراح قلب شود باید دل و جرات جراحی جامعه را داشته باشند! کسانی هم که می خواهند قدم در راه نویسندگی بگذارند باید ببینند که آیا روحیات لازم را برای نویسنده شدن دارند یا نه؟ چند ویژگی روحی بسیار مهم وجود دارد که هر نویسنده ای به تناسب رده نویسندگی اش باید در خودش تقویت کند.
● فضولی موقوف نیست!
اول این که نویسنده ها باید انسان های کنجکاوی باشند تا بتوانند «تجربه» یا همان مواد خام لازم را برای نوشتن به دست بیاورند. علاوه برآن کنجکاوی قدرت خلاقیت نویسنده را نیز تقویت می کند. هرچه نویسنده در مواجهه با محیط سوالات بیشتری را طرح کند و به دنبال پاسخ شان برود محتوای غنی تری را برای نوشته هایش به دست می آورد. کنجکاوی یا همان فضولی خودمان، نویسنده را وادار به کنکاش و جستجو می کند و به این وسیله «زاویه دید» نویسنده نیز متنوع و گسترده تر می شود. بنابراین برای نویسنده شدن باید به اندازه کافی فضول بود.
● پر رویی لازم است!
پر رو بودن هم در جهت به دست آوردن مواد مورد نیاز نوشتن و هم در راستای انتشار نوشته ها لازم می شود(!). یک نویسنده نباید از قرارگرفتن در موقعیت های پیش بینی نشده هراسی داشته باشد. داشتن شجاعت لازم برای شکار «تجربه» از ویژگی های نویسندگان بزرگ تاریخ است. شجاعت علاوه بر تبدیل تهدید به فرصت، این قدرت را به نویسنده می دهد که نکاتی را ببیند و به سمت رویدادهایی برود که به ندرت توجه یک فرد عادی جامعه یا یک غیرنویسنده را به خود جلب می کند نکاتی که با کمک هنر نویسندگی ارزش پیدا می کند و در نهایت سبب هوشیاری مخاطب می شود.
● بسیار سفر باید کرد
همان طور که گفته شد نویسنده ها خوره کسب تجربه اند. به همین دلیل خود را در معرض اتفاقات خاص قرار می دهند. در واقع آن ها به استقبال اتفاقات می رود و آن ها را در آغـ*ـوش می گیرند. تا با لمسش روایت خودشان را از آن برای مخاطب شان داشته باشند. برای همین نویسنده ها اهل سفر اند. نویسنده تنها با داشتن نگاه مسافر گونه به محیط خود می تواند سفرهای زیادی را در زندگی تجربه کند. یک نویسنده حرفه ای ابتدا نسبت به محیط اطرافش شناخت کاملی به دست می آورد. در سرگذشت بیشتر نویسنده های بزرگ حضور آن ها در موقعیت های خاص تاریخی زیاد دیده می شود. در همین کشورخودمان و در زلزله اخیر آذربایجان نویسنده های سرشناس زیادی به بهانه کمک به مردم کوله بار مشاهدات و تجارب شان را پر کردند. بنابراین یک نویسنده سفرهایی می رود که لزوما به خلق اثر منجر نمی شود، اما کوله بار تجربه نویسنده را پربار و در نتیجه تاثیر خود در سایر آثارش می گذارد.
● هر کسی خواننده تر باشد
هرچه نویسنده ای، خواننده تر باشد موفقیت بیشتری در این کار به دست خواهد آورد. مطالعه شرط اساسی خوب نوشتن است. خواندن علاوه بر این که باعث استفاده از تجربه های دیگران می شود کمک زیادی به شکل دهی آثار و نوشته های نویسنده می کند. در واقع همان طور که یک نویسنده هنگام نوشتن باید به ۲ بخش محتوا و شکل نوشته خود دقت کند. برای مطالعه نیز باید به هر ۲ بخش توجه لازم را داشته باشد و علاوه بر خواندن با هدف فهم محتوا، خواندن هایی را هم در راستای تقویت فرم نویسندگی خود ترتیب دهد. تقویت فرم نویسندگی با خواندن نوشته های دیگران، توصیه به تقلید نیست هرچند برای نویسنده های تازه کار به ویژه آن هایی که هنوز سبک قلم خود را پیدا نکرده اند تقلید، به تمرین نویسندگی کمک خواهد کرد. اما حتی آن هایی که سبک قلم خاص خودشان را دارند در مطالعه و توجه به جنبه های هنری آثار دیگران به نقاط و ضعف و قوت نوشته های خودشان پی خواهند برد.
● نویسندگی با ۴درصد هزینه
نکاتی درباره هویت، جنس، ابزار و روحیات لازم برای نویسندگی گفتیم. گفتیم که جنس نویسندگی تمرین و مواد خام آن تجربه است. یک تمرین مهم برای نویسنده شدن که کسب تجربه نیز به همراه دارد این است که حداقل نیم ساعت یعنی حدود ۲ درصد از روز خود را به نوشتن اختصاص دهید. این که چه بنویسید و نوشته تان چه محتوایی دارد چندان مهم نیست مهم این است که این تمرین مستمر را داشته باشید و بفهمید که تا چه اندازه حاضرید برای رسیدن به نویسندگی هزینه کنید؟ استمرار این برنامه در زندگی آن قدر مهم است که می تواند رده نویسندگی فرد در آینده را نیز تعیین کند. همان طور که گفتیم لازمه نویسنده خوب شدن، خواننده خوب بودن است. پس کار دیگری که یک نویسنده باید در برنامه روزانه خود بگنجاند حداقل نیم ساعت مطالعه فرم است. مطالعه فرم یعنی اثری را تنها به خاطر سبک و فرم خاص نوشتاری اش بخوانید. کار دیگری که اغلب نویسندگان حرفه ای انجام می دهند نوشتن یادداشت روزانه است. مسائلی مثل محتوا، مخاطب، فرم و قالب نوشته و... در تمرین مهم «یادداشت روزانه» اهمیت بیشتری پیدا خواهد کرد.
● فضولی موقوف نیست!
اول این که نویسنده ها باید انسان های کنجکاوی باشند تا بتوانند «تجربه» یا همان مواد خام لازم را برای نوشتن به دست بیاورند. علاوه برآن کنجکاوی قدرت خلاقیت نویسنده را نیز تقویت می کند. هرچه نویسنده در مواجهه با محیط سوالات بیشتری را طرح کند و به دنبال پاسخ شان برود محتوای غنی تری را برای نوشته هایش به دست می آورد. کنجکاوی یا همان فضولی خودمان، نویسنده را وادار به کنکاش و جستجو می کند و به این وسیله «زاویه دید» نویسنده نیز متنوع و گسترده تر می شود. بنابراین برای نویسنده شدن باید به اندازه کافی فضول بود.
● پر رویی لازم است!
پر رو بودن هم در جهت به دست آوردن مواد مورد نیاز نوشتن و هم در راستای انتشار نوشته ها لازم می شود(!). یک نویسنده نباید از قرارگرفتن در موقعیت های پیش بینی نشده هراسی داشته باشد. داشتن شجاعت لازم برای شکار «تجربه» از ویژگی های نویسندگان بزرگ تاریخ است. شجاعت علاوه بر تبدیل تهدید به فرصت، این قدرت را به نویسنده می دهد که نکاتی را ببیند و به سمت رویدادهایی برود که به ندرت توجه یک فرد عادی جامعه یا یک غیرنویسنده را به خود جلب می کند نکاتی که با کمک هنر نویسندگی ارزش پیدا می کند و در نهایت سبب هوشیاری مخاطب می شود.
● بسیار سفر باید کرد
همان طور که گفته شد نویسنده ها خوره کسب تجربه اند. به همین دلیل خود را در معرض اتفاقات خاص قرار می دهند. در واقع آن ها به استقبال اتفاقات می رود و آن ها را در آغـ*ـوش می گیرند. تا با لمسش روایت خودشان را از آن برای مخاطب شان داشته باشند. برای همین نویسنده ها اهل سفر اند. نویسنده تنها با داشتن نگاه مسافر گونه به محیط خود می تواند سفرهای زیادی را در زندگی تجربه کند. یک نویسنده حرفه ای ابتدا نسبت به محیط اطرافش شناخت کاملی به دست می آورد. در سرگذشت بیشتر نویسنده های بزرگ حضور آن ها در موقعیت های خاص تاریخی زیاد دیده می شود. در همین کشورخودمان و در زلزله اخیر آذربایجان نویسنده های سرشناس زیادی به بهانه کمک به مردم کوله بار مشاهدات و تجارب شان را پر کردند. بنابراین یک نویسنده سفرهایی می رود که لزوما به خلق اثر منجر نمی شود، اما کوله بار تجربه نویسنده را پربار و در نتیجه تاثیر خود در سایر آثارش می گذارد.
● هر کسی خواننده تر باشد
هرچه نویسنده ای، خواننده تر باشد موفقیت بیشتری در این کار به دست خواهد آورد. مطالعه شرط اساسی خوب نوشتن است. خواندن علاوه بر این که باعث استفاده از تجربه های دیگران می شود کمک زیادی به شکل دهی آثار و نوشته های نویسنده می کند. در واقع همان طور که یک نویسنده هنگام نوشتن باید به ۲ بخش محتوا و شکل نوشته خود دقت کند. برای مطالعه نیز باید به هر ۲ بخش توجه لازم را داشته باشد و علاوه بر خواندن با هدف فهم محتوا، خواندن هایی را هم در راستای تقویت فرم نویسندگی خود ترتیب دهد. تقویت فرم نویسندگی با خواندن نوشته های دیگران، توصیه به تقلید نیست هرچند برای نویسنده های تازه کار به ویژه آن هایی که هنوز سبک قلم خود را پیدا نکرده اند تقلید، به تمرین نویسندگی کمک خواهد کرد. اما حتی آن هایی که سبک قلم خاص خودشان را دارند در مطالعه و توجه به جنبه های هنری آثار دیگران به نقاط و ضعف و قوت نوشته های خودشان پی خواهند برد.
● نویسندگی با ۴درصد هزینه
نکاتی درباره هویت، جنس، ابزار و روحیات لازم برای نویسندگی گفتیم. گفتیم که جنس نویسندگی تمرین و مواد خام آن تجربه است. یک تمرین مهم برای نویسنده شدن که کسب تجربه نیز به همراه دارد این است که حداقل نیم ساعت یعنی حدود ۲ درصد از روز خود را به نوشتن اختصاص دهید. این که چه بنویسید و نوشته تان چه محتوایی دارد چندان مهم نیست مهم این است که این تمرین مستمر را داشته باشید و بفهمید که تا چه اندازه حاضرید برای رسیدن به نویسندگی هزینه کنید؟ استمرار این برنامه در زندگی آن قدر مهم است که می تواند رده نویسندگی فرد در آینده را نیز تعیین کند. همان طور که گفتیم لازمه نویسنده خوب شدن، خواننده خوب بودن است. پس کار دیگری که یک نویسنده باید در برنامه روزانه خود بگنجاند حداقل نیم ساعت مطالعه فرم است. مطالعه فرم یعنی اثری را تنها به خاطر سبک و فرم خاص نوشتاری اش بخوانید. کار دیگری که اغلب نویسندگان حرفه ای انجام می دهند نوشتن یادداشت روزانه است. مسائلی مثل محتوا، مخاطب، فرم و قالب نوشته و... در تمرین مهم «یادداشت روزانه» اهمیت بیشتری پیدا خواهد کرد.
