زردآلو از منظر طب سنتی/ برطرف‌کننده بوی بد دهان

[ஜ ℱαт℮мℯ ஜ]

زردآلو از منظر طب سنتی دارای مزاج سرد و تر است. از بین مُصلح‌های زردآلو می‌توان به عسل، انیسون، زنیان، مصطکی، زیره و روغن زیتون اشاره کرد.
بهترین زردآلو، آن است که دارای این ویژگی‌ها باشد: رسیده، شیرین، دارای پوست لطیف و مغز هسته شیرین. حتی خشک‌کرده زردآلو (برگه زردآلو) از تازه آن بهتر است. این میوه مهم به‌عنوان بازکننده انسداد، ملیّن و برطرف‌کنند بوی بد دهان شناخته می‌شود، اما زود در معده متعفن می‌گردد و می‌تواند باعث نفخ، آروغ ترش و تب‌های عفونی شود.


آشامیدن آب زردآلوی پخته، مانع جوشش خون و صفرا، تسکین‌دهنده تشنگی و مُسهل صفرا است. علاوه بر این به رفع آروغ، بوی بد دهان و التهاب معده نیز کمک می‌کند. البته مصرف آن برای سردمزاجان مضر است و زیاده‌روی در خوردن آن موجب برص (ویتیلیگو) می‌شود.


برخی افراد تصور می‌کنند که بهترین زمان خوردن زردآلو، صبح ناشتا است، در صورتی که چنین تصوری صحت ندارد. درواقع، خوردن زردآلو در این مواقع فوق‌العاده مضر محسوب می‌شود: صبح ناشتا، بلافاصله بعد از غذا و نوشیدن آب بعد از خوردن زردآلو.
زردآلو با توجه به خاصیت آنتی‌اکسیدانی خاصی که دارد، از کبد و کلیه در مقابل آسیب‌های ناشی از مسمومیت با مواد شیمیایی و داروها محافظت می‌کند. حتی عصاره زردآلو و مغز هسته آن نیز دارای خواص ضدباکتریایی است.

منبع:سلامتیسم