dinaz
کاربر نگاه دانلود
طنز؛ ما مردم خوشحال عصبانی
علیرضا لبش در ضمیمه طنز روزنامه قانون نوشت:
این غربی‌ها هم عجب موجوداتی هستند. اخیرا موسسه معلوم‌الحالی به نام گالوپ اعلام کرده که ایرانیها، عصبانی‌ترین مردمان جهان هستند. ما عصبانی هستیم؟! ما مردم به این لطافت و مهربانی؟! ما از برگ در باران لطیف بهاری هم حساس‌تر هستیم. از گل نازک‌تر به همدیگر نمی‌گوییم. وقتی به در می‌رسیم ده هزار بار به همدیگر تعارف می‌زنیم. وقتی پشتمان به کسی است، می‌گوییم: ببخشید و طرف مقابل می‌گوید: گل پشت و رو ندارد. واقعا معلوم است که همه تحقیقات و پژوهش‌هایشان هم شبیه این است. شما اگر پژوهش‌ها و نظرسنجی‌هایتان درست بود که این ترامپ موطلایی رییس‌جمهورتان نبود. همان‌وقت هم اعلام کردید که بر اساس نظرسنجی‌ها کلینتون رییس‌جمهور می‌شود، دیدید نشد؟! حالا ما عصبانی‌ترین مردم دنیا هستیم؟! یک عصبانیتی نشان‌تان بدهیم که آن سرش ناپیدا.
ما فقط بعد از تصادف با قفل فرمان همدیگر را کمی نوازش می‌کنیم، آخر این کجایش عصبانیت است؟ یا در ورزشگاه به سوی تیم حریف یا تیم داوری، پاره آجر و تکه‌های بتونی و صندلی پرتاب می‌کنیم؛ این‌را می‌گویید خشونت؟ این را می‌گویید عصبانیت؟ اگر ترقه و بطری آب به سمت داور پرتاب نکنیم که بازی بی‌مزه می‌شود. ما عصبانی نیستیم، فقط کمی نیاز به هیجان داریم.
خوب ما در راهپیمایی دوست داریم کمی علیه رییس‌جمهور خودمان شعار بدهیم. درست است که ما به ایشان رای نداده‌ایم ولی حالا که رای آورده رییس‌جمهور ما هم هست. خوب ما می‌خواهیم به ایشان کمی انتقاد تند کنیم. شما به این می‌گویی عصبانیت؟! عصبانیت ندیده‌ای؟ بیایم رگ‌هایم را توی خونت بریزم، بفهمی عصبانیت یعنی چه؟ بیایم چشمامو تو چشمات بریزم تا بفهمی یک من ماست چقدر کره دارد؟
ما مردم آرام و مهربانی هستیم و خیلی دیر عصبانی می‌شویم. اگر در هر کشوری موقع افطار این همه سریال و برنامه بی‌ربط از تلویزیون پخش می‌شد و تلخ‌ترین برنامه تلویزیون را به نام ماه عسل به شما قالب می‌کردند، تا به حال چند ده تلویزیون را در خانه خورد و خاکشیر کرده بودید، ولی ما فقط تا به حال یکی دو تا تلویزیون شکسته‌ایم.
به این می‌گویید عصبانیت؟! اگر قیافه مجری ماه عسل هر شب موقع افطار جلوی چشم‌تان باشد، می‌فهمید عصبانیت یعنی چه.
در این گرما و آلودگی هوا و گرد و خاک، بیکار هم باشی، شپش توی جیبت قاب بیاندازد، همسر گرامی‌ات هم بخواهد برود خرید، از شما پول بخواهد، شما جای ما، بفرما لبخند بزن! حالا اگر کمی خشمگین شدیم و چند تا فریاد ساده سر دادیم، به این می‌گویید عصبانیت؟!
نه مثل اینکه شما متوجه نمی‌شوید، گل پشت و رو ندارد و این حرف‌ها هم برای شما کارساز نیست، حتما باید بیاییم و رگ‌هایمان را توی خون‌تان بریزیم تا بفهمید که ما عصبانی نیستیم.
علیرضا لبش در ضمیمه طنز روزنامه قانون نوشت:
این غربی‌ها هم عجب موجوداتی هستند. اخیرا موسسه معلوم‌الحالی به نام گالوپ اعلام کرده که ایرانیها، عصبانی‌ترین مردمان جهان هستند. ما عصبانی هستیم؟! ما مردم به این لطافت و مهربانی؟! ما از برگ در باران لطیف بهاری هم حساس‌تر هستیم. از گل نازک‌تر به همدیگر نمی‌گوییم. وقتی به در می‌رسیم ده هزار بار به همدیگر تعارف می‌زنیم. وقتی پشتمان به کسی است، می‌گوییم: ببخشید و طرف مقابل می‌گوید: گل پشت و رو ندارد. واقعا معلوم است که همه تحقیقات و پژوهش‌هایشان هم شبیه این است. شما اگر پژوهش‌ها و نظرسنجی‌هایتان درست بود که این ترامپ موطلایی رییس‌جمهورتان نبود. همان‌وقت هم اعلام کردید که بر اساس نظرسنجی‌ها کلینتون رییس‌جمهور می‌شود، دیدید نشد؟! حالا ما عصبانی‌ترین مردم دنیا هستیم؟! یک عصبانیتی نشان‌تان بدهیم که آن سرش ناپیدا.
ما فقط بعد از تصادف با قفل فرمان همدیگر را کمی نوازش می‌کنیم، آخر این کجایش عصبانیت است؟ یا در ورزشگاه به سوی تیم حریف یا تیم داوری، پاره آجر و تکه‌های بتونی و صندلی پرتاب می‌کنیم؛ این‌را می‌گویید خشونت؟ این را می‌گویید عصبانیت؟ اگر ترقه و بطری آب به سمت داور پرتاب نکنیم که بازی بی‌مزه می‌شود. ما عصبانی نیستیم، فقط کمی نیاز به هیجان داریم.
خوب ما در راهپیمایی دوست داریم کمی علیه رییس‌جمهور خودمان شعار بدهیم. درست است که ما به ایشان رای نداده‌ایم ولی حالا که رای آورده رییس‌جمهور ما هم هست. خوب ما می‌خواهیم به ایشان کمی انتقاد تند کنیم. شما به این می‌گویی عصبانیت؟! عصبانیت ندیده‌ای؟ بیایم رگ‌هایم را توی خونت بریزم، بفهمی عصبانیت یعنی چه؟ بیایم چشمامو تو چشمات بریزم تا بفهمی یک من ماست چقدر کره دارد؟
ما مردم آرام و مهربانی هستیم و خیلی دیر عصبانی می‌شویم. اگر در هر کشوری موقع افطار این همه سریال و برنامه بی‌ربط از تلویزیون پخش می‌شد و تلخ‌ترین برنامه تلویزیون را به نام ماه عسل به شما قالب می‌کردند، تا به حال چند ده تلویزیون را در خانه خورد و خاکشیر کرده بودید، ولی ما فقط تا به حال یکی دو تا تلویزیون شکسته‌ایم.
به این می‌گویید عصبانیت؟! اگر قیافه مجری ماه عسل هر شب موقع افطار جلوی چشم‌تان باشد، می‌فهمید عصبانیت یعنی چه.
در این گرما و آلودگی هوا و گرد و خاک، بیکار هم باشی، شپش توی جیبت قاب بیاندازد، همسر گرامی‌ات هم بخواهد برود خرید، از شما پول بخواهد، شما جای ما، بفرما لبخند بزن! حالا اگر کمی خشمگین شدیم و چند تا فریاد ساده سر دادیم، به این می‌گویید عصبانیت؟!
نه مثل اینکه شما متوجه نمی‌شوید، گل پشت و رو ندارد و این حرف‌ها هم برای شما کارساز نیست، حتما باید بیاییم و رگ‌هایمان را توی خون‌تان بریزیم تا بفهمید که ما عصبانی نیستیم.
