مطالب طنز طنز؛ ما آریایی های افتخار آفرین!

[BARANA.R]

پیشینه

واقعیت این است که هیچ کس در دنیا نمی داند اولین بار چه کسی به چه کسی افتخار کرد. اما کنده کاری های موجود در غارها نشان می دهد انسان های اولیه نیز به خود افتخار می کردند و گاهی از فرط افتخار متاسفانه احساساتی شده و برگی که در قسمت جلوی خود تعبیه کرده بودند را می کندند.

اساطیر و افتخارآفرینان

اگرچه استیو جابز و بیل گیتس در کشورها توسعه یافته و البته رو به اضمحلال غربی، نماد افتخار کردن است اما خب به هر حال نتوانست آن طور که باید و شاید کارکرد اجتماعی داشته باشد چرا که اساس غربی ها خیلی اهل افتخارکردن نیستند، بی ذوق ها. در شرق دور نیز برای مدتی «سوباسا اوزارا» مظهر افتخار بود اما حواشی ایجاد شده به دلیل حضور عموی سوباسا در کانون گرم خانوادگی آن ها و شبهه فساد اخلاقی وی، به سرعت باعث ایجاد یاس و ناامیدی میان چشم بادامی ها شده و عملا نتوانست حس غرور و افتخار را در مردم شرق دور ایجاد کند. هرچند ژاپنی ها توانستند با همین میزان افتخار هم برق تولید کرده و به صنعت کشورشان کمک کنند.

اما در ایران وضعیت بسیار متفاوت بود چرا که ایرانیان از دیرباز عاشق افتخارآفرینی بوده اند. طوری که اگر یک روز دور هم یک اسطوره ای نسازند و به او افتخار نکنند، انگار یک چیزی گم کرده اند، همش بی قرارند. آریایی ها از همان ابتدا با حضور داریوش و کوروش کبیر در راس حکومت، راه و رسم افتخارآفرینی را به خوبی آموخته با اجازه شیر می کردند.

در عصر معاصر نیز پس از بازی ایران- استرالیا افتخارآفرینی ها جنبه دیگری به خود گرفت. طوری که تا تقی به توقی می خورد ملت بر طبل شادمانه کوبیده، پیروز و مردانه کوبیده، برخیزیده، پرچم را بـرده و بر سر در خانه کوبیده (2 بار) و برای ساعاتی به خود افتخار می کردند.

چند سالی همین طور سپری شد اما از یک جایی به بعد پزشکان ناگهان متوجه شدند غدد ترشحی افتخارات ایرانی ها دچار مشکل شده و ملت کم ترشح می کنند. چرا کهنه تمی فوتبال به جام جهانی می رفت، نه کسی نخل طلا می گرفت و نه مردم خیلی دل و دماغ داشتند و از همه مهمتر احمدی نژاد رییس جمهور بود و این کار را برای افتخار کردن واقعا سخت می کرد. بنابراین مسئولین وقت مثل همیشه تصمیم گرفتند آمار را بالا و پایین کنند و دست به تغییر مفاهیم زدند. یعنی به جای افتخارکردن، کاری کنند مردم به افتخارش «دست بزنندم در نتیجه با این تغییر در مصدر فعل، به هر کسی می شد نشان لیاقت و افتخار دادند و از مردم خواستند به افتخارش دست بزنند. مردم عزیز هم که بارها گفته شده از مسئولین جلوترند در جایگاه مدعوین نشسته و به افتخارش هِی دست می زدند.

فیزیولوژی:

از همان زمان که آپشن افتخار به سیستم عامل انسان اضافه و در قسمت «کنترل پنل» تیکش زده شد، این سوال اساسی ذهن بشر را درگیر خود کرد که «وقتی افتخار می کنیم، چه شکلی می شویم؟» تحقیقات زیادی در این زمینه صورت گرفت و نشان داد هنگامی که فرد بر اثر یک پیروزی بزرگ، افتخار می کند، چهره اش به دلیل ترشح آدرنالین هیجان زده و برافروخته می شود که اگر کنترل نشود منجر به شکستن شیشه اتوبوس ها، مغازه ها و... می گردد.

فرجام:

در سل های اخیر مدلی از افتخار با بازار عرضه شده که با ایجاد حس آرامش، افتخار و غرور همراه است و کمترین میزان خسارات را به دنبال دارد. محمدجواد ظریف، اصغر فرهادی، شهاب حسینی، سعید معروف و مریم میرزاخانی (ریاضی دان) از جمله افرادی هستند که می توان حتی بدون اینکه بر طبل شادانه کوفت و این همه راه تا دم در رفته و پرچم را بکوبیم، با آرامش لم داده و حس افتخار را تجربه کنیم.