شعر مجموعه شعرخیام نیشابوری

[Ana.A]

ترکیب طبایع چو به کام تو دمی است

رو شاد بزی اگر چه بر تو ستمی است

با اهل خرد باش که اصل تن تو

گردی و نسیمی و غباری و دمی است

***

چون آب به جویبار و چون باد به دشت

روزي دگر از نوبت عمرم بگذشت

هرگز غم دوروز مرا ياد نگشت

روزی كه نيامدست و روزی كه گذشت خیام​

 

[Ana.A]

چون بلبل مـسـ*ـت راه در بستان یافت
روی گل و جام باده را خندان یافت
آمد به زبان حال در گوشم گفت
دریاب که عمر رفته را نتوان یافت

***

در هر دشتی كه لاله زاری بوده است
آن لاله ز خون شهرياری بوده است
چو برگ بنفشه كز زمين مي رويد
خاليست كه بر رخ نگاری بوده است خیام

***

چون نیست ز هر چه هست جز باد بدست
چون هست بهرچه هست نقصان و شکست
انگار که هرچه هست در عالم نیست
پندار که هرچه نیست در عالم هست​

 

[Ana.A]

رباعی شمارهٔ ۱


برخیز بیار بهر دل ما

حل کن به جمال خویشتن مشکل ما

یک کوزه نوشید*نی تا بهم نوش کنیم

زان پیش که کوزه‌ها کنند از گل ما​

 

[Ana.A]

رباعی شمارهٔ ۲


چون عهده نمی‌شود کسی فردا را
حالی خوش دار این دل پر سودا را
می نوش به ماهتاب ای ماه که ماه
بسیار بتابد و نیابد ما را​

 

[Ana.A]

رباعی شمارهٔ ۳

قرآن که مهین کلام خوانند آن را

گـه گاه نه بر دوام خوانند آن را

بر گرد پیاله آیتی هست مقیم

کاندر همه جا مدام خوانند آن را

********

رباعی شمارهٔ ۴

گر می نخوری طعنه مزن مستانرا

بنیاد مکن تو حیله و دستانرا

تو غره بدان مشو که می مینخوری

صد لقمه خوری که می غلام‌ست آنرا​

 

[Ana.A]

رباعی شمارهٔ ۵

هر چند که رنگ و بوی زیباست مرا

چون لاله رخ و چو سرو بالاست مرا

معلوم نشد که در طربخانه خاک

نقاش ازل بهر چه آراست مرا

***

رباعی شمارهٔ ۶

ماییم و می و مطرب و این کنج خراب

جان و دل و جام و جامه پر درد نوشید*نی

فارغ ز امید رحمت و بیم عذاب

آزاد ز خاک و باد و از آتش و آب



​

 

[Ana.A]

رباعی شمارهٔ ۷​

آن قصر که جمشید در او جام گرفت

آهو بچه کرد و روبه آرام گرفت

بهرام که گور می‌گرفتی همه عمر

دیدی که چگونه گور بهرام گرفت

***

رباعی شمارهٔ ۸

ابر آمد و باز بر سر سبزه گریست

بی بادهٔ گلرنگ نمی‌باید زیست

این سبزه که امروز تماشاگه ماست

تا سبزهٔ خاک ما تماشاگه کیست

​

 

[Ana.A]

رباعی شمارهٔ ۹

اکنون که گل سعادتت پربار است

دست تو ز جام می چرا بیکار است

می‌خور که زمانه دشمنی غدار است

دریافتن روز چنین دشوار است

****
رباعی شمارهٔ ۱۰


امروز ترا دسترس فردا نیست

و اندیشه فردات به جز سودا نیست

ضایع مکن این دم ار دلت شیدا نیست

کاین باقی عمر را بها پیدا نیست​

 

[Ana.A]

رباعی شمارهٔ ۱۱

ای آمده از عالم روحانی تفت

حیران شده در پنج و چهار و شش و هفت

می نوش ندانی ز کجا آمده‌ای

خوش باش ندانی به کجا خواهی رفت

***

رباعی شمارهٔ ۱۲

ای چرخ فلک خرابی از کینه تست

بیدادگری شیوه دیرینه تست

ای خاک اگر سـ*ـینه تو بشکافند

بس گوهر قیمتی که در سـ*ـینه تست
​

 

[Ana.A]

رباعی شمارهٔ ۱۳

ای دل چو زمانه می‌کند غمناکت

ناگه برود ز تن روان پاکت

بر سبزه نشین و خوش بزی روزی چند

زان پیش که سبزه بردمد از خاکت

***

رباعی شمارهٔ ۱۴


این بحر وجود آمده بیرون ز نهفت

کس نیست که این گوهر تحقیق بسفت

هر کس سخنی از سر سودا گفتند

زآن روی که هست کس نمی‌داند گفت​