هر چیزی یه زمانی داره حتی مد لباس! پس چرا رمان نباید زمان داشته باشه! باید رمان به عقل هم جور دربیاد دیگه! همخونه ای نه زانر نه سبک! فقط کلیشه هست و بس! همش هم داخلش دعواهای بی پایه و اساس و قهر و اشتی های بی دلیله. اخرشم یا غمگینه یا عاشقانه ... خیلی چیزا هست که باید بهش پرداخته بشه ...
من به شخصه رمان های عمارتی و دختر و پسرای مغرور نمیخونم ما تو ایرانیم و مگه چه قدر مردم ما میتونن اون مدلی زندگی کنن! یا بی خانواده باشن و هرکاری بکنن یا کلا چه قدر مردم دنبال انتقامن مگه! یه رمان از دل جامعه البته از نظر ژانر اجتماعی منظورمه فقط! بقیه ژانر ها جای خودشون رو دارن! یه رمان واقعا اجتماعی و بدون هیچ کلیشه یا اون مهمونی ها و رقـ*ـص ها و فلان... واقعا بدون کلیشه و ساده کم دیدم !