_.ZT._
کاربر نگاه دانلود
[FONT=_L4i_Dast-Nevis]
بسام::ضعیفه! دلمون برات تنگ شده بود...اومدیم زیارتت کنیم!
بسام::ضعیفه! دلمون برات تنگ شده بود...اومدیم زیارتت کنیم!
رونیا: تو باز دوباره گفتی ضعیفه؟؟؟
بسام: خوب... «منزل» بگم چطوره !؟
رونیا : واااای... از دست تو!!!
بسام: باشه... باشه...ببخشید «ویکتوریا» خوبه
رونیا: اه... اصلا باهات قهرم.
بسام: باشه بابا... تو «عزیز منی»، خوب شد؟... آَشتی؟
رونی: آشتی، راستی... گفتی دلت چی شده بود؟
بسام: دلم ...!؟ آها یه کم می پیچه...! از دیشب تا حالا .
رونیا: ... واقعا که...!!!
بسام: خوب چیه... نمیگم... مریضم اصلا... خوبه!؟
رونیا: لوووووووس...
بسام: ای بابا... ضعیفه! این نوبه اگه قهر کنی، دیگه نازکش نداری ها !
رونیا: بازم گفتی این کلمه رو...!؟؟؟
بسام: خوب تقصیر خودته...!
میدونی که من اونایی رو که دوست دارم اذی می کنم...
هی نقطه ضعف میدی دست من!
رونی: من از دست تو چی کار کنم...
بسام: شکر خدا...! ، دلم هم پیچ میخورد چون تو تب و تاب ملاقات تو بود...؛
لیلی قرن بیست و یکم من!!!
رونی: چه دل قشنگی داری تو... چقدر به سادگی دلت حسودیم می شه.
بسام: صفای وجودت خانوم .
رونی: می دونی! دلم تنگه... برای پیاده روی هامون...
برای سرک کشیدن توی مغازه های کتاب
فروشی و ورق زدن کتابها... برای بوی کاغذ نو...
برای شونه به شونه ات راه رفتن و دیدن نگاه
حسرت بار بقیه... آخه هیچ زنی، که مردی مثل مرد من نداره!
بسام: می دونم... میدونم... دل منم تنگه... برای دیدن آسمون
تو چشمای تو، برای بستنیهای شاتوتی که با هم می خوردیم...
برای خونه ای که توی خیال ساخته بودیم و من مردش بودم...!
رونیا: یادته همیشه به من میگفتی «خاتون»؟
بسام: آره... یادمه، آخه تو منو یاد دخترهای ابرو کمون قجری می انداختی!
رونی: آخ چه روزهایی بودن... ، چقدر دلم هوای دستای مردونه ات رو کرده...
وقتی توی دستام گره می خوردن... مجنون من.
بسام: ...
رونی: چت شد؟ چرا چیزی نمی گی ؟
بسام: ......
رونی: نگاه کن ببینم...! منو نگاه کن...
بسام: .........
رونی الهی من بمیرم...، چشمات چرا نمناک شده... فدای تو بشم...
بسام: خدا ن... (گریه)
رونی: چرا گریه می کنی...؟؟؟
بسام: چرا نکنم...؟! ها!!!؟
رونی: گریه نکن... من دوست ندارم مرد من گریه کنه...
جلوی این همه آدم... بخند دیگه...، بخند...زود باش بخند.
بسام: وقتی دستاتو کم دارم چه جوری بخندم...
کی اشکاموکنار بزنه که گریه نکنم ؟
رونی: بخند... وگرنه منم گریه می کنما .
بسام: باشه... باشه... تسلیم. گریه نمی کنم... ولی نمیتونم بخندم .
رونی: آفرین ، حالا بگو برام کادوی ولنتاین چی خریدی؟
بسام : تو که می دونی... من از این لوس بازی ها خوشم نمیاد...
ولی امسال برات کادوی خوب آوردم.
رونی:چی...؟ زود باش بگو دیگه... آب از لب و لوچه ام آویزون شد.
بسام: ...
رونی: باز دوباره ساکت شدی...!؟؟؟
بسام: برات... کادددووو...(هق هق گریه)... برایت یک دسته گل رُز!،
یک شیشه گلاب!و یک بغض طولانی آوردم...!
تک عروس گورستان!
بسام: خوب... «منزل» بگم چطوره !؟
رونیا : واااای... از دست تو!!!
بسام: باشه... باشه...ببخشید «ویکتوریا» خوبه
رونیا: اه... اصلا باهات قهرم.
بسام: باشه بابا... تو «عزیز منی»، خوب شد؟... آَشتی؟
رونی: آشتی، راستی... گفتی دلت چی شده بود؟
بسام: دلم ...!؟ آها یه کم می پیچه...! از دیشب تا حالا .
رونیا: ... واقعا که...!!!
بسام: خوب چیه... نمیگم... مریضم اصلا... خوبه!؟
رونیا: لوووووووس...
بسام: ای بابا... ضعیفه! این نوبه اگه قهر کنی، دیگه نازکش نداری ها !
رونیا: بازم گفتی این کلمه رو...!؟؟؟
بسام: خوب تقصیر خودته...!
میدونی که من اونایی رو که دوست دارم اذی می کنم...
هی نقطه ضعف میدی دست من!
رونی: من از دست تو چی کار کنم...
بسام: شکر خدا...! ، دلم هم پیچ میخورد چون تو تب و تاب ملاقات تو بود...؛
لیلی قرن بیست و یکم من!!!
رونی: چه دل قشنگی داری تو... چقدر به سادگی دلت حسودیم می شه.
بسام: صفای وجودت خانوم .
رونی: می دونی! دلم تنگه... برای پیاده روی هامون...
برای سرک کشیدن توی مغازه های کتاب
فروشی و ورق زدن کتابها... برای بوی کاغذ نو...
برای شونه به شونه ات راه رفتن و دیدن نگاه
حسرت بار بقیه... آخه هیچ زنی، که مردی مثل مرد من نداره!
بسام: می دونم... میدونم... دل منم تنگه... برای دیدن آسمون
تو چشمای تو، برای بستنیهای شاتوتی که با هم می خوردیم...
برای خونه ای که توی خیال ساخته بودیم و من مردش بودم...!
رونیا: یادته همیشه به من میگفتی «خاتون»؟
بسام: آره... یادمه، آخه تو منو یاد دخترهای ابرو کمون قجری می انداختی!
رونی: آخ چه روزهایی بودن... ، چقدر دلم هوای دستای مردونه ات رو کرده...
وقتی توی دستام گره می خوردن... مجنون من.
بسام: ...
رونی: چت شد؟ چرا چیزی نمی گی ؟
بسام: ......
رونی: نگاه کن ببینم...! منو نگاه کن...
بسام: .........
رونی الهی من بمیرم...، چشمات چرا نمناک شده... فدای تو بشم...
بسام: خدا ن... (گریه)
رونی: چرا گریه می کنی...؟؟؟
بسام: چرا نکنم...؟! ها!!!؟
رونی: گریه نکن... من دوست ندارم مرد من گریه کنه...
جلوی این همه آدم... بخند دیگه...، بخند...زود باش بخند.
بسام: وقتی دستاتو کم دارم چه جوری بخندم...
کی اشکاموکنار بزنه که گریه نکنم ؟
رونی: بخند... وگرنه منم گریه می کنما .
بسام: باشه... باشه... تسلیم. گریه نمی کنم... ولی نمیتونم بخندم .
رونی: آفرین ، حالا بگو برام کادوی ولنتاین چی خریدی؟
بسام : تو که می دونی... من از این لوس بازی ها خوشم نمیاد...
ولی امسال برات کادوی خوب آوردم.
رونی:چی...؟ زود باش بگو دیگه... آب از لب و لوچه ام آویزون شد.
بسام: ...
رونی: باز دوباره ساکت شدی...!؟؟؟
بسام: برات... کادددووو...(هق هق گریه)... برایت یک دسته گل رُز!،
یک شیشه گلاب!و یک بغض طولانی آوردم...!
تک عروس گورستان!
پنج شنبه ها دیگه بدون تو خیابونها صفایی نداره...!
اینجا کنار خانه ی ابدیتت می نشینم و فاتحه می خوانم.
نه... اشک و فاتحه نه... اشک و دلتنگی و فاتحه
نه... اشک و دلتنگی و فاتحه... و مرور خاطرات نه چندان دور...
امان... خاتون من!!!تو خیلی وقته که...
آرام بخواب بانوی کوچ کرده ی من.... دیگر نگران قرصهای نخورده ام...
لباس اتو نکشیده ام و صورت پف کرده از بیخوابیم نباش...!
نگران خیره شدن مردم به اشکهای من هم نباش...!
بعد از تو دیگر مرد نیستم اگر بخندم.......
[/FONT]آرام بخواب بانوی کوچ کرده ی من.... دیگر نگران قرصهای نخورده ام...
لباس اتو نکشیده ام و صورت پف کرده از بیخوابیم نباش...!
نگران خیره شدن مردم به اشکهای من هم نباش...!
بعد از تو دیگر مرد نیستم اگر بخندم.......
