من خودم به شخصه رمانای ادبی رو دوس دارم سبکش و کلماتش بدل میشینه
رمانای عامیانه هم خوبه ولی تو بعضی کتابا دیگه شورشو از عامیانه بودن دراوردن
از کلماتی مثل خوشمل و خوجگل و دخمل ....
استفاده میکنن یا اگه خیلی عامیانه اس
دو ساعت فقط برای معرفی لباسو ارایش توضیح میدن
ولی تو ادبی از این خبرا نیس
من سبک ما بین این دوتا را دوس دارم
نه خیلی عامیانه نه خیلی ادبی
سلام.
موافقم خود من به شخصه اینجور قسمتها رو نمیخونم و اخرشم خسته میشم رمان رو ول میکنم!
ولی دیگه یه سری جاها خیلی اعصاب خردکن میشه
سبک بین این دوتا مثلا رمان ادبی ولی دیالوگ ها و گفتگوی های شخصیت ها به صورت عامیانه منظورتونه؟
من خودم ادبی رو دوست دارم
چون احساس میکنم واقعا وسط دنیای قصه ها افتادم چون شباهت چندانی به نحوه حرف زدن و زندگی خود ما نداره...
و اینکه دایره ی لغاتم وسیع تر میشه درصورتیکه توی رمانهای عامیانه ای چنین چیزی کم پیش میاد اما
خب دوست ندارم دیالوگ و منولوگهای بین شخصیتهای داستان ادبی باشه و محاوره ای بهتره