به نظر من چه ادبی چه عامیانه هر دو با ارزشند به این شرط که حرفی برای گفتن داشته باشند. برای نویسنده زبر دست آسان است که مخاطب خود را جذب کنند با موضوعی که تازگی داشته باشد.
ادبی چون خودم اولین رمانم رو که به صورت عامیانه نوشتم احساس بدی بهم دست داد اما دومین رمانم که ادبی هست و از دیدگاه دانای کل هم نوشته شده به مراتب طرفداران بیشتری داره و در ضمن ادبی نوشتن هنر واقعی یک نویسنده است
به نظرم عامیانه بهتره و آدم راحت تره .....
ولی از یه طرفم ما نباید بذاریم زبان پارسی از بین بره .....
ولی بازم اومممممم ........ تعادل خوبه یعنی نه خیلی اون وری و نه خیلی این وری ....
خب اینجا باید بگم بستگی داره،.تو ادبی که بحثی نیست اما عامیانه.اونم عامیانه داریم تا عامیانه یکی مثل جلال آل احمد هم عامیانه می نویسه یه نویسنده رمان آبکی به خصوص ژانر من در آوردی کل کلی که نویسنده و مخترعش باشد که رستگار شود بسکه یه ملتو با این ژانر رمان نویس کرد
بگذریم خود من جفتشو می پسندم