یکی از تکراری ترین چیزایی که توی خیلی از رمان هایی که خانوم ها نوشتند(مثل آبنبات چوبی،پنجاه سایه خاکستری،همخونه و..) دیدم تحقیر،خرد کردن شخصیت اصلی زن داستان توسط شخصیت اصلی مرد بوده. در کل معمولا توی رمانای بانوان شخصیت های زن بسیار ضعیف،توسری خور و وابسته به شخصیت مرد هستند. هنوز خیلی خوب یادمه توی همخونه مریم ریاحی پسره دختره رو کتک می زد و دختره این رو عشق شدید حساب می کرد. من جامعه آماری دقیقی از میزان شیوع مازوخیسم توی جنسیت مونث ندارم اما بعضی وقتا با دیدن این صحنه ها از خودم می پرسم تعدادشون واقعا چقدره؟ چون احساس می کنم یه جمعیت عظیمی از مازوخیست های مونث حداقل توی رمان نویسی وجود دارند.
برای همین بد نمی شه اگه سعی کنید یه رمان بنویسید که شخصیت زن در اون قوی،مستقل و باهوشه و نیازی به وابستگی به شخصیت مرد نداره. فکر می کنم تا حالا اصلا رمانی ندیدم که شخصیت اصلی مرد از شخصیت اصلی زن ضعیف تر باشه. انقدر چیز بدیه که یه مرد ضعیف تر از زن داستان باشه؟ قرار نیست همه مردان هرکول و رستم باشند.
یه کلیشه تکراری دیگه هم بحث قد و عضله هستش. معمولا پسرها توی رمان ها خیلی قد بلند هستند. نیازی به گفتنش نیست خانومای عزیز، من به خوبی می دونم که خیلی از شما دنبال یه مرد قوی و قدرتمند هستید پس برای همین فاصله دختره با پسره از نظر ارتفاع مثل فاصله ارتفاع من با دکل جلوی خونمون هستش تا اینجوری به صورت غیرمستقیم القا کنید که شخصیت پسر از دختر قوی تره وگرنه چه نیازی هست که انقدر پسر قد بلند باشه؟
برای همین بد نمی شه اگه سعی کنید یه رمان بنویسید که شخصیت زن در اون قوی،مستقل و باهوشه و نیازی به وابستگی به شخصیت مرد نداره. فکر می کنم تا حالا اصلا رمانی ندیدم که شخصیت اصلی مرد از شخصیت اصلی زن ضعیف تر باشه. انقدر چیز بدیه که یه مرد ضعیف تر از زن داستان باشه؟ قرار نیست همه مردان هرکول و رستم باشند.
یه کلیشه تکراری دیگه هم بحث قد و عضله هستش. معمولا پسرها توی رمان ها خیلی قد بلند هستند. نیازی به گفتنش نیست خانومای عزیز، من به خوبی می دونم که خیلی از شما دنبال یه مرد قوی و قدرتمند هستید پس برای همین فاصله دختره با پسره از نظر ارتفاع مثل فاصله ارتفاع من با دکل جلوی خونمون هستش تا اینجوری به صورت غیرمستقیم القا کنید که شخصیت پسر از دختر قوی تره وگرنه چه نیازی هست که انقدر پسر قد بلند باشه؟
)
