○••♠◘◘♥♥ قطعه ای از یک کتاب ♥♥◘◘♠••○

[SHinee]

اشک هایی را که وادار به ریختنشان شدم می بخشم،
درد ها و یاس ها را می بخشم،
خــ ـیانـت ها و دروغ ها را می بخشم،
نفرت و تعقیب و آزار را می بخشم،
رویاهای بر باد رفته را می بخشم،
امید های سقط شده در زهدان را می بخشم،
عداوت و بدخواهی را می بخشم،
بیداد اجرا شده به نام عدل را می بخشم،
خشم و بی رحمی را می بخشم،​

جهان و تمام شر در آن را می بخشم ...​

قادر به عشق ورزیدن خواهم بود، فارغ از آنکه در پاسخ به من عشق ورزیده شود،
قادر به دادن، وقتی هیچ ندارم،
قادر به شادمانه کار کردن، حتی در میانه ی مشقات،
قادر به دراز کردن دستم، حتی در اوج تنهایی و تنهاماندگی،​

قادر به خشک کردن اشک هایم، حتی هنگامی که هنوز می گریم،​

قادر به باور داشتن، حتی هنگامی که هیچ کس به من باور ندارد.
​

الف_پائولو کوئلیو​

 

[SHinee]

مبارزه در راه به دست آوردن پیروزی ، به مراتب زیباتر از خود پیروزیست .
تلاش برای به دست آوردن مقصد لـ*ـذت بخش تر از خود پیروزی است .​

​

وقتی پیروز می شوی یا به هدف می رسی ، تازه احساس خلاء عجیبی می کنی .
برای این که خلاء موجود را پر سازی ، دوباره باید حرکت کنی ، دوباره هدف های تازه ای را خلق کنی .

نامه به کودکی که هرگز راده نشد_ اوریانا فالاچی

​

​

​

​

​

 

[SHinee]

... یک روز از سرِ بی کاری به بچه های کلاس گفتم انشایی بنویسند با این عنوان که "فقر بهتر است یا عطر؟" ​

قافیه ساختن از سرگرمی هایم بود. چند نفری از بچه ها نوشتند "فقر". از بین علم و ثروت همیشه علم را انتخاب می کردند. نوشته بودند که "فقر" خوب است چون چشم و گوش آدم را باز می کند و او را بیدار نگه می دارد ولی عطر، آدم را بیهوش و مدهوش می کند." عادت کرده بودند مجیز فقر را بگویند چون نصیبشان شده بود.
فقط یکی از بچه ها نوشته بود "عطر". انشایش را هنوز هم دارم. جالب بود. نوشته بود "عطر حس های آدم را بیدار می کند که فقر آنها را خاموش کرده است"...!
برگرفته از کتاب "رویای تبت" | فریبا وفی​

 

[SHinee]

پیری به نظرم چیزی نیست جز بی آیندگی،​

و اگر انسان دچار پیری زود رس می شود،برای این است که فردایی نمی بیند!

نون نوشتن _ محمود دولت آبادی

​

 

[SHinee]

آموخته ام که وابسته نباید شد
نه به هیچ کس، نه به هیچ رابـ ـطه اى
واین لعنتى نشدنى ترین کارى بود که آموخته ام !

​

گریز دلپذیر _ آنا گاوالدا

​

 

[SHinee]

ما زنان وقتی عاشق می شویم همه ی قلب و وجودمان را به مرد محبوبمان می سپاریم آنگونه همه زیبایی ها و لذات دیگر در رابـ ـطه با او معنا می یابند .. اما شما مردان وقتی عاشق می شوید تنها قسمتی از قلب و وجود خود را در اختیار زن محبوبتان می گذارید .. بقیه را برای موفقیتها و کسب قدرتها و خودخواهی خود نگه می دارید.​

حرفی نیست شاید اگر ما هم مرد بودیم چنین می کردیم اما آنچه از شما می خواهیم این است که آن قسمتی از قلبتان را که به ما سپردید دیگر ملعبه هوسبازی هایتان نکنید، ما به همان سهم هر چند کوچک .. اگر زلال و اطمینان بخش باشد قانعیم ...جان شیفته .. رومن رولان ...

​

 

[SHinee]

هر چه انسان تر باشيم زخمها عميق تر خواهند بود . هر چه بيشتر دوست بداريم بيشتر غصه خواهيم داشت . بيشتر فراق خواهيم کشيد و تنهایی هايمان بيشتر خواهد شد . شادی ها لحظه ای و گذرا هستند​

شايد خاطرات بعضی از آنها تا ابد در ياد بماند اما رنجها داستانش فرق مي کند تا عمق وجود آدم رخنه مي کند و ما هر روز با آنها زندگی ميکنيم .. انگار که اين خاصيت انسان بودن است ... !نامه به کودکی که هرگز زاده نشد ..

اوریانا فالاچی ...

​

 

[SHinee]

بعضیها این جوریاند​

وقتی یک نیش میخورند فکر میکنند اگه دیگران هم نیش بخورند​

درد اونها کمتر میشه...

​

چوب به دستهای ورزیل - غلامحسین ساعدی

​

 

[SHinee]

تو در مورد دلتنگی واقعی چیزی نمیدونی چون این تنها زمانی اتفاق می افته،
که کسی رو بیشتر از خودت دوست داشته باشی !

من او را دوست داشتم​

آنا گاوالدا

​

 

[SHinee]

برای ملاقات شخصی به یکی از بیمارستانهای روانی رفتیم . بیرون بیمارستان غُلغله بود . چند نفر سر جای پارک ماشین دست به یقه بودند . چند راننده مسافرکش سر مسافر با هم دعوا داشتند و بستگان همدیگر را مورد لطف قرار می دادند .
وارد حیاط بیمارستان که شدیم ، دیدیم جایی است آرام و پردرخت. بیماران روی نیمکتها نشسته بودند و با ملاقات کنندگان گفت وگو میکردند .
بیماری از کنار ما بلند شد و با کمال ادب گفت: من می روم روی نیمکت دیگری مینشینم که شما راحت تر بتوانید صحبت کنید .
پروانه زیبایی روی زمین نشسته بود ، بیماری پروانه را نگاه می کرد و نگران بود که مبادا زیر پا له شود . آمد آهسته پروانه را برداشت و کف دستش گذاشت تا پرواز کند و برود .

ما بالاخره نفهمیدیم
بیمارستان روانی اینور دیوار است یا آنور دیوار ؟ ...

!؟ ...
​

کمال تعجب _ عمران صلاحی

​