گل و گیاه ❦❦❦❦ معرفی انواع گیاهان باغی ❦❦❦❦

[օɾἶεղէმl ցἶɾl]

مارگریت

گل چند ساله مارگریت

نام علمی: Leucanthemum maximum, Leucanthemum x superbum

نام انگلیسی: Max chrysanthemum, Shasta daisy

مارگریت

گیاهی از خانواده Asteraceae که بومی فرانسه و اسپانیا بوده است. این گیاه چند ساله علفی دارای ریزوم است که با فرا رسیدن زمستان قسمت های هوایی آن خشک شده و با فرا رسیدن بهار ساقه های جدیدی رشد می کند. ارتقاع ساقه های هوایی بین 30 الی 100 سانتیمتر است.

گل ها به شکل آفتاب گردانی در انتهای ساقه قرار می گیرند و بین 3 الی 8 سانتیمتر قطر دارند. گل ها از 30-20 گلبرگ شعاعی سفید رنگ در4-2 ردیف به دور قسمت مرکزی تشکیل شده اند. قسمت مرکزی گلچه های دیسکی زرد رنگ است. فصل گلدهی از اواخر بهار شروع می شود. گل ها جاذب پروانه ها است.

بسته به نیاز ارقام تجاری مختلفی از این گیاه تولید شده اند. برخی کوتاه به عنوان گیاه پوششی، برخی مناسب باغ، باغچه و گلدان و ارقامی ساقه بلند به عنوان گل شاخه بریده استفاده می شوند.

نیازمندی های محیطی

خاک:

خاک باید زهکش خوب داشته باشد. استفاده از خاکبرگ و کود پوسیده، خاکی غنی با زهکش مناسب برای این گیاه ایجاد می کند.

آبیاری:

رطوبت بیش از اندازه برای این گیاه باعث پوسیدگی ریشه ها (ریزوم ها) می شود. آبیاری منظم در فواصلی که سطح خاک تا حدودی رطوبت خود را از دست داده باشد، باعث رشد و گلدهی بهتر می شود.

نور:

به نور مستقیم آفتاب در تمام روز احتیاج دارد.

دما:

با رسیدن فصل سرما، قسمت های هوایی گیاه خشک می شود و ریزوم ها و ریشه ها زنده می مانند. در یخبندان های شدید استفاده از مالچ لازم است. لایه مالچ ساقه های زیرزمینی و ریشه های این گیاه را از یخزدگی محافظت می کند.





تکثیر:

با کاشت بذر، این گیاه را می توان تکثیر کرد. پس از آخرین سرمای بهاره، بذر ها را در فضای آزاد بکارید یا چند هفته قبل از بهار در محیطی سربسته و گرم تر کاشت.

راه دیگر تکثیر، تقسیم بوته هر دو یا سه سال یکبار در اوایل بهار و یا اواخر پاییز است. می توان توده ریشه هر بوته را به دو قسمت تقسیم کرد. این کار به حفظ قدرت رویشی این گیاه کمک می کند.

**** ساقه ها و گل های پژمرده را مرتبا حذف کنید تا گلدهی ادامه یابد. همچنین ساقه هایی که چوبی شده اند را از نزدیکی سطح زمین قطع کنید تا رشد ساقه های جدید و جوان از قسمتهای زیر زمین تحـریـ*ک شود.

 

[օɾἶεղէმl ցἶɾl]

شمعدانی عطری

شمعدانی عطری

نام علمی : Pelargonium scented leaved group

نام انگلیسی : Scented-leaved geranium

شمعدانی عطری

شمعدانی در حدود 200 گونه دارد که می توان آن را به دو دسته وحشی و زینتی تقسیم کرد. اغلب شمعدانی هایی که امروزه کاشته می شوند نتیجه تولید کولتیوارها و دو رگه (هیبرید)گیری های بیشماری هستند که از 20 گونه زینتی جنس شمعدانی از قرن 17 میلادی تا به امروز انجام شده است. نام گذاری جدید نسبت به قدیم تا حدود زیادی تغییر کرده و این هزاران هیبرید و کولتیوار را بر اساس خصوصیاتی همچون عادت رشد شاخسار، شکل و رنگ برگسار، معطر بودن برگسار و … در تعدادی گروه اصلی قرار داده اند. یکی از این گروه های اصلی شمعدانی هایی با برگ های عطری است.

جنبه های تزیینی شمعدانی عطری به اندازه بقیه جنس شمعدانی نیست و این گیاه بیشتر به خاطر عطر قوی و دلپسند برگ هایش کاشته می شود. پس مناسب ترین جای کاشت و نگهداری این گیاه، محلی ست که برگ های آن را بتوان لمس کرد مانند سبدهای آویز، پاسیوها، حاشیه در دسترس کریدورها… . این بوته های همیشه سبز که عطر قوی و دلپسند برگ هایشان در صورت لمس برگ ها با دو انگشت از این گیاه متصاعد می شود، گل هایی زیبا با پنج گلبرگ به رنگ های سفید تا صورتی روشن نیز دارند که تابستان فصل شکوفایی آنهاست.

پهنه برگ های این گیاهان معمولاً به چند قسمت تقسیم شده اند و یا حاشیه هایی دندانه دار و یا با بریدگی دارند. برخی نیز برگ هایی ابلق دارند. برگ خشک شمعدانی عطری را برای درست کردن کیسه های کوچک یا محفظه های مخصوص عطرهای خوشبو به کار می برند.

برگ های گونه های مختلف، عطرهای مختلفی دارند از جمله: P. capitatum و P. graveolens عطر رز، P. crispum عطر لیمو، P. denticulatum عطر آناناس، P. fragrans و P. odoratissimum عطر سیب، P. grossularoides عطر نارگیل، و P. tomentosum عطر نعنا؛ که از این گونه ها هیبریدهای گوناگونی نیز تولید شده است. تصاویر این گونه هابرای شناخت بهتر با ذکر نام در بخش گالری آمده ات، با بردن نشانگر روی هر یک نام آن نمایش داده می شود.

خانواده: جرانیاسه Geraniaceae

نوع: چندساله که البته کاشت یکساله برای زیبایی و چشم نوازی گیاه توصیه می شود.

رنگ گل: صورتی کمرنگ، سفید

فصل گل: تابستان

برگ: عطری همیشه سبز

ارتفاع: 30 الی 90 سانتیمتر

گستردگی: 30 الی 60 سانتیمتر

نگهداری

نور: آفتاب کامل روز برای شمعدانی عطری عالی است اما در گرم ترین ساعات روز نیم سایه را ترجیح می دهد.

رطوبت: آبیاری متوسط و مرتب. شمعدانی اصولاً تا حدودی خشکی بستر کاشت را تحمل می کند اما برای گلدهی خوب گیاه و عملکرد مناسب آن می بایست در طی فصل رشد (بهار و اوایل تابستان) بستر کاشت را مرطوب نگه داشت که البته این به معنی خیس و غرقابی شدن خاک نیست.

دما: رشد شمعدانی در دمای 5-4 درجه سانتیگراد متوقف می شود و تا دمای 1-0 درجه زنده می مانند اما در 3-2 درجه زیر صفر دچار سرمازدگی می شوند و از بین خواهند رفت. در طول زمستان پیش از اولین سرما، می توان گلدان شمعدانی را به خانه آورد و کنار پنجره روشنی که نور بخورد و در عین حال جای آن خنک باشد نگه داری کرد و میزان آبیاری آن را نیز کم کرد؛ یا اینکه گلدان را پیش از اولین سرما به محل تاریک خنکی انتقال داد تا فقط از سرمازدگی مصون بماند تا فصل گل برسد.

خاک: خاک خوب زهکشی شده و غنی که رطوبت متوسط داشته باشد با PH خنثی و کمی مایل به قلیایی برای شمعدانی عطری مناسب ترین است.

تکثیر: . شمعدانی ها کلاً از طریق قلمه تکثیر می گردند، در حالی که استفاده از بذر منحصراً برای تولید کولتیوارهای تازه است. اواخر تابستان می توان از گیاه برای کاشت در بهار بعدی یا کاشت و داشت زمستانه، قلمه گرفت.

آفات و بیماری ها:

خاک هایی که خوب زهکشی نشده اند باعث پوسیدگی ریشه و ساقه می شوند. مراقب پشه های سفید و شته ها باشید خصوصاً هنگام نگهداری گیاه در داخل ساختمان.

 

[օɾἶεղէმl ցἶɾl]

مینای آفریقایی نقره ای

مینای آفریقایی نقره ای

نام علمی: Arctotis stoechadifolia

نام انگلیسی: African Daisy, Silver arctotis

مینای آفریقایی نقره ای

تیره: گل ستارگان یا آستراسه Asteraceae

منشاء: آفریقای جنوبی

زمان گلدهی: بهار تا تابستان

ویژگی ها: مینای آفریقایی گونه ای علفی، چندساله و بومی آفریقای جنوبی است. این گونه در زیست بوم طبیعی اولیه خود کمتر مورد توجه قرار گرفته و همزمان در نقاط دیگر با اقلیم مشابه از قبیل ایالات متحده (کالیفرنیا) واسترالیا گسترش یافته به طوری که از باغات و فضای سبز فراتر رفته و به صورت گیاهی سمی برای دام ها ایجاد خطر کرده است.

این گونه، گیاهی زینتی و پر طرفدار در اقلیم های با شرایط مساعد به عنوان گیاه پوششی به دلیل داشتن برگ های نقره ای و گل های آفتابگردانی زیبا به کار گرفته می شود. به شرایط محیطی مختلف سازگار بوده و گاهی به عنوان تثبیت کننده خاک در بعضی از مناطق مورد استفاده قرار می گیرد. مینای آفریقایی نقره ای قادر است که در شرایط سخت ساحلی با تابستان های داغ، شن های روان، بادهای شدید، افشانه آب و نمک و باران کم گسترش یابد.

ساقه ها ضخیم و دارای کرک، کمی چسبناک بوده و برگ ها معطر، نیزه ای شکل، دارای پارپهنک های عمیق هستند. ساقه در محلی که با خاک در تماس باشد ریشه دهی دارد. سرگل های بزرگ آن دارای گلچه های شعاعی کرمی– سفید یا برنزی که در سطح زیرین به رنگ قرمز یا خرمایی مایل به قرمز بوده و مرکز آن با گلچه های لوله ای بنفش یا سیاه پر شده است. سرگل در روز باز و در شب یا روزهای ابری بسته می شود. نگهداری از آن بسیار ساده است. ساقه ها و گل های ایستاده آن ارتفاعی به میزان سانتیمتر 35 می گیرند.

بذرهای بزرگ و کرکدار پس از چند هفته از گلدهی رسیده و زمانی که از گل ها می ریزند به سادگی جمع آوری می شوند. بهتر است پس از گلدهی، سرگل ها چیده شود تا گلدهی جدید تحـریـ*ک شود. در مناطق سردتر به عنوان گیاه یک ساله کشت می شود.



روش تکثیر: آناستفاده از قلمه چوب نرم (به سادگی ریشه دار می شود) و بذر است.

عادت رشدی: دارایعادت خوابیده بوده که گل ها و ساقه های آن فرم ایستاده را به آن می دهند.

میزان رشد: سریع، ارتفاع cm45و1.2 متر سطح پوشش

نیاز نوری: آفتاب کامل

خاک مطلوب:خاکی با زهکش مناسب

نیاز آبی:مقاوم به کم آبی است و نیاز آبی کمی دارد.

مقاومت به سرما:حساس به سرما،در دمای زیر منفی 3 درجه گیاه خشک می شود.

 

[օɾἶεղէმl ցἶɾl]

گیتی شویدی

گل يکساله گيتی شویدی

نام علمی: Cosmos bipinnatus

نام انگليسی: Garden cosmos

گيتی شویدی

خانواده: گل ستارگان یا آستراسه Asteraceae

مبدأ: مکزيکو و کشورهای آمريکای مرکزی

نوع: يکساله

ارتفاع: 30 الی 120 سانتیمتر

گسترش عرضی: 60 الی 90 سانتیمتر

گل: به قطر 5 الی 10 سانتیمتر

رنگ گل: قرمز، سفید، صورتی، دورنگ مثل صورتی با رگه های سفید و … و وسط گل ها زرد است.

فصل گل: نيمه خرداد تا شروع فصل سرما، در تابستان های داغ و با رطوبت بالا، گلدهی دیرتر آغاز می شود.

برگ: برگ های سبز شویدی به نازکی نخ


موارد استفاده: بستر گل و باغچه بندی، مرزبندی و آراستن لبه جاده ها

نياز نوری: آفتاب کامل

نياز رطوبتی: متوسط، در واقع گیاه مایل به رطوبت است ولی نسبت به خشکی هم تا حد کمی دوام می آورد.

سطح نگهداری: آسان

گیاه علفی و پر گل گیتی، جاذب يروانه ها است. در خاک خوب زهکشی شده و آفتاب کامل به راحتی رشد می کند و به گلدهی می رسد.

بهتر است از خاک هايی که به لحاظ مواد غذايي بسيار غنی هستند استفاده نشود چرا که گياه بيش از حد قد می کشد و شاخه ها يش را می اندازد. گیتی شویدی زود قد می کشد، کاشت متراکم آن باعث می شود با فرو رفتن شاخ و برگشان در یکدیگر از خم شدن ساقه اصلی جلوگیری شود.

تکثير:

قبل از آخرين خنکای بهار بذر بايستی در خاک کاشته شود و بين 7 تا 21 روز بعد از کاشت شروع به جوانه زدن می کند و پس از گذشت 50 الي 60 روز از جوانه زنی، گياه شروع به گلدهی مي کند. محل کاشت را از باد شدید محفوظ نگاه دارید.

همچنين مي توان 6 تا 8 هفته پيش از آخرين سرمای بهار بذر را در فضای سربسته کشت نمود.

در پاييز نيز می توان بدر ها را براي کشت بعدی در بهار جمع آوری کرد. سربرداری شاخه های گل داده برای گلدهی دوباره ضروری است ولی برخی سرگل ها را برای جمع آوری بذر نگاه دارید.



آفات و بيماری ها:

به ندرت مورد تهاجم آفات و حشرات قرار می گيرد.

*اگر شرایط محیطی بطور کامل در مدت طولانی از سال فراهم باشد، می تواند به عنوان گیاهی مهاجم شناخته شود.

***نام جنـ*ـسی که این گیاه به آن تعلق دارد، در بعضی منابع گل ستاره یا گل ستاره ای نامیده شده که البته در فرهنگ نام های گیاهان ایران تألیف ولی الله مظفریان که مورد مراجعه سایت گل و گیاه است، چنین اسمی برای آن ثبت نشده و به کار بردن آن برای این گیاه به دلیل جامعیت این نام برای بسیاری از گیاهان صحیح نیست. نام گیتی برای این جنس با توجه به نام رایج آن در انگلیسی انتخاب شده است و این گونه خاص در کتاب مذکور به نام شویدی آمده است.

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[օɾἶεղէმl ցἶɾl]

گیتی نارنجی

گل يکساله گيتی نارنجی

نام علمي: Cosmos sulphureus

نام انگليسي: Orange cosmos

گيتی نارنجي

خانواده: گل ستارگان (آستراسه Asteraceae)

مبدأ: مکزيکو و کشورهای آمريکای مرکزی

نوع: يکساله

ارتفاع: 60 سانتيمتر و به حداکثر ارتفاع 180 سانتيمتر هم مي تواند برسد. کاشت متراکم این گیاه، با فرو رفتن ساقه و برگ های ظریف در همدیگر باعث محافظت از گیاه می گردد و از خم شدن ناشی از سنگینی جلوگیری می کند.

گسترش عرضی: 30 تا 91 سانتيمتر

گل: به قطر 6.30 سانتيمتر

رنگ گل: زرد تند، نارنجي

فصل گل: نيمه خرداد تا اوايل مهر

برگ: برگ های پر مانند با نوک های نيزه اي باريک



موارد استفاده: بستر گل و باغچه بندی، مرزبندی

نياز نوری: آفتاب کامل نيم سايه را هم تا حدودی دوام می آورد.

نياز رطوبتی: کم تا متوسط

سطح نگهداری: متوسط

گل های خورشيدی شکل گيتی نارنجی، جاذب يروانه ها و پرندگان هستند که دوتايی يا در دسته های چندتايی می رويند. در خاک خوب زهکشی شده و آفتاب کامل به راحتی رشد می کنند و به گلدهی می رسند.

بهتر است از خاک هايی که به لحاظ مواد غذايي بسيار غنی هستند استفاده نشود چرا که گياه بيش از حد قد می کشد و شاخه هايش را می اندازد.

تکثير:

قبل از آخرين خنکای بهار بذر بايستی در خاک کاشته شود و بين 7 تا 21 روز بعد از کاشت شروع به جوانه زدن می کند و پس از گذشت 50 الي 60 روز از جوانه زنی، گياه شروع به گلدهی می کند. پس از جوانه زنی گياه نسبت به کم آبی نيز از خود مقاومت نشان می دهد.

همچنين می توان 4 تا 6 هفته پيش از آخرين سرمای بهار بذر را در فضای سربسته کشت نمود. در پاييز نيز می توان بدر ها را برای کشت بعدی در بهار جمع آوری کرد.


آفات و بيماری ها:

به ندرت مورد تهاجم آفات و حشرات قرار می گيرد.

*اگر شرایط محیطی بطور کامل در مدتی طولانی از سال فراهم باشد، می تواند به عنوان گیاهی مهاجم شناخته شود.





***نام جنـ*ـسی که این گیاه به آن تعلق دارد، در بعضی منابع گل ستاره یا گل ستاره ای نامیده شده که البته در فرهنگ نام های گیاهان ایران تألیف ولی الله مظفریان که مورد مراجعه سایت گل و گیاه است، چنین اسمی برای آن ثبت نشده و به کار بردن آن برای این گیاه به دلیل جامعیت این نام برای بسیاری از گیاهان صحیح نیست. نام گیتی برای این جنس با توجه به نام رایج آن در انگلیسی انتخاب شده است و نارنجی، رنگ گونه فوق از این جنس است.

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[օɾἶεղէმl ցἶɾl]

کرچک

گیاه کرچک

نام علمی: Ricinus Communis

نام انگلیسی: Castor bean plant

کرچک

گیاهی است علفی، بومی آفریقا که بنا به محل رویش،‌ طول دوره ی رشد آن متفاوت است به صورتی که در مناطق سردسیر یک گیاه یکساله بوده ولی در مناطق گرمسیر به صورت چندساله در آمده و ممکن است از لحاظ حجمی فضای بسبار بزرگی را اشغال کند و به صورت درختچه ای تا ارتفاع 3 متر در آید.

این گیاه متعلق به خانواده فرفیونیان یا شیرشیرکان (Euphorbiaceae) می باشد. برگ ها در این گیاه متناوب، ‌پنجه ای با کناره ای دندانه دار و بسیار بزرگ بوده و معمولاً به رنگ های سبز و ارغوانی هستند و دمبرگ نسبتاً دراز به رنگ های سبز یا قرمز دیده می شوند.

ساقه در کرچک، گرد، بدون کرک و معمولاً سبز مایل به زرد می باشد و از یک لایه مومی مایل به خاکستری پوشیده شده است.

گل های آن تک جنس بوده که بر روی یک گل آذین خوشه مانند قرار گرفته اند؛‌ به طوری که در یک گل آذین گل های نر در قسمت تحتانی و گل های ماده در قسمت فوقانی گل آذین قرار گرفته اند.

میوه ی آن یک نوع کپسول سه برچه ای است. هر کپسول محتوی سه دانه است. دانه ها به شکل بیضوی پهن و دارای پوسته براقی هستند که درون آنها یک مغز سفید بسیار روغنی قرار دارد.


رنگ بذرها در انواع مختلف متفاوت بوده و به رنگ های سفید، قهوه ای، نخودی، سیاه و قرمز مشاهده می شوند. این رنگ ها به صورت خال هایی بر روی پوست بذر به چشم می خورند که بسیار زیبا هستند.



از دانه ی کرچک روغن به دست می آید. همچنین در دانه ی کرچک آلکالوئیدهای سمی به نام ریسین و ریسینین وجود دارند که خوشبختانه در زمان استحصال روغن از دانه ها این آلکالوئیدها در پس مانده ی آن باقی مانده و در روغن وجود ندارند.

ریشه ی این گیاه طویل و کاملاً توسعه یافته است.

کرچک یک گیاه روز بلند است و به آفتاب کامل نیاز دارد، اما به روزهای نسبتاً کوتاه نیز سازگار است.

کرچک تقریباً در همه نوع خاک به جز خاک های سنگین رسی رشد کرده و محصول می دهد. خاک های بسیار حاصلخیز، سبب رشد بیش از حد شده و زمان لازم برای بلوغ و دوره گلدهی را بسیار طولانی می کند.

کرچک پا بلند در برابر خشکی مقاوم است. اما هیبریدهای پاکوتاه یا یکساله برای تولید حداکثر محصول نیاز به رطوبت کافی دارند.

تکثیر این گیاه با کاشت بذر پس از آخرین سرمای فصل بهار صورت می گیرد.

گیاه کرچک را باید در مقابل بادهای شدید محافظت کرد.

این گیاه بطور خودرو در بخش های مرکزی و جنوبی کشورمان دیده می شود. کشورهای هند و برزیل دارای جمعیت های فراوانی از این گیاه هستند.

تمام اجزای گیاه کرچک سمی هستند، به خصوص دانه ها که بسیار سمی هستند. شما باید دانه های کرچک را از محل بازی کودکان دور نگه دارید زیرا این گیاه زیبا با دانه های لوبیا شکل در صورت بلعیده شدن می تواند کشنده باشد.

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[օɾἶεղէმl ցἶɾl]

کلاه اسقف

گیاه گل دار کلاه اسقف (اپی مدیوم)

نام علمی: Epimedium
نام انگلیسی: Barrenwort, Bishop’s hat, Fairy wings, Horny goat weed, Rowdy lamb herb, Randy beef grass, Yin yang huo

کلاه اسقف، اپی مدیوم

خانواده : بربریداسه (Berberidaceae)

نوع: از گیاهان دائمی

برگ: برگ های با بافت چرمی متشکل از برگچه های قلبی شکل به قطر 7.5-5 سانتیمتر که بر روی ساقه های باریک به طول 30-20 سانتیمتر ظاهر می گردد. در اوائل بهار برگ ها به رنگ سبز روشن با رگه های صورتی است، در اواسط تابستان به رنگ سبز روشن با رگه های صورتی است، در اواسط تابستان به رنگ سبز تیره براق و در پائیز مبدل به برونز متمایل به قرمز می گردد.

گل: گل های کوچک به قطر 1.25 سانتیمتر

رنگ گل: بر حسب گونه مطابق شرح ارائه شده در زیر

فصل گل: اواخر بهار و اوائل تابستان

موارد استفاده : گل بریده، و کاشت در فضاهای سایه آفتاب پارک ها و فضاهای سبز (زیر درختان)

موقعيت: در سایه آفتاب و خاک مرطوبی غنی شده با کمپوست، پیت یا خاک برگ بهترین نتیجه را می دهد.

گونه:

1- گراندیفلوروم یا اپی مدیوم طویل مهمیز (E.grandiflorum) که به E.macranthum نیزموسوم است. دارای گل های به رنگ های گلی سیر، بنفش یا سفید است.


2- پیناتوم یا اپی مدیوم پارسی (E.pinnatum) که به E.colchicumنیز موسوم است. دارای گل های زرد روشن با علایمی به رنگ قهوه ای متمایل به ارغوانی است.



3- روبروم یا اپی مدیوم قرمز (E.rubrum) که به E.alpinum rubrumنیز موسوم است. دارای گل های به رنگ مخلوطی از قرمز و زرد است.



4- ورسی کالر سولفورئوم یا اپی مدیوم زرد (E.versicolorsulphureu) که به E.sulphureum نیز موسوم است. دارای گل های به رنگ زرد کم رنگ است.



5- یونگیانوم یا اپی مدیوم برفی ( E.youngianum) که به E.niveumنیز موسوم است. دارای گل های سفید رنگ است.



برای شناخت گسترده تر، تصاویر گونه های دیگری نیز با ذکر نام در گالری موجود است.

تكثير: تقسیم بوته

طرز كاشت: این گیاهان را می توان به طریق تقسیم بوته در پائیز یا اوائل بهار تکثیر نمود. فواصل کشت 25-20 سانتیمتر است.

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[օɾἶεղէმl ցἶɾl]

شاه پسند درختچه ای

گیاه گلدار چندساله شاه پسند درختچه ای

نام علمی: Lantana camara

نام انگلیسی: Shrub verbena, Common lantana

شاه پسند درختچه ای

خانواده:Verbenaceae

منشاء: آمریکای جنوبی

زمان گلدهی: تابستان تا پاییز

شاه پسند درختچه ای، گونه ای همیشه سبز، چندساله و درختچه ای ست. از بین 150گونه موجود در این جنس، شاه پسند درختچه ای جزو معدود گونه های دارای ارزش زینتی است. این گونه به دلیل ماهیت سخت و مقاوم خود، به عنوان گیاهی زینتی در جامعه باغبانی از محبوبیت خاصی برخوردار شده است.

شاه پسند درختچه ای تحت تأثیر بیماری یا آفت قرار نگرفته، نیاز آبی آن پایین بوده، و گرمای زیاد را تحمل می کند. علاوه بر این، نگهداری از آن نیز ساده است. در بسیاری از مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری به صورت مهاجم در می آید (در بعضی از مناطق به ویژه استرالیا به عنوان علف هرز سمج شناخته می شود).

شیره ای که از برگ های شاه پسند درختچه ای خارج می شود دارای خصوصیات درمانی است. شاه پسند یکی از گونه های جاذب پروانه هاست (در ایالات متحده از آن در باغ ویژه پروانه ها استفاده می شود).



برگ ها متقابل، دندانه دار، بیضوی، به رنگ سبز تیره و به طول cm10 و در بالا به صورت خشن و چروکیده هستند. برگ ها در هنگام کوبیده شدن معطرند. گل ها 5 پارپهنکی در خوشه های متراکم و نیمکره ای (به قطر cm5) می رویند. گل آذین به صورت خوشۀ انتهایی با ۲۰ تا ۴۰ گل ظاهر می شود و دارای رنگ هایی از قبیل زرد، نارنجی، قرمز، سفید و بنفش است. گل ها به موازات مسن شدن تغییر رنگ می دهند، و این مسئله موجب می شود که گل آذین چند رنگ دیده شود. میوه آن سیاه یا آبی – سیاه، سته و سمی است.



ارقام و هیبرید های مختلفی از آن وجود داشته که می توان به گیاهان پاکوتاه یا خزنده آن اشاره داشت. در مناطق گرمسیری از آن به عنوان پرچین نیز استفاده می گردد.

روش تکثیر: استفاده از قلمه در تابستان یا اوایل. طول قلمه در حدود 20-15 سانیتمتر و دارای حداقل سه برگ و یا سه گره (محل اتصال برگ ها به ساقه را گره می نامند) باشد.

روش دیگر استفاده از بذر است. ولی نهال آن شبیه به پایه مادری نمی شود.

عادت رشدی: دارای عادت رشدی درختچه ای و ایستاده است.

میزان رشد: سریع، ارتفاع معمولcm 90-30 و گسترش در حدود cm 180-90.

نیاز نوری: احتیاج به آفتاب کامل یا حداقل 6- 5 ساعت، نور مستقیم آفتاب دارد، در نیم سایه به خوبی گل نمی دهد.

خاک مطلوب: مقاوم به خاک های فقیر؛ کوددهی زیاد منجر به کاهش گلدهی می شود. زهکش خاک نیز باید خوب باشد. برای خاک گلدان این گیاه می توانید از مخلوطی همانند یک قسمت خاک معمولی+یک قسمت خاک برگ+یک قسمت مخلوط کوکوپیت به همراه پرلایت استفاده کنید.

نیاز آبی: مقاوم به خشکی است. آبیاری بیش از اندازه موجب کاهش گلدهی گیاه می شود. آبیاری منظم، منجر به گلدهی بهتر این گیاه می شود.

دما: گرمای هوا را به خوبی تحمل می کند و مشکلی با هوای گرم ندارد. البته در هوای بسیار گرم به خصوص اگر با خشکی خاک نیز مواجه شود اگرچه از بین نمی رود اما گلدهی آن کاهش می یابد سرمای هوا را حداقل تا 10 درجه تحمل می کند. هر مقدار که به چنین دمایی نزدیک شویم از رشد و گلدهی گیاه کاسته می شود. یخبندان های شدید باعث خشک شدن ریشه های این گیاه چند ساله می شود.

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[օɾἶεղէმl ցἶɾl]

لادن

گل لادن

نام علمی: Tropaeolum majus

نام انگلیسی: Garden nasturtium, Indian cress

لادن

لادن به جنس Tropaelum و خانواده Tropaeolaceae تعلق دارد و بومی جنوب و مرکز آمریکا است.

این گیاه یکساله با ظاهری متمایز و رشدی سریع دارای برگ هایی چرمی شکل گرد و یا بیضوی است که حاشیه ای تقریباً مواج و به قطر 13-5 سانتیمتر دارند و دمبرگ بلند آنها به میانۀ برگ متصل است. رنگ برگ ها سبز روشن تا سبز مایل به زرد، همراه با خطوطی از رنگی دیگر که بر روی پهنه برگ وجود دارند است. برگ ها خوردنی و دارای ویتامین c بسیار تا ده برابر کاهو هستند.

گل های این گیاه معمولاً پنج گلبرگ دارد و به قطر حدود 5-2.5 سانتیمتر است و به رنگ هایی همانند قرمز، صورتی، نارنجی، کرم، زرد. از این پنج گلبرگ، سه گلبرگ پایینی کمی از نظر ظاهری با دو گلبرگ بالایی متفاوت هستند. مشخصه گل لادن این است که محور گل از انتهای گل به آن نچسبیده است بلکه از وسط گلبرگ ها وارد گل شده و انتهای گلبرگ ها آزاد است. زمان گلدهی این گیاه از اواخر بهار تا نیمه های پاییز است.

آبیاری:

آبیاری کم یا زیاد لادن مانع از گلدهی مناسب این گیاه خواهد شد. زمانی که سطح خاک رطوبت خود را تا حدود یک سانتیمتری عمق خاک از دست داد نسبت به آبیاری آن اقدام کنید.

نور:

لادن به مکانی آفتابی نیاز دارد و وجود نور مستقیم آفتاب برای 6-5 ساعت در طی روز به گلدهی آن کمک می کند. البته برخی از انواع آن در شرایط نیمه سایه و نیمه آفتاب نیز عملکرد خوبی نشان می دهند. این گیاه را می بایست از تابش نور شدید آفتاب در بعد از ظهرهای گرم تابستان محافظت کرد. اما وجود سایه بیش از اندازه و حذف نور مستقیم آفتاب منجر به بزرگ تر شدن برگ ها و کاهش تعداد گل ها خواهد شد.

دما:

بهترین گلدهی را در دمای حدود 25 درجه دارد. هر مقدار که هوا گرم تر شود عمر گل ها نیز کوتاه تر می شود. در روزهای گرم تابستان گیاه را به مکانی منتقل کنید که در بعد از ظهر ها سایه داشته باشد.

خاک:

شرایط خاک سبک با زهکش خوب مناسب این گیاه است و در خاک هایی که از نظر مواد غذایی فقیر است نیز رشد می کند و به خوبی گل می دهد. بهتر است در کود دهی این گیاه احتیاط کرد، چون ممکن است مانع گلدهی گیاه شود.

تکثیر:

گیاه لادن به آسانی توسط بذر تکثیر می شود. بذرها را باید زمانی که تازه هستند کاشت، در غیر اینصورت از توانایی جوانه زنی آنان (قوه نامیه) کاسته می شود. بذر لادن به درشتی یک نخود بوده، و برای کاشت آن کافی است آن را با دست و در عمق یک تا دو سانتیمتری خاک دفن نمود. بهتر است قبل از کاشت، بذر به مدت چندین ساعت در آب خیس گردد.



گلدان حاوی بذر را می توان در مکانی با دمای 4 درجه سانتیگراد نگهداری کرد تا زمانی که دانه ها ظاهر شوند که معمولاً یک ماه طول می کشد و سپس گیاهان جوان را به تدریج به مکانی با دمای بیشترعادت داد. دمای بالا در زمان جوانه زنی بذرها می تواند جوانه زنی را با تأخیر مواجه کند و حتی جلوی آن را بگیرد.

آفات و بیماری ها:

شته ها، کنه های تارعنکبوتی و شپشک ها می توانند مشکلاتی را برای این گیاه ایجاد کنند. در شرایط مرطوب و زهکش نامناسب خاک همراه با سایه بیش از اندازه محیط برخی بیماری های قارچی به خصوص سفیدک پودری و بیماری لکه برگی می تواند شیوع یابد.

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[օɾἶεղէმl ցἶɾl]

شمعدانی

گیاه شمعدانی معمولی

نام علمی : Pelargonium × hortorum

نام انگلیسی : zonal geranium

شمعدانی

شمعدانی در حدود 200 گونه دارد که می توان آنها را به دو دسته وحشی و زینتی تقسیم کرد. اغلب شمعدانی هایی که امروزه کاشته می شوند نتیجه تولید کولتیوارها و دو رگه (هیبرید)گیری های بیشماری هستند که از 20 گونه زینتی جنس شمعدانی از قرن 17 میلادی تا به امروز انجام شده است. نام گذاری جدید نسبت به قدیم تا حدود زیادی تغییر کرده و این هزاران هیبرید و کولتیوار را بر اساس خصوصیاتی همچون عادت رشد شاخسار، شکل و رنگ برگسار، معطر بودن برگسار و … در تعدادی گروه اصلی قرار داده اند.

یکی از این گروه های اصلی، هیبرید (Xhortorrum) است. اجداد این هیبرید (P.inquinans) و ( P.zonale) هستند.

شاخسار علفی و آبدار این گروه از شمعدانی ها که چندساله نیز هستند معمولاً به شکل مستقیم رشد می کند و گل هایی ساده (5 عدد گلبرگ) و یا با تعداد گلبرگ بیشتر دارند. برگ برخی از شمعدانی های این گروه جذاب و زیبا است.

گونه زونال (Zonal) به 3 دسته تقسیم می گردد:

1- شمعدانی های هوای آزاد: که در هوای آزاد به راحتی به گل می نشینند. نمونه عالی دسته، واریته پائول کرامپل Paul crampel است.

2- شمعدانی های گلخانه: که در هوای آزاد به راحتی به گل نمی نشینند و نیاز به کمی حرارت دارند.

3- تریکالر (Tricolor) که به خاطر برگ های زیبایشان پرورش می یابند نه گل آنها. قدمت این گروه به 160 سال پیش برمی گردد.

این گیاهان را می توان در فضای باز و یا گلدان کاشت این گیاهان نیاز به آب و هوای نسبتاً سرد و خشک دارند و بهتر است پس از اتمام گل، هرس اساسی گردند. در طول زمستان پیش از اولین سرما، می توان گلدان شمعدانی را به خانه آورد و کنار پنجره روشنی که نور بخورد و در عین حال جای آن خنک باشد نگه داری کرد و میزان آبیاری آن را نیز کم کرد؛ یا اینکه گلدان را پیش از اولین سرما به محل تاریک خنکی انتقال داد تا فقط از سرمازدگی مصون بماند تا فصل گل برسد.

خانواده: جرانیاسه Geraniaceae

نوع: چندساله که البته کاشت یکساله برای زیبایی و چشم نوازی گیاه توصیه می شود.

رنگ گل: قرمز سیر و روشن، صورتی، بنفش، گل بهی، سفید و نارنجی

فصل گل: آغاز فروردین تا پایان مردادماه

برگ: همیشه سبز نسبتاً گرد، با دندانه های نامرتب و پلیسه دار

ارتفاع: 30 الی 90 سانتیمتر

گستردگی: 30 الی 90 سانتیمتر

نور مطلوب: شمعدانی در طی روز حداقل باید 6 ساعت در معرض نور مستقیم آفتاب باشد. شمعدانی های گروه زونال نسبت به گروه های دیگر شمعدانی نور و گرمای بیشتری را دوست دارند. تابش مستقیم خورشید در ماه های گرم و بالا رفتن دما باعث کاهش گلدهی می شود.

رطوبت مطلوب: آبیاری متوسط و مرتب. شمعدانی اصولاً تا حدودی خشکی بستر کاشت را تحمل می کند اما برای گلدهی خوب گیاه و عملکرد مناسب آن می بایست در طی فصل رشد (بهار و اوایل تابستان) بستر کاشت را مرطوب نگه داشت که البته این به معنی خیس و غرقابی شدن خاک نیست.

دمای مطلوب: رشد شمعدانی دمای 5-4 درجه سانتیگراد متوقف می شود و تا دمای 1-0 درجه زنده می مانند اما در 3-2 درجه زیر صفر دچار سرمازدگی می شوند و از بین خواهند رفت.

عدم وجود تفاوت دمایی بین روز و شب یکی از دلایل عدم گلدهی این گیاه است.

خاک مطلوب: خاک خوب زهکشی شده و غنی با PHخنثی متمایل به قلیایی، خاکی که خوب زهکشی نشده باشد منجر به پوسیدن ریشه می گردد.

تکثیر: شمعدانی ها کلاً از طریق قلمه تکثیر می گردند، در حالی که استفاده از بذر منحصراً برای تولید کولتیوارهای تازه است. همه شمعدانی های مذکور اواخر بهار و اوایل تابستان به گل می نشینند.

آفات و بیماری ها: شمعدانی در معرض لکه برگ و کپک خاکستری است. گیاهانی که در فضاهای داخلی نگهداری می شوند هم بیش از خارجی ها در معرض مگس سفید و شته قرار می گیرند. کرم ها ممکن است برگ ها را با جویدن سوراخ کنند.

دانلود رمان و کتاب های جدید