گل و گیاه ❦❦❦❦ معرفی انواع گیاهان باغی ❦❦❦❦

[օɾἶεղէმl ցἶɾl]

پامچال

گل پامچال زینتی

نام علمی: Primula x polyantha

نام انگلیسی: Polyanthus Primrose

گل یکساله پامچال زینتی

پامچال گل روزهای اسفند است که رنگ هایش از زیر برف روزهای آخر سال جلوه گری می کنند. هر چند که تصویرش با عید نوروز و باغچه های بهاری گره خورده است، گلی است که می تواند در برف زمستان باغچه را جان ببخشد.

گل پامچال های زینتی امروزی، نتیجه بیش از صد ها سال دورگه گیری، پرورش و انتخاب میان گونه های مختلف خانواده پامچال سانان (Primulaceae) است.

Polyanthus Primrose گیاهی است چند ساله، که بیشتر به علت کیفیت بالاتر گلدهی آن در سال اول گلدهی، به عنوان گیاه یکساله کاشته می شود. ارتفاع آن بین 30 – 15 سانتیمتر و گستردگی آن بین 20 – 15 است.

رنگ گل ها بسیار متنوع و زمان گلدهی از اواخر زمستان تا اوایل بهار است. در واقع گلدهی با قطع گل های خشک گیاه در صورت وجود هوای خنک بهاره ادامه می یابد.

این گیاه به جابجایی مقاوم بوده حتی هنگامیکه گل دارد و می توان بعد از خرید آن ها را در گلجا یا باغچه کاشت. با گرم شدن هوا و پایان فصل گلدهی می توان آن را به مکانی سایه دار انتقال داد تا به دور از تابش گرم تابستانی برای سال بعد زنده بماند.

آب:

به خشکی مقاوم نیست. در این صورت گل نمی دهد و برگ ها چروکیده و خشک می شوند. پامچال رطوبت را دوست دارد در صورتی که خاک زهکش خوب داشته باشد، مرطوب بودن خاک و آبیاری منظم مخصوصاً هنگام گرم شدن هوا باعث گلدهی دوباره و سرزنده بودن گیاه می شود.

خاک:

بافت سبک تا متوسط و خاکی هوموسی غنی (مخلوط از کمپوست و خاک برگ) برای آن ایده آل است. زهکشی خوب برای جلوگیری از غرقابی شدن و کمی اسیدی بودن آن به رشد بهتر گیاه کمک شایانی می کند.

نور:

نور مستقیم خورشید در صورت خنکی هوا باعث رشد سریع تر و گلدهی بهتر آن می شود. در صورت گرم شدن هوا نور زیاد باعث خشک شدن گیاه می شود.

دما:

برای گلدهی به دمای شبانه 15 – 10 درجه و دمای زیر 25 درجه در روز نیاز دارد. در زمستان سرمای هوا و کمی یخبندان را نیز تحمل می کند. دمای تابستان در صورت کمی خشکی کشیدن یا نور زیاد باعث مرگ گیاه می شود.

تکثیر:

بهترین روش استفاده از بذر و کاشت گیاه به صورت یکساله است. در صورت نگهداری گیاه به صورت چند ساله، می توان با تقسیم بوته گیاه را تکثیر کرد.

 

[օɾἶεղէმl ցἶɾl]

شمعدانی اژدر

گل اژدر یا شمعدانی اژدر یا شمعدانی رگال یا شمعدانی رویال

نام علمی : Pelargonium × domesticum

نام انگلیسی : Regal geranium

شمعدانی اژدر

شمعدانی در حدود 200 گونه دارد که می توان آنها را به دو دسته وحشی و زینتی تقسیم کرد. اغلب شمعدانی هایی که امروزه کاشته می شوند نتیجه تولید کولتیوارها و دو رگه (هیبرید)گیری های بیشماری هستند که از 20 گونه زینتی جنس شمعدانی از قرن 17 میلادی تا به امروز انجام شده است. نام گذاری جدید نسبت به قدیم تا حدود زیادی تغییر کرده و این هزاران هیبرید و کولتیوار را بر اساس خصوصیاتی همچون عادت رشد شاخسار، شکل و رنگ برگسار، معطر بودن برگسار و … در تعدادی گروه اصلی قرار داده اند. یکی از این گروه های اصلی هیبرید دامستیکوم (Xdomesticum) است که به شمعدانی های رگالRegal موسوم است و دارای قدمت 150 ساله می باشد. به نظر می رسد اجداد آن،کوکولاتوم (P.cucullatum) و گراندیفلوروم (P. grandiflorum) باشند.

گروه شمعدانی های رگال دارای بوته های چندساله و همیشه سبز هستند و برگ هایشان تقریبا دایره ای شکل است که گاهی به بخش هایی تقسیم شده اند و گاهی حاشیه برگ ها دندانه دار است و معمولاً گل هایی با 5 عدد گلبرگ به رنگ های ارغوانی روشن، صورتی، بنفش و یا سفید تولید می کنند.

این گیاهان را می توان در فضای باز و یا گلدان کاشت این گیاهان نیاز به آب و هوای نسبتاً سرد و خشک دارند و بهتر است پس از اتمام گل، هرس اساسی گردند. در طول زمستان پیش از اولین سرما، می توان گلدان شمعدانی را به خانه آورد و کنار پنجره روشنی که نور بخورد و در عین حال جای آن خنک باشد نگه داری کرد و میزان آبیاری آن را نیز کم کرد؛ یا اینکه گلدان را پیش از اولین سرما به محل تاریک خنکی انتقال داد تا فقط از سرمازدگی مصون بماند تا فصل گل برسد.

خانواده: جرانیاسه Geraniaceae

نوع: چندساله که البته کاشت یکساله برای زیبایی و چشم نوازی گیاه توصیه می شود.

رنگ گل: ارغوانی روشن، صورتی، بنفش و یا سفید

فصل گل: آغاز فروردین تا پایان مردادماه

برگ: همیشه سبز نسبتاً گرد، با دندانه های نامرتب و پلیسه دار

ارتفاع: 30 الی 90 سانتیمتر

گستردگی: 30 الی 60 سانتیمتر

نور مطلوب: شمعدانی در طی روز حداقل باید 6 ساعت در معرض نور مستقیم آفتاب باشد. شمعدانی های گروه رگال زمانی که دمای محیط اطرافشان به دلیل تابش مستقیم نور آفتاب بخصوص در بعد از ظهر روزهای گرم تابستان، افزایش می یابد گل نخوهند داد. بنابراین مکان کاشت و نگهداری آنان را به گونه ای انتخاب کنید که در بعد از ظهر از سایه برخوردار شوند.

رطوبت مطلوب: آبیاری متوسط و مرتب. شمعدانی اصولاً تا حدودی خشکی بستر کاشت را تحمل می کند اما برای گلدهی خوب گیاه و عملکرد مناسب آن می بایست در طی فصل رشد (بهار و اوایل تابستان) بستر کاشت را مرطوب نگه داشت که البته این به معنی خیس و غرقابی شدن خاک نیست.

دمای مطلوب: رشد شمعدانی دمای 5-4 درجه سانتیگراد متوقف می شود و تا دمای 1-0 درجه زنده می مانند اما در 3-2 درجه زیر صفر دچار سرمازدگی می شوند و از بین خواهند رفت.

عدم وجود تفاوت دمایی بین روز و شب یکی از دلایل عدم گلدهی این گیاه است.

خاک مطلوب: خاک خوب زهکشی شده

تکثیر: . شمعدانی ها کلاً از طریق قلمه تکثیر می گردند، در حالی که استفاده از بذر منحصراً برای تولید کولتیوارهای تازه است. همه شمعدانی های مذکور اواخر بهار و اوایل تابستان به گل می نشینند.





آفات و بیماری ها: حشرات یا بیماری های خاصی اژدر را تهدید نمی کند. گیاهانی که در فضاهای داخلی نگهداری می شوند ممکن است بیش از خارجی ها در معرض مگس سفید و شته قرار بگیرند. خاکی که خوب زهکشی نشده باشد ساقه و ریشه را می پوساند.

 

[օɾἶεղէმl ցἶɾl]

گل بوقی (تاتوره تماشایی)

تاتوره(داتوره) تماشایی، تاتوره گل درشت یا گل بوقی

نام علمی: Datura inoxia

نام انگلیسی: sacred datura

خانواده: بادنجانیان (Solanaceae)

گل بوقی

گیاهی است یکساله و بومی قاره آسیا که ساقه های علفی آن در یک فصل رشد به حدود90 سانتی متر ارتفاع می رسد و گسترش عرضی آن نزدیک به 180 سانتیمتر است. این گیاه با اینکه ظاهرش نشان نمی دهد در مقابل باد و هوای بارانی مقاوم است. و تمایل زیادی به گستردگی و پهن شدن بر روی زمین دارد.

ساقه و برگ های این گیاه پوشیده از کرک های کوتاه و نرم خاکستری رنگی هستند که به نمای کلی گیاه هاله ای خاکستری رنگ می دهد. بوی قوی گل ها برای همه دوستداران گل و گیاه خوشایند نیست.

گل ها حدود ۲۰ سانتیمتر طول دارند و بر تنه شبه درخت گیاه که برگ هایی به رنگ آبی مایل به خاکستری دارد می رویند. گلدهی از اوایل تابستان شروع و تا سرد شدن هوا در پاییز ادامه دارد.

رنگ گل ها بیشتر سفید یا کرم است و گل این گیاه زنبورها، پروانه ها و پرندگان را به خود جذب می کند.

اجزای گل بوقی در صورت بلعیده شدن سمی هستند.

گل D. inoxia تاتوره تماشایی خیلی شبیه D. metel (تاتوره زینتی) است و ممکن است با هم اشتباه گرفته شوند، ولی D. metel برگ های تقریباً صاف و بدون کرک دارد و میوه های آن گره دار هستند در حالیکه تمام بخش های گیاه D. inoxia پوشیده از کرک هستند و میوه ای خاردار دارد.

نیازمندی های محیطی

خاک:

این گیاه خود را با انواع خاک ها تطبیق می دهد. بهترین عملکرد آن در خاک های غنی و هوموسی است که دارای زهکش خوب باشد.

آبیاری:

نسبت به خشکی مقاوم است. ولی برای گلدهی بیشتر آبیاری منظم در حد متوسط لازم است. از آبیاری سنگین خودداری شود.

نور:

برای گلدهی خوب به آفتاب کامل نیاز دارد ولی در نیم سایه هم به خوبی رشد می کند.

دما:

این گیاه در مناطق گرم به خوبی رشد می کند و گیاهی چند ساله به حساب می آید ولی در مناطق معتدله و سرد به عنوان گیاه یک ساله کاشت می شود.

تکثیر:

از طریق کاشت بذر می توان به آسانی این گیاه را تکثیر کرد. بذر ها را میتوان با شکافتن غلاف هایی که به گیاه خشک میشود؛ جمع آوری کرد.

***

گیاه Datura stramonium با نام تاتوره، گیاهی است علفی و یکساله که تمام قسمت های گیاه شدیداً سمی است. برگ ها و دانه های آن در صنعت داروسازی استفاده می شود و بدین منظور به مقدار زیاد کشت می شود. از این گیاه به منظور زینتی استفاده نمی شود.

 

[օɾἶεղէმl ցἶɾl]

پروانش

گیاه چندساله پروانش یا پیچ تلگرافی

نام علمی: Vinca major, Vinca minor

نام انگلیسی: Large Periwinkle, Dwarf periwinkle

پروانش (پیچ تلگرافی)

خانواده: Apocynaceae

زمان گلدهی: بهار تا پاییز

پیچ تلگرافی یا پروانش، گونه ای چند ساله، همیشه سبز و واشی است. شامل دو گونه، یکی با گل های بزرگ و یکی با گل های کوچک که البته گونه گل کوچک دارای تنوع رنگ بیشتر است. این گیاه دارای ارقامی با برگساره های ابلق هم هست که تصویر آن در گالری موجود است. ساقه های آن در ابتدا نیمه ایستاده بوده و سپس خم شده و افقی می گردند.

گل ها در زاویه برگ و بر روی ساقه های ایستاده می رویند. ریشه دهی آن در محل گره و در تماس با خاک صورت می پذیرد. گیاه پوششی مناسب برای مناطق شیب دار و سایه دار است. باید توجه داشت که پیچ تلگرافی بوته ای است پر رشد و می تواند سایر گیاهان کوچک را تحت الشعاع قرار دهد. نور کامل سبب شده تا گیاه گل های بیشتری تولید کرده، اما در سایه، رشد رویشی آن بیشتر می گردد. می توان جهت جلوگیری از فرسایش به ویژه در زمین های شیب دار از آن استفاده کرد. به رغم اینکه خشکی را تحمل می کند اما در خاک مرطوب رشد زیاد و سریعی خواهد داشت.

در گونه Vinca major گیاه می تواند به ارتفاع یک متر برسد. برگ ها متقابل، به طول 5 سانتیمتر و پهنای 6-2 سانتیمتر، تخم مرغی تا قلبی شکل، براق و معمولاً در سطح رویی سبز تیره و در سطح زیرین به رنگ سبز روشن هستند. برگ در حاشیه کامل و دارای کرک است. گل ها به قطر 5-2.5 سانتیمتر، شیپوری شکل، به رنگ بنفش کمرنگ و پر رنگ و بنفش-آبی، معمولاً پنج گلبرگی و منفرد بوده که در بهار می شکفند.

در گونه Vinca minor که چنانکه از اسمش پیداست ظریف تر است، ارتفاع گیاه به 40 سانتیمتر می رسد و قطر گل ها 3 -2 سانتیمتر است. رنگ گل ها از گونه دیگر متنوع تر است: سرخابی، سفید، بنفش و بنفش-آبی.

روش تکثیر: آن از طریق قلمه رویشی یا تقسیم است.

عادت رشدی: فرم رشدی آن خزنده حصیری متراکم تا پشته ای است. دارای بافت متوسط است.

نیاز نوری: آفتاب کامل تا نیمه سایه (سایه کامل را نیز تحمل می کند).

خاک مطلوب: خاک غنی

نیاز آبی: آبیاری معمولی تا خشک، هفته ای یک تا دو بار .

مقاومت به سرما: مقاوم به سرما

 

[օɾἶεղէმl ցἶɾl]

پریوش

گل پریوش

نام علمی: Catharanthus roseus

نام انگلیسی: Rose periwinkle, Madagascar Periwinkle

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

پریوش

خانواده: Apocynaceae

زمان گلدهی: تابستان و پاییز

پریوش بوته ای پوششی، واشی و چند ساله است که تا ارتفاع 1 متر رشد می کند.

برگ های پریوش تخم مرغی تا دوکی کشیده (Oblong)، به طول 9-2.5سانتیمتر و پهنای 3.5-1سانتیمتر است. این برگ ها به رنگ سبز براق ،بدون کرک،با رگبرگ هایی کم رنگ ویک دمبرگ کوتاه به طول 1.8-1سانتیمتر که جفتی از آنها آرایش متقابل دارند.

گل ها به رنگ سفید تا صورتی روشن و دایره ای از رنگ قرمز تیره در وسط با 5 گلبرگ پارپهنک است. میوه انبان به طول 4-2 سانتیمتر و پهنای mm3 است. این گیاه دارای خصوصیات درمانی است.

از گذشته تا به امروز، این گیاه را برای مصارف زینتی و دارویی کشت می کرده اند. به دلیل مقاومت به خشکی و خاک های فقیر، از گیاهان پر کاربرد زینتی در مناطق نیمه گرمسیری است . این گیاه برای دوره طولانی گلدهی، در سرتا سر سال، در شرایط گرمسیری و از بهار تا اواخر پاییز در اقلیم گرم معتدل زبانزد است. ارقام زیادی از آن برای تنوع در رنگ و همچنین به دلیل مقاومت به شرایط رشدی نامساعد در نواحی معتدل انتخاب شده است. هرس برگساره در اول فصل سبب شاخه دهی بیشتر و پر پشت شدن گیاه می گردد. در برخی نواحی آن را به عنوان گیاه یک ساله کشت می کنند. این بوته به آفتاب داغ تابستان مقاوم است.

آبیاری:

اصولاً آبیاری منظم به گلدهی و رشد بهتر آن کمک می کند اما باید بدانید که گیاه پریوش نه تنها به خشکی خاک مقاوم است بلکه مرطوب بودن همیشگی بستر کاشت و آبیاری بیش از اندازه آنان در ابتدا موجب کاهش گلدهی و ریزش گل ها و برگ ها و در نهایت موجب افزایش پوسیدگی ساقه ها و از بین رفتن گیاه خواهد شد.

دما:

به طور کلی باید گفت که این گیاه به گرما مقاوم و به سرما حساس است. برای اینکه گیاه در اثر سرمای هوا از بین نرود باید دما هیچ گاه به زیر 7-5 درجه سانتیگراد نزول نکند. با کاهش دمای هوا و نزدیک شدن به انتهای پاییز و اگر قصد نگهداری از این گیاه را به شکل چند ساله دارید، آن را به مکانی گرم تر منتقل کنید. بهترین میزان گلدهی را در دمای 27-25 درجه سانتیگراد دارد.

نور:

وجود نور مستقیم آفتاب حداقل به مدت 6 ساعت به خصوص زمانی که دما نیز در حد معتدل و مناسب باشد منجر به گلدهی فراوان این گیاه خواهد شد. در مکان های کم نور ساقه ها بیش از اندازه بلند و علفی می شوند و گلدهی کاهش می یابد. مکان نیمه سایه به خصوص در طی روزهای گرم تابستان که دمای هوا بسیار گرم می شود، مناسب است.

خاک:

خاک های فقیر با زهکش مناسب را می پسندد. در صورتی که خاک بیش از اندازه کوددهی شده باشد گلدهی آن با مشکل مواجه می شود.

تکثیر:

آسان ترین راه تکثیر این گیاه استفاده از بذر آن است. بذرها را می توان در حدود 6-4 هفته قبل از رفع سرمای زمستان، در مکانی محافظت شده کاشت. همچنین با برطرف شدن سرمای هوا اگرچه می توان بذرها را به شکل مستقیم در محیط بیرون و بستر باغچه نیز کاشت کرد اما این عمل موجب کاهش تعداد بذرهایی می شود که جوانه می زنند.



روش دیگر ، ریشه دار کردن قلمه هایی با طول 10-8 سانتیمتر است.

هرس:

اگر ساقه های از این گیاه بیش از اندازه بلند شده اند می توانید تا نزدیکی ساقه اصلی، این ساقه را قطع کنید.

 

[օɾἶεղէმl ցἶɾl]

گل صد تومانی

گل صد تومانی

نام علمی: Paeonia

نام انگلیسی: Peony, Paeony

گل صدتومانی

خانواده: Paeonia

به دو دسته اصلی تقسیم می شوند:

دسته اول گیاهان علفی چند ساله که ارتفاع آنها از نیم متر تا یک و نیم متر است.

دسته دوم درختچه هایی که ساقه هایی چوبی دارند به 3 متر ارتفاع می رسند و در طول سال روی زمین قرار می گیرند.

نوع: از گیاهان دائمی و مقاوم به سرما

برگ: برگ ها با آرایش متناوب و هر یک منقسم به برگچه های بیضوی تا سرنیزه ای هستند.

گل: گل های این جنس برحسب گونه و واریته در اشکال و رنگ های مختلفی است که در زیر تشریح گردیده است.

رنگ گل: سفید، قرمز، صورتی، قرمز تند، قرمز لاکی، زرد

فصل گل: بهار و تابستان

موارد استفاده: استفاده از گل بریده جهت تزئینات داخل آپارتمان، حاشیه های دائمی و باغچه و فضاهای سبز و گلکاری ها، تزئین داخل چمن ها

موقعيت: آفتاب کامل را ترجیح می دهد، لیکن در سایه آفتاب هم به خوبی رشد می نماید. در خاک کاملاً زهکشی شده گل دهی مطلوبی دارد.

از گونه های علفی می توان به گونه های زیر اشاره کرد:

1- گل صد تومانی چینی P.lactiflora، به ارتفاع 70-60 سانتیمتر می رسد و در اواخر بهار و اوائل تابستان گل هایی معطر به قطر 25سانتیمتر خود را نمودار می سازد. گل ها به تک گل، ژاپنی و پرپر تقسیم می گردد. گل های تک گل از یک ردیف گلبرگ حاوی 5 یا تعداد بیشتر گلبرگ با توده مرکزی پرچم های حاوی دانه های گرده طلائی رنگ تشکیل گردیده است. واریته های گل های ژاپنی یا شقایقی دارای 2 ردیف گلبرگ یا تعداد بیشتر و مراکزی که دارای ساختاری پر مانند شبیه گلبرگ به نام پرچم نما می باشد هستند. گل های پرپر که مرکزشان در میان گلبرگ ها پنهان گشته است بسیار معروف هستند. همه این گل ها در دامنه ای از سفید برفی تا زرد کم رنگ تا هاله های گسترده ای از صورتی و متمایل به قرمز سیر است.



2- گل صدتومانی معمولی P.officinalis که بومی فرانسه و آلبانی است از زمان های قدیم در باغچه ها کشت و پرورش می یافته است. فرم های وحشی آن دارای تک گل های به رنگ قرمز لاکی تیره با قطر در حدود 12.5 سانتیمتر است، ولی انواع پرپر دارای گل های به رنگ سفید، صورتی یا قرمز است. این گیاهان به ارتفاع 70-60 سانتیمتر می رسند و در بهار به گل می نشینند.



3- گل صدتومانی برگ سرخسی P.tenuifolia دارای گل های تک پر روی یک ساقه گل دهنده و یا پرپر به رنگ قرمز لاکی تیره به قطر 7.5سانتیمتر است و در بهار گل می دهد. بومی اروپای شرقی است و به ارتفاع 45 سانتیمتر می رسد و برگ های سرخسی شکل آن در سراسر تابستان زینت بخش است. چنانچه از گل آن جهت تزئینات داخل آپارتمان استفاده می شود، قبل از قطع گل ها (البته به محض باز شدن) بایستی حداقل 3 برگ بر روی هر ساقه بر جای گذاشت تا گیاه بتواند انرژی خود را جهت سال آتی بازسازی نماید.



4- گل صد تومانی طلایی P. mlokosewitschii بومی کوهستان های آذربایجان و گرجستان است با گل هایی زرد رنگ



5- گل صد تومانی ژاپنی P.japonica بومی کوهستان های شمال ژاپن بوده، گل هایی سفید دارد.



از گونه های درختی میتوان به گونه های زیر اشاره کرد:

1- گل صد تومانی تبتی Paeonia ludlowii که ارتفاع آن به بیش از 2 متر می رسد و در بهار گل می دهد.



2- درخت صد تومانی P.suffruticosa بومی چین بوده و ریشه آن دارویی است.



تكثير: تقسیم ریشه

طرز كاشت: انواع گل صدتومانی از طریق تقسیم ریشه زیاد می شود. برای این کار حفره هائی به قطر 60 سانتیمتر و عمق 45 سانتیمتر و با فواصل 60-50 سانتیمتر از هم ایجاد می گردد. خاک گودال با پیت یا خاک برگ به مقدار زیاد مخلوط می گردد (سعی شود از کود حیوانی استفاده نگردد، زیرا ممکن است باعث پوسیدگی ریشه و حضور امراض گردد.) به ازاء هر ریشه دو مشت گرد استخوان با خاک مخلوط و ریشه های آماده شده در اوائل پائیز در داخل گودال قرارداده می شود.

زمان تکثیر یا تقسیم ریشه ها اوائل پائیز بعد از اتمام دوره گل دهی گیاهان است.

نحوه تکثیر ریشه های گوشتی و ضخیم این گیاه به صورتی است که از محل طوقه گیاه، بوته با چاقو به چندین قسمت تقسیم می گردد به نحوی که روی هر قسمت جداشده حداقل 2 جوانه موجود باشد. آنگاه ریشه های تقسیم شده به طریقی در داخل گودال مستقر می گردد که جوانه ها حداکثر بیشتر از 5 سانتیمتر زیر سطح خاک قرارنگیرد. خاک های سنگین جوانه ها نباید بیشتر از 2.5 سانتیمتر در زیر خاک باشند. دو بار در سال و آن هم در اوائل بهار و پائیز یک مشت گرد استخوان در اطراف هر گیاه ریخته شده و با خاک مخلوط می گردد.

3 تا 5 سال طول می کشد تا این گیاهان به حد بلوغ برسند. در سال اول ممکن است گلی تولید نگردد و در سال دوم گل های محدودی ظاهر گردد، لیکن از سال سوم به بعد روال گل دهی عادی شروع می گردد.

• تکثیر انواع درختچه ای گیاه گل صد تومانی، از طریق قلمه گیری نیز رایج است.

 

[օɾἶεղէმl ցἶɾl]

ریشه زاج آمریکایی

گیاه چندساله ریشه زاج آمریکایی

نام علمی: Heuchera americana

نام انگلیسی: Coral bells, American alumroot

ریشه زاج آمریکایی

این گیاه گونه ای همیشه سبز، واشی و چند ساله است. جنس heuchera شامل بیش از 50 گونه است که همگی بومی آمریکای شمالی هستند.

اسم عمومی گونه های این جنس ریشه زاج یا زنگ مرجانی است. زیست بوم طبیعی آن در مناطق خشک و صخره ای است به طور معمول، بوته دارای توده ای از برگ های قلبی شکل به ارتفاع 36 -30 سانتی متر با 7- 5 لوب و دمبرگ بلند است. برگ ها با پهنای 12 – 7 سانتی متر در ابتدا به رنگ بنفش-قهوه ای بوده و پس از بلوغ به صورت یکنواخت به رنگ سبز در می آیند. ممکن است رنگ برگ بسته به فرم و رقم متغیر باشد. همچنین رگبرگ های برجسته و رنگین آن از ویژگی های بارز زینتی گیاه جوان است.

گل های ریشه زاج به شکل زنگوله ای (خوشه هوایی) در زمان باز شدن به رنگ سفید مایل به سبز بر روی ساقه های سیمی، باریک و بلند به خوبی بر روی پشته ای از برگساره، ارتفاع گرفته و معمولاً دارای ارتفاع 50- 45 سانتی متر است. خود گل فاقد ارزش زینتی است.

به صورت توده ای، و به عنوان گیاه زینتی به دلیل تباین رنگ برگساره و گل های مرتفع، زیبایی خاصی به فضای سبز می دهد. باید ساقه های گل دهنده ای که گل آن پژمرده شده است را حذف کرد تا برای گلدهی بعدی تحـریـ*ک گردد. بهتر است در سرمای زمستان پای گیاه خاکپوشی (مالچ دهی) شود.

مناسب برای باغ صخره ای، کشت مخلوط (mixed Border) و زیر اشکوب درختان است. برخی از فرم های جدید آن به خشکی و سایه مقاومت زیادی دارند.

می بایست پس از هر 4-3 سال بوته تقسیم شود. بذر ها در میوه پوشینه از مرداد تا اواسط مهر می رسند.

روش تکثیر در واقع تقسیم توپ ریشه، بذر و یا قلمه برگی است.



عادت رشد آن توده ای و پشته ای است.

سرعت رشد متوسط، ارتفاع کلی 60 و گسترش آن 90 – 60 سانتی متر است.

نیاز نوری آن آفتاب کامل تا نیمسایه است. در آفتاب گرم تابستانی مناطق گرمسیری سایه بعدازظهر را می پسندد.

خاک مطلوب آن خاکی غنی دارای هوموس فراوان و با زهکشی مناسب است.

نیاز آبی آن بالاست. خاک نباید خشک شود.

نسبت به سرمای متوسط مقاوم است.

 

[օɾἶεղէმl ցἶɾl]

پامچال مکزیکی

پامچال مکزیکی

نام علمی: Oenothera speciosa
نام انگلیسی: Pinkladies, Pink evening primrose, Showy evening primrose, Mexican primrose, Amapola

پامچال مکزیکی

خانواده: Onagraceae

موطن اصلی: جنوب ایالت آمریکا و مکزیک

پامچال مکزیکی گونه ای همیشه سبز، چند ساله و واشی و زمان گلدهی اواخر بهار است. گل آن در بعدازظهر بازشده و در طلوع آفتاب بسته می شود.

گل آن خوش نما و معطر است. رنگ گل در ابتدا سفید و پس ازاینکه به بلوغ نزدیک شد، از لبه بیرونی گلبرگ ها به سمت داخل به رنگ صورتی در می آید. گل های پامچال مکزیکی به شکل پیاله و به سمت آسمان هستند. قطر گل 12 سانتیمتر بوده و در زاویه برگ ها می روید.

ساقه باریک، ضخیم و تا حدودی خمیده است، که توسط برگ های نیزه ای شکل آن پوشیده شده است. برگ ها با حاشیه هایی با برش هایی عمیق، به ویژه در پایین بوته که اندازه ای بزرگ تر دارند، هستند. گل های آن جاذب حشرات بوده و نگهداری از آن آسان است.

گیاهی ویژه مناطق خشک و کم آب، مطلوب برای آراستن باغ های صخره ای، خشک منظری و مقاوم به آتش سوزی و گرماست. می تواند به گونه ای مهاجم بدل گردد. بذر های بالدار و تخم مرغی شکل آن به قطر 13 میلیمتر در میوه پوشینه به وجود می آید.



روش تکثیر به سادگی از طریق بذر است، اما به تقسیم بوته نیز جواب می دهد.

عادت رشد آن پشته ای و تا حدودی ایستاده یا طاق داراست و دارای بافتی نرم است.

میزان رشد سریع،در حدود 45 – 25 cm ارتفاع گرفته و گسترش آن در حدود 2/1 متربوده، هر چند می تواند روندک های خود را به بیشتر از این سطح نیز بگستراند.

نبازنوری آن آفتاب کامل است.

در خاک های فقیر به خوبی رشد می کند. نیازمند زهکش مناسب جهت جلوگیری از پوسیدگی ریشه است.


نیاز آبی آن پس از استقرار کم می شود.

مقاومت به سرما دارد.

 

[օɾἶεղէმl ցἶɾl]

گازانیا

گل گازانیا

نام علمی: Gazania

گازانیا

این گل به خانواده Asteraceae و راسته Cichorioideae تعلق دارد و بومی جنوب قاره آفریقا است. این گیاه گونه های مختلفی دارد که در حدود 15 عدد از آنان و هم چنین دورگه های حاصل از آنان در دنیای باغبانی امروز مورد استفاده قرار می گیرند.

یکی از آنان که بیش از سایرین مورد کشت و کار قرار گرفته گونه Gazania rigens مترادف با Gazania splendens است و گاهی treasure flower (گل گنج) نیز نامیده می شود.



انواعی که معمولاً تحت کاشت قرار می گیرند معمولاً حدود 30-25 سانتیمتر ارتفاع می یابند، اما نمونه هایی با ارتفاع 15 سانتیمتر و حتی 120 سانتیمتر نیز وجود دارند. این گیاهان به دلیل تولید گل هایی بزرگ و ستاره ای شکل با رنگ های گرم و درخشان همانند قرمز، نارنجی، زرد، صورتی و همچنین سفید در اواخر بهار و در طی تابستان و همچنین پاییز مورد توجه قرار گرفته اند.

گل:

گل ها در حدود 5 الی 12 سانتیمتر قطر دارند، بر روی آنان گاهی خطوطی متفاوت با رنگ اصلی گلبرگ وجود دارد، همچنین گاهی گلبرگ ها در برخی از انواع باریک تر از انواع دیگر هستند و دمگل نیز 15 الی 30 سانتیمتر طول دارد. گل ها با فرارسیدن شب بسته می شوند. گازانیا در اصل گیاهی چندساله است اما در مناطق معتدله به دلیل سرد شدن هوا در طی زمستان به شکل گیاهی یکساله مورد استفاده قرار می گیرد. اما اگر امکاناتی وجود داشته باشد که در طی زمستان به مکانی با دمای مناسب و همچنین نور مورد نیاز انتقال بیابد، گیاه زنده مانده و حتی گلدهی آن با توجه به شرایط مکان نگهداری کم و بیش ادامه خواهد یافت.

برخی از انواع گازانیا به عنوان گیاهانی کف پوش (یعنی گیاهانی که ناحیه ای از زمین را به خوبی پوشش می دهند) مورد استفاده قرار می گیرند. برخی دیگر از انواع نیز به دلیل گل های درشتی که تولید می کنند برای کاشت در گلدان مورد استفاده قرار می گیرند. توجه داشته باشید که برخورد این گیاه با پوست بدن برخی از افراد می تواند حساسیت های پوستی ایجاد کند و همچنین بهتر است که حیوانات خانگی از این گیاه دور نگهداری شوند.

آبیاری:

گازانیا از جمله گیاهان مقاوم به خشکی است. البته آبیاری کافی و منظم به گلدهی و کیفیت آن کمک می کند اما به یاد داشته باشید که آبیاری زیاده از حد و یا سنگین بودن خاک و باقی ماندن آب به مدت طولانی در اطراف ریشه و ساقه های این گیاه منجر به پوسیدن آنان و در نهایت از بین رفتن گیاه خواهد شد. بنابراین زمانی که حدود 5 سانتیمتر از سطح خاک خشک شده بود نسبت به آبیاری آن اقدام کنید.

نور:

به مکانی با وجود حداقل 6 ساعت نور مستقیم آفتاب نیاز دارند. در درون خانه نیز گلدان های گازانیا را در کنار پنجره های رو به جنوب یا غرب قرار دهید تا نور کافی به آن برسد. شرایط نور کم، منجر به عدم شکل گیری گل ها و همچنین عدم باز شدن و شکوفایی کامل گل ها می شود. به عنوان مثال حتی در روزهای ابری، گل ها حالتی نیمه باز دارند و کاملاً شکوفا نمی شوند.

دما:

بهترین دما برای گلدهی این گیاه 30-25 درجه است اما اصولاً گازانیا به گرمای هوا مقاوم است و هر مقدار که هوا گرم شود اگر به شکل صحیح آبیاری شود، مشکلی ایجاد نمی شود. همچنین قسمت های طوقه و زیرزمینی این گیاه دما را تا حدود صفر درجه می تواند تحمل کند ولی هر مقدار که دمای هوا از حدود 15 درجه پایین تر بیاید، ابتدا گلدهی کاهش یافته و متوقف می شود و سپس با سردتر شدن هوا برگسار زرد شده و در نهایت از بین خواهند رفت.

خاک:

در مورد خاک سخت گیر نیست و حتی خاک هایی را که از لحاظ غذایی فقیر محسوب می شوند به خوبی تحمل می کند. اما خاک باید زهکش خوبی داشته باشد و آب را در خود نگه ندارد. بنابراین به کار گیری شن و یا خاک برگ در مخلوط خاک می تواند به این مسئله کمک کند. گیاهان را در بستر کاشت باغچه با فاصله حدود 20-15 سانتیمتر بکارید. برای عملکرد بهتر گیاه، می توان در اطراف هر بوته و به ضخامت حدود 5 سانتیمتر خاک برگ ریخت. این لایه از خاک برگ اصطلاحاً مالچMulch نامیده می شود که در خنک نگه داشتن ریشه های گیاه در طی روزهای گرم تابستان می توان به خوبی کمک کرده و موجب افزایش گلدهی گیاه شود.

اگر خاک محل کاشت به خوبی آماده شده باشد و در زمان تهیه مخلوط خاکی از موادی مانند خاک برگ، کود پوسیده دامی و یا ورمی کمپوست استفاده شده باشد نیازی به کوددهی این گیاه نیست اما در غیر این صورت و برای گیاهانی که تصور می کنید غذادهی لازم است می توانید از کودهای محلولی که کامل نیز هستند، یک بار در بهار و یک بار نیز در تابستان استفاده کنید. این میزان کافی است و این گیاه نیاز بیشتری به کوددهی ندارد.

تکثیر:

کاشت بذر آسان ترین راه تکثیر این گیاه است. شما می توانید اگر گیاه گازانیا دارید، اواخر تابستان نسبت به جمع آوری بذرها اقدام کنید. بذرها را برای چند روز در مکانی خشک و به دور از نور مستقیم آفتاب قرار دهید تا رطوبت اضافه خود را از دست بدهند. می توانید برای نگهداری بذرها تا سال بعد و فرا رسیدن زمان مناسب کاشت آنان، از پاکت های کاغذی استفاده کنید. بذرها را می توان اوایل بهار به شکل مستقیم در خاک باغچه کاشت و یا اینکه حدود 6 هفته قبل از شروع بهار و در مکانی محافظت شده همانند داخل خانه نسبت به کاشت بذرها اقدام کرد.

از مخلوط کاشت سبک همانند مخلوط خاک برگ+خاک معمولی+ شن می توان برای کاشت بذرها استفاده کرد و قبل از کاشت بذرها، بستر کاشت را حداقل تا عمق 5 سانتیمتری به کمک غبارپاشی آب به خوبی خیس و مرطوب کنید. همچنین اگر با روش آبیاری معمولی قصد مرطوب کردن بستر کاشت را دارید، بعد از این عمل حدود 20 دقیقه منتظر شوید تا آب اضافه از منافذ زیر گلدان خارج شود و سپس اقدام به کاشت بذر کنید. خیس بودن بیش از اندازه بستر کاشت می تواند منجر به پوسیدن بذرها شود. عمق کاشت بذرها در حدود 0.6-0.3 سانتیمتر است. بر روی گلدانی که بذرها را کاشته اید می توانید پلاستیک شفافی بکشید تا هوا نیز مرطوب نگه داشته شود. گلدان را در مکانی روشن اما به دور از نور مستقیم آفتاب قرار دهید اما بعد از جوانه زنی سعی کنید تا روزانه چند ساعت به گیاهان جوان نور بتابد. حدود سه هفته طول می کشد تا بذرها سبز شوند. زمانی که شرایط آب و هوایی فضای بیرون برای کاشت گیاهان در بستر کاشت باغچه مناسب بود، ابتدا برای 2-1 هفته گلدان حاوی گیاهچه های گازانیا را در فضای باز و در مکانی که نور مستقیم آفتاب بر آنها می تابد قرار دهید و بعد از گذران این مدت نسبت به بیرون آوردن آنان از گلدان اولیه و کاشت در بستر باغچه اقدام کنید. این عمل منجر به مقاوم شدن گیاهان جوان در برابر شرایط باز و افزایش میزان موفقیت بعد از انتقال گیاهچه ها خواهد شد.


بذر گازانیا. در این تصویر قسمت بالایی که کرم رنگ است بذر است و قسمتهای سفید رنگ نقش کمک کننده در پراکنده شدن بذر را دارند. قسمت کرم رنگ باید سفت و متراکم باشد.

روش دیگر تکثیر این گیاه گرفتن قلمه است. می توان از نوک ساقه های جدید قلمه های به طول 10-8 سانتیمتر تهیه کرد. البته توجه کنید که این ساقه نباید حاوی گل و یا حتی غنچه گل باشد زیرا احتمال ریشه زایی چنین قلمه هایی بسیار اندک است. برگ های قسمت انتهایی قلمه را جدا کنید به نحوی که حداقل 3-2 سانیتمتر از قلمه بدون برگ باشد. قلمه ها را در بستر کاشت سبک و مرطوب بکارید. مکانی روشن، به دور از نور مستقیم آفتاب و با دمای حدود 18 درجه سانتیگراد مورد نیاز است. همچنین برای حفظ رطوبت در اطراف قلمه می توان از روش کشیدن کیسه پلاستیکی بر روی قلمه ها استفاده کرد البته توجه داشته باشید که سطح کیسه نباید با قلمه ها برخورد داشته باشد. معمولاً حدود 5 هفته روز طول می کشد تا ریشه زایی قلمه ها شروع شود و زمانی که ریشه ها به طول حدود 3 سانتیمتر رسیدند می توان اقدام به جابجایی قلمه ها کرد.

روش دیگر تکثیر این گیاه تقسیم بوته در پاییز و یا اوایل بهار است. گیاه را می توان از محل کاشت درآورد و سپس با وسیله ای تیز، و از ناحیه طوقه گیاه (ناحیه اتصال برگ ها به ریشه) گیاه را به دو یا چند قسمت تقسیم کرد و هر قسمت را به عنوان گیاهی مستقل در مکانی جداگانه کاشت.

آفات و بیماری ها:

آفاتی که احتمال شیوع آنان وجود دارد شته، کنه تار عنکبوتی و شپشک های گیاهی همانند شپشک آردآلود هستند. در صورت شیوع این آفات بهتر است که از سموم سیستماتیک برای مبارزه با آنان استفاده کرد. از بیماری ها نیز می توان به سفیدک پودری اشاره کرد که در اثر شیوع آن بر روی برگ ها و نواحی جوان گیاه پودری سفید- خاکستری شکل می گیرد و به تدریج از قدرت رویش گیاه کاشته شده و برگسار زرد رنگ می شوند و می ریزند.

قارچ هایی که منجر به پوسیدگی ریشه و ساقه این گیاه می شوند نیز در شرایط آبیاری بیش از اندازه و یا سنگین بودن خاک محل کاشت و عدم زهکش مناسب، می توانند منجر به از بین رفتن گیاه شوند. گیاهانی را که علائم بیماری نشان می دهند حذف کنید و شرایط محیطی به خصوص آبیاری گیاه را اصلاح کنید.

هرس:

زمانی که گل پژمرده شد و از بین رفت می توان دمگل آنرا از ناحیه ای نزدیک به اتصال یک برگ جدا کرد تا با این کار شکل گیری گل های بیشتری تحـریـ*ک شود.

 

[օɾἶεղէმl ցἶɾl]

نخود گل دائمی

گیاه نخود گل دائمی

نام علمی: Lathyrus latifolius

نام انگلیسی: Everlasting pea, Perennial pea, Wild sweet pea

نخود گل دائمی

خانواده: Fabaceae

مبدأ: مناطق جنوب اروپا

نوع: دائمی، معطر

ارتفاع: تا حدود 1/80 الی 2/70 متر نسبتاً سریع رشد می کند.

گسترش عرضی: حدود 1 الی 2 متر

گل: زیبا، چشم گیر

رنگ گل: صورتی، سفید

فصل گل: اواسط خرداد تا اوایل مهر

میوه: زیبا، نخود مانند و غیر قابل خوردن و سمی و غلاف آن هم در صورت بلعیدن در ابعاد زیاد سمی و خطرناک است.

موارد استفاده: زیبایی محیط در گل جاها، در باغ های سنگی و صخره ای و در کنار جاده ها، ردیف نرده ها

نیاز نوری: آفتاب کامل

نیاز رطوبتی: متوسط

سطح نگهداری: متوسط، نه سخت و نه آسان

نگهداری:

نخود گل با آبیاری متوسط و آفتاب کامل، در خاکی که خوب زهکشی شده باشد به آسانی رشد می کند. در سایه روشن هم طاقت می آورد و نسبت به خشکی و کم آبی هم تا حدودی مقاومت نشان می دهد ولی حالت مطلوب آن هوای تابستانی نه چندان گرم و قرار گرفتن در معرض جریان هوا و کاشته شدن در خاک هوموسی سبک و حاصلخیز است. در سراسر فصل رشد رطوبت لازم و تغذیه مناسب به نخود گل برسانید ولی از آبیاری بیش از اندازه خودداری کنید.

ساقه های گسترده شونده نخود گل برگ های بیضوی حدود 7/5 سانتی متری به صورت جفت جفت دارند و گیاه با این ساقه ها روی زمین را می پوشاند یا روی بلندی توسط ساقه های پیچنده بالا میرود.

نخود گل در مناطق مرطوب و بسیار حاصلخیز مشابه شمال ایران، مثل نواحی مدیترانه ای که موطن آن است یا در مناطقی از آمریکا، توسط ریزوم هایش به راحتی تکثیر می شود تا جایی که حالت تهاجمی به خود می گیرد و حذف آن دشوار می شود و به همین دلیل در چنین مناطقی با وجود ظاهر جذابش به عنوان علف هرز در نظر گرفته می شود.

گل:

گل های این گیاه بسیار زیبا هستند ولی مثل گونه ی دیگر آن Lathyrus odoratus معطر نیستند و نباید با آن اشتباه گرفته شود.


میوه:
با تمام شدن فصل گلدهی و زرد شدن تدریجی برگ ها، گل ها با غلاف های مسطح صیقلی و بدون کرکی جایگزین می شوند که حدود 5/8 سانتیمتر طول و 1/2 سانتیمتر عرض دارند که در صورت بلعیده شدن سمی است. غلاف ابتدا سبز رنگ است و به تدریج قهوه ای رنگ می شود و باز می شود و دانه های درون آن که تیره رنگ و به شکل کلیه هستند از آن خارج می شود.

تکثیر:

نخود گل به راحتی توسط دانه یا همان میوه، ریزوم و یا ریشه عمودی اش تکثیر می شود.

آفات و بیماری ها:

آفاتی که ممکن است گل نخود دچارشان شود عبارتند از: شته، شب پره نخود و کنه. بیماری های بالقوه آن عبارتند از: کپک پودری، کپک خاکستری، زنگ زدگی، پوسیدگی سیاه ریشه و لکه برگ.

غیر از این ها گیاه جوان نخود گل حلزون ها را به خود جذب می کند.