گل و گیاه ❦❦❦❦ معرفی انواع گیاهان باغی ❦❦❦❦

[օɾἶεղէმl ցἶɾl]

لاله عباسی

گل لاله عباسی

نام علمی: Mirabilis jalapa

نام انگلیسی: Four o’clock flower

لاله عباسی

لاله عباسی با نام علمی Mirabilis jalapa به خانواده Nyctaginaceae و راسته Caryophyllales تعلق دارد و بومی مناطق گرمسیری آمریکای جنوبی است. لاله عباسی گیاهی زینتی با گل های رنگین است که علاوه بر کاشت در فضای آزاد قابلیت کشت و نگهداری در گلدان را نیز دارد. در هنگام باز شدن شکوفه ها فضای اطراف گیاه عطر آگین می گردد و با بسته شدن آن ها اثری از عطر گل مشهود نیست.

لاله عباسی معمولاً به ارتفاع حدود ۱۲۰-۹۰ سانتیمتر و در موطن خود به ۲ متر می‌رسد و به دلیل تولید شاخسار در تمامی جهات، می‌تواند در همین حدود و همچنین کمتر (۴۵-۳۸ سانتیمتر) فضا را اشغال می‌کند. لاله عباسی ریشه گوشتی دارد و در مناطقی که بومی آنجا است وزن ریشه ها بعد از چند سال به حدود ۱۸ کلیوگرم و یا بیشتر می‌رسد.

در مناطق سردتر اگرچه با فرا رسیدن سرمای زمستانه قسمت هوایی آن از بین می رود اما اگر بتوان از ریشه آن در برابر سرمای زمستانه محافظت کرد در سال آینده نیز گیاه از آن می‌روید و گل ‌می دهد. گیاهی که ریشه گوشتی آن محافظت می شود و به عنوان یک گیاه چندساله رشد می کند حداقل ۵ سال عمر خواهد داشت.

فصل گلدهی از اواخر بهار تا اواسط پاییز است و گل های شیپوری شکل آن که حدود ۲٫۵ سانیمتر قطر دارند در دسته‌های ۷-۳ تایی معمولاً در عصر هنگام شکوفا می‌شوند و عطری خوش دارند. یکی از موارد قابل توجه راجع به این گیاه این است که بر روی گیاه رنگ های مختلف گل به رنگ های صورتی، ارغوانی، قرمز، سفید و زرد می‌تواند وجود داشته باشد. مورد جالب دیگر توانایی تغییر رنگ گل است. به عنوان مثال در نمونه ای که گل های زرد رنگ دارد با بلوغ گیاه، رنگ گل ها می‌تواند تغییر کرده و صورتی تیره شود و یا آنکه در ارقام با گل های سفید رنگ با بلوغ گیاه، گل های بنفش کم رنگ تشکیل شود.



البته با نگهداری گیاه به شکل گیاه یکساله احتمال کمی وجود دارد که این قابلیت ها را مشاهده کنید و ۲ الی ۵ سال برای بلوغ یک گیاه لاله عباسی زمان لازم است. به بیان دیگر ریشه های گوشتی این گیاه باید حفاظت شوند تا چندین سال متوالی رشد کنند تا گیاهی بالغ شکل گیرد.

برگ های گیاه نوک تیز و به طول ۱۰-۵ سانتیمتر است. در هر میوه یک دانه تشکیل می‌شود که در ابتدا زرد- سبز و در نهایت سیاه رنگ و چروکیده می شود.

رایج ترین گونه خانواده میرابیلیس، Mirabilis jalapa یا لاله عباسی است، از اسامی انگلیسی معمول این گیاه به غیر از four o’clock flower که اشاره دارد به باز شدن گل های آن در عصر یا شب و روزهای ابری و بسته شدن آن در روشنائی روز؛ برای همه گونه های این خانواده رایج است، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد که در کشورهای مختلف برای این گیاه انتخاب شده است:

Pear of Egypt, Garden Japanese wonder flower, Pretty by night, Marvel of peru

گفتنی است در پاکستان به زبان اردو نیز این گل به نام “گل عباس” شناخته می شود که به نام فارسی آن شبیه است.



نیازهای محیطی

آبیاری:

سطح بستر خاک را مرتباً بازدید کنید. زمانی که تا حدودی رطوبت خود را از دست داده بود گیاه را آبیاری کنید. در صورتی که گیاه به شکل چندساله نگهداری می‌شود و ریشه گوشتی در خاک باقی گذاشته می شود باید در طی فصل سرد آبیاری را کاهش داد، در حدی که خاک کاملاً خشک نشود؛ در غیر اینصورت امکان پوسیدن ریشه های گوشتی وجود دارد.

نور:

به نور کامل و به بیان دیگر حداقل ۶ ساعت نور مستقیم آفتاب نیاز دارد. در محیط کم نور برگسار رنگ پریده می‌شوند و گل ها و غنچه ها خواهند ریخت. در نور زیاد اگر رطوبت بستر و فضا تأمین شود مشکلی برای گیاه ایجاد نمی‌شود اما اگر بیش از اندازه شود و یا گیاه خشکی نیز ببیند موجب سوختن نوک و حاشیه برگ ها و ریزش غنچه های گل خواهد شد.

دما:

اگرچه دمای ۳۰-۱۵ درجه سانتیگراد برای این گیاه مناسب معرفی شده است اما با رعایت آبیاری و افزایش رطوبت محیط در دمای بیش از ۳۰ درجه نیز این گیاه به خوبی رشد می‌کند. با فرا رسیدن سرمای پاییز به تدریج از رشد آن کاسته می‌شود و با نزدیک شدن به دمای صفر درجه تمامی برگسار این گیاه از بین خواهد رفت.

خاک:

طیف وسیعی از خاک را تحمل می‌کند اما بستر کاشت باید زهکش مناسبی داشته باشد بنابراین در مخلوط خاکی می‌توان از شن، پرلایت و یا ورمی کولایت به منظور ایجاد زهکش مناسب استفاده کرد. پریدگی رنگ برگسار، کوچک ماندن برگ های جدید، کاهش گل ها و یا ریزش غنچه های گل می‌تواند نشانه کمبود مواد غذایی در خاک باشد. بنابراین می‌توان در طی فصل رشد هر ۶-۴ هفته یکبار از کودی همانند ۱۰-۱۰-۱۰ برای این گیاه استفاده کرد. کود دهی بیش از اندازه می‌تواند موجب کاهش گلدهی این گیاه شود.

تکثیر:

با بذر می‌توان این گیاه را به آسانی تکثیر کرد. در واقع در طی فصل رشد لاله عباسی، بذرهای آن مرتباً تشکیل می شوند و بر روی زمین می ریزند و در بهار سال آینده جوانه می‌زنند.

برخی پرورش دهندگان معتقدند اگر قبل از کاشتن بذرها برای حدود ۱۲ ساعت آنان را در آب بخیسانیم به دلیل نرم شدن پوشش سیاه رنگ بذرها، جوانه زنی آنان بهتر می‌شود اما به گفته برخی از پرورش دهندگان به طور کل به این کار نیاز نیست.



عمق کاشت بذرها در حدود ۰٫۶ سانتیمتر و دمای مورد نیاز برای جوانه زنی بذرها ۱۸-۱۳ درجه سانتیگراد است و جوانه زنی ۱۴-۱۰ روز طول می‌کشد و اگر در مکانی با ۸ ساعت نور طبیعی قرار داشته باشند جوانه زنی آنان تسریع می‌شود. در طی این مدت نباید بستر کاشت خشک شود و همواره باید مرطوب نگهداشته شود. اگر بذر آن را می‌خواهید در فضای آزاد به شکل مستقیم بکارید اواخر بهار این کار را انجام دهید تا گرمای خاک مناسب جوانه زنی بذرها باشد . همچنین این گیاه ریشه گوشتی دارد که می‌توان با تقسیم آن در بهار این گیاه را تکثیر کرد. ریشه های گوشتی را می‌توان با فرارسیدن فصل سرد درآورد و در مکانی به دور از سرما و یخ زدگی نگه داشت و با فرارسیدن فصل بهار آنان را تقسیم و کاشت کرد.

زمانی که ریشه های گوشتی را بیرون آوریم یک ریشه از دیگران بزرگ تر و شکلی گرد دارد و ریشه های جوان تر شکلی همانند هویج اما سیاه رنگ دارند .



بعد از در آوردن ریشه ها آنان را نشویید زیرا وجود رطوبت می‌تواند منجر به پوسیدگی آنان در زمان انبارداری شود. ریشه ها را می‌توان برای سه هفته در دمای ۲۶-۱۸ درجه سانتیگراد نگه داشت تا رطوبت اضافه خود را از دست بدهند. در طی این مدت ریشه را گاهی از این رو به آن رو کنید تا تمامی سطوح آن به شکل یکنواخت خشک شوند. ریشه ها را در کارتن و یا کیسه های کاعذی که چند سوراخ برای تهویه هوا بر روی آنان ایجاد شده است قرار دهید. اگر تعداد ریشه ها زیاد است بین هر لایه یک لایه روزنامه قرار دهید اما بیش از سه لایه ریشه در یک جعبه قرار ندهید تا تهویه هوا با مشکل مواجه نشود. دمای مکان انبار ۱۸-۵ درجه سانتیگراد می‌تواند باشد. همچنین مکان انبار باید خشک باشد.

برخی از پرورش دهندگان با وجود هر گونه رطوبت در طی انبارداری مخالفند اما برخی ترجیح می‌دهند که ریشه ها را در پیت موس یا شن مرطوب نگه دارند. با فرارسیدن بهار می‌توان ریشه ها را مجدداً در بستر کاشت و در زمان کاشت قطعات را به شکل افقی در در عمق ۴-۳ سانتیمتری سطح بستر کاشت قرار دهید. اگر چندین گیاه لاله عباسی را می‌خواهید در کنار یکدیگر بکارید حداقل فاصله ۳۰ سانتیمتری را در بین ریشه های گوشتی رعایت کنید.

هرس:

با فرارسیدن فصل سرما و اگر قصد نگهداری از ریشه های گوشتی آن را داشته باشیم می‌توان تمامی قسمت های هوایی آنرا تا سطح خاک کوتاه کرد. در طی فصل رشد نیاز چندانی به انجام عمل هرس ندارد ولی می توان حتی در هنگام گلدهی برای کوتاه ماندن قد گیاه و تحـریـ*ک به گلدهی جدید، ساقه ها را برید و کوتاه کرد.

آفات و بیماری ها:

بیماری زنگ از جمله بیماری های قارچی این گیاه است که در طی آن لکه های کوچک و زرد- نارنجی رنگی بر روی روی سطح برگ ها ایجاد می‌شود. برگسار به تدریج زرد و خشکیده شده و می ریزند. گیاه آلوده قدرت رشد خود را از دست می دهد کوتاه قامت باقی می‌ماند و در نهایت از می‌رود.

لکه برگی بیماری قارچی دیگری است که احتمال شیوع آن وجود دارد که در طی آن بر روی برگ های گیاه لکه هایی کوچک به رنگ زرد با حاشیه هایی تیره تشکیل می‌شود . لکه ها در ابتدا کوچک هستند و در ادامه و با گذشت زمان بزرگتر شده و به هم پیوسته و ممکن است تمامی برگ را درگیر کنند و موجب ریزش آن شوند. گیاه ضعیف شده و احتمال از بین رفتن آن وجود دارد. شرایط زهکش نامناسب خاک، استفاده از خاک های آلوده، مرطوب شدن برگسار در طی آبیاری از جمله شرایط مساعد شیوع بیماری های قارچی است. در صورت شدید شدن علائم بیماری های قارچی بهتر است که از سموم قارچکش مناسب استفاده شود.

شته از جمله آفات رایج این گیاه است که موجب ضعف رشد گیاه، زردی برگسار، ریزش غنچه های جوان، بدشکلی برگ های جوان و چسبناک شدن سطح برگسار گیاه می‌شود. حلزون ها از دیگر آفات این گیاه محسوب می‌شوند که می‌توانند از قسمت های مختلف گیاه تغذیه کرده و سوراخ هایی را بر روی برگ ها و ساقه ایجاد کنند.

 

[օɾἶεղէმl ցἶɾl]

پامپاس نقره ای

گیاه باغی پامپاس نقره ای

نام علمی: Cortaderia selloana

نام انگلیسی: Pampas grass

پامپاس نقره ای، پامپاس گراس، علف پامپاس

از گیاهان دائمی از خانواده Poaceae با ارتفاع ۲٫۵ تا ۴ متر و به گستردگی ۱ تا ۲ متر که به عنوان علفی تزئینی به کار می رود. موطن اصلی آن آرژانتین، برزیل و شیلی بوده است.

برگ: برگ های چرم مانند و باریک آن دارای حاشیه های دندانه دار ریز شبیه اره است و به علت طول زیاد که گاهی از ۲٫۵متر تجـ*ـاوز می نماید قوسی شکل می گردد .

گل: گل های پر مانند این جنس به ارتفاع ۹۰-۳۰سانتیمتر می رسد .

رنگ گل: سفید نقره ای، شیری نقره ای

فصل گل: اواخر تابستان و در طول پائیز

موارد استفاده: کاشت در کنار برکه ها ی آب، استفاده از گل بریده و خشک شده آن جهت تزئینات

موقعیت: آفتاب کامل و به لحاظ خاک و مقدار آبیاری هیچگونه محدودیت و یا حساسیتی ندارد.

تکثیر: تقسیم بوته یا ریشه و پا جوش

طرز کاشت: پس از تقسیم بوته گیاه، فواصل کشت را می توان ۱۸۰ سانتیمتر درنظر گرفت. ارتفاع این گیاه از ۱۲۰ سانتیمتر تا ۳ متر می رسد.

حداقل دمای مورد تحمل: ۵- درجه سانتی گراد

 

[օɾἶεղէმl ցἶɾl]

کوکب کوهی

گل کوکب کوهی

نام علمی: Rudbeckia

نام انگلیسی: Coneflowers, Black-eyed-susans

رادبِکیا، کوکب کوهی

خانواده: کمپوزیته (Compositae)

مبداء: آمریکا، کانادا

نوع: از گیاهان دائمی، یکساله یا دوساله

برگ: برگ ها سرنیزه ای تا بیضوی دندانه دار و در گونه Laciniataعمیقاً شکاف دار

گل: در بخش گونه تشریح شده است.

رنگ گل: رنگ گل ها در دامنه هائی از زرد و نارنجی سیر می کند.

فصل گل: تابستان تا اوائل پائیز

موارد استفاده: استفاده به صورت گل بریده، در باغچه و فضاهای سبز

موقعيت: در آفتاب کامل و خاک کاملاً زهکشی شده، لیکن سایه آفتاب را تحمل می نماید.

گونه:

1- گونه فولگیدا (R.fulgida) : واریته های برجسته و سهل الرشد این گونه عبارتند از : Goldequelleکه به ارتفاع 75 سانتیمتر می رسد و گل های پرپر به رنگ زرد لیموئی به قطر 7.5سانتیمتر یا بیشتر خود را دراواخر تابستان و اوائل پائیز نمودار می سازد؛ Goldsturmکه به ارتفاع 60 سانتیمتر می رسد و گل های زرد طلائی به قطر 10-7.5 سانتیمتر خود را از اواسط تابستان تا اواسط پائیز ظاهر می سازد.

2- گونه هیرتا گلوریوسا (R.hirtagloriosa) : که به R.gloriosaنیز موسوم است، هیبرید زیبائی است که به ارتفاع 75سانتیمتر می رسد و در سراسر تابستان گل های شبیه مروارید به قطر 17-12.5سانتیمتر خودرا در هاله هائی از رنگ های زرد، نارنجی و قهوه ای مایل به قرمز با مراکز قهو های تیره نمودار می سازد.

3- لاسی نیاتا، کوکب کوهی برگ شکاف دار (R.laciniata) : یک نسل زیبا از کوکب کوهی قدمت دار، واریته Golden Globe است که به ارتفاع 150-120 سانتیمتر می رسد و گل های پرپر به قطر 7.5سانتیمتر و به رنگ زرد روشن خود را در اواخر تابستان و اوائل پائیز ظاهر می سازد.

تكثير: تقسیم بوته، بذر

طرز كاشت: گونه Hirtagloriosa را منحصراً بایستی از طریق بذر تکثیر نمود. این گیاه دوساله است و غالباً به صورت یکساله کشت می گردد. بذر آن در اوائل بهار کاشته می شود و در همان سال به گل می نشیند و سال ها دوام دارد. تکثیر آن از طریق ریزش بذر های آن در باغچه و یا محل کاشت صورت می گیرد. همه انواع دیگر از طریق تقسیم بوته در بهار یا پائیز اعمال می گردد. برای جلوگیری از انبوهی گیاهان تکثیر از طریق هر یکسال درمیان بایستی صورت بگیرد.

 

[օɾἶεղէმl ցἶɾl]

کوکب کوهی

گل کوکب کوهی

نام علمی: Rudbeckia

نام انگلیسی: Coneflowers, Black-eyed-susans

رادبِکیا، کوکب کوهی

خانواده: کمپوزیته (Compositae)

مبداء: آمریکا، کانادا

نوع: از گیاهان دائمی، یکساله یا دوساله

برگ: برگ ها سرنیزه ای تا بیضوی دندانه دار و در گونه Laciniataعمیقاً شکاف دار

گل: در بخش گونه تشریح شده است.

رنگ گل: رنگ گل ها در دامنه هائی از زرد و نارنجی سیر می کند.

فصل گل: تابستان تا اوائل پائیز

موارد استفاده: استفاده به صورت گل بریده، در باغچه و فضاهای سبز

موقعيت: در آفتاب کامل و خاک کاملاً زهکشی شده، لیکن سایه آفتاب را تحمل می نماید.

گونه:

1- گونه فولگیدا (R.fulgida) : واریته های برجسته و سهل الرشد این گونه عبارتند از : Goldequelleکه به ارتفاع 75 سانتیمتر می رسد و گل های پرپر به رنگ زرد لیموئی به قطر 7.5سانتیمتر یا بیشتر خود را دراواخر تابستان و اوائل پائیز نمودار می سازد؛ Goldsturmکه به ارتفاع 60 سانتیمتر می رسد و گل های زرد طلائی به قطر 10-7.5 سانتیمتر خود را از اواسط تابستان تا اواسط پائیز ظاهر می سازد.

2- گونه هیرتا گلوریوسا (R.hirtagloriosa) : که به R.gloriosaنیز موسوم است، هیبرید زیبائی است که به ارتفاع 75سانتیمتر می رسد و در سراسر تابستان گل های شبیه مروارید به قطر 17-12.5سانتیمتر خودرا در هاله هائی از رنگ های زرد، نارنجی و قهوه ای مایل به قرمز با مراکز قهو های تیره نمودار می سازد.

3- لاسی نیاتا، کوکب کوهی برگ شکاف دار (R.laciniata) : یک نسل زیبا از کوکب کوهی قدمت دار، واریته Golden Globe است که به ارتفاع 150-120 سانتیمتر می رسد و گل های پرپر به قطر 7.5سانتیمتر و به رنگ زرد روشن خود را در اواخر تابستان و اوائل پائیز ظاهر می سازد.

تكثير: تقسیم بوته، بذر

طرز كاشت: گونه Hirtagloriosa را منحصراً بایستی از طریق بذر تکثیر نمود. این گیاه دوساله است و غالباً به صورت یکساله کشت می گردد. بذر آن در اوائل بهار کاشته می شود و در همان سال به گل می نشیند و سال ها دوام دارد. تکثیر آن از طریق ریزش بذر های آن در باغچه و یا محل کاشت صورت می گیرد. همه انواع دیگر از طریق تقسیم بوته در بهار یا پائیز اعمال می گردد. برای جلوگیری از انبوهی گیاهان تکثیر از طریق هر یکسال درمیان بایستی صورت بگیرد.

 

[օɾἶεղէმl ցἶɾl]

اطلسی

گیاه باغی اطلسی

نام علمی: Petunia

اطلسی

اطلسی Petunia به خانواده Solanaceae و راسته Solanales تعلق دارد و بومی آمریکای جنوبی است. اطلسی گیاهی علفی و گلدار است و تمامی انواعی که امروزه به عنوان گیاه زینتی مورد کشت و کار قرار می گیرند حاصل از عمل دو رگه گیری بین گونه های مختلف این گیاه است.
دورگه گیری های فراوانی از سوی افراد متخصص و مبتدی انجام گرفته و نتیجه آن خلق انواع بی شماری از این گیاه با تنوع بالایی در رنگ، اندازه و تعداد گلبرگ ها است. به طور کل اکثر نمونه های اطلسی گل هایی با ۵ عدد گلبرگ دارند اما امروزه نمونه هایی پُرَپر نیز وجود دارند که البته این نوع از گل های اطلسی عقیم بوده و بذر تولید نمی کنند.

گروه بندی اطلسی

اطلسی های دورگه از نظر نام علمی عموماً با نام P.hybrida شناخته می شوند. چنین اطلسی هایی را بر اساس خصوصیات رشد و ظاهری که دارند در چهار گروه قرار می دهند.

اطلسی های گل درشت Grandiflora

بزرگ ترین گل ها را دارند که به قطر 15-10 سانیتمتر نیز می رسند. بیشترین تنوع رنگ و شکل را می توان در این گروه مشاهده کرد و بر اساس رنگ در چهار گروه متفاوت قرار می گیرند:

1- سری Daddy با ته مایه ای از رنگ صورتی و ارغوانی

2- سری Merlin Blue Morn با گل های آبی و سفید

3- سری Supercascade با رنگ های مختلف و متنوع

4- سری Ultra با رنگ های مختلف به خصوص گل های دو رنگ

اطلسی های گل درشت اصولاً به باران های شدید حساس هستند و گل ها آسیب می بینند و دو نوع کم پر و پُرپَر در میان انواع مختلف آن وجود دارد.

اطلسی های خزنده (کف پوشGround cover)

این نوع از اطلسی ها کوتاه قامت هستند و معمولاً به ارتفاع 15 سانتیمتر می رسند، اما ساقه های آنان می تواند مساحت نسبتاً وسیعی را که در حدود 120-90 سانیتمتر است بر روی زمین بپوشانند و در این مساحت گسترش یابند. این نمونه ها به آب و کود نسبتاً زیادی نیاز دارند ‘Purple Wave’ و ‘Tidal Wave’ و ‘Surfinia’ و ‘opera Supreme’ از جمله اطلسی های کف پوش هستند.

اطلسی های پُر گل Multiflora

گل هایی کوچک با قطر حدود 5 سانتیمتر و تنوع رنگ بی شماری دارند که به باران و آفتاب مقاومت بیشتری نشان می دهند همچنین این گروه از اطلسی ها نسبت به اطلسی های درشت گل، تعداد گل بیشتری تولید می کنند و از تراکم شاخسار بالاتری برخوردار هستند. از جمله این اطلسی ها می توان به ‘Carpet Series’ و ‘Madness Series’ اشاره کرد. این نوع اطلسی ها سرعت رشد بالایی دارند و مناسب سبدهای گل آویخته هستند. از نظر تعداد گلبرگ ها دو نوع کم پر و پُرپَر در میان انواع مختلف این گروه از اطلسی ها وجود دارد.

اطلسی های مینیاتور Milliflora

کوچکترین اطلسی ها با قطر گل در حدود 2.5 سانتیمتر هستند و معمولاً به شکل مخلوط با دیگر گیاهان و پر کردن فضای خالی بین دیگر گیاهان استفاده می شوند و اصولاً نسبت به گروه اطلسی های چند رنگ و همچنین اطلسی های گل درشت، شرایط نامساعد آب و هوایی را بهتر تحمل می کنند. از جمله این گروه می توان به ‘Fantasy Series’ و ‘Supertuna Mini Series’ اشاره کرد.

البته در برخی از منابع علمی تقسیم بندی را به شکل خلاصه تر انجام داده اند و فقط دو گروه درشت گل و پُر گل برای این گیاه در نظر گرفته اند.

نیازهای محیطی

آبیاری:

اگرچه تا حدودی به خشکی مقاوم است اما برای افزایش تعداد گل ها و عمر گل ها به آبیاری منظم نیاز دارد و خاک آن نباید خشک شود. این مسئله در مورد اطلسی های کاشته شده در گلدان از اهمیت بیشتری برخوردار است. بهتر است که قبل از آبیاری سطح خاک را بررسی کنید. اگر متوجه از بین رفتن رطوبت سطح خاک شدید آبیاری را انجام دهید و اجازه ندهید که خشکی سطح خاک به لایه های زیرین نیز نفوذ کند. متأسفانه اطلسی از باران های شدید صدمه می بیند بنابراین بهتر است که در هنگام آبیاری نیز آب را بر روی گیاه نپاشید.

نور:

به مکانی روشن و پر نور با حداقل 5 ساعت نور مستقیم آفتاب در طی روز نیاز دارند و هر مقدار که نور مستقیم بیشتری دریافت کنند قدرت رویشی آنان بیشتر خواهد شد. کمبود نور از جمله دلایل رنگ پریدگی ساقه ها، بلند شدن ساقه و افزایش فاصله بین برگ ها و عدم گلدهی گیاه است.

دما :

اطلسی دما را تا حدود 30 درجه سانتیگراد به خوبی تحمل می کند اما اگر دما به بیش از این افزایش یابد باید به آبیاری آن بیشتر توجه کرد تا از خشکی ناشی از گرمای زیاد آسیب نبیند همچنین اصولاً در گرمای شدید هوا از میزان گلدهی آن کاسته می شود. این گیاه نسبت به سرما حساس است و دما بهتر است که به زیر 15 درجه نزول نکند.

خاک:

خاکی غنی با زهکش مناسب که رطوبت منظم داشته باشد برای این گیاه بهترین است. زهکش نامناسب خاک و باقی ماندن آب در آن به مدت طولانی از جمله دلایل عدم موفقیت در پرورش اطلسی است. به همین دلیل و برای سبک شدن بستر کاشت و همچنین تقویت مواد غذایی در زمان تهیه مخلوط خاکی استفاده از خاک برگ، کود پوسیده گاوی و همچنین پیت موس توصیه می شود. کمبود مواد غذایی موجب کاهش گلدهی و پریدگی رنگ برگ ها خواهد شد. برای کوددهی به این گیاهان می توان از کودهای مخصوص گیاهان زینتی به خصوص فرمول های 10-10-10 و یا 8-8-8 هر 4-3 هفته یکبار استفاده کرد. کوددهی بیش از اندازه و یا استفاده از کودهای قوی تر از جمله دلایل رشد بیش از اندازه ساقه ها و کاهش گلدهی می باشد. کمبود آهن نیز دلیل زرد شدن برگ ها به خصوص برگ های این گیاه است.

تکثیر :

یکی از متداول ترین راه های تکثیر این گیاه کاشت بذر آن است. بذرها در طی 15-5 روز جوانه می زنند و در حدود 6 هفته بعد این گیاهان را می توان به گلدان اصلی و یا بستر اصلی کاشت منتقل کرد. بذرهای اطلسی بسیار ریز هستند و به نور برای جوانه زنی نیاز دارند بنابراین روی آنها را نپوشانید.

اگر به خاطر ریز بودن بذرها در دست گرفتن آنان مشکل است می توانید از وسیله ای مانند نمک پاش با سوراخ هایی ریز برای پاشیدن بذرها بر روی سطح بستر کاشت استفاده کنید.

از مخلوط پیت موس، شن درشت و پرلایت می توان برای کاشت بذرها استفاده کرد. قبل از قرار دادن بذرها بر روی سطح بستر کاشت، ابتدا با غبارپاشی و ترجیحاً آب گرم سطح بستر را به خوب مرطوب کنید و سپس بذرها را بر روی آن قرار دهید.

تا سبز شدن بذرها بهتر است که آبیاری را با کمک اسپری آب انجام دهید و به هیچ وجه اجازه ندهید که بستر کاشت خشک شود. برای حفظ رطوبت می توان نایلون پلاستیکی شفافی بر روی محیط کاشت قرار داد تا منجر به باقی ماندن رطوبت در محیط اطراف بذرها شود.

محیط نیز باید روشن اما به دور از نور مستقیم آفتاب باشد. دمای 21 الی 25 درجه سانتیگراد برای جوانه زنی بذرها مناسب است. بعد از گیاهچه های کوچک 4-2 برگ داشتند می توان آنان را از بستر کاشت اولیه به مکانی دیگر منتقل کرد.





اگرچه ممکن است نامتعارف به نظر برسد اما امکان تکثیر این گیاهان از طریق قلمهنیز وجود دارد. از ساقه ای سالم و بدون گل می توان قلمه تهیه کرد و قلمه بهتر است که حداقل در حدود سه جفت برگ داشته باشد. برخی از پرورش دهندگان نیز قلمه های تهیه شده از نوک ساقه را برای این امر مناسب می دانند. برگ های پایینی جدا می شوند به نحوی که فقط در قسمت بالایی برگ باقی بماند.

البته در مدت زمان بین تهیه قلمه و کاشت آنان در بستر ریشه زایی قلمه ها باید در آب نگهداری شوند و نباید آب خود را از دست بدهند.

قلمه ها را در بستر مناسب که خاکی سبک با زهکش خوب دارد و در عین حال رطوبت را می تواند نگهدارد، به عنوان مثال مخلوط خاک برگ و پیت موس و یا مخلوط پرلایت و پیت موس بکارید. البته قبل از کاشت قلمه ها بستر کاشت را به خوبی مرطوب کنید و برای قرار دهی قلمه ها با وسیله ای بلند، جایگاه کاشت قلمه را گود کنید و سپس قلمه ها را در این جایگاه قرار داده و خاک اطراف آنان را محکم کنید

و بعد از اتمام عمل کاشت قلمه ها نیز آنان را آب دهید و گلدان حاوی قلمه ها را در مکانی روشن با دمای حدود 20 درجه قرار دهید و یا پلاستیکی شفاف روی آن بکشید و یا به شکل روزانه قلمه ها را با آب غبارپاشی کنید تا رطوبت هوا افزایش یابد. افزایش رطوبت برای قلمه ها بسیار ضروری است زیرا مانع از پژمردگی و عدم ریشه دهی آنان می شود. 3-2 هفته طول می کشد تا ریشه ها شکل گیرند اما بهتر است که مدت زمان بیشتری در گلدان اولیه (گلدانی که قلمه ها در ابتدا در آن کاشت شده اند) باقی بمانند تا ریشه ها به خوبی رشد کنند.

آفات و بیماری:

از جمله آفات این گیاه می توان به شته اشاره کرد. لارو حشرات مختلف آفت دیگری است که معمولاً از برگ تغذیه می کنند و سوراخ هایی را بر روی برگ ها بوجود می آورند. فعالیت معدنچی برگ نیز منجر به ظهور خطوطی نامنظم به رنگ کرم-سفید بر روی برگه می شود که البته این آفت معمولاً ضرر چندانی ایجاد نمی کند اما از نظر ظاهری باعث افت کیفیت گیاه می شود.

کپک خاکستری از بیماری های قارچی این گیاه است که در اثر آن لکه هایی قهوه ای رنگ بر روی برگ گل و ساقه شکل می گیرد و قارچ هایی خاکستری رنگ بر روی قسمت های مختلف گیاه شکل می گیرند. قارچ های مختلف می توانند موجب پوسیدگی ریشه این گیاه شوند که در اثر آنان ریشه بدرنگ و آبدار می شود و گیاه پژمرده شده و برگ ها کم رنگ می شوند.

بیماری های مختلف ویروسی می توانند مشکلاتی را برای این گیاه بوجود آوردند و در مجموع موجب کوتاه قامت ماندن گیاه، بدشکل و بدرنگ شدن گل ها، بروز لکه هایی زرد رنگ بر روی برگ ها و پژمردگی گیاه می شود. بیماری های ویروسی راه حل ندارد و تنها باید از شیوع آنان جلوگیری کرد. مبارزه با شته که عامل اصلی ویروس ها است از جمله عوامل اصلی مبارزه با این بیماری محسوب می شود.

هرس:

جدا کردن گل های پژمرده بخصوص در مورد اطلسی های گلدانی، به گلدهی مداوم این گیاه کمک خواهد کرد همچنین برای بلند شدن بیش از اندازه ساقه ها می توان حدود 10 سانتیمتر از طول ساقه بلند را باقی و مابقی را قطع کرد تا با این کار رشد ساقه های جانبی تحـریـ*ک و گیاه بیشتر فرم و شکل بوته ای بگیرد و گل هادر سراسر بوته شکل بگیرند و نه فقط در انتهای ساقه ها.

 

[օɾἶεղէმl ցἶɾl]

اِرینژیوم

گیاه چندساله ارینژیوم

نام علمی: Eryngium

نام انگلیسی: Eryngo, Sea holly

ارینژیوم

خانواده: Apiaceae

رویشگاه : سراسر دنیا ولی انواع گونه های آن در آمریکای جنوبی یافت می شود.

نوع: از گیاهان دائمی و دو ساله

برگ : برگ های پر مانند و عمیقاً شکاف دار و خاردار

گل: گل های به قطر 1.25 سانتیمتر در انتهای ساقه ها و قسمت فوقانی براکته های خاردار ظاهر می گردد.

رنگ گل : آبی

فصل گل: اواسط تابستان تا اوایل پاییز

موارد استفاده : استفاده از گل بریده تازه و خشک شده آن

موقعيت : آفتاب کامل و خاک ماسه ای خشک

گونه: بیش از 250 گونه دارد که گیاهانی هستند دوساله یا دائمی با کاربرد درمانی و تزئینی و برخی از آنها عبارتند از:

1- آلپی نوم (E.alpinum) به ارتفاع 60-45 سانتیمتر می رسد.

2- آمه تی استی نوم (E. amethystinum) گیاهی است انبوه که به ارتفاع 60-45 سانتیمتر می رسد.

3- گیگانته اوم یا ریش بز (E.giganteum) گیاهی است دوساله یا دائمی که به ارتفاع

120-90سانتیمتر می رسد.

4- ماریتیموم (E. maritimum) به ارتفاع 75-60 سانتیمتر می رسد.

5- الیوه ریانوم ( E.oliverianum) به ارتفاع 120-90 سانتیمتر می رسد.

6- ورئی فولیوم ( E.variifolium) به ارتفاع 60سانتیمتر می رسد.

تكثير: بذر،قلمه های ریشه

طرز كاشت: این گیاهان به طریق کاشت بذر در بهار یا قلمه های ریشه در پائیز یا اوائل بهار تکثیر و در سال بعد به گل می نشینند. فواصل کشت 45-30 سانتیمتر است.

 

[օɾἶεղէმl ցἶɾl]

آهار

گل یکساله آهار

نام علمی: Zinnia

آهار

آهار به خانواده Asteraceae و راسته Asterales تعلق دارد و بومی مناطق جنوب غربی ایالات متحده آمریکا تا قسمت هایی از مکزیک است. گل های بسیار زیبای آن با رنگ هایی گرم و شاد زیبایی فراوانی را به محیط اطراف هدیه می دهند. آهار حدود 20 گونه مختلف دارد که گیاهانی یک ساله و یا چند ساله هستند و از نظر ارتفاع، اندازه گل ها و رنگ گلبرگ ها تنوع جالب توجهی دارند.

بسیاری از گونه های این گیاه را می توان به عنوان گیاهان زینتی استفاده کرد اما برخی متداول تر از دیگران هستند. معمولاً نمونه هایی که امروزه به عنوان گیاهان زینتی کاشته می شوند، یکساله هستند و یا حتی اگر از نظر گیاهشناسی چندساله باشند باز هم به عنوان گیاهی یکساله مورد استفاده قرار می گیرند و از آنان می توان برای کاشت در گلدان و یا حاشیه باغچه ها استفاده کرد.

گیاه آهار بسیار آسان پرورش می یابد و برای کسانی که تجربه کمی در رابـ ـطه با نگهداری از گل ها و گیاهان دارند گزینه خوبی محسوب می شود. گلدهی این گیاهان از حدود اواخر بهار شروع شده و تا اواخر تابستان ادامه دارد. برخی از گونه های معروف این گیاه عبارتند از :

Zinnia eleganse مترادف با Z.violacea در زبان انگلیسی با نام common zinnia و همچنین youth and old age می شناسند و از جمله محبوب ترین و متداول ترین این گیاهان به شمار می روند. نمونه های وحشی این گیاه به ارتفاع حدود 30 سانیتمتر می رسند اما ارقام مختلفی که نتیجه اصلاح نژاد این گیاه هستند از کوتاه قامت یعنی با ارتفاع 15 سانتیمتر تا بلند قامت یعنی ارتفاع 90 سانیتمتر متغیر هستند. همچنین نمونه های وحشی گل هایی کوچک به قطر حدود 5 سانتیمتر و نمونه های اصلاح شده گل هایی با قطر بیشتری دارند و رنگبندی گل و حتی شکل گلبرگ ها در این نمونه ها بسیار متنوع است. حتی نمونه هایی وجود دارند که بسیار شبیه گل کوکب هستند تا آهار. به دلیل شکل خاص گل ها، نمونه های این گونه را گاهی در دو گروه قرار می دهند یکی شبیه کوکب و دیگری شبیه کاکتوس.

Zinnia angustifolia گیاهی بسیار آسان رشد و با عادت رشدی شبه خزندگی است که به خوبی زمین را می پوشاند و شرایط گرم و همچنین بیماری کپک پودری را که اغلب گونه های این گیاه به آن حساس هستند را بیش از دیگران تحمل می کند. البته گل های این گیاه معمولاً کم پر است و تنوع کمتری در طیف رنگی گل های آن وجود دارد و اغلب در مایه های سفید، نارنجی و زرد وجود دارد.

Zinnia grandifolia که با نام انگلیسی Rocky Mountain Zinnia و Plain zinnia شناخته می شود که می تواند به ارتفاع حدود 25 سانتیمتر نیز برسد و ساقه هایی باریک و بلند دارد و در هر ساقه 3-1 عدد گلهایی زرد رنگ به قطر 2-1 سانتیمتر وجود دارد.

شرایط مناسب محیطی برای نمونه هایی که در باغچه منزل و یا گلدان نگهداری می کنید عبارتند از:

آبیاری:

آهار اگرچه تا حدودی به کمبود آب مقاوم است و از بین نمی رود اما اگر سطح خاک گیاه خشک شود، گیاه پژمرده می شود و کیفیت و تعداد گل ها کاهش می یابد. بخصوص اینکه در بعد از ظهرهای گرم تابستان این گیاه سریع تر از زمانی که از سایه بهره مند است پژمرده شده و باید با فواصل کوتاه تری آبیاری شود. از طرفی وجود رطوبت پایدار و همیشگی در خاک پای گیاه به رشد و گلدهی آن بسیار کمک می کند. آبیاری بیش از اندازه نیز بخصوص اگر خاک گیاه به گونه ای باشد که آب اضافی را در خود نگهدارد و خاک به شکلی خیس و غرقابی در آید، موجب پوسیدگی ریشه و شیوع بیماری های قارچی بخصوص کپک سفید می شود.

نور:

مکانی با حدود 8-6 ساعت نور مستقیم آفتاب مناسب است. نور کم موجب بلند شدن و ضعیف شدن ساقه ها، تشکیل گل هایی کوچک و یا عدم شکل گیری گل ها، پریدگی رنگ برگ ها و همچنین شیوع بیماری قارچی بخصوص کپک سفید می شود. شدت زیاد نور آفتاب بخصوص در زمانی که هوا گرم است، منجر به سوختگی نوک و حاشیه برگ ها، ریز شدن گل ها و کوتاهی عمر گلها می شود. بنابراین اگر گیاه را در مکانی بکارید که از سایه در طی بعد از ظهر برخوردار باشد نتایج خوبی را در رشد و گلدهی بدست می آورید.

دما:

این گیاه را زمانی باید به محیط بیرون منتقل کرد که حداقل دمای شبانه حدود 10 درجه سانتیگراد باشد. کاشت بذرها نیز در فضای باز در چنین شرایطی باید انجام گیرد. گیاهان بالغ دما را به خوبی تا حدود 30-28 درجه سانتیگراد تحمل می کنند و مشکلی برای گلدهی آنان ایجاد نمی شود. با گرم تر شدن هوا گلدهی و همچنین قطر گل ها کاهش می یابد و حتی گلدهی متوقف می شود. به همین دلیل مکان کاشت و نگهداری این گیاهان را به صورتی انتخاب کنید که در بعد از ظهر روزهای گرم تابستانی، از سایه برخوردار بشوند.

خاک:

این گیاه به خاکی با زهکش خوب نیاز دارد . وجود مواد ارگانیک به رشد این گیاه کمک می کند بنابراین در مخلوط کاشت این گیاه می توانید از خاک برگ و یا کود بسیار پوسیده دامی استفاده کنید. مثلا مخلوط خاک معمولی +خاک برگ برای کاشت این گیاه مناسب است. اگر می خواهید که میزان بیشتری از خاک معمولی (مثلا دو قسمت) را بکار برید استفاده از شن (به میزان یک قسمت) نیز به همراه خاک برگ (به میزان یک قسمت) موجب ارتقا شرایط زهکش بستر کاشت این گیاه می شود. در مورد کود نیز می توان در طی فصل رشد و هر 4-3 هفته یکبار از کود با فرمول10-10-10(NKP) استفاده کرد. توجه داشته باشید اگر قصد کاشت این گیاه را در گلدان دارید اولاً گلدانی را انتخاب کنید که حداقل حدود 30 سانیتمتر عمق داشته باشد و همچنین اگر از گلدان های سفالی و چوبی به جای پلاستیکی و فلزی استفاده می کنید، گیاه را از نظر آبیاری باید بیشتر مراقبت کنید زیرا گلدان های سفالی و چوبی نسبت به پلاستیکی و یا فلزی زودتر خشک می شوند.

تکثیر:

این گیاه با استفاه از بذر به آسانی تکثیر می شود. حتی برخی از انواع آهار، بذرها را خود به خود بر روی خاک اطراف محل رویش خود می ریزند و در فصل رشد آینده با مناسب شدن شرایط آب و هوایی بذرها رشد کرده و گیاهان جدیدی تولید می کنند. همچنین شما خود می توانید در اواخر تابستان نسبت به جمع آوری بذرهای رسیده از روی گل ها اقدام کنید. یکی از کارهای جالب در رابـ ـطه با کاشت آهار این است که بذرها را از اواسط بهار (البته در صورت کاشت در فضای باز) با فاصله زمانی بکارید. این کار باعث می شود که گروه های مختلف این گیاه که از نظر مراحل رشد با یکدیگر کمی متفاوت هستند در باغچه وجود داشته باشند و به همین دلیل مدت زمان طولانی تری در باغچه خود گل داشته باشید.

عمق کاشت بذرها در حدود 0.5 سانتیمتر است. بذرها را در بستر سبک همانند مخلوط خاک برگ+کوکوپیت+ پرلایت و یا خاک باغچه+خاک برگ + مخلوط کوکوپیت و پرلایت بکارید. مخلوط کاشت را قبل از قرار دادن بذرها به خوبی مرطوب کنید. بر روی بذرها نیز به ضخامت 0.5 سانتیمتر خاکبرگ بریزید. البته خاکبرگ را قبل از استفاده از الکی که قطر منافذ آن زیر 0.5 سانتیمتر است رد کنید تا بافتی یکنواخت و یکسان بدست آورد. همچنین اگر در فضای بیرون می خواهید اقدام به کاشت بذر این گیاه کنید از نیمه بهار تا اواخر بهار این عمل را انجام دهید. به بیان دیگر زمانی مناسب کاشت بذرهای این گیاه در فضای باز است که دمای شبانه به زیر 10 درجه سانتیگراد نزول نکند.

با آمدن تابستان هوا گرم تر از آن می شود که بذرها با کیفیت مناسب سبز نکنند. اما در محیط داخل خانه می توانید از اوایل بهار نسبت به کاشت بذرها اقدام کنید. اگر بذرها را در خانه کاشته اید و قصد انتقال گیاهان جوان را به باغچه دارید زمانی این کار را انجام دهید که گیاهان جوان 6-4 برگ دارند و فاصله هر دو گیاه از هم را حدود 20-15 سانتیمتر در نظر بگیرید. همچنین اگر بذرها را به شکل مستقیم در خاک باغچه کاشت می کنید بهتر است که خاک را تا عمق 20 سانتیمتری به خوبی نرم و آماده سازی کنید. و اگر قصد نگهداری این گیاهان را در گلدان دارید بهتر است که گلدان حداقل 30 سانتیمتر عمق داشته باشد. برای روزهای اولیه کاشت بذرها و برای جلوگیری از جابجایی آنان در زمان آبیاری، می توانید از روش غبارپاشی به جای آبیاری معمولی استفاده کنید.



بذرها را می توان در اواخر تابستان و از گل هایی که بر روی بوته گیاه خشکیده شده اند جدا کرد.


آفات و بیماری ها:

سفیدک پودری یکی از بیماری های قارچی شایع این گیاه است که می تواند این گیاهان را مبتلا کند و از بین ببرد. لکه برگی های قارچی بخصوص ناشی از قارچ آلترناریا از دیگر بیماری های این گیاه است. جلوگیری از خیس شدن برگ ها طی آبیاری و کاشت در مکانی که از نور مستقیم آفتاب (البته به میزان مناسب) برخودار است می تواند خطر این بیماری ها را کمتر کند. در مورد آفات نیز اگرچه اصولاً گل آهار در برابر آفات حساسیت زیادی ندارد اما مراقب فعالیت شته ها و کنه های تار عنکبوتی باشید.

 

[օɾἶεղէმl ցἶɾl]

مینای چینی

گل یکساله مینای چینی

نام علمی: Callistephus

نام انگلیسی: China Aster

مینای چینی (کالیستفوس)

مبداء آن چین و ژاپن است. گیاهی یکساله با رنگ ها و فرم های مختلف گل بوده، برگ های آن متناوب و بیضی با حاشیه دندانه دار است.

انواع کم پر و پُر پر با گلبرگ های باریک و پهن دارد. رنگ غالب آنها صورتی، سفید، قرمز آتشی، آبی و ارغوانی است. دارای انواع پاکوتاه، متوسط و پا بلند بوده که ارتفاع آن از 15 تا 60 سانتی متر متغیر است. از انواع پا بلند آن برای گل بریدنی و از انواع پا کوتاه برای کاشت در گلدان می توان استفاده کرد.

نباید آن را با مینای چند ساله (مینای چمنی) اشتباه گرفت.

زمان گلدهی مینا چینی اواسط مرداد و شهریور است. بعضی از ارقام آن دیرتر به گل می نشیند. از آنجا که این گیاه در بهار گل نمی دهد، برای خالی نماندن زمین از گل، آن را با دیگر گل های بهاره به صورت مخلوط می کارند. مینا برای تسریع گل آغازی در دمای 13-20 درجه سانتی گراد به عنوان یک گیاه روز بلند اختیاری طبقه بندی می شود ولی در دمای 13 درجه سانتی گراد یا کمتر روز بلند اجباری است و در شرایط روز کوتاه فقط به فرم طوقه ای رشد می کند. بعد از گل آغازی در شرایط روز کوتاه، نمو گل تسریع می شود .

نیاز ها:

خاک مناسب آن یک خاک غنی با زهکش مناسب است. سایه را تحمل می کند ولی نور فراوان آفتاب را ترجیح می دهد. از آنجا که ریشه های مینا سطحی است نباید دچار کم آبی شود. حذف گل های پژمرده به طولانی کردن دوره گل دهی کمک می کند.

تکثیر:

به وسیله بذر افزایش می یابد. بذر آن در اسفند در شاسی سرد کشت شده و بعد از یک مرحله جابجایی در مرحله چهار برگی، در اردیبهشت ماه به زمین اصلی منتقل می شود. بعد از کاشت فوراً آبیاری شده و برای چند روز بهتر است روی آنها سایبان ایجاد شود . برای طولانی تر کردن دوره گل دهی، بایستی بذرها را در چند سری با تاریخ های مختلف کشت نمود. از زمان کاشت تا گل دهی بسته به رقم از 3 تا 5 ماه طول می کشد .

بیماری ها و آفات:

یکی از آفات رایج برای این گیاه مورچه است که طوقه را می خورد و باعث خشک شدن آن می شود. اگر در باغچه مورچه وجود داشته باشد، به وسیله لیندین و یا سوین می توان با آن مبارزه کرد. از آنجا که این گل امراض قارچی نیز دارد توصیه می شود دو سال پشت سر هم در یک محل کشت نشود.

 

[օɾἶεղէმl ցἶɾl]

هوستا

گیاه باغی هوستا (سوسن بارهنگی)

نام علمی: Hosta, Funkia

نام انگلیسی: Hostas, Plantain lilies و در ژاپن Giboshi

هوستا، سوسن بارهنگی



سوسن بارهنگی در سه فصل سال در ترکیب با دیگر گیاهان و درختان و درختچه ها مناظر زیبایی برای باغچه می سازد. نگه داری آن دشوار نیست و خواب شش هفته ای در هر سال باعث می شود، هوستا به بهترین رشد خود دست یابد.

خانواده: لیلیاسه (Liliaceae)

مبداء: ژاپن، چین

نوع: از گیاهان دائمی

برگ: هوستاها دارای برگ های سترگ و برجسته و غالباً رنگارنگ زیبا و کاملاً زینتی هستند که از اوائل بهار تا یخبندان دوام دارد.

گل: هوستاها گل های جذاب سوسنی شکل به قطر ۴- ۲٫۵ سانتیمتر خود را در انتهای ساقه های فاقد برگ باریک و سست ظاهر می سازند .

رنگ گل: ارغوانی، بنفش، سفید با خطوط و یا برجستگی های ملون .

فصل گل: بسته به گونه و نژاد تابستان و پاییز .

موارد استفاده: به صورت گلدانی و گیاه پوششی باغچه و فضاهای سبز .

نور: این گیاهان در سایه آفتاب بهترین نتیجه را می دهند، لیکن آفتاب یا سایه کامل را نیز تحمل می نمایند. در واقع در سایه دوام می آورد اما اگر نور کافی به آن نرسد رشد نخواهد کرد. برخی هوستاها حتی آفتاب کامل را هم می توانند تحمل کنند فقط به شرطی که به قدر لازم آبیاری شوند. برخی دیگر در صورت دریافت نور ناچیزی از ورای سایه هم در سایه خیلی تاریک می توانند دوام بیاورند.

خاک: ریشه هوستا در صورت سلامتی، می تواند غذای مورد نیاز گیاه را تأمین کند. خاک مرطوبی که به میزان کمپوست یا کود برگ باشد خاک مطلوب هوستاست که می تواند در آن به خوبی رشد کند و گسترده شود. اگر خاک باکیفیت ولی فشرده ای دارید آن را با کمپوست و افزودنی های دیگر سبک تر کنید. خاک دارای Ph 6 برای هوستا ایده آل است.

گونه :

۱- کریسپولا یا سوسن بارهنگی حاشیه سفید (H.crispula): به ارتفاع ۶۰-۴۵ سانتیمتر می رسد، و دارای برگ های سبز با حواشی سفید عریض است؛ هر برگ دارای طولی برابر ۳۰ و عرض معادل ۱۵سانتیمتر است. گل های ارغوانی کم رنگ آن در اواسط تابستان شکوفا می شود.

۲- دکوراتا یا سوسن بارهنگی برگ ضخیم (H.decorata): به ارتفاع ۳۰ سانتیمتر می رسد و دارای برگ های با حاشیه سفید به طول ۱۵سانتیمتر و عرض ۱۰ سانتیمتر است. گل های بنفش رنگ آن در اواخر تابستان ظاهر می گردد.

۳- سوسن بارهنگی هانی بلز H.Honeybells هیبریدی است که به ارتفاع ۶۰ سانتیمتر می رسد، و دارای برگ های سبز روشن به طول ۳۰سانتیمتر و عرض ۱۵ سانتیمتر است. گل های بنفش مزین به نوار سفید خوشبوی آن در اواخر تابستان ظاهر می گردد.

۴- واریته لانسی فولیا آلبومارگیناتا یا سوسن بارهنگی برگ باریک H.lancifoliaalbomarginata: به ارتفاع در حدود ۴۰ سانتیمتر می رسد، و دارای برگ های با حاشیه سفید است، طول برگ ها ۱۲٫۵ سانتیمتر و عرض آن ها ۷٫۵ سانتیمتر است. گل های بنفش آن دارای خطوط سفید و در اواخر تابستان و اوائل پاییز ظاهر می گردد.

۵- واریته لانسی فولیا مینورآلبا alba: که به ارتفاع ۲۵ سانتیمتر می رسد و دارای برگ های سبز شفاف با گل های سفید می باشد که در اواخر تابستان نمودار می گردد.

۶- پلانتاگیته یا سوسن بارهنگی معطر (H.plantaginae): که به H.subcordatagrandiflora نیز موسوم است به ارتفاع ۴۵ سانتیمتر می رسد و دارای برگ های زرد متمایل به سبز براق به طول ۳۰ سانتیمتر و عرض ۱۵ سانتیمتر است. گل های سفید آن در اواخر تابستان و اوائل پاییز ظاهر می گردد. این گونه به خاطر گل های معطرش قابل توجه است.

۷- سی بو لدیانا، سوسن بارهنگی سی پوار (H.sieboldiana ;که به H.glauca) : نیز موسوم است به ارتفاع ۶۰ سانتیمتر می رسد و دارای برگ های نواری شکل سبز متمایل به آبی جذاب به طول ۳۵ سانتیمتر و عرض ۲۵ سانتیمتر است. گل های بنفش کرمی آن در اواسط تابستان ظاهر می گردد.

۸- آندولاتا یا سوسن بارهنگی برگ موجدار (H.undulata): که به ارتفاع ۲۵ سانتیمتر می رسد و دارای برگ های سبز منقش به نوارهای مرکزی سفید است . گل های ارغوانی روشن آن در اواسط تابستان باز می گردد.

۹- ونتریکوسا یا سوسن بارهنگی آبی (H.ventricosa): که به ارتفاع ۷۵ سانتیمتر می رسد، و دارای برگ های به طول ۲۵ سانتیمتر و عرض ۱۵سانتیمتر است. گل های بنفش آن در اواسط تابستان ظاهر می گردد.

تکثیر: تقسیم بوته

طرز کاشت: این گیاهان را می توان از طریق تقسیم بوته در اوائل بهار تکثیر نمود. بسته به نوع یا گونه و یا نژاد فواصل کشت ۶۰-۳۰ سانتیمتر است.

 

[օɾἶεղէმl ցἶɾl]

سوسن مشعلی

سوسن مشعلی

نام علمی: Kniphofia

نام انگلیسی: Tritoma, Red hot poker, Torch lily, Knofflers, Poker plant

سوسن مشعلی، سیخ آتشین، نیفوفیا

خانواده: لیلیاسه (Liliaceae)

مبداء: آفریقا

نوع: از گیاهان دائمی مقاوم

برگ: برگ ها باریک و طویل و شبیه علف و به طول در حدود 90 سانتیمتر

گل: شکل حاوی گل های لوله ای به قطر 5-4 سانتیمتر تشکیل شده است.


رنگ گل: سفید خالص تا هاله هایی از زرد تا قرمز روشن

فصل گل: تابستان و پاییز

موارد استفاده: از زیبائی گل این گیاه در هرموقعیتی که نیاز است می توان استفاده نمود.

موقعيت: آفتاب کامل و خاک کاملاً زهکشی شده

گونه: مهم ترین گونه این گیاه گونه یوواریا (K.uvaria) است که به، Tritomauvaria، K.pfitzerii، K.aloides نیز معروف است. غالب واریته ها به ارتفاع 75-60 سانتیمتر می رسد، لیکن برخی از آنها ممکن است تا 1.80متر ارتفاع پیدا نمایند. در گونه های اصلی گل ها در قسمت تحتانی زرد، و درقسمت های فوقانی تا انتهای سنبله رنگ قرمز آتشین داشته اند به همین لحاظ به این نام ملقب گردیده اند.

تكثير: بذر، تقسیم بوته

طرز كاشت: این گیاهان را می توان از طریق تقسیم بوته در اوائل بهار تکثیر نمود. بسته به نوع یا گونه و یا نژاد فواصل کشت 60-30 سانتیمتر است.