متن ناتمام(پیشنهاد 4)
.
سپاس بابت همراهی و قلم شما
سپاس بابت قلم زیبای شما
زندگی همیشه اونی نیست که انتظار داری.
سپاس بابت قلم زیبای شما
بینی ام به خارش افتاد. روی تشک تخت،به پهلوی راست چرخیدم. خارش بینی با شدت بیشتری شروع شد.گویی چیزی عملگرهای حسی ام را تحـریـ*ک می کرد. پس از چند بار دست کشیدن به بینی ام و مهار نشدن عامل مزاحم، با حرص چشمانم را باز کردم. چشمان خسته و عصبانی ام، در یک جفت چشم خندان و آبی رنگ گره خورد. با دیدنش،خودبه خود ابروان گره خورده ام از هم فاصله گرفتند و غم با تمام وجود ،بر دلم نشست... دنیا به طرز عجیبی گرد است ، یک روز من با تمام غرور و جوانی پدرم را سخت شماتت میکردم ، دنیا آنقدر چرخید که من را درست در موقعیت او بگذارد تا به قول معروف ببیند چند مرده حلاجم . سال ها پیش مادرم وقت به دنیا آوردنم مرد ، اولین کاری که توی این دنیا کردم کشتن اون کسی بود که بهم زندگی داد ، من در تمام این سال ها با این رنج و غم که من را یه جورایی نفرین و بهم ریخته میکرد زندگی کردم با نگاه های سرد پدرم ، و تا آخرین نفس هايش نفهمیدم که آغـ*ـوش پدر چه حسی دارد . من حتی به گل هایی که او هروز آب میداد هم حسادت میکردم . دوباره به چشم های آبی اش نگاه کردم او با لبخندی شیطنت آمیز همچنان به من نگاه میکرد دستانم را باز کردم ، هیولای کوچک دوست داشتنیم با شوق و ذوق به سمتم پرواز کرد و خودش را به آغوشم سپرد چشمانم را بستم چطور میتوانم از او نفرتی داشته باشم یا او را مقصر نداشتن همسر زیبا و مهربانم بدانم پنج سال او را با افکاری پوسيده از خود راندم ، من پدری بهتر از پدرم میشوم ، خنده ریزش گوشم را قلقلک داد ..
