شعر ∆سهراب سپهری∆ | shaghiw.79

[shaghiw.79]

صبح ها مادر من برای گل زرد!
یک سبد آب می‌برد؛
من برای دهان تماشا
میوه کال الهام می بردم!

#سهراب_سپهری


جای مردان سیاست بنشانید درخت
که هوا تازه شود...

#سهراب_سپهری


باور کن ...
یک نفر یاد تو را، دمی از دل نَبَرد ...!

#سهراب_سپهری


صبح
از سفال آسمان می‌تراود
و شاخه شبانه‌ی اندیشه من بر پرتگاه زمان
خم می شود...

#سهراب_سپهری

 

[shaghiw.79]

ظهر تابستان است
سایه ها می دانند كه چه تابستانی است
سایه هایی بی لک
گوشه ای روشن و پاک
كودكان احساس! جای بازی اینجاست
زندگی خالی نیست
مهربانی هست
سیب هست
ایمان هست...

#سهراب_سپهری

 

[shaghiw.79]

در پس گردونه ی خورشید
گردی می رود بالا ز خاکستر
باز شد درهای بیداری
پای درها لحظه ی وحشت
فرو لغزید
سایه ی تردید در مرزِ شبِ جادو
گسست از هم
روزنِ رویا بخارِ نور را نوشید

#سهراب_سپهری

 

[shaghiw.79]

زندگی ،
بعد درخت است به چشم حشره.
زندگی سوت قطاری است که در خواب پلی می پیچد.

#سهراب_سپهری


نردبان از سر دیوار بلند
صبح را روی زمین می‌آرد...

#سهراب_سپهری


حکایت کن !
از گونه‌هایی
که من خواب بودم و
تَر شد...!

#سهراب_سپهری



ولی هنوز..؛
قدم گیج انشعاب بهار است،
وبوی چیدن از دست باد می آید..؛
وحس لامسه پشت غبار... !
حالت نارنج به حالت؛بیهوشی است... !

#سهراب_سپهری


و من مفسّر گنجشک‌های درّه گنگم
به دوش من بگذار ای سرود صبح وداها
تمام وزنت راکه من دچار گرمی گفتارم ...

#سهراب_سپهری

 

[shaghiw.79]

صدا بزن؛
تاهستی بپا خیزد !
گل رنگ بازد،پرنده هوای
فراموشی کند... !

#سهراب_سپهری


آفتابی شو!
رعد دیگر پا نمی‌کوبد به بام ابر.

#سهراب_سپهری



ای عبور ظريف !
بال را معنی كن
تا پرِ هوش من
از حسادت بسوزد؟!

#سهراب‌_سپهری



كودک آمد
جيب هايش پر از شور چيدن‌.
ای بهارِ جسارت !
امتدادِ تو
در سايه ی كاج های تامل
پاک شد...!

#سهراب_سپهری



صدای باد می‌آید , عبور باید کرد
و من مسافرم , ای بادهای همواره
مرا به وسعت تشکیل برگ ها ببرید...

#سهراب_سپهری

 

[shaghiw.79]

ودر کدام" بهار "درنگ خواهی کرد
وسطح روح؛
پر از برگ سبز خواهد شد..؟

#سهراب_سپهری



آشنا بُود
صدا مثلِ هوا با تنِ برگ

#سهراب_سپهری



هیچ کسی زاغچه ای را
سَــــرِ یک مـزرعـــه
جدی نگرفت.

#سهراب_سپهری


صبح ها،
نان و پنیرک بخوریم ،
و بکاریم نهالی
سر هر پیچِ کلام ،
و بپاشیم میانِ دو هجا
تخمِ سکوت ...!

#سهراب‌_سپهری



من در این تاریکی،
فکر یک بَره روشن هستم
تا بیاید علفِ خستگی ام را بِچَرَد.!

#سهراب_سپهری

 

[shaghiw.79]

زیر بیدی بودیم
برگی از شاخه ی بالای سرم
چیدم و گفتم:
چشم را باز کنید،
"آیتی بهتر از این
می خواهید...؟!"

#سهراب_سپهری

 

[shaghiw.79]

روح من گاهی از شوق ،
سرفه اش می‌گیرد
روح من گاهی ،
مثل یک سنگِ سرِ راه
حقیقت دارد ....

#سهراب_سپهری

 

[shaghiw.79]

صدای پای تو آمد،
خیال کردم باد
عبور میکند
از روی پرده‌های قدیمی...!!!

#سهراب_سپهری


پدرم وقتی مُرد
پاسبان ها همه شاعر بودند
مردِ بقال از من پرسید:
چند من خربزه، می‌خواهی؟
من از او پرسیدم
دلِ خوش، سیری چند؟

#سهراب_سپهری


بی‌خودی می‌گویند هیچ کس تنها نیست
چه کسی تنها نیست؟
همه از هم دورند...

#سهراب_سپهری


تو نیستی ،
نوسان نیست
تو نیستی،
و تپیدن گردابی است...

#سهراب_سپهری

 

[shaghiw.79]

ودر مسیر سفر مرغ های با نشاط؛
غبار تجربه را از..؛
" نگاه من "شستند.... !

#سهراب_سپهری


پرتقالی پوست می کندم
شهر در آیینه پیدا بود
دوستان من کجا هستند ؟
روزها شان پرتقالی باد!

#سهراب_سپهری


پشت هیچستان؛
چتر خواهش باز است...،
تا نسیم عطشی در بن برگی بدود.... !

#سهراب_سپهری


چشمانت را گشودی،
شب در من فرود آمد

#سهراب_سپهری


مرا به خلوت ابعاد زندگی ببرید
حضور"هیچ" ملایم را
به من نشان بدهید،"

#سهراب_سپهری