شعر ∆سهراب سپهری∆ | shaghiw.79

[shaghiw.79]

زندگی سوت قطاری است
که در خواب پُلی می پیچد!
زندگی دیدن یک باغچه
از شیشهٔ مسدود هواپیماست.
خبر رفتن موشک به فضا،
لمس تنهایی ماه،
فکر بوییدن گل در کره ای دیگر...

#سهراب_سپهری

 

[shaghiw.79]

مثل یک ساختمان لب دریا
نگرانم به کشش‌های بلند ابدی
تا بخواهی خورشید
تا بخواهی پیوند
تا بخواهی تکثیر ...

#سهراب_سپهری



نردبان از سر دیوار بلند
صبح را روی زمین می‌آرد...

#سهراب_سپهری



مرا به خلوت
ابعاد زندگی ببرید...

#سهراب_سپهری

 

[shaghiw.79]

مثل یک ساختمان لب دریا
نگرانم به کشش‌های بلند ابدی
تا بخواهی خورشید
تا بخواهی پیوند
تا بخواهی تکثیر ...

#سهراب_سپهری



نردبان از سر دیوار بلند
صبح را روی زمین می‌آرد...

#سهراب_سپهری



مرا به خلوت
ابعاد زندگی ببرید...

#سهراب_سپهری

 

[shaghiw.79]

«تو» نیستی و
غریوِ رودها
گویا نیست!
و دره ها ناخواناست...!!

#سهراب_سپهری



ما هسته پنهان تماشاییم
ز تجلی ابری کن بفرست
که ببارد بر سر ما
باشد که به شوری بشکافیم
باشد که ببالیم و به خورشید تو پیوندیم!...

#سهراب_سپهری


خیال میکنم...!
در آب های جهان
قایقی ست و من،
مسافر قایق...؛

#سهراب_سپهری


و من ؛
در طلوع گل یاسی
از پشت انگشت های تو ،
بیدار خواهم شد...

#سهراب_سپهری



من قطاری دیدم ،
فِقه می برد و چه سنگین می رفت..
من قطاری دیدم،
که سیاست می برد
و چه خالی می رفت
من قطاری دیدم،
تخم نیلوفر و آواز قناری می برد....

#سهراب_سپهری



در این زمانه
درخت‌ها از مردمان
خرّم ترند...

#سهراب_سپهری

 

[shaghiw.79]

و نخوانیم کتابی
که در آن باد نمی آید
و کتابی که در آن
پوست شبنم تر نیست
و نخواهیم پلنگ از درِ خلقت
برود بیرون
و بدانیم که پیش از مرجان
خلائی بود در اندیشه دریاها

#سهراب_سپهری

 

[shaghiw.79]

مرگ در آب و هوای خوش
اندیشه نشیمن دارد
مرگ مسئول قشنگی پر شاپرک است
گاه در سایه نشسته است به ما می نگرد ...!

#سهراب_سپهری


زن زیبایی آمد لب رود
آب را گل نکنیم
روی زیبا دوبرابر شده است...

#سهراب_سپهری



جا پاها گم شدند،
خود را از روبرو تماشا کردم:
گودالی از مرگ پر شده بود...
ومن در مرده ی خود
براه افتادم !

#سهراب_سپهری



تو!!!
نیستی،
و تپیدن گردابی است...

#سهراب_سپهری

 

[shaghiw.79]

مرگ در آب و هوای خوش
اندیشه نشیمن دارد
مرگ مسئول قشنگی پر شاپرک است
گاه در سایه نشسته است به ما می نگرد ...!

#سهراب_سپهری


زن زیبایی آمد لب رود
آب را گل نکنیم
روی زیبا دوبرابر شده است...

#سهراب_سپهری


جا پاها گم شدند،
خود را از روبرو تماشا کردم:
گودالی از مرگ پر شده بود...
ومن در مرده ی خود
براه افتادم !

#سهراب_سپهری



تو!!!
نیستی،
و تپیدن گردابی است...

#سهراب_سپهری

 

[shaghiw.79]

شب را نوشیده‌ام
و بر این شاخه‌های شکسته می‌گریم.
مرا تنها گذار
ای چشم تبدار سرگردان
مرا با رنج بودن تنها گذار.

#سهراب_سپهری

 

[shaghiw.79]

مردمان را ديدم.
شهرها را ديدم.
دشت ها را، كوه ها را ديدم.
آب را ديدم ، خاك را ديدم.
نور و ظلمت را ديدم.
و گياهان را در نور،
و گياهان را در ظلمت ديدم.
جانور را در نور ،
جانور را در ظلمت ديدم.
و بشر را در نور ،
و بشر را در ظلمت ديدم...

#سهراب_سپهری

 

[shaghiw.79]

و من
مفسّر گنجشک‌های درّه‌ی گنگم
به دوش من بگذار ای سرود صبح وداها
تمام وزنت را !
که من دچار گرمی گفتارم ...

#سهراب_سپهری