همیشه باید امید داشت........اگه حس بکنیم امیدی نداریم هم بازم امید داریم.....میدونی چطوری؟......کافیه با خانوادت بری بیرونو سعی کنی تک به تکو خوشحال کنی،یه بازی هیجانی انجام بده مثلا برو شهربازی،مسافرت برو.........میدونی من حس میکنم زمانی که به روزمرگی دچار میشیم امیدو هم حس میکنیم از دست میدیم.....
یا برو اجازه بگیر به عنوان نوازشگر برو شیرخوارگان شهرتون فوق العادهه.........اونجاست که کم کم بچها بهت یاد میدن چطور امید داشته باشی......چون بلدن چطور بهت یاد بدن که مسئولیت پذیر بشی نسبت بهشون.....تا چشاتو باز می کنی می بینی به امید این که اونا رو خوشحال کنی زندگی می کنی......
امید یعنی زندگی -یعنی بهانه ی برای زنده بودن
کسی که امید نداره زندگی نمیکنه فقط و فقط زنده است و علاعم حیاتی داره وگرنه از لحظه ای که امید وانگیزشو از دست داد مرده به حساب میاد