تاریخ شهر بیروت

[RASHA]

بِیْروت (عربی: بيروت‎؛ آوایش: بَیْروت، فرانسوی: Beyrouth) بزرگترین شهر و پایتخت لبنان، از بندرهای برجستهٔ شرق دریای مدیترانه است که در شبه جزیره‌ای از کوه‌پایه‌های لبنان در میانگاه کشور جای گرفته. بیروت از مراکز مهم فرهنگی در شرق جهان عربی است، شهری کهن و باستانی است که نامش در لوحه‌های عمارنه یاد شده و از سدهٔ پنجم پیش از میلاد سکونت‌پذیر است.
بیروت، مرکز بازرگانی برجستهٔ فینیقی‌ها بوده‌است. در دوران باستان، در عصر امپراتوری‌های سلوکیان، رومیان و بیزانس شکوفا شد و رشد یافت.۶۲۵ فتح اسلامی به آن درآمد، در ۱۱۱۰ در جنگ‌های صلیبی سقوط کرد و به سال ۱۲۹۱ در گسترهٔ پادشاهی اورشلیم جای گرفت. در هنگام فرمانروایی عثمانی، دُروزی‌ها بر آن چیره بودند. از ۱۸۳۲ تا ۱۸۴۱ در فرمان خاندان محمد علی (محمدعلی و ابراهیم پاشا) بود و بازسازی شد. از ۱۹۱۸ تا ۱۹۴۴، زیر سرپرستی فرانسه اداره می‌شد و پس از پایان جنگ جهانی دوم و استقلال لبنان، برنامه‌های نوسازی و آبادانی بیروت انجام گرفت. در پی جنگ داخلی لبنان (۱۹۷۵-۱۹۹۰) بسیاری از زیرساخت‌ها و سازه‌های آن ویران گشت و از برجستگی‌اش در شاخه‌های گوناگون کاسته شد. در۱۹۸۲ به محاصرهٔ اسرائیل درآمد. در سال ۱۹۹۰ درگیری‌ها در بیروت پایان یافت و بخش‌بندی شهر به شرقی-غربی برچیده گشت. در دهه ۱۹۹۰، برنامه‌های بازسازی و نوین‌سازی بیروت از سوی دولت رفیق حریری انجام پذیرفت و در سال ۲۰۰۵، نیروهای سوریه از چیرگی بر لبنان و بیروت درآمدند.
منطقهٔ کلان بیروت، دربرگیرندهٔ شهر و حومهٔ آن در سال ۲۰۱۲، ۲٬۰۶۳٬۳۶۳ نفر جمعیّت داشت. نخستین اشاراتِ تاریخی به این منطقه، در نامه‌های تل العمارنه از مصر باستان پیدا شده که مربوط به سدهٔ ۱۵ پیش از میلاد است. از آن تاریخ، بیروت سکونت پذیر بوده‌است و از فرهنگ‌های گوناگون اثرهای مهم بر جای دارد.