اشعار کاربران ترانه های تاریکی| ToloAm کاربر انجمن نگاه دانلود

[ToloAm]

خنده هایم بسیار
غم هایم بی شمار
گریه هایم مخفی کار
چه تضاد غمگینی
بین من وتو در هستی
من در هیاهو بی تصویرم
تو در جمع بی تشویشی
من دست کشیده از چشمانت
تودر سکوتم پر تقصیری
دنیا که رویت داد
رونگیرباغروراز من
باشد که یادت من را
نه که پر بگیری دررفتنت
باشد که یادت من را
که دنیا آیینه معکوس است
باشد که یادت من را
من هم خدایی دارم
گسترده تر از خیالت. Abeir ,Bavi

 

[ToloAm]

گفتنم کیستی؟تویی که نه سر داری ونه پا
بدو گفتم که اشکی از شکوفه دل خسته ای گشتم
صحیح است که نه سر دارم ونه پا
ولی وجودم به از صد بی سروپای بی وجود است
ستاره چشمک زد
سیب در دست نسیم چرخید
وباز چشمان خدا از اشک درخشید
Abeir, Bavi

 

[ToloAm]

باران که بارد
یاد بچگی افتم
سقوط ،میکردیم باهم
می خندیدیم ،باهم
اما نمی دانستیم چیست پایان این سقوط
ستاره هارا که نگری
یاد حالمان افتی
که هستیم دور ازهم پراکنده
نمی خواهم باران را
بخواطر سقوط سرگرمی صمیمیت به سردی آدمها
نمی خواهم ستاره باشم
حتی گر ستاره درخشان تر از هرکس
بخاطر تنهایی ومردن
ماه هم که باشی
بهتر از همه هم باشی
تورا فقط بخاطر نورت در ظلمات می خواهند
Abeir,Bavi

 

[ToloAm]

زمانی زندگی می گردانیدیم
زندگی می کردیم ،زندگی می ورزیدیم
جوانمردی بسیار بود
معرفت شناسانه می فهمیدیم
فهمشان بسیار بود
مهربانی می ورزیدیم
قهرمان بسیار بود
مسـ*ـتانه از روز می خندیدیم
آدم برفی می میریم
آسمان وسعت داشت
ماهم همه چیز را بزرگ می دیدیم
آسمان ستاره بسیارداشت
آسمان کم تر ازما فرشته داشت
در آسمان از شوق خدا می خندیدیم
از آدمی بودن درآسمان ها می چرخیدیم
ما قهرمان بازی بودیم و حالا آدم برفی
Abeir,Bavi

 

[ToloAm]

باز باران با ترانه
می نشیند بر بام خانه
یادم آید آن روزها ی شیرین
کودکی شاد بودم
می دویدم ته باغ
می نشستم لب رود
می،شکفتم چون پروانه
می پریدم در آب
مادرم رویا بود
پدرم دریا بود
مادرم نان می پخت
پدرم کار می کرد
مادرم سفید مومی کرد برایمان
پدرم زبر می کرد دستانش را
آن روز ها خوب بود
همبازی هایم دوست داشتنی
تنهایی معنا نداشت
آن روزها خوب بود
مادرم پیر نبود،زیبا بود
پدرم شکسته نبود،برنابود
مادرم به من آموخت زنانه مردباشم
پدرم به من آموخت کوه وارانه دریا باشم
آن روزها خوب بود
من چیزی نمی دانستم از فردا
لبخندها بسیار
محبت ها بی اندازه
هدایات مهربانی بی شمار
آن روزها خوب بود
حیا زیرپای مادرم فرش می شد
آن روزها خوب بود
مردانگی ها پراز غیرت بود
آن روزها خوب بود
همه بودند و
نمی دانستم فردایم خالی از انسان است
Abeir,Bavi

 

[ToloAm]

بازای نورامید
باتو یعنی عاشقی
زیر باران خنده ای
با تو یعنی بچگی
زیر خنده زدن های یهویی
باتویعنی آسودگی
زیر آسمان همبستگی
باتو ای فرزانگی
زیر مشکلات سازندگی
با تو ای مهرورزندگی
رویای شیرین دیدنی
باتوهر جاکه باشم،آسوده ام
باتو هر جا که باشم آزاده ام Abeir,Bavi

 

[ToloAm]

باز می بافم خاطراتم
درلا به لای تار پود این سیاهی شب
باز جمع می کنم ومی پاشم
درچشمه بیدار دراین غفلت شب
بازمانده ایم من واین کتاب خالی،این روزگار فانی واین جهان تو خالی
باز می نگرم به جاده ها وفرض می کنم
که آری شاید بزرگ راه است
بی توجه به کوتاهی جاده
می گویم
شاید تقصیراز
درازی جادست
بازم چشم می بندم،می نوازم تارهای خاطراتم را
دراین جمعه شب چه کسی می آید یاد من آیا
بازم شاید مقصر منم
که نگفتم ازتو احوالی
بازم خوشابه شجاعت من
که نگفتم تو بی خبری. Abeir,Bavi

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[ToloAm]

دراین گرگ ومیش شب
بااین دستان سرد بیمار
باپاهای لرزان
بی تو کجا روم من
وقتی که با هر نفس،باهرنگاه،باصدای تو
میزند محکم نبض احساس من
بی تو کجا روم من
در این بی پناهی وغربت
بااین مردم دیوانه سرد
بااینکه می گویند تو نمی آیی
بی توکجاروم من
شاید که بیایی دگر روزی
در صبحگاهی،که دیگر نیستم
بی تو کجا روم من
بااین جنون بی تو
بااین عطر عشقت
در این آسمان ظلمت بی تو کجا روم من
Abeir,Bavi

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[ToloAm]

«اهوازمان»
هوای دل هایمان پاک پاک
هوای اهوازمان خاک خاک
ای که شناسنامه آزادگانی
ای که بی باک در مرزهایی
ای که بی دغدغه می خوانی دردهایت و
پاسخی نیست
ای که گوش جان می سپاری و
شنوایی از برت نیست
تاکه رفتن فدایی های مادرت
هوا سخت شد برای دیدنت
که بینند راه پیش رویشان
تاکه رفتن وبی تکیه ماندیم
غبار اهریمن آمدبه شهرمان
تاکه رفتن وبی ستاره ماندیم
گردوغبار مارا گرفت و
وجود اهریمن راه نفس هایمان را گرفت
نخواستند بگویند جان جانان بیان دل را
گردبادش آمد ما را دود آسمان گرفت
Abeir,Bavi

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[ToloAm]

دریا خروشان است ،کم کم طوفانی می شود
ازاینکه چراباهمه مهربانم
پرندگان غروب دادمی زنند نه آواز
و خورشید ازاشک های صبح چشمانش
سرخ شده وردپایی ازگریه اش
دراعماق وجودم مانده

گوش هایم رامی گیرم
فریادی می زنم
من خسته شده ام اما ...
واژه هایی که زیر پاهایمان فرش می شدند می پرسند چه بهانه ای داری ؟اما چه ؟!
ومن می گویم من دلتنگشان می شوم
پرنده های صبح بازهم دادمی زنند که جای تو دیگر اینجانیست
کسی دوستت ندارد ونسیم مهربان نوازشم می کند
ازجذبه سرد ولی دوسداشتنی اش لحظه ای به خودم می لرزم
واو پلک هایش رابا لبخند می بندد وکار آنهارا تاییدمی کند که نشان دهم من هم رفتن را بلدم...
پلک هایم لغزیدند
دستانم لرزیدندو اشک هایم غلتیدند
خورشید غمگین ازناراحتی گرم ترشد و
من گرم شدم،آب شدم ،محو شدم
دختر قصه ها شدم
کوربودم،دور بودم، خواب بودم
بنده آدما شدم
اماالان یه حرفم
مردم این شهر دور شدن از خدا
خوار شدن از صفا
پیرشدن ازتباه. Abeir,Bavi

دانلود رمان و کتاب های جدید