زنجان معرفی استان زنجان و مناطق دیدنی آن

[♥MASTANE♥]

شهر زنجان در شمال غرب ایران یکی از شهرهای دیدنی ایران است. این استان با آثار طبیعی همچون غار کتله خور و آثار تاریخی چون گنبد سلطانیه یکی از مناطق دیدنی ایران است.

از رودهای مهم استان قزل اوزن است که رودی جوشان وخروشان است و از کوه های کردستان سرچشمه گرفته وپس از توقفی در پشت سد منجیل نهایتا وارد دریای خزر میگردد. از دیگر رودخانهها زنجانرود، ابهررود، سجاس رود و خرا رود را میتوان نام برد. همچنین چشمههای آب معدنی استان عبارتاند از چشمه آبگرم وننق، چشمه آبگرم ابدال، چشمه آبگرم گرماب و چشمه آبگرم حلب انگوران.

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

​

جاهای دیدنی زنجان

قدمت آن متعلق به اواخر هزاره دوم قبل از میلاد است. مرکز این استان کهنسال در قبل از اسلام زنگان یا زندیگان و به معنای منسوب به کتاب زند نام داشتهاست که پس از استیلای اعراب بنا به ضرورت تلفظ معرب به زنجان تغییر یافتهاست. زنجان از قدیم به سبب قرار گرفتن در حاشیه جاده ابریشم و راه تجاری مسیر هند و چین به اروپا دارای اهمیت خاصی بودهاست. استان بر اساس آخرین تقسیمات کشوری در سال ۱۳۷۶ دارای هفت شهرستان به نامهای زنجان-ابهر-خرمدره-خدابنده-ایجرود-طارم و ماهنشان است.

بنای عظیم گنبد سلطانیه که بعد از کلیسای جامع فلورانس و ایاصوفیه در استانبول عظیمترین گنبد تاریخی جهان بشمار میآید، از جاهای دیدنی زنجان است. همچنین معبد داش کسن باقی مانده از زمان سلسله ساسانیان نیز از آثار تاریخی این استان است.

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

​

جاذبه های گردشگری زنجان

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

​

جاهای دیدنی زنجان

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

​

آثار تاریخی زنجان

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

​

جاذبه های گردشگری زنجان

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

​

صنایع دستی زنجان

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

​

صنایع دستی زنجان

​

زنجان

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

​

آثار تاریخی زنجان

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

​

غار کتله یکی از جاهای دیدنی زنجان
منبع:
chn.ir

 

[Diba]

از شهرمان که به طرف زنجان راه میافتیم، نمیدانیم چهقدر زیبایی و شگفتی در انتظارمان است.

از شهر زنجان تا قیدار و خدابنده و ابهر و ماهنشان راه زیادی نیست. شهرها کوچکاند و نزدیک. دیدنیهای طبیعی بسیاری در انتظار هستند؛ کوهها و غارها و چشمهها و رودخانهها و...

در هواي خوش اينروزها ميتوان تاريخ را هم ديد؛ موزهها را ديد و خانههاي تاريخي و مسجدها و آرامگاهها.

​

شهر سلطانيه روزگار ايلخانيان پايتخت ايران بود و امروزه شهرتش را از گنبد فيروزهاياش دارد؛ گنبد سلطانيه. اين بنا به دستور الجايتو (سلطان محمد خدابنده) فرمانرواي ايلخاني ساخته شده و به روايتي آرامگاه اوست.

گنبد سلطانيه در سال1384 (2005 ميلادي) در فهرست جهاني ميراث بشري يونسكو ثبت شد.

​

تعدادي از شهرهاي ايران مدفن پيامبران است و شهر قيدار به نام پيامبري كه در آن آرميده مشهور است. قيدار نبي(ع) از اجداد پيامبر اكرم(ص) است و آرامگاهش در سدهي هفتم يا هشتم هجري قمري بنا شده است.

​

اين پل نام سازندهاش را بر پيشاني دارد؛ ميربهاءالدين. پل ميربهاءالدين به پل كهنه هم مشهور است، در جنوب شهر زنجان و بر زنجانرود قرار گرفته و قدمتش به دورهي سلطنت ناصرالدينشاه قاجار برميگردد.

​

بتهجقه و غنچه و برگ فرنگ، جفتپيچ و پيچك و سه چشمه نقشهاي معمول مليلهكارياند. مليلهكاري از هنرهاي زنجان است. در اين هنر با مفتولهاي نقره زيورآلات و ظرف ميسازند.

​

اگر از زنجان به طرف شهر ماهنشان حركت كنيد، با منظرهاي شگفتانگيز روبهرو ميشويد؛ كوههايي رنگارنگ.

كوه و تپههاي رُسي آلاداغلار با رنگهاي قهوهاي و سبز و قرمز و زرد و نارنجي و سفيد، پس از بارندگي و وقتي خاك خيس ميشود، ديدني است.

​

مسجد دارا، مسجد سید، مسجد سلطانی و مسجد جمعه نامهاي گذشتهي مسجد جامع زنجان است. اين مسجد به دستور يكي از پسران فتحعليشاه قاجار با هدف اينكه محل عبادت و تدريس باشد، ساخته شد.

​

اينجا رختشويخانهي زنجان است. بنايي براي امنيت و آسايش زنان كه ناچار نباشند براي شستوشوي لباسها و در سرماي زمستان زنجان تا چشمه بروند.

اين بنا در محلهي بابا جامال چوقوری (گودال باباجمال)، امروزه موزهي مردمشناسي زنجان است و در آن ميشود شيوهي زندگي و ابزار مورد استفادهي مردم را در گذشته تماشا كرد.

​

مسجد جامع زنجان در بافت قديمي شهر و در نزديكي بازار قيصريه قرار دارد. مسجدي چهار ايواني با كاشيهاي هفترنگ اسليمي و گل و بوته به سبك هنر دورهي قاجار و گچبريهاي مقرنس.

​

چارق و چاقو دو سوغاتي معروف زنجان است.

چارق در گذشته نوعی کفش چرمي بود كه با تسمهها يا بندهايی به ساق پا پیچیده ميشد. امروزه چارقدوزي از صنايع دستي زنجان است؛ پاپوشي ظريف كه با چرم و نخهاي رنگي دوخته ميشود.

​

میدان شیر خوابیده، میدان بیستون، میدان چهلستون، سهراهی کوهی، میدان پنجشیر، تالار عروس، اتاق عقد، پای فیل، عروس و داماد، میدان شمع، دوجادوگر، نخل سوخته و... كي فكرش را ميكند اين نامها بخشهاي گوناگون يك غار باشد؟ در غار كَتَلهخور، استلاکتیتها و استلاگمیتهاي آهكي براساس شباهت به بعضي اشيا يا فضاها به اين اسامي خوانده ميشود. كَتَله به معني كوه كمارتفاع است و كتلهخور يعني كوه خورشيد.

​

غار كتلهخور غاري خشكي- آبي است در شهرستان خدابنده. این غار سه طبقه دارد با گذرگاههاي اصلي و تونلهای فرعی بسيار. قندیلهای مخروطی آویزان از سقفها به دليل داشتن ناخالصی، رنگهای متنوعي دارند.

عمارت ذوالفقاري بنايي از عهد قاجاريه كه روزگاري ساختمان اداري و مسكوني حكمران زنجان بوده. اين بنا امروزه موزهي باستانشناسي است ودر آن موميايي مردان نمكي نگهداري ميشود؛ مومياييهايي كه در سال 72 در معدن نمك روستاي چهرآباد زنجان كشف شد.

 

[تنهای تنها]

نام زنجان عربی‌شده واژه زنگان است. مردم منطقه هنوز هم تلفظ زنگان را به کار می‌برند.​

شهر زنجان در دره زنجان‌چای (از شاخه‌های قزل‌اوزن قرار گرفته و سر راه شوسه و راه‌آهن تهران به تبریز می‌باشد. صنایع دستی از قبیل ورشوسازی و نقره‌سازی و ملیله کاری و چاروق‌دوزی و چاقوسازی و فرش‌بافی (فرش زنجان) آن مشهور است.
در مورد وجه تسمیه شهر زنجان تاکنون نظرات گوناگونی ازسوی پژوهشگران و نویسندگان ارائه شده است. قدیمی‌ترین نامی که به این منطقه اطلاق شده است زندیگان به معنای اهل کتاب و گان از پسوندی فارسی است که در دوره ساسانیان بر این منطقه گذاشته شده است.
مرسوم‌ترین سوغاتی زنجان چاقو و چاروق (نوعی کفش زنانه ایران باستان) و فرش زنجان (با طرحی معروف به ریز ماهی) و ملیله‌کاری است. صنایع دستی زنجان عبارتند از: چاروق دوزی، ملیله کاری شامل سینی، سرویس بشقاب کاسه و وسایل مصرفی، وسایل زینتی و تابلوهای بی بدیل زینتی، مسگری، چاقو سازی شامل کارد آشپز خانه و میوه خوری و همچنین قندشکن، قلم تراش، گلیم بافی، فرش بافی و.. است.
در ادامه تصاویر جالی از این روزهای شهر زنجان می بینید. عکسهایی که در سرمای زمستان و با برف تزیین شده اند.

​

 

[sara . f .a]

استان زنجان یا به پارسی میانه "زنگان”، با زیبایی‌های طبیعی و بناهای تاریخی می‌تواند مقصدی مناسب برای گردشگران باشد. در این گزارش تنها به گوشه‌ای از زیبایی‌ها و شگفتی‌های این استان پرداخته شده است که در ادامه می‌خوانید.

استان زنجان یکی از استان‌های ایران است که در شمال غربی ایران قرار گرفته و از مناطق ترک‌‌نشین محسوب می‌شود. این استان دارای ۸ شهرستان و ۱۲۱۰ روستا است که از این تعداد، ۹۷۸ دارای سکنه و بقیه خالی از سکنه هستند.

آبشار شارشار
آبشار شارشار از نقاط دیدنی استان زنجان است. این آبشار در منطقه تهم، در شمال باختری شهر زنجان قرار دارد. این آبشار در میان سنگ‌های صخره‌ای قرار گرفته است‌ و حدود ۵ کیلومتر با دریاچه مصنوعی سد تهم فاصله دارد.

بازار زنجان
ساختن بازار زنجان در دوران آقا محمدخان قاجار آغاز و در سال ۱۲۱۳ در زمان فتحعلی شاه قاجار خاتمه یافته و مساجد و سرا‌ها و گرمابه‌ها در سال ۱۳۲۴ به آن اضافه شده است. مجموعه بازار قدیمی به صورت یک خط مستقیم به عنوان بازار بالا و پایین به دو قسمت شرقی و غربی تقسیم شده است. این بازار طویل‌ترین بازار ایران است.

رخت‌شوی‌خانه
بنای رخت‌شوی‌خانه یا مجموعه تاریخی رخت‌شوی‌خانه در قلب بافت تاریخی شهر زنجان احداث شده ‌است. مردم شهر لباس و رخت خود را در آن محل می‌شسته‌اند. این بنا در حال حاضر به عنوان موزه مردم‌شناسی مورد استفاده قرار می‌گیرد. زمین این بنا توسط علی اکبر خان توفیقی اولین شهردار وقت زنجان خریداری شد و در سال ۱۳۴۵ ه‍. ق توسط او ساخته شده است.



دودکش جن
دودکش جن که در اصلاح زمین‌شناسی "هودو” (Hoodoo) نامیده می‌شود در حقیقت به نوعی از فرسایش گفته می‌شود که بر اثر آن مناره‌های طویلی از رسوبات و سنگ‌ها از لایه‌های ابتدایی باقی می‌مانند. نمونه‌ای از این پدیده طبیعی در زنجان وجود دارد.

برای دیدن این آثار می‌توانید از جاده آببر به سمت هزاررود- انتهای سرازیری- نرسیده به محله دیکه سر- سمت راست جاده مشاهده فرمائید.

خانه ذوالفقاری
خانه ذوالفقاری مربوط به دوره قاجار است و در خیابان طالقانی شهر زنجان واقع شده است. عمارت ذوالفقاری در یکی از محلات قدیمی شهر زنجان موسوم به محله دالان آلتی در ضلع شمالی سبزه میدان و مسجد جامع قرار دارد. این خانه به سبک بناهای اواخر دورهٔ قاجار ساخته شده‌ است. سبک ساختمانی آن از بناهای گوتیک اروپایی الهام گرفته شده‌ است.

معبد داش کسن یا اژدها
معبد داش کسن بنایی صخره‌ای است که در حاشیه روستای ویر در حدود ۱۵ کیلومتری جنوب شرقی شهر تاریخی سلطانیه (زنجان) واقع شده است. این معبد با طرح اژد‌ها یادگاری از دوره ایلخانیان است. این بنا به دو نقش برجسته اژد‌ها و چند محراب اسلامی در دو سمت آن و به قرینه یکدیگر مزین است. نمونه‌های مشابه نقش‌های اژدهای آن در جای دیگری از ایران دیده نمی‌شود.

حسینیه اعظم زنجان
حسینیه اعظم زنجان از اماکن مذهبی شیعیان است که در جنوب شهر زنجان واقع شده ‌است. قدمت این مکان به حدود یک قرن پیش می‌رسد این حسینیه توسط دو نفر به نام‌های حاج میرزا محمد نقی و حاج میرزا بابایی وقف گردید.

آرامگاه ملاحسن کاشی عمارتی در نزدیکی گنبد سلطانیه، توسط شاه طهماسب اول به افتخار ملاحسن کاشی عارف قرن ۱۴میلادی بنا شده‌است. تکمیل معماری داخلی بنا توسط فتحعلی‌شاه قاجار در دوران قاجار و قرن نوزدهم میلادی انجام گرفته ‌است.

ائل داغی
مجموعه تفریحی و کوهستانی ائل داغی زنجان یا مجموعه تفریحی گاوه‌زنگ زنجان در شمالی‌ترین نقطه زنجان و در دامنه کوه گاوازنگ قرار دارد. آلاچیق‌های چوبی، رستوران، آسیاب، آبشار مصنوعی و غیره از جمله تسهیلات موجود در این مجتمع است.

قلعه بهستان
قلعه بهستان یا کهن دژ در شهرستان ماه‌نشان در استان زنجان و در کنار رود خانه قزل اوزن واقع است. به اعتقاد برخی باستان‌شناسان قدمت این دژ به دوره ماد‌ها بر می‌گردد.

گنبد سلطانیه
گنبد سلطانیه مقبره اُلجایتو است که از ۱۳۰۲ تا ۱۳۱۲ در شهر سلطانیه (پایتخت ایلخانیان) ساخته شد و از آثار مهم معماری ایرانی و اسلامی به شمار می‌رود. گنبد مزبور در پنج فرسخی سمت شرقی شهر زنجان در داخل باروی شهر قدیم سلطانیه قرار گرفته و بنایی است هشت ضلعی که طول هر ضلع آن ۸۰ گز است. هشت مناره نیز در اطراف گنبد قرار دارد و قدیمی‌ترین گنبد دوپوش موجود در ایران است.

غار کتله خور
کتله‌خور غاری خشکی آبی است که در شهرستان خدابنده قرار دارد. نخستین بار در بهار سال ١٣٣١ خورشیدی گروهی از سر‌شناس‌ترین کوهنوردان ایران اقدام به بازدید غار کتله خور کردند. بنابه اظهارات یک گروه کوهنوردی از دانشگاه بوعلی همدان شکل‌گیری این غار به دوران ژوراسیک (بیش از ۱۲۰ میلیون سال قبل) باز می‌گردد.

مسجد و مدرسه جامع زنجان
مسجد و مدرسه جامع زنجان معروف به مسجد سید در قرن سیزدهم هجری قمری (سال ۱۲۴۲) در دوره قاجاریه توسط یکی از پسران فتحعلی شاه قاجار به نام عبدالله میرزا دارا ساخته شد. این مسجد در قلب بافت قدیمی شهر قرار دارد.

مردان نمکی
مردان نمکی نامی است که به شش مومیایی کشف‌شده در زمستان سال ۱۳۷۲ (۱۹۹۳ میلادی) در معدن نمک چهرآباد استان زنجان داده شده‌ است. در میان آن‌ها جسد یک زن و یک پسر نوجوان نیز وجود دارد. تعدادی از مردان نمکی بر اثر ادامه کار معدن، به‌شدت آسیب دیده‌اند.

از میان مردان نمکی یافت شده، سه مرد نمکی مربوط به زمان هخامنشیان (حدود ۴۰۰ پیش از میلاد) و دو مرد نمکی دیگر نیز مربوط به اواخر دوران ساسانی (حدود ۴۰۰ تا ۶۰۰ میلادی) هستند.

پل میر بهاء الدین
پل میر بهاء الدین که با نام‌های پل کهنه و پل اژدهاتو نیز شهرت دارد، در محور جنوبی حومه شهر زنجان در مسیر استان‌های زنجان به کردستان ساخته شده است. پل میر بهاء الدین از نظر قدمت متعلق به اواسط دوره قاجار و زمان حکومت ناصرالدین شاه قاجار است.

 

[M*A*H*A*K]

آداب مهمان
عموماً مهمان در ميان مردم زنجان داراى مقام و منزلتى بزرگ است. اصولاً تمام شئون زندگى آنان براساس پذيرائى از مهمان ترتيب يافته است، گوئى همه چيز براى مهمان است. پس از ورود مهمان به خانه، تمام اعضاءِ خانواده در خدمت مهمان قرار مى‌گيرند و طعام و خوراکى‌هاى مختلف و اشربه به چند برابر نياز تهيه مى‌شود. در اين مرحله دو رسم وجود دارد: يکى آنکه صاحب‌خانه پس از چيدن سفره رنگين، اتاق مخصوص پذيرائى را ترک و مهمان را تنها مى‌گذارد تا به‌راحتى غذاى خويش را ميل نمايد. در رسم دوم صاحب‌خانه در فاصله يکى دو مترى سفره دو زانو نزديک در ورودى مى‌نشيند و مردم به مهمان تعارف مى‌کند و پس از جمع کردن سفره با تعارفات زياد نظير ببخشيد، قابل شما نبود، شرمنده شديم و ... ، افراد خانواده بقيه ٔ غذا را ميل مى‌کنند .

زمان استراحت را مهمان تعيين مى‌کند و در مجموع مهمان‌نوازى از خصوصيات بارز اين مردم است، که در سفرنامه‌هاى جهانگردان به تفصيل از آن سخن رفته است .
مراسم عروسى
از نظر آداب و رسوم به‌طور کلى دو نوع ازدواج در منطقه صورت مى‌گيرد. در شکل اول عروس همراه با داماد بدون اطلاع قبلى منزل پدرى را ترک مى‌کندو چند روز بعد پدر داماد با ريش سفيدان محلى به منزل عروس رفته و به‌هر تقدير پدر عروس را راضى مى‌کنند و نامه‌اى تحت عنوان وکيل‌نامه جهت عقد ازدواج رسمى دريافت مى‌نمايند .

در شکل دوم ابتدا پدر داماد به‌همراه ريش‌سفيدان محلى به منزل عروس جهت خواستگارى مراجعه و پس از جلب رضايت، هر کدام از طرفين نماينده‌اى جهت عقد قرارداد تعيين مى‌کنند. متن قرارداد شامل شيربهاء و مهريه و براساس وضع مالى داماد مواد غذائى مانند قند، چاي، برنج، روغن، شيريني، کشمش مى‌باشد. قرارداد تحت عنوان 'کسمات' منعقد مى‌گردد و پدر عروس مقدارى پارچه به‌نام 'خلعت' جهت دعوت از اقوام به تعداد ۴۰ نفر از پدر داماد دريافت مى‌کند. عمو و دائى عروس در اين ميان هدايائى چون کت و شلوار، و گوسفند دريافت مى‌نمايند . پدربزرگ و مادربزرگ عروس نيز صاحب زيورآلات مى‌شوند. جهيزيه توسط پدر عروس آماده مى‌شود که شامل قالي، کمد، ظروف، جاجيم، چرخ خياطي، خورجين، لوازم خواب، کت و شلوار داماد و يک جعبه در بسته توسط مادر عروس پس از تدارک عروسي، مراسم 'صلاح‌چائي' توسط پدر داماد برپا مى‌شود که پس از صلاح و مشورت ريش‌سفيدان زمان و مکان عروسى معلوم مى‌شود و به خانواده عروس ابلاغ مى‌گردد و از طرف خانواده عروس لازم‌الاجرا مى‌گردد. سپس نمايندگان خانواده عروس و داماد تعيين شده و ضمن تحويل خلعت‌ها. مهمانان را دعوت مى‌نمايند. پس از جمع شدن مهمانان در منزل عروس و داماد، مهمان زن مقدارى پول، جاجيم، دستکش به‌نام 'توره' به عروس هديه مى‌کنند .

بعد از صرف شام، مقدارى حنا همراه شمع و شيرينى در سينى گذاشته و به منزل عروس بـرده مى‌شود. و مراسم حناگذارى تا نزديک صبح ادامه مى‌يابد. در منزل داماد چند نفر جهت آوردن عروس تعيين مى‌شوند و فراوانى آن روز به منزل عروس رفته و ضمن صورت‌بردارى جهيزيه و تحويل گرفتن آن، و عروس پس از دريافت اجازه از پدر يا عمو آماده حرکت مى‌شوند. مرکب عروس تزئين شد. و همراه با برادر خويش و فرستادگان داماد سوار شده و به‌راه مى‌افتد. برادر داماد پيشاپيش قافله حرکت مى‌کند. داماد نيز سوار بر اسب به‌عنوان ربودن عروس حرکت مى‌کند که با مقاومت همراهان عروس مواجه مى‌شود و عقب‌نشينى مى‌کند. با رسيدن عروس به منزل داماد، وى از پشت‌بام مقدارى پول و شيرينى و سيب به سر عروس پرتاب مى‌کند و سپس يک پسربچه به‌دست عروس داده مى‌شود (به نشانه ٔ زائيدن بچه‌پسر). ورود به خانه همراه با ذبح قربانى و شکستن تخم‌مرغ است . عروس را دور تنور گردانده، روى پارچه‌اى به‌نام پى‌انداز حرکت داده و در اتاق مخصوص مى‌نشانند و او نمى‌نشيند تا اينکه پدر داماد يک رأس گاو يا گوسفند به او هديد مى‌کند و او را مى‌نشاند. سپس شيرينى خورده مى‌شود و مهمانان مقدارى پول به‌عنوان 'تويانه' مى‌دهند، که بعداً به پدر داماد تحويل مى‌شود، پس از ناهار مهمانان مراجعت مى‌کنند .

دو روز بعد از عروسى مراسم زنانه 'دواق قاپما' انجام مى‌شود و پس از بيست روز پدر عروس تحت عنوان 'اياق آشما' عروس و داماد را به منزل دعوت مى‌کند و هديه‌اى شامل گوسفند و فرش به آنها مى‌بخشد. در ماه اول ازدواج مراسم مشابهى توسط قوم و خويش عروس و داماد انجام مى‌شود .
سنتهاي رايج ماه رمضان در استان زنجان
مردم استان زنجان ماه رمضان را فرصت مغتنمي براي عبادت، خودسازي و تذهيب روح و نفس مي‌دانند و خود رااز ماه‌هاي رجب و شعبان براي شركت در ضيافت الهي آماده مي‌كنند. مومنان اين خطه با غبارروبي از مساجد، امامزاده‌ها، تكايا و منازل و خريد اقلام و مايحتاج ضروري خود، از روزهاي پاياني ماه شعبان رسما به پيشباز رمضان، ماه نزول قرآن مي‌روند. روزه‌داري مومنين زنجان معمولا همزمان باآخرين روز ماه شعبان‌المكرم و برخي مواقع نيز يك هفته قبل از آغاز ماه رمضان، تحت عنوان "روزه پيشباز" آغاز مي‌شود و عيدسعيد فطر خاتمه مي‌يابد .

درطول ماه رمضان كه به زبان تركي "اوروشليق" خوانده مي‌شود مساجد، اماكن مقدس و نمازخانه‌هاي اين استان مملو از جماعت روزه‌داري مي‌شود كه‌با انگيزه‌ي تكميل عبادت و كسب فيض بيشتر، نمازهاي يوميه را به‌جماعت اقامه مي‌كنند . فعاليت‌هاي ديني و مذهبي در اين ماه در شهرها و روستاهاي استان به‌اوج خود مي‌رسد و كلاس‌هاي ويژه قرايت، تفسير و تعليم قرآن، جلسات احاديث، علوم ديني و فقهي به‌طور گسترده در اماكن مقدسه و منازل مردم برگزار مي‌شود .

آحاد مختلف مردم اين استان از قديم‌الايام اعتقاد دارند، ماه رمضان با خود خير وبركت مي‌آورد و اعضاي خانواده‌اي كه‌در آن روزه‌خوار بدون عذر موجه وجود داشته باشد از نعمات و بركات بيكران ضيافت خداوندي محروم مي‌شوند. مردم زنجان روزه گرفتن در دهه اول ماه مبارك رمضان را " يوقوشا داشينان- چيخماق " ( حركت در سربالايي تند كوه با بار سنگ )، ده روز دوم اين ماه را "يوقوشا كرپيجينن چيخماق " ( بالارفتن از دامنه‌كوه با بار خشت) و روزه‌داري در دهه‌ي سوم اين ايام پربركت را " انيشه قاشماق سو ايچماق كيميندي" (پايين آمدن از دامنه كوه مثل آب خوردن است ) تعبير مي‌كنند .

به‌اعتقاد مردم زنجان ، در ماه مبارك رمضان اعضاي بالغ خانواده‌ها از ثواب روزه‌هاي كله‌گنجشكي كودكان و افراد نابالغ برخوردار مي‌شوند و به‌همين خاطر، والدين كودكان خودرا به‌گرفتن روزه‌ي نصفه‌روز ترغيب مي‌كنند و درقبال پرداخت وجهي، روزه‌ي كله‌گنجشكي آنان را مي‌خرند. مردم اين منطقه در شب‌هاي قدر نيز با برپايي آيين‌هاي ويژه و خاصي از قبيل دعا و نيايش، شركت در محافل معنوي دعاي جوشن كبير ، دعاي فرج امام زمام و ابوحمزه، اقامه نماز هفت قل‌هواللهي، حضور درمساجد و تكايا و قرآن‌سرگرفتن، ‪ ۱۹ و ‪ ۲۱ و ‪ ۲۳ ماه مبارك رمضان را گرامي مي‌دارند. خواندن سوره‌هاي عنكبوت ، روم ، دخان و قدر از ديگر باورهاي كهن مردم اين استان است كه در شب‌هاي قدر عملي مي‌شود .

برپايي جشن و شادي در شب بيست و هفتم ماه رمضان (شب قتل ابن ملجم مرادي) تا هنگام سحر و خوردن كله‌پاچه‌اي كه همراه با سير پخته شده‌است براي افطار و سحري در اين شب نيز جزيي از باورهاي مردم زنجان را تشكيل مي‌دهد. دوختن كيسه برات " برات كيسه‌سي" در آخر ماه رمضان به تعداد اعضاي خانواده نيز از آداب ورسوم مردم اين منطقه است و مادر خانواده اين كيسه را درمسجد و بين دو نماز ظهر و عصر و دعاهاي تعقيبات نماز ، با پارچه‌ي سفيد چلواري و نخ و سوزن كارنكرده مي‌دوزد. براي بريدن نخ و پارچه‌ي اين كيسه به‌جاي چاقو و قيچي از دندان‌ها استفاده و يك سكه‌ي "پول " نيز در قسمت پايين آن قرار داده مي‌شود .

به‌اعتقاد زنجاني‌ها اگر اين كيسه‌ها توسط پنج زن سيده كه اسامي آنها فاطمه يا يكي‌از القاب حضرت زهرا (س) باشد لمس شود، بركت و نعمت خدا به‌همراه اين كيسه‌ها به خانه‌هاي آنان وارد مي‌شود و اعضاي خانواده به آرزوي خود مي‌رسند . خواندن نماز مغرب و عشا پس از قرايت دعا و آياتي از قرآن كريم چون سوره‌ي مباركه قدر به‌تعداد سه يا هفت بار قبل‌از خوردن اولين لقمه افطاري از ديگر آداب و رسوم زنجاني‌ها به‌شمار مي‌رود و روزه‌داران اين ديار معمولا افطار خود را با خرما و يا نمك باز مي‌كنند .

زنجاني‌ها در سال‌هاي دور كه وسايل ارتباطي چون راديو و تلويزيون به‌ندرت و تنها در منازل تعدادي از متمولين شهر يافت مي‌شد، زمان افطار را بااستفاده از رشته‌هاي نخ سياه و سفيد تعيين مي‌كردند. به‌همين منظور دو رشته نخ سياه و سفيد را در مقابل چشم قرار داده و زماني كه چشم قادر به تشخيص اين دو رنگ از هم نمي‌شد، افطار مي‌كردند. آش كشك، آش ترش، شيربرنج، آش بلغور ، تاس كباب ، فرني، كله پاچه، حلوا، آبگوشت كوفته ، كالاجوش ، پياز آب ، سوپ، رنگينك و انواع خورشت‌ها از جمله غذاهايي است كه براي افطاري و سحري خانواده‌ها طبخ مي‌شود .

نان‌چايي ، بربري ، فتير ، شيرمال روغني و شيرين ، زولبيا وباميه و پشمك نيز از جمله نان‌ها و شيريني‌هاي سنتي است كه بيشتر در ماه مبارك رمضان در اين استان پخت و عرضه مي‌شود. تورنا بازي ، گل يا پوچ و گرداندن انگشتر توسط اوستا دربين گروه، دبرنا و شاه‌وزير نيز از جمله بازي‌هاي سنتي‌است كه هنوز در ايام ماه مبارك رمضان پس‌از بازكردن افطاري، در قهوه‌خانه‌هاي سنتي و يا منازل و شب نشيني‌ها توسط نوجوانان ، جوانان و حتي بزرگسالان انجام مي‌شود. زنجاني‌ها همچنين عادت دارند در ايام ماه مبارك رمضان، كدورت و اختلاف‌هاي فيمابين را برطرف و نسبت به‌هم محبت بيشتري ابراز كنند چراكه معتقدند لطف خدا بيشتر شامل حال كساني مي‌شود كه دل مومن روزه‌داري را شاد مي‌كند .

تهيه و توزيع مايحتاج عمومي از قبيل برنج ، روغن، گوشت و آرد بين افراد و خانواده‌هاي نيازمند در آستانه‌ي ماه مبارك رمضان و همزمان با شب‌هاي قدر نيز از ديگر آدابي است كه‌از ساليان دور بين زنجاني‌هاي رايج است .
شب يلدا در زنجان
يلدا، طولاني‌ترين شب سال يكي ‌از آداب به يادگار مانده از گذشتگان و پيشينيان، شب انار و آجيل و قصه و هندوانه، شب لحظات مهرورزي و شب تولد خورشيد است. شب يلدا درازترين شب سال است، شبي كه در آن صبح ديرتر آغاز و ماه و ستاره‌ ديرتر به خانه‌ مي‌روند. شب يلدا در فرهنگ ايرانيان جايگاه ويژه‌اي دارد و در آن رسم و رسوماتي دارند كه جالب و خواندني است .
استان زنجان يكي از استان‌هاي كشور است كه در آن شب يلدا در ميان مردم جايگاه ويژه‌اي دارد و مردم در اين ايام كارهايي را انجام مي‌دهند كه براي ديگر هموطنان جالب است. خواندن فال حافظ، شاهنامه‌خواني، نقل خاطرات، قصه‌گويي پدر و مادربزرگ‌ها، حضور در منزل بزرگان خانواده، خواندن دعاهاي شكرانه‌ نعمت و سلامتي، تزيين سفره‌ مخصوص با انواع ميوه‌ها و خشكبار، تهيه تنقلات و شيريني‌جات، خوردن هندوانه و از همه مهمتر صله ارحام، از جمله رسوم و سنت‌هاي ديرينه مردم زنجان در شب يلدا محسوب مي‌شود .
عده‌اي بر اين باورند كه خوردن هندوانه در اين شب، باعث جلوگيري از تاثير سرما در زمستان و گرمازدگي در تابستان مي‌شود كه اين كار در بيشتر نقاط كشورمان صورت مي‌گيرد و مردم در اين شب هندوانه مي‌خورند. يكي از مهم‌ترين و زيباترين كارهايي كه در شب يلدا انجام مي‌گيرد صله رحم و ديدار از بزرگان است كه هنوز از با وجود گذشت سال‌ها مردم و به ويژه كوچكترها تلاش مي‌كنند به خوبي آنرا عملي كنند.

در جاي جاي استان زنجان مردم رسم دارند كه در اين شب به ديدار بزرگان قوم و فاميل رفته و در آنجا شب يلدا يا به قول زنجاني‌ها و آذري‌ها شب چله را سپري كنند .
در زنجان در شب يلدا كوچكترها و جوانترهاي فاميل و يا فرزندان در خانه پدر و پدربزرگ جمع مي‌شوند و اين شب را به خوبي و خوشي مي‌گذرانند.از جمله سنن زنجاني در اين ايام رفتن به خانه نوعروسان فاميل است كه در آن خانواده داماد با بستن خنچه‌هاي شيريني، آجيل و ميوه آن را به خانه عروس مي‌برند كه در اصطلاح به آن شبچره گفته مي‌شود.شبچره‌ زنجاني‌ها شامل انواع آجيل، شيريني و ميوه‌هاي فصل مانند انار، ازگيل و هندوانه همراه با هدايايي براي عروس، در بسته‌هاي آذين‌بندي شده به‌ نام خونچه است. البته اين اقدام خانواده داماد در سال بعد و در نخستين شب يلدا توسط خانواده عروس مقابله به مثل مي‌شود و اين بار خانواده عروس براي دختر خود شبچره مي‌برند .
خوردن آجيل به ويژه شكتن گردو، فندق و بادام نيز در كنار آجيل‌هاي امروزي و سنجد در سنن زنجاني‌ها از جايگاه ويژه‌اي برخوردار است. مردم زنجان در شب يلدا مقداري برف سفيد را با شيره‌ انگور مخلوط كرده و آنرا مي‌خورند كه بسيار خوشمزه مي‌شود. همچنين زنجاني‌ها با خوراكي‌هايي چون ترب، شلغم، كلم و تنقلاتي مانند توت و انجير خشك، كشمش، گردو و نخودچي در اين شب از ميهمانان خود پذيرايي مي‌كنند

در برخي نقاط استان زنجان نيز كه هنوز به سبك قديم براي گرم شدن از كرسي استفاده مي‌شود و هنوز بخاري‌هاي مدرن بدون نياز به لوله و غيره در آنجا جايگاهي ندارد، در شب يلدا و در استقبال از روزهاي بلند رحمت و بركت در چهار گوشه‌ كرسي گردو و فندوق مي‌شكنند به ‌اين اميد كه ‌بر اطراف خود شادي و خنده حاكم شود .
در كنار خوردن، زنجاني‌ها آداب ديگري نيز براي اين شب دارند كه طرح معما و چيستان از سوي بزرگترها و بازي‌هاي دسته جمعي نظير گل يا پوچ، از سرگرمي‌هايي است كه در شب يلدا، بزرگ و كوچك خانواده را به خود مشغول مي‌كند تا در شب يلداي زنجان كه معمولا هوا سرد و زير صفر است كانون گرمي در خانواده‌ها تشكيل شود. البته شايد اين سنن در برخي مناطق استان به دليل گرفتاري‌ها و مشكلات اجرا نشود ولي هنوز هم خانواده‌هايي هستند كه به اين سنن پايبند بوده و اگر اين سنن را اجرا نكنند دلگير شده و آنرا خوش يومن نمي‌دانند .

چارشنبه سوري
آخرين چهارشنبه اسفند ماه هر سال شمسي كه ايرانيان در شب آن جشن چارشنبه سوري ميگيرند و آداب و رسوم خاصي را در آن شب برگزار ميكنند. جشن چارشنبه سوري كه از جشن هاي ملي و باستاني ايرانيان است و هنوز در بسياري از شهرها و روستاهاي ايران شب اين روز را بطرزي خاص جشن ميگيرند. سعيد نفيسي استاد دانشگاه تهران در شماره 11 سال اول و شماره 1 سال دوم مجله مهر درباره «چارشنبه سوري » مقاله مفصل و محققانه اي نوشته اند كه قسمتهايي از آن را در اينجا نقل ميكنيم : چهارشنبه سوري يعني چهارشنبه عيش و عشرت و ميرساند كه اين شب را براي جشن و سرور بنياد گذاشته اند. اين جشن ملي از قديمترين زمانهاي تاريخ در ميان ايرانيان بوده است ... شب چهارشنبه سوري در ايران آئين خاص و تشريفات گوناگون دارد كه هر يك از آنها را در ناحيه ديگر ميتوان يافت .آئين چهارشنبه سوري يا شب چهارشنبه آخر سال بر دو قسم است يك قسمت از آن عمومي و مشترك ميان تمام مردم ايران است كه حتي بعضي از آنها را در ملل ديگر نژاد آريا ميتوان يافت و قسمت ديگر آئين خصوصي است كه مردم تهران بدعت گذاشته اند و از اينجا كم و بيش بشهرهاي ديگر ايران رفته است . آن قسمت از آئين اين شب كه درتمام ايران معمول است از كرمان گرفته تا آذربايجان و از خراسان تا خوزستان و از گيلان تا فارس يعني تمام اين دشت وسيع كه ايران امروز را فراهم ساخته است و زيباترين بقاياي ايران باستاني است در هر شب چهارشنبه آخر سال با شور و دلبستگي خاصي آشكار ميشود تمام مردم آذربايجان چه در شهر و چه در ده ها در آن شركت دارند و حتي هنوز در ميان مردم قفقاز معمول است . ايرانياني كه از ديار خود دور افتاده اند نيز آن را فراموش نميكنند و ايرانيان مقيم تركيه و مصر و هندوستان نيز در جامعه خود اين رسوم و آداب را معمول ميدارند .
توپ مرواريد: در ميدان ارك طهران توپ كهن سالي بود كه مدت صد سال بر فراز صفه اي جاگرفته بود و چون پيران زمين گير از جاي خود نمي جنبيد - شبهاي چهارشنبه سوري زنان و دختراني كه حاجتي داشتند مخصوصاً آن زناني كه در آرزوي شوي بودند از آن توپ بالا ميرفتند و بر فراز آن دمي مي نشستند و از زير آن ميگذشتند و در برآورده شدن آرزوي خود شك نداشتند و بچه هاي شيرخوار را كه به اصطلاح «نحسي » ميكردند يا ريسه ميرفتند از زير توپ مرواريد و سر در نقاره خانه ميگذراندند. اين توپ را توپ مرواريد ميناميدند و افسانه هاي گوناگون در حق آن ميگفتند .
آتش افروختن : زيباترين و شايد قديمترين آداب چهارشنبه سوري آتش افروختن و جستن از آن و شادي كردن در كنارآتش است ....
اينك تقريباً در تمام ايران شب چهارشنبه سوري توده هايي از بوته خودروي بياباني فراهم مي آورند و نزديك يكديگر قرار ميدهند زن و مرد و پير و جوان در صحن خانه يا در ميدانهاي عمومي و بر سر چهارسوها و چهارراههاي شهر و ده از روي اين اخگرهاي افروخته يكي پس از ديگري جستن ميكنند و در هر جستني ميگويند: «زردي من از تو سرخي تو از من » يعني زردي بيماري و ناتواني را از من بستان و سرخي و شادابي و تندرستي را كه در خود داري بمن ببخش » پس از سوخته شدن خاكستري را كه از آتش ميماند بايد در خاك اندازي جمع كنند و از خانه بيرون برند ودر كنار ديوار بريزند و آنكس كه بيرون ريخته است در بازگشت در ميزند بايد از درون خانه از او بپرسند: «كيست ؟ » و او هم جواب دهد; «منم » گويند : « از كجاآمده اي ؟ » جواب دهد كه : «از عروسي » بپرسند: «چه آورده اي ؟ » گويد : « تندرستي ».

مراسم تدفين
اهالي بعد از رسيدن خبر فوت شخص در منزل او حاضر مى‌شوند. سپس مراسم تدفين انجام مى‌شود. جلوي ميت، يك سيني پر از قند شكسته با پارچه سياه رنگ روي آن حمل مى‌شود كه به آن ” ورخباز“ مى‌گويند. كه در مراسم بين مردم تقسيم مى‌شود. پس از آن اهالي به منزل متوفي مراجعه و به صرف غذا مى‌پردازند. روز بعد صاحب مجلس سوگواري، مجلس ”صلاح‌ لاشماق“ را برپا مى‌كند كه با دعوت ريش‌سفيدان و خويشان نحوه برگزاري مراسم تعيين مى‌شود .

روز مراسم اگر پنج‌شنبه باشد شام و اگر جمعه باشد ناهار خواهد بود. يك روز قبل از مراسم، قرآن‌خوان‌هاي محلي جمع مى‌شوند و بايد يك جلد كلام ا ... مجيد را تمام كنند، تا پذيرائي جالبي نصيبشان شود. بعد از صرف غذا مهمان بايد مجلس را ترك كند. بعد از روز شنبه اولاد خانواده با كسب اجازه منزل را ترك مى‌كنند. اما رفت و آمد مهمانان تا چهلم ادامه دارد. مراسم بعدي چند روز به چهلم مانده است كه قوم و خويشان با آوردن پارچه‌هاي رنگي مجلسي به‌نام ”قره اچماق“ برپا مى‌كنند . لباس‌هاي سياه را از تن درآورده و لباس رنگي مى‌پوشانند. شخص عزادار بعد از اين مراسم به منزل دوستان مراجعه و با تقديم پارچه، اجازه كندن لباس سياه را مى‌دهند .
روز چهلم پنج‌شنبه يا جمعه انتخاب مى‌شود و ناهار يا شام ترتيب داده مى‌شود، كه با دعوت قبلي مى‌باشد. آخرين مرحله روز عيد است كه آشنايان و دوستان از منزل متوفي ديدن كرده و مراسم پايان مى‌گيرد .
پوشش سنتي زنان و مردان زنجاني :
1- 1: سرپوش زنان : مهمترين سرپوش زنان در دوره قبل از كشف حجاب چادر مشكي بوده است كه در قسمت كمر داراي يك بند جهت بستن آن بوده است . علاوه بر اين زنان و دختران زنجاني از روسري سفيد رنگي كه بدان « چرگات » مي‌گفتند براي پوشاندن موهاي سرشان استفاده مي‌كرده‌اند ، به طور كلي آنچه كه عموميت دارد اينكه براي سر از سه نوع پوشش استفاده مي‌شده است. ابتدا پارچه‌اي به نام پوشن موي سر با قوس پيشاني به طور محكم محافظت مي‌نموده ، سپس ابزار دومي كه به جهت حفاظت پوشن مورد استعمال است « چنه آلتي » ( زيرچانه ) نام دارد كه خود از سكه‌هاي قلابدار به هم پيوسته و يا منجوق رنگارنگ تشكيل شده است و از زير چانه تا فرق سر چسبيده مي‌شود پوشش سوم بنام «ياشماق» (روسري) است كه براي پوشش دهان چانه و گردن استفاده مي‌شود كه در حقيقت نوعي روبند است

2-1 : تن پوش زنان : تن پوش زنان عبارت بود از پيراهني كه در اصطلاح محلي بدان « كوينگ» گفته مي‌شد جنس كوينگ از كرباس بوده و پارچه آن توسط خود افراد بافته مي‌شده است و طرحهاي الوان و رنگهاي گرم در آن به كار مي‌رفته است بلندي كوينك به اندازه‌اي بوده كه تا زانو مي‌رسيده علاوه بر اين يقه كوينك كمي باز بوده كه در قسمت باز از گردن بند جهت پوشاندن گردن استفاده مي‌شده است . بر روي پيراهن يا همان كوينك ، ارخالق پوشيده مي‌شده ، ارخالق همان نيم تنه روئين زنان بود « كه معمولاً از چيتهاي رنگي دوخته مي‌شده كاملاً چسبان و بدون يقه بود و آستينهاي تنگ آن تا بالاي آرنج مي‌رسيد كه گاهي طول اين آستين تا حدود مچ هم مي‌رسيد . سر آستين آن داراي تكمه‌هاي فلزي كوچكي بود ، اين تكمه در زمستان بسته و در فصل گرما و تابستان باز بود. طرحي از گل و بوته هم روي ارخالق مي‌دوختند كه به آن قلمكار مي‌گفتند بهترين ارخالقها متعلق به بنارس بود ، در اصفهان و بروجرد و شيراز نيز ارخالق توليد مي‌كردند .لباس ديگري كه بدون آستين بود و از روي پيراهن و زير كت پوشيده مي‌شد جليزقا يا جليقه بود كه ( در اصطلاح محلي جرقا نام داشت) . از روي جليقه يا ارخالق زنان كتي مي‌پوشيدند كه در اصطلاح محلي به آن « دون » يا «يل» مي‌گفتند كه تا كمر مي‌رسيده و مورد استفاده متمولين بوده .زنان از تنبان بعنوان شلوار استفاده مي‌كرده‌اند ، « تنبان يك نوع شلوار بود كه معمولاً كوتاه و گشاد بوده و از پارچه‌هاي چون ابريشم ، مخمل ، شال كشميري يا پارچه‌هائي از اين قبيل دوخته مي‌شد ، تنبان كه در اصطلاح محلي بدان تومان گفته مي‌شود ، تا قوزك پا مي‌رسيده و سپس در قوزك پا باكش بسته مي‌شده تنبانهاي كوتاهتر گشاد دوخته مي‌شدند . همچنين زنان دامني پرچين بنام شليته ( كه در اصطلاح محلي شلته گفته مي‌شده ) مي‌پوشيدند ، شليته‌ها ابتدا دامني‌هاي پرچيني بودند كه روي زانو مي‌آمد ولي بعد اين شليته‌ها كم‌كم كوتاهتر شده شليته‌ها را روي تنبان به تن مي‌كردند . زنهاي شيك پوش معمولاً 10 الي 11 شليته برپا مي‌كردند . يك نوع شلوار هم تحت عنوان ‌( نيم‌ساق ) وجود داشته از اين شلوار در مهمانيها و مسافرتها استفاده مي‌شده كه در قسمت پا به جوراب مجهز است كه نوعي جوراب شلواري است .

پاپوش زنان : زنان كفشهاي پاشنه كوتاهي كه به « كوردي ياتي » معروف بودند به پا كرده‌اند ،رويه اين كفشها معمولاً از پوست گوسفند ( يا ميشين) و زير كفش از پوست گاو ميش يا گاو بود كه در اصطلاح محلي بدان « گون » مي‌گفتند . روستائيان معمولاً از پوست خام گاوميش‌ يا گاو استفاده مي‌كردند و رويه كفش را از لاستيك يا تسمه‌هاي بهم بافته شده از پوست ميش يا گوسفند درس مي‌كردند . لازم به ذكر است كه چرم خام انعطاف نداشته و ظاهر خوبي هم نداشت ولي ديرتر از بين مي‌رفت . چرم خام رنگ طبيعي خود را داشت اما چرم دباغي شده كه معمولاً طبقات مرفه براي ساختن كفش خود استفاده مي‌كردند به رنگ قهوه‌اي يا تيره بود . كفش زنان ثروتمند يكنوع چارق گلدوزي و تزئين شده بود ، اما كفش زنان طبقات كم درآمد يا روستايي معمولاً از چرم خام تهيه مي‌شد ( البته نسبت به كفش مردان كمي زيباتر ساخته مي‌شد) معمولاً براي دوام بيشتر كفش از يك لايه « خش » استفاده مي‌كردند كه بين كف داخلي و كف اصلي كفش قرار مي‌گرفت . لايه خش ذرات ريز تراشيده شده چرم و ميشين بود كه با سريش و مقداري آب در يك كوزه ريخته شده و مانند سابيدن كشك در كوزه شكسته كوبيده مي‌شد تا كاملاً خيس شده و بوسيله سريش به هم بچسبد سپس آنرا روي كف داخلي كفش مرتب مي‌كردند و كف اصلي را روي آن نصب كرده و مي‌دوختند .

لباس عروس : نوع لباس عروس بستگي به استطاعت و اعتقادات خانواده عروس داشته است معمولاً روي صورت عروس تور مي‌انداختند . مي‌توان گفت كه لباس عروس نسبت به لباس افراد عادي زرق و برق بيشتري داشته و رنگ آن شاد و از نظر ظاهرخوش دوخت بوده است .

لباس مردان :
1-2 سرپوش مردان : مردان معمولاً از كلاه پوستي يا كلاه‌نمدي به عنوان سرپوش استفاده مي‌كردند اما در زمان رضاشاه استفاده از اين كلاهها ممنوع شده و ابتدا كلاه پهلوي و سپس كلاه شاپو متداول گرديد . 2-2 : تن‌پوش مردان : مردان پيراهني به نام «كونيك » مي‌پوشيدند كه تا كمر مي‌رسيد ، از روي كونيك معمولاً جليقه مي‌پوشيدند كه از جلو يك طرف آن روي طرف ديگر آمده و بسته مي‌شده . همچنين دو نوع كت بنامهاي « اويما » و « ستره» وجود داشت كه هم جنس و هم استفاده‌كنندگان آنها متفاوت بود. ستره كنارش چاك داشته و جيب آن مثل قباي آخوندي بود ، ستره بلند بود و معمولاً شهريها و افراد ثروتمند از آن استفاده مي‌كردند . اما دهاتيها و مردم كم‌درآمد «اويما » مي‌پوشيده‌اند كه از جنس كرباس تهيه مي‌شده ، روستائيان كرباس را برنگ آبي رنگ مي‌كردند ( چون رنگ ديگري نبوده ) و اويما از ستره كوتاهتر بود و تا زانو مي‌رسيد . لباس كه مردان به عنوان پالتو استفاده مي‌كردند «سردري» نام داشته كه بالاتنه آن جدا بوده و پائين تنه آن داراي چينهاي زيادي بوده كه در اصطلاح محلي بدان « لوحه چين » مي‌گفته‌اند و تا پا مي‌رسيد . شلوار مردان گشاد بوده و كمر آنرا با بند مي‌بستند ، روستائيان معمولاً بندشلوار – خود را بلند مي‌گرفته‌اند به نحوي كه از جلوي شلوار آويزان مي‌شده است . رنگ اين نوع شلوارها كه به شلوار بندي معروف بوده‌اند ، آبي نيلي بوده . لازم به ذكر است كه افراد روستايي و كم‌درآمد شلوار زير و شلوار رو نداشته‌اند و همان شلوار را هم در خانه و هم در بيرون خانه مي‌پوشيده‌اند .

3-2 پاپوش مردان : كفش مردان را نيز مانند كفش زنان از پوست گاوميش يا گاو «گون» درست مي‌كرده‌اند . افراد ثروتمند از كفش پاشنه بلند استفاده مي‌كرده‌اند ولي بقيه مردم كفش پاشنه كوتاه مي‌پوشيدند كه به آن « كودري ياتي » مي‌گفتند .

زيورآلات : استفاده از انگشتر بر خلاف مردان كه معمولاً از انگشتر عقيق به خاطر ثواب بودن استفاده مي‌كردند در بين زنان معمول نبوده است ، البته به هنگام ازدواج حلقه‌اي بين عروس و داماد رد و بدل مي‌شده است . دستبند و گردنبند زنان معمولاً از يك رشته منجوق – سنگ شبه يا شبق « سنگ سياه براق » و سنگهاي زرد رنگ (كهربا) و پشم و عقيق تشكيل مي‌شد . در روستاها معمولاً از سكه‌هاي پنج‌ريالي يا ده‌ريالي كه زرگرها آنها را با قلابهائي به هم متصل مي‌كردند به صورت سربند – گردنبند و استفاده مي‌شد . سربندها را معمولاً بوسيله پيشاني بند ( در اصطلاح محلي عصابه ) آويزان مي‌كردند

 

[M*A*H*A*K]

استان زنجان با مرکزیت شهرستان زنجان در شمال‌غرب ایران اسلامی قرار دارد.
این استان دارای 7 شهر و حدود 1210 روستا می‌باشد که از این میزان 978 روستا دارای سکنه است.
استان زنجان با مساحتی بالغ بر 21هزار 722 کیلومتر مربع، جمعيتي بالغ بر یک میلیون و 15 هزار و 734 نفر دارد.
قدمت تاریخی عزاداری عاشقان حسینی زنجان به قدرت عشق و ارادت شیعیان ایران اسلامی به اهل بیت و به ویژه حضرت اباعبدالله الحسین(ع) باز می‌گردد.
مراسم عزاداری حضرت سیدالشهدا در این استان به طوري وسیع و گسترده است که از آن به عنوان پایتخت "شور حسینی" ایران نام بـرده می‌شود در بین آیین‌های مختلف عزاداری در زنجان عزاداری "حسینه‌اعظم" و"زینبیه‌اعظم" از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بوده و چه بسا استان زنجان توسط این دو هیئت عزاداری شناخته می‌شود.
هر ساله از اول تا سیزدهم ماه محرم ، عزاداری حسینه‌اعظم زنجان باشکوه برگزار می‌شود که با شکوهترین و با عظمت ترین آن هشتم محرم یعنی شب تاسوعا مي‌باشد.
ناگفته نماند این مراسم سالهاست شکوه و عظمت خاص عزاداري اين حسينيه سیر صعودی داشته و می‌رود تا به عنوان بزرگترین مجمع عاشقان امام حسین(ع) در جهان شناخته شود.

ا اینکه زنجان از نظر وسعت شهر بزرگی نیست اما سال‌هاست که در این عزاداری بیش از 200هزار نفر جمعيت شرکت می‌کنند در طی این چند روز مردم به سبب اعتقادات ، کرامات و باورهای قلبی خود، قربانی و نذوراتی به این حسینه اهدا می‌کنند.
از جنبه‌هایی حائز اهمیت این مراسم، تعداد ذبح قربانی است که حسینیه‌اعظم زنجان را به عنوان دومين قربانگاه جهان اسلام بعد از منا در مکه و نخستین قربانگاه در جهان تشیع بدل ساخته است.
تاریخی بودن مراسم حسینیه براساس مستندات به زمان قاجار بر می‌گردد.
بهره‌برداری از نذورات این مراسم در امور خیریه و عام‌المنفعه نیز در نوع خود بی‌نظیر است، به طوری که در آئین سوگواری هشتم محرم سال گذشته، 11 هزار و 482 راس دام توسط عاشقان سالار شهیدان حضرت امام حسین(ع) به هیات حسینیه‌اعظم زنجان تحویل داده شد.
همچنین 6 هزار و 384 راس گاو، شتر، گوسفند، بز، شترمرغ و.. به صورت زنده تحویل و هزار و 642 راس دام شامل گاو، گوسفند، بز در مسیر حرکت دسته عزاداری قربانی و ذبح شد.

مراسم عزاداری باشکوه حسینیه‌اعظم زنجان که در روزهای هشتم، نهم و دهم ماه محرم برگزار می‌شود در تاریخ 15 دی ماه 87 با شماره ثبتی 10 به عنوان دهمین مورد و از جمله آیین‌های عزاداری به عنوان نخستین نمونه در فهرست میراث معنوی کشور ثبت شده است.
*مراسم زینبیه‌اعظم زنجان
زینبیه اعظم زنجان یکی از قطب‌های عزاداری استان زنجان بوده و همه ساله پذیرای خیل عظیم عاشقان اباعبدالله الحسین(ع) از سراسر کشور و حتی خارج از کشور است.
در روز یازدهم محرم‌الحرام هر سال، شهر زنجان به عنوان پایتخت شور و عشق حسینی جلوه معنوی خاصی برخورد می‌گیرد و عاشقان امام حسین(ع) خود را آماده برای حضور در یک اجتماع عظیم و حماسی می‌کنند تا ندای "یاحسین" و "یا زینب" سر داده و به یاد شهید دشت کربلا عزاداری کنند.
اين مراسم ساعات بعدازظهر روز 11 محرم در محل زينبيه آغاز شده و در صحن مقدس آستان حضرت ابراهيم(ع) که يکي از امام زاده‌هاي قابل احترام زنجان است به پايان مي‌رسد.
با ا شاره به قدمت زينبيه زنجان گفته مي‌شود در روزگار گذشته باغچه‌اي درون "کهن‌دژ" زنجان قرار داشته که صاحب باغچه هر روز از گوشه‌اي از باغچه که گل‌هاي محمدي در آن روييده بود صداي ناله "يا زينب" شنيده و گاهي گويي چراغکي زير گل‌ها روشن ‌مي‌شده است.
بدين ترتيب صاحب باغچه تصميم مي‌گيرد آن قسمت را به تکيه‌اي تبديل کرده و نام آن را زينبيه بگذارد از اين رو محلي که زينبيه در آن قرار داشت از آن زمان تا کنون به محله زينبيه معروف مي‌شود.
آئين عزاداري زينبيه زنجان نيز از سوي سازمان ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري در فهرست ميراث فرهنگي کشور به ثبت رسيده است.
عزداري دو هيئت بزرگ زنجان يعني "حسينيه" و "زينبيه" از آن جهت منحصر به فرد و مهم است که عاشقان حضرتش تمام وجود خود را در طبق اخلاص قرار داده و نثار جانفشاني‌هاي امامي مي‌کنند که 14 قرن پيش در چنين ايامي خود را فداي دين مبين اسلام کرد تا از گزند ناکسان در امان بماند.
نحوه عزاداري اين دو هيئت پيچيده نبوده و روش خاصي ندارد بلکه طبق معمول نوحه‌خواني و سينه‌زني شاکله اصلي آن را تشکيل مي‌دهد به طوري که در هر دو هئيت مداح اهل بيت با سرودن اشعاري در مدح امام حسين(ع) و اهل‌بيت وي، مردم را آماده کرده ومردم نيز با سينه‌زني و زنجير‌زني او را همراهي مي‌کنند.
مهمترين شاخصه و ويژگي اصلي عزاداري مردم زنجان در روزهاي هشتم و يازدهم محرم اتحاد و يکپارچگي آنهاست که با نظر و حرات خاصي به عزاداري مشغول مي‌شوند.
البته اين جانفشاني آزاد مردان راه حسي (ع) از ديد لنز دوربين‌ها دور نمانده و به تمام دنيا به طور وسيع مخابره مي‌شود تا ساير هموطنان و آزادي‌خواهان نيز با ديدن اين صحنه‌ها به وجد بيايد.
از جمله ويژگي‌هاي مهم عزاداري زنجان وجود مداحان مهم و شاعر معروف اهل بيت(ع) است.
حاج ولي‌الله کلامي (شاعر)، حاج جواد رسولي، حاج اصغر گنج‌خانلو، حاج مرتضي حيدري، حاج غلامرضا عيني‌فرد، حاج عليرضا بيگدلي و ... از جمله مداحاني هستند که شور و شوق حسيني را در بين مردم تقسيم مي‌کنند.

هيئت‌هاي زنجان
هيئت عاشوراييان زنجان، هئيت رايت‌الحسين(ع) زنجان، هيئت فاطميون زنجان،‌هيئت فاطميه زنجان و هيات محبين امام صادق(ع) زنجان از جمله هيئت‌هاي زنجان مي‌باشد.
شهرستان‌هاي ابهر، خرمدره، قيدار، هيدج، صائين‌قلعه،‌سلطانيه، سجاس، ماه‌نشان، گرماب،‌دندي، زرين‌آباد، چورزق، حلب و ...نيز به‌مانند مردم مرکز استان زنجان در اين ماه محرم سياه‌پوش شد و با عشق و ارادت در اين ماه به عزاداري مي‌پردازند.
عزاداري استان زنجان هرچند همانند ساير استان‌ها از آيين‌ها و رسم رسومات خاصي پيروي نمي‌كند ولي يكپارچه‌ بودن عزاداران واقعي اين استان آن را به عنوان پايتخت شور و شعف حسيني تبديل كرده است.
نيازي نيست براي نظاره اين حماسه كه هرساله بر لوح تاريخ نقش مي‌بندد راهي شهر زنجان شده و از نزديك به نظاره بنشيني بلكه كافي است در روزهاي هشتم و يازدهم محرم گيرنده‌هاي تلوزيوني را روشن كني چرا كه در اين ايام اكيپ‌هاي خبري مختلفي در اين شهر مستقر شده و به بهترين نحو اين شور و حماسه حسيني را به تمام دنيا مخابره‌ مي‌كنند.

ناگفته نماند ديدن اين حماسه از لنز دوربين‌هايي كه عدد آنها زياد است به خودي خود حال عاشقان را دگرگون مي‌كند، ولي حضور واقعي در بين اين حماسه از لـ*ـذت ديگري‌ حكايت مي‌كند.

دانلود رمان های عاشقانه

 

[O_Q]

جغرافیا

زنجان یکی از استان‌های ایران است که در شمال غربی ایران قرار گرفته و از مناطق آذربایجانی‌ نشین محسوب می‌شود. تنوع آب و هوایی این منطقه موجب ایجاد گونه‌های متفاوتی از زندگی جانوری شده‌ است. زنجان از شمال با استان‌های اردبیل و آذربایجان شرقی، از شمال شرق با استان گیلان، از شمال غرب با استان آذربایجان غربی، از جنوب با استان همدان، از غرب و جنوب غرب با استان کردستان و از شرق با استانقزوین همسایه است. وسعت شهرستان زنجان ۶۷۶۳ كيلومترمربع است و بیستمین شهر کشور از لحاظ جمعیت محسوب می‌شود. شهرستان زنجان مرکز استان زنجان است.

تاریخچه
قدمت ناحیه زنجان بر اساس مطالعات انجام شده به اواخر هزاره دوم قبل از ميلاد می‌رسد. حمدالله مستوفی، تاریخ‌نگار نامدار، بنیاد شهر زنجان را از اردشیر بابکان، سردودمان ساسانیان دانسته و نام نخستین این شهر را شهین ذکر کرده‌ است. مدارکی دال بر ترک‌ زبان بودن مردم این منطقه از هزاره‌های پیش نیز وجود دارد. شهر تاریخی زنجان به لحاظ وجود مقاومت‌های مردمی و منطقه‌ای در مقابل سپاهیان اسلام از شهرهای دشوارگشا بوده‌ است.

با توجه به گزارش جهانگردان و همچنین مطالعه متون تاریخی و بررسی‌های باستان‌شناسی معلوم می‌شود، علی‌رغم قدمت سه هزار ساله، کلیه آثار فعلی و بافت شهری نسبتا جدید است. شهر فعلی از دوران صفویه تکوین و توسعه پیدا کرده‌ است. خاستگاه اولیه شهر در این دوره از تجدیدبنا، به لحاظ استفاده از امکانات و استعدادهای بالقوه شهری و زیستی در حد نهایی اراضی شهری در جنوب، در ساحل راست رودخانه زنجان‌رود قرار گرفته‌ است.

فرهنگ و مردم شناسی

زبان
زبان مردم استان زنجان در دوره‌هاى اشکانى، ساسانى و اسلام فارسى بوده است. پس از استقرار اقوام ترک در زنجان و مهاجرت ترک‌هاى آذرى به این سرزمین، مخلوطى از زبان‌هاى ترکى جغتاى، ترکى آذرى و زبان فارسى که کلمات کردى نیز در آن وجود داشت در آن سرزمین شکل گرفت. در حال حاضر زبان اکثر مردم این استان ترکى است و بسیارى از کلمات فارسى نیز در زبان آن‌ها گنجانیده شده است. بیش از ۹۰ درصد مردم استان به زبان ترکى و حدود ۱۰ درصد نیز به زبان فارسى و زبان‌هاى دیگر تکلم می‌‏کنند. اخیرا در اثر کثرت رفت و آمدها، و نزدیکی استان زنجان به تهران زبان فارسی در خانواده‌ها متداول شده و استعمال لغات فارسی در محاورات روزمره مرسوم شده است.

دین
اهالی زنجان از شیعیان به‌شمار می‌روند، و هر ساله دسته عزاداری حسینیه اعظم زنجان در هشتم محرم با قدمت بیش از یکصد ساله برگزار می‌شود که از نمادهای عزاداری و دینداری مردم زنجان است. حسینیه اعظم زنجان یکی از بزرگترین مراکز مذهبی جهان تشیع است که روز هشتم محرم هر سال بزرگترین دسته عزاداری جهان را برگزار می‌کند که قدمتش به دوران قاجاریه می‌رسد و دومین قربانگاه جهان اسلام پس از منا در عربستان و نخستین قربانگاه جهان تشیع در زنجان است.

آداب و رسوم

عزاداری حسینی
در صداوسیما، از دسته حسینیه اعظم زنجان به عنوان بزرگترین دسته عزاداری جهان نام می‌برند. در حرکت دسته عزاداری حسینیه اعظم زنجان علاوه بر مردم زنجان افراد عالی‌رتبه کشوری و لشکری و مهمانان خارجی شرکت می‌کنند و همه ساله نذورات این حسینیه بیش از یک میلیارد تومان جمع‌آوری می‌شود. بیشترین نذری که تقدیم حسینیه می‌شود احشام زنده و ذبح شده مقابل دسته عزاداری است، از زنجان با عنوان پایتخت شور و شعور حسینی نیز یاد می‌شود.

صنایع دستی
صنایع دستی زنجان چاقو و چاروق (نوعی کفش زنانه ایران باستان)، فرش زنجان (با طرحی معروف به ریز ماهی) و ملیله‌کاری، مسگری، رنگرزی و قلمزنی است. ملیله کاری اوایل فقط در زنجان معمول بوده است که در زمان رضاخان تعدادی از هنرمندان زنجانی به تهران و اصفهان کوچ کردند و این هنر ظریف را در آن شهرها رواج دادند. با توجه به کشف کوره ذوب مس در سگزآباد قزوین واقع در تپه قبرستان و نزدیک بودن این منطقه از لحاظ جغرافیایی به زنجان و نیز وجود معادن بزرگ مس در منطقه می‌توان به قدمت مسگری در زنجان پی برد. فرش‌های صادراتی زنجان نیز از بهترین جلوه‌های فرهنگی این استان هستند.

غذاهای محلی

از غذاهای سنتی و محلی زنجان می‌توان به جغور بغور و آش ترش و کره جوش اشاره کرد.

گردشگری
جاذبه‌های گردشگری
جاذبه‌های گردشگری این شهرستان به طبیعی، تاریخی و مذهبی تقسیم می‌شوند.

رودخانه‌های قزل‌اوزن و زنجان‌رود، دریاچه‌ سد تهم، آبشار‌ شارشار، چشمه معدنی وننق زنجان، چشمه آب گرم ابدال، غار گلجیک، روستای حمزه لو، غار کتله خور (غار بسیار بزرگ و دیدنی ایران) و مرد نمکی از جمله جاذبه‌های طبیعی شهرستان زنجان هستند. بازار زنجان (طولانی‌ترین بازارسرپوشیده ایران)، گنبد سلطانیه (بزرگترین گنبد خشتی جهان)، مسجد جامع زنجان، مسجد چهل ستون، گرمابه حسینیه اعظم، گرمابه قیصریه، بقعه امام زاده سید ابراهیم (ع)، امامزاده ام‌البنین، کاروانسرای نیک پی، کاروانسرای سنگی، کاروانسرای قره بلاغ، سرای دخان، قلعه یا حصار زنجان، قلعه قمچی، قلعه قلایر، پل میر بهاءالدین، بنای رختشوی خانه، عمارت و باغ معین، عمارت ذوالفقاری و عمارت دارایی برخی ازمکان‌های تاریخی و دیدنی شهرستان زنجان هستند.

سوغات

مرسوم‌ترین سوغاتی زنجان چاقو و چاروق و فرش زنجان با طرحی معروف به ریز ماهی و ملیله‌کاری است. گردنبند و دست‌بندهای دست‌ساز هم به عنوان سوغاتی کم‌یابی از زنجان شناخته می‌شود.

دانلود رمان های عاشقانه

 

[فاطمه صفارزاده]

استان زنجان که آن را فلات زنجان نیز می نامند، در ناحیه مرکزی شمال غربی ایران واقع شده است. استان زنجان در تابستان آب و هوای خوبی دارد . در طول سال یکی از خنک ترین استانهای ایران است . بنابراین گزینه خوبی برای مسافرت در تابستان گرم می باشد . در این استان علاوه بر آثار تاریخی, مساجد و بناهای قدیمی جاذبه های طبیعی از قبیل آبشارها , رودخانه ها , غار, تالاب ها و روستاهای بکر وجود دارد . اگر علاقمند به طبیعت گردی هستید حتما در تابستان سری به استان زنجان بزنید . در این مقاله سعی داشتیم چند جاذبه تاریخی و طبیعی را به شما معرفی کنیم . با آرزوی سفری خوش برای شما

1-آبشار شارشار

آبشار شارشار يكی از جاذبه‌های طبيعی و زيبای شهر زنجان است كه در شمال شرقی شهر زنجان در منطقه تهم و در میان سنگ‌های صخره‌ای قرار دارد. اين آبشار در ايام بهار و تابستان مورد توجه بازديدكنندگان است و از تفرجگاه‌های مهم شهر زنجان به شمار می‌رود. این آبشار با دریاچه سد تهم حدود 5 کیلومتر فاصله دارد و دسترسی به آن با یک کوهنوردی یک ساعته امکان‌پذیر است.

2-موزه تاریخ طبیعی زنجان

موزه تاريخ طبيعي از جمله مكانهاي فرهنگي، اجتماعي، آموزشي، تحقيقاتي و نمايشگاهي ميباشد كه ميتواند علاوه بر شناساندن هر چه بيشتر زيستبومهاي مختلف و گونههاي حيات وحش و پوشش گياهي منطقه ارزش حفظ و نگهداري تنوع زيستي را نيز به اقشار مختلف مردم جامعه يادآوري نمايد.

3-غار کتله خور

کتله خور بر اساس برسیهای انجام گرفته معانی مختلفی مثل تپه خورشید، روستای بدون خورشید و غیره دارد که مناسبترین معنی بدست آمده یک کاربرد ترکی بوده که کتله به معنی پستی و بلندی و ناهمواری های داخل غار و خور به معنی راحتی و آسانی است که به صورت کلی به معنی پستی و بلندیهای راحت و دنج است.راه دسترسی مناسب، امکانات رفاهی و جاذبه های دیدنی منطقه از جمله ویژگی هایی است که مطمئنا می تواند اوقات خوشی را برای مسافرین نوروزی ایجاد نماید.
غار کتله خور در دل کوه ‌های آهکی جنوب استان در پنج کیلومتری بخش گرماب از توابع شهرستان خدابنده واقع شده است. فاصله این غار با مرکز شهرستان 85 کیلومتر است. گرماب از طرف شرق با استان همدان و از جانب غرب با استان کردستان هم مرز است. این منطقه به بخش افشار یا قشلاقات معروف است و ساکنان آن از ایل معروف به شاهسون های افشاری تشکیل یافته‌اند.

4-دریاچه پری

دریاچه پری در دهستان اوریاد از توابع بخش مرکزی شهرستان ماهنشان و 152 کیلومتری شهر زنجان و 45 کیلومتری شهر ماهنشان قرار دارد. این دریاچه یکی از زیباترین جاذبه‌های طبیعی شهرستان ماهنشان است و تقریباً تنها دریاچه طبیعی استان زنجان محسوب می‌شود.

5-رود خانه قزل اوزن

رودخانه مهم و پرارزش قزل اوزن كه از كوههاي كردستان سرچشمه مي گيرد، از استان زنجان گذشته و درمسيرخود يك اكوسيستم پراهميتي بوجود آورده وبه درياي خزرمي ريزد علاوه بر اين رودخانه هاي زيادي دراستان وجود دارند كه از پيوستن دهها رود فرعي، جويبار و نهرهاي متعددي بوجود مي آيند كه ازكوهستانهاي منطقه سرچشمه مي گيرند ودر مسير خود جاذبه هاي طبيعي فراواني پديد مي آورند.

6-منطقه حفاظت شده سرخ آباد

اين منطقه در 18 كيلومتري شمال غرب زنجان واقع شده است. اين منطقه به دليل شرايط اكولوژيكي خاص خود، دارا بودن زيست گاه هاي متنوع كوهستاني، تپه ماهوري، دشتي و محيط هاي آبي از تنوع گونه جانوري بالايي برخوردار است. آهوي ايراني زیباترين و بارزترين پستاندار منطقه است. تشي بزرگترين جونده منطقه است كه در اطراف باغها و مزارع زندگي مي كند و آفت محصولات باغي و جاليزي است.
كل و بزوحشي، خرس قهوه اي، پلنگ، شنگ(پستاندار خزدار) و انواع پرندگان بومي و مهاجر مانند بالابان، قرقي، طرلان، شاهين، كبك دري، تيهو، كبك و … انواع مارها، مارمولك ها و ماهي ها در این منطقه زندگی می کنند.

7-آبشار دگاهی

آبشار دگاهی در استان زنجان واقع است. این آبشار در 4 کیلومتری غرب روستایی با همین نام در منطقه طارم واقع شده است. ارتفاع آبشار از سطح دریا 2124 متر است. روستای دگاهی از محروم‌ترین روستاهای بخش مرکزی شهرستان زنجان است. این روستا در 12 کیلومتری روستای سهرین قرار دارد و در اطراف آن نیز روستاهای زیادی دیده نمی‌شود.

8-سد کینه ورس

سد کینه‌ورس در شهرستان ابهر و در فاصله 14 کیلومتری جنوب‌غربی این شهرستان و حدود 5 کیلومتری روستای کینه‌ورس قرار دارد. این سد بر روی شاخه‌کینه‌ورس از رودخانه ابهررود که از جنوب به طرف شمال جریان داشته و به دشت تاکستان وارد می شود

9-بازار تاریخی زنجان

مجموعه تاريخي بازار زنجان در قلب بافت قديمي كه روزگاري مشرف به دروازه قلتوق ،دروازه جنوبي شهر بودقرار دارد،اين بازار كه طويلترين بازار ايران مي باشد از سوي غرب و شرق گسترده شده بدين لحاظ بازار پائين و بازار بالا تقسيم و نامگذاري شده است .

10-آبشار هشترخان

آبشار هشترخان طارم دراستان زنجان واقع است. .این ابشار در دره ای سرسبز میان کوه های ناحیه طارم،در شرق شهر زنجان در نزدیکی روستای لار واقع است.سرچشمه ابشار هشتر خان چشمه جوشان است و ابشار پس از ریزش،رودخانه هشترخان را تشکیل می دهد.ارتفاع ابشار حدود 30 متراست.

دانلود رمان های عاشقانه

 

[ATENA_A]

[HIDE-THANKS]
نام زنجان عربی‌شده واژه زنگان است. مردم منطقه هنوز هم تلفظ زنگان را به کار می‌برند. شهر زنجان در دره زنجان‌چای از شاخه‌های قزل‌اوزن قرار گرفته و سر راه شوسه و راه‌آهن تهران به تبریز می‌باشد.استان زنجان یکی از مناطق ترک نشین ایران است . این استان دارای ۸ شهرستان و ۱۲۱۰ روستا است که از این تعداد ۹۸۷ روستا دارای سکنه و مابقی خالی از سکنه هستند. صنایع دستی از قبیل ورشوسازی و نقره‌سازی و ملیله کاری و چاروق‌دوزی و چاقوسازی و فرش‌بافی (فرش زنجان) آن مشهور است. زنجان از شمال به شهرستان طارم و خلخال و میانه و از مشرق به سلطانیه و طارم و از جنوب به خدابنده و ایجرود و از غرب به شهرستان ماه‌نشان محدود است و از سطح دریا ۱۶۶۳ متر ارتفاع دارد.

شهر زنجان یکی از شهرهای شمال غربی ایران است که دارای جاذبه های گردشگری بسیاری می باشد. زنجان هم دارای جاذبه های گردشگری طبیعی و هم جاذبه های گردشگری تاریخی است.

جاذبه های گردشگری زنجان

یکی از شهرهای گردشگری ایران زنجان است که جاذبه های گردشگری آن عبارتند از :

آبشار شارشار

آبشار شارشار از نقاط دیدنی استان زنجان است. این آبشار در منطقه تهم، در شمال باختری شهر زنجان قرار دارد. این آبشار در میان سنگ‌های صخره‌ای قرار گرفته است‌ و حدود ۵ کیلومتر با دریاچه مصنوعی سد تهم فاصله دارد.

[/HIDE-THANKS]

دانلود رمان های عاشقانه

 

[ATENA_A]

[HIDE-THANKS]
بازار زنجان
بازار زنجان بدلیل داشتن سراها و تیمچه های مختلف طولانی ترین بازار ایران است. ممکن است ساعت ها در این بازار بچرخید و باز هم وقت نکنید که کل بازار را ببینید. بازار زنجان مانند دیگر بازارهای ایران ، نبض تپنده ی شهر است. ساخت این بازار در زمان آغا محمد خان قاجار شروع شده و در زمان فتحعلی شاه قاجار به پایان رسیده است. بازار زنجان دارای راسته های مختلفی است. از راسته زرگرها، کفاش‌ها،بزازها و سراج‌ها گرفته تا میادین، کاروانسرها، تیمچه‌ها، گرمابه و مسجد. هر چیزی که دنبالش هستید را می توانید در این بازار با قیمت مناسب پیدا کنید. چاقو، ظروف ملیله‌کاری، چاروق، سبزی های کوهی، شیرینی های محلی و هرچیزی که یک بازار تمام و کمال دارد، در این بازار هم پیدا می‌شود.
آدرس: راسته اصلی بازار زنجان از خیابان سعدی شروع شده و پس از قطع آن توسط خیابان فردوسی ، در خیابان اصغریه به پایان می‌رسد.

رختشوی خانه

بنای رختشوی خانه زنجان ، یکی از بناهای کم نظیر زنجان می باشد که در سال ۱۳۰۷ ساخته شده است. این بنا بعنوان سرپناهی برای زنانی که رخت هایشان را بیرون از خانه می شستند ، بود. هم اکنون رخت شوی خانه زنجان به موزه ی مردم شناسی زنجان تبدیل شده است و بازسازی آن مربوط به سال های دور است. رخت شوی خانه دو قسمت حیاط و مدیریت دارد و شامل یک فضا برای شستن رخت و لباس می باشد.

آدرس: بنای رختشویخانه زنجان در محله قدیمی عباسقلی خان شهر زنجان، در خیابان سعدی روبروی خیابان ۷ تیر

حمام حاجی داداش

حمام حاج‌داداش یکی از بناهای تاریخی شهر زنجان است. این حمام تنها حمام ستون سنگی زنجان می‌باشد که ستون اصلی آن بر روی چهارستون سنگی قرار گرفته‌است. قدمت این بنا بطور تقریبی ۱۵۰ تا ۲۰۰ سال پیش تخمین زده می‌شود. هم‌اکنون با حفط بافت حمام و با اندکی تغییرات از این مکان به عنوان سفره‌خانه استفاده می‌شود و محل پذیرایی گردش گران است.

[/HIDE-THANKS]

دانلود رمان های عاشقانه