_sheida_
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2015/09/13
- ارسالی ها
- 1,245
- امتیاز واکنش
- 4,606
- امتیاز
- 516
آموزش: برای آموزش اصول و فنون نویسندگی راههای گوناگونی وجود دارد که مهم ترین آنها عبارتنداز:
الف ) خواندن کتابهای آموزشی مناسب:
بحمدا.. امروزه کتابهای مناسبی که اصول و فنون داستان نویسی را آموزش میدهند کم نیست، اما شاید هنوز هم بتوان گفت: کتاب « هنر داستان نویسی، اثر« ابراهیم یونسی»، یکی ازمهم ترین منابع آموزش است. کتابهای فراوان دیگری نیز در کتابخانهها و کتابفروشیها موجود است که علاقه مندان میتوانند آنها را مطالعه نمایند و از هر کدام گل برچینند.
نکتهی مهمّی که برای علاقه مندان به داستان نویسی حائز اهمّیت است این است که کتابهای حاوی اصول و فنون داستان نویسی بسیار خوب اند امّا زمان و وقت خواندنشان بسیار مهم است زیرا برخی صاحب نظران معتقدند نویسندهی مبتدی ابتدا باید حدّاقل چند جلد از اینگونه کتابها را بخواند سپس برای نوشتن اقدام کند. اما عده یی دیگری از صاحب نظران معتقدند که اگر کسی اول داستان مورد علاقه اش را بنویسد و بعد برای بالا بردن دانش ادبی و تکنیکی اش ! به این کتابها رجوع کند مفیدتر است.
با کمی دقت متّوجه میشویم که ماحصل نظرات هر دو گروه این است که علاقه مندان به نویسندگی باید مطالعه کنند نویسندگان برجسته براین عقیدهاند که ؛ یک نویسنده محکوم به مطالعه است!»ب) خواندن داستانهای مناسب و دیگرمقولههای نوشتاری مانند: گزارش، مقاله، خاطره، سفرنامه، زندگی نامه، فیلم نامه و...:
بدیهی است اگر نویسندهای هم زمان با مطالعهی کتابهای مرتبط با اصول و فنون داستان نویسی و تلاش برای نوشتن و خلق اثری از خود ،داستانها و اثرهای خلق شدهی دیگرا ن را مطالعه کند و آنها را با نوشتههای خود مقایسه نماید به پیشرفت خود کمک شایانی کرده است و بنابراین یک نویسندهی عاقل همیشه باید در فکر به دست آوردن داستانهای شاخص ،جالب و مستحکم از نویسندگان بزرگ و کوچک باشد و با دقت، حدّاقل بعضی از آنها را شکار و مطالعه نماید.ج ) شرکت در کارگاههای آموزشی:
معمولاً در کارگاههای آموزشی، داستانهای خوب و حتّی بد ! خوانده میشود و مورد نقد و تجزیه و تحلیل قرار میگیرد که شنوندهی هوشیار و زیرک از دل گفت و شنودهای نقّادانه این و آن میتواند بسیاری ازنکات مهم نویسندگی و اطلاعات مرتبط با آن را درک کند و اندک اندک عیب و نقصهای نوشتهی خود را برطرف نماید. بنابراین شرکت در کارگاههای آموزشی نیز برای کسانی که امکان حضور در چنین کارگاه هایی را دارند غنیمت بزرگی محسوب میشود.ازکجا شروع کنیم ؟ !
سئوال دیگری که درذهن بسیاری از علاقه مندان به نویسندگی به ویژه هنر داستان نویسی مطرح است این است که: برای نوشتن باید از کجا شروع کنیم ؟!
پاسخ روشن است ! برای نوشتن باید دو چشم بینا و دو گوش شنوا داشته باشیم و موضوع هایی رادر جای جای خانه و مدرسه و جامعه بیابیم و سعی کنیم آنها را به داستان، مقاله، گزارش و... تبدیل کنیم.
امّا شاید یکی از آسان ترین راهها برای شروع نوشتن به خصوص نوشتن داستان این باشد که سعی کنیم خاطرههای شخصی خودمان را با حذف و اضافات به داستان تبدیل کنیم و تا جایی که میتوانیم به آن ساختار داستانی بدهیم برخی نویسندگان اصطلاحی دارند که میگویند: نویسنده، گاهی نوشتن را بهانه میکند تا از خود بنویسد! داستان انواع گوناگونی دارد: مانند داستان بلند، داستان کوتاه، داستانک و. .. که بسیاری از آنها ریشه در خاطرات شخصی نویسنده اش دارد. مانند داستانک زیر:
پستانک
مشغول تماشای فیلم سینمایی بودم. آنقدر از فیلم خوشم آمده بود که به شدت مجذوب آن شده بودم.
درست هنگامی که فیلم به جای حساس خودش رسیده بود مادرم مرا صدا زد و گفت:« برو پستانک برادرت را آب بکش و در دهانش بگذار. »
من با بی میلی و عجله رفتم پستانک را شستم و همچنان که حواسم به تلویزیون بود، به طرف برادر کوچکم رفتم که پستانک را در دهانش بگذارم، امّا ناگهان با خندهی مادر و خواهرم متّوجه شدم که پستانک را در دهان پدرم گذاشتم که گرم صحبت بود !!
ما صلح طلبیم
همسایهها بیخ در بیخ روی حیاط کوچک خانهی ما نشسته بودند. پدر بزرگ خاطرات تلخ آوارگی و اشغال رامی گفت. ناگهان احمد با عصایی که از قد خودش بلند تر بود، لنگ لنگان وارد حیاط شد و نفش زنان و بریده وبریده گفت: سربازهای اسراییلی... اردوگاه را... اشغال کردند...»
به سرعت همه از خانه بیرون دویدند. سربازهای اسراییلی که بعداز گرد و خاک ماشین هایشان نمایان شدند جلو آمدند و گفتند و «هر چه در خانه هایتان دارید بردارید و زود بیرون بیایید، میخواهیم خراب کنیم!...»
اشک از چشمان زنها بیرون زد وکودکان و پیرمردها مات ایستادند کمی بعد زنها و بچهها در حالی که آرام میگریستند تند به طرف خانهها رفتند و فقط مرغها و خروسها و پرنده هایی که در قفسهای پشت بام خانهها بود برداشتند و بیرون آمدند.
لحظاتی بعدبالُدر و بٌلدٌوزر و انفجارهای پیاپی همه جا با خاک یکسان شد.
* شب، رییس جمهور و نخست وزیر اسراییل در سخنرانی هایشان گفتند:« ما صلح طلبیم »
الف ) خواندن کتابهای آموزشی مناسب:
بحمدا.. امروزه کتابهای مناسبی که اصول و فنون داستان نویسی را آموزش میدهند کم نیست، اما شاید هنوز هم بتوان گفت: کتاب « هنر داستان نویسی، اثر« ابراهیم یونسی»، یکی ازمهم ترین منابع آموزش است. کتابهای فراوان دیگری نیز در کتابخانهها و کتابفروشیها موجود است که علاقه مندان میتوانند آنها را مطالعه نمایند و از هر کدام گل برچینند.
نکتهی مهمّی که برای علاقه مندان به داستان نویسی حائز اهمّیت است این است که کتابهای حاوی اصول و فنون داستان نویسی بسیار خوب اند امّا زمان و وقت خواندنشان بسیار مهم است زیرا برخی صاحب نظران معتقدند نویسندهی مبتدی ابتدا باید حدّاقل چند جلد از اینگونه کتابها را بخواند سپس برای نوشتن اقدام کند. اما عده یی دیگری از صاحب نظران معتقدند که اگر کسی اول داستان مورد علاقه اش را بنویسد و بعد برای بالا بردن دانش ادبی و تکنیکی اش ! به این کتابها رجوع کند مفیدتر است.
با کمی دقت متّوجه میشویم که ماحصل نظرات هر دو گروه این است که علاقه مندان به نویسندگی باید مطالعه کنند نویسندگان برجسته براین عقیدهاند که ؛ یک نویسنده محکوم به مطالعه است!»ب) خواندن داستانهای مناسب و دیگرمقولههای نوشتاری مانند: گزارش، مقاله، خاطره، سفرنامه، زندگی نامه، فیلم نامه و...:
بدیهی است اگر نویسندهای هم زمان با مطالعهی کتابهای مرتبط با اصول و فنون داستان نویسی و تلاش برای نوشتن و خلق اثری از خود ،داستانها و اثرهای خلق شدهی دیگرا ن را مطالعه کند و آنها را با نوشتههای خود مقایسه نماید به پیشرفت خود کمک شایانی کرده است و بنابراین یک نویسندهی عاقل همیشه باید در فکر به دست آوردن داستانهای شاخص ،جالب و مستحکم از نویسندگان بزرگ و کوچک باشد و با دقت، حدّاقل بعضی از آنها را شکار و مطالعه نماید.ج ) شرکت در کارگاههای آموزشی:
معمولاً در کارگاههای آموزشی، داستانهای خوب و حتّی بد ! خوانده میشود و مورد نقد و تجزیه و تحلیل قرار میگیرد که شنوندهی هوشیار و زیرک از دل گفت و شنودهای نقّادانه این و آن میتواند بسیاری ازنکات مهم نویسندگی و اطلاعات مرتبط با آن را درک کند و اندک اندک عیب و نقصهای نوشتهی خود را برطرف نماید. بنابراین شرکت در کارگاههای آموزشی نیز برای کسانی که امکان حضور در چنین کارگاه هایی را دارند غنیمت بزرگی محسوب میشود.ازکجا شروع کنیم ؟ !
سئوال دیگری که درذهن بسیاری از علاقه مندان به نویسندگی به ویژه هنر داستان نویسی مطرح است این است که: برای نوشتن باید از کجا شروع کنیم ؟!
پاسخ روشن است ! برای نوشتن باید دو چشم بینا و دو گوش شنوا داشته باشیم و موضوع هایی رادر جای جای خانه و مدرسه و جامعه بیابیم و سعی کنیم آنها را به داستان، مقاله، گزارش و... تبدیل کنیم.
امّا شاید یکی از آسان ترین راهها برای شروع نوشتن به خصوص نوشتن داستان این باشد که سعی کنیم خاطرههای شخصی خودمان را با حذف و اضافات به داستان تبدیل کنیم و تا جایی که میتوانیم به آن ساختار داستانی بدهیم برخی نویسندگان اصطلاحی دارند که میگویند: نویسنده، گاهی نوشتن را بهانه میکند تا از خود بنویسد! داستان انواع گوناگونی دارد: مانند داستان بلند، داستان کوتاه، داستانک و. .. که بسیاری از آنها ریشه در خاطرات شخصی نویسنده اش دارد. مانند داستانک زیر:
پستانک
مشغول تماشای فیلم سینمایی بودم. آنقدر از فیلم خوشم آمده بود که به شدت مجذوب آن شده بودم.
درست هنگامی که فیلم به جای حساس خودش رسیده بود مادرم مرا صدا زد و گفت:« برو پستانک برادرت را آب بکش و در دهانش بگذار. »
من با بی میلی و عجله رفتم پستانک را شستم و همچنان که حواسم به تلویزیون بود، به طرف برادر کوچکم رفتم که پستانک را در دهانش بگذارم، امّا ناگهان با خندهی مادر و خواهرم متّوجه شدم که پستانک را در دهان پدرم گذاشتم که گرم صحبت بود !!
ما صلح طلبیم
همسایهها بیخ در بیخ روی حیاط کوچک خانهی ما نشسته بودند. پدر بزرگ خاطرات تلخ آوارگی و اشغال رامی گفت. ناگهان احمد با عصایی که از قد خودش بلند تر بود، لنگ لنگان وارد حیاط شد و نفش زنان و بریده وبریده گفت: سربازهای اسراییلی... اردوگاه را... اشغال کردند...»
به سرعت همه از خانه بیرون دویدند. سربازهای اسراییلی که بعداز گرد و خاک ماشین هایشان نمایان شدند جلو آمدند و گفتند و «هر چه در خانه هایتان دارید بردارید و زود بیرون بیایید، میخواهیم خراب کنیم!...»
اشک از چشمان زنها بیرون زد وکودکان و پیرمردها مات ایستادند کمی بعد زنها و بچهها در حالی که آرام میگریستند تند به طرف خانهها رفتند و فقط مرغها و خروسها و پرنده هایی که در قفسهای پشت بام خانهها بود برداشتند و بیرون آمدند.
لحظاتی بعدبالُدر و بٌلدٌوزر و انفجارهای پیاپی همه جا با خاک یکسان شد.
* شب، رییس جمهور و نخست وزیر اسراییل در سخنرانی هایشان گفتند:« ما صلح طلبیم »
نویسنده: «حسین معلم »
آخرین ویرایش توسط مدیر:
