آموزش Java Script

[سیده آمین ارمان]

ساختار دستوری try ... catch :

در برنامه نويسی و طراحی صفحات وب ، گاهی اوقات ممکن است خطاهايي رخ دهد . اين خطاها می تواند دلايل مختلفی داشته باشد ، از قبيل :

• اشتباه تايپی در متن دستورات صفحه از سوی طراح صفحه .
• واردنمودن اطلاعات اشتباه يا نادرست از سوی کاربر .
• انواع خطاهای ممکن زمان اجرای مرورگر .

اگر کاربر که در حال مشاهده يک صفحه است ، در هنگام کار با خطا مواجه شود و عملا راهی برای رفع آن اشکال برايش وجود نداشته باشد ، مطمًننا از ادامه مشاهده و کار با صفحه صرف نظر خواهد کرد . اين وظيفه برنامه نويس است که با برنامه ريزی صحيح ، خطاهای احتمالی را پيدا کرده و راه حل های مناسب را برای آنها طراحی کند .

از ساختار کنترلی try ... catch در جاوا اسکريپت ، برای پيدا کردن خطاها و error های احتمالی و تعيين اقدامات اصلاحی در صورت بروز خطا ، استفاده می شود .
اين ساختار از 2 بخش try و catch تشکيل شده است . کد اصلی برنامه که می خواهيم اجرا شود و احتمال می دهيم دارای خطا باشد ، را در قسمت try قرار داده و اقدامات اصلاحی را که می خواهيم در صورت بروز خطا انجام شود ، را در قسمت catch می گذاريم .
برنامه در هنگام رسيدن به ساختار ، دستورات قسمت try را انجام می دهد و در صورت مواجه با خطا در دستورات ، بخش catch را اجرا خواهد کرد .
نکته مهم : در صورت عدم برخورد با خطا ، دستورات قسمت catch به هيچ وجه اجرا نخواهد شد .
نکته مهم 2 : در قسمت catch ، می توان در پرانتز مقابل واژه کليدی catch ، يک عبارت يا متغير تعريف کرد ، که اين متغير خصوصيات error به وجود آمده را در خود نگهداری کرد . يکی از اين خواص ، شرح يا description خطا است ، که می توان به شکلی که در مثال 2 نشان داده شده است ، به شرح خطا دسترسی داشته و آنرا به کاربر اطلاع داد .
شکل کلی تعريف يک ساختار try ... catch به صورت زير است :

try
{
دستورات مورد نظر برای اجرا که احتمال خطا دارد
}
catch ( نام يک متغير )
{
اقدامات اصلاحی مورد نظر در صورت وقوع خطا
}

مثال 1 : در مثال زير ، يک تابع به نام show_error قرار داده شده است . اين تابع توسط دکمه فرمان click me فراخوانی شده و قصد دارد تا يک پيغام خوش آمد به کاربر اعلام کند . اما در متن دستور يک اشتباه تايپی وجود دارد و آن اينکه به جای عبارت documnet.write ، نوشته شده است document.wriet ، به همين دليل پيغام خروجی چاپ نشده و در صفحه error رخ می دهد . اگر دقت کنيد در نوار پايين مرورگر ( Status Bar ) علامت Error on page قرار گرفته است . برای مشاهده error ، بر روی آيکون خطا کليک کنيد . در اينجا به دليل عدم پيش بينی خطا هيچ واکنشی از سوی مرورگر انجام نمی شود :

Example
< script type="text/javascript" >
function show_error()
{
document.wriet ( "Welcome User!" ) ;
}
< /script >

< input type="button" id="Button1" value="click me !" onclick="show_error()" /> کد
خروجی
مثال 1 : در مثال زير ، تابع show_error2 قرار داده شده است . اين تابع نيز همانند تابع قبلی می خواهد يک پيام خوش آمد به کاربر اعلام کند . اين تابع نيز دارای اشتباه تايپی در دستور document.write است ، با اين تفاوت که با ساختار try ... catch قرار داده شده ، تعيين شده است در صورت بروز خطا يک پيام هشدار به کاربر اعلام شود . توسط متغير err که در پرانتز مقابل واژه کليدی catch تعريف شده است ، متن پيام error در خاصيت description ذخيره شده و سپس به کاربر اعلام می شود . به کد مثال دقت کنيد :

Example
< script type="text/javascript" >
function show_error2 ( )
{
try
{
document.wriet ( "Welcome User!" ) ;
}
catch ( err )
{
alert ( "There was an error on this page . \n\n" + "Error Description : " + err.description +"\n\nClick Ok for continue" ) ;
}
}
< /script >

< input type="button" id="btnclick2" value="click me ! to see error report" onclick="show_error( )" /> کد
خروجی

دستور throw :

توسط دستور throw در جاوا اسکريپت می توان يک خطايابی کامل تر را انجام داد . با استفاده از اين دستور به همراه ساختار try ... catch ، می توان روند اجرای برنامه و بروز خطا را کاملا تحت کنترل داشت و يک پيغام خطا دقيق طراحی کرد .
نکته : دستور throw به تنهايي کاربردی نداشته و بايد آنرا با ساختار دستوری try ... catch به کار برد .

در مثال زير سعی شده است ، تا چگونگی استفاده از يک دستور throw را در قالب ساختار try ... catch توضيح داد .
مثال : در مثال زير يک اسکريپت ساده برای دريافت ورودی از کاربر طراحی شده است . تابع Enter_Num که توسط دکمه فرمان Enter Number فراخوانی می شود ، در ابتدا يک کادر متن برای دريافت ورودی از کاربر ، نمايش می دهد . مقدار دريافتی از کاربر در متغير Num ذخيره می شود . سپس در يک ساختار try ... catch ، مقدار دريافتی از کاربر بررسی می شود .
در حالت اول ، چنانچه کاربر مقداری را در کادر وارد نکرده و آنرا خالی ارسال کرده باشد ، برنامه خطای 1 را شناسايي و يک پيام هشدار مبنی بر وارد کردن عدد نمايش داده و سپس مجددا تابع Enter_Num را برای دريافت مقدار صحيح اجرا می کند . در حالت دوم اگر کاربر عددی بزرگتر از 100 را وارد کرده باشد ، برنامه خطای دوم را شناسايي کرده و يک پيغام هشدار مبنی بر بزرگ بودن عدد وارده را نمايش داده و مجددا تابع Enter_Num را اجرا می کند . به کد مثال و نحوه استفاده از دستور throw دقت کنيد :

Example
< script type="text/javascript" >
function Enter_Num ( )
{
var Num = prompt ( "Enter a number please : " , "" ) ;
try
{
if ( !Num )
throw "Error1"
else if ( Num > 100 )
throw "Error2"
}
catch ( er )
{
if ( er == "Error1" )
{
alert ( "Plese enter a number !" ) ;
Enter_Num ( ) ;
}
if ( er == "Error2" )
{
alert ( "Number too big . Enter a smaller number !" ) ;
Enter_Num( ) ;
}
}
}
< /script >

< input type="button" id="BtnEnter" value="Enter Number " onclick="Enter_Num( )" />

 

[سیده آمین ارمان]

ساختار دستوری onerror :

استفاده از ساختار onerror ، روش قديمی خطا يابی در صفحات وب در زبان جاوا اسکريپت است .
در صفحه قبل ، نحوه استفاده از ساختار دستوری try ... catch را توضيح داديم . از ساختار دستوری onerror نيز برای خطايابی در صفحات وب ، ولی با روشی متفاوت استفاده می شود .
رويداد onerror ، هر زمان که خطايي در يک اسکريپت در صفحه به وجود بيايد ، تحريک شده و اتفاق می افتد . برای استفاده از رويداد onerror ، برنامه نويس بايد تابعی را طراحی کند که خطا به وجود آمده در صفحه را مديريت ( Handle ) کند . رويداد onerror در زمان بروز خطا ، تابع مديريت خطا ( Event Handler Function ) را فراخوانی خواهد کرد ، که در اين صورت دستورات پيش بينی شده برای مواجه با خطا اجرا خواهد شد .
تابع مديريت خطا با 3 پارامتر ( آرگومان ) ، به شرح زير فراخوانی خواهد شد :

1. msg : متن پيام خطايي که توسط مرورگر توليد شده و شامل توضيحاتی راجع به error رخ داده است ، را ارائه می دهد .
2. url : مسير کامل صفحه ای که خطا در آن اتفاق افتاده را شامل می شود .
3. l : شماره خط کدی که خطا در آن اتفاق افتاده است ، را نگهداری می کند .

شکل کلی تعريف يک ساختار onerror ، به همراه تابع مديريت خطا به صورت زير است :

onerror = نام تابع مديريت خطا

function نام تابع مديريت خطا ( )
{
دستورات مديريت خطا
return false Or true
}

نکته مهم : تابع مديريت خطا دارای يک مقدار بازگشتی است ، که توسط طراح و به وسيله دستور return تعيين می شود . اين مقدار می تواند يکی از 2 حالت True يا False باشد .اين مقدار تعيين می کند که آيا مرروگر در هنگام بروز خطا ، علامت خطا را در نوار پايين مرورگر ( Status Bar ) نشان داده و گزارش استاندارد راجع به خطا به وجود آمده اعلام کند يا خير .
در صورت تعيين و باز گرداندن مقدار True ، مررورگر در هنگام وقوع يک error ، در نوار Status Bar علامت و گزارش خطا را اعلام نمی کند ولی در صورت بازگرداندن مقدار False ، مرورگر در نوار پايين علامت خطا را نمايش داده و يک گزارش کامل از خطا را به صورت استاندارد اعلام می کند .

مثال : در مثال زير يک تابع مديريت خطا با نام ErrorHandler برای واکنش در زمان بروز خطا طراحی شده است . اين تابع قرار است در هنکام بروز خطا يک کادر پيام حاوی توضيح نوع خطا ، آدرس کامل صفحه ای که خطا در آن روي داده و شماره خط کد اشتباه را به کاربر اعلام کند .
از طرف ديگر در تابع PageEroor ، يک اشتباه تايپی وجود دارد و به جای عبارت alert نوشته شده است alertt . اين اشتباه باعث بروز خطا در صفحه شده که در نتيجه تابع مديريت خطا فراخوانی شده و پيغام خود را نمايش می دهد . همچنين به علت باز گرداندن مقدار true توسط تابع مديريت خطا ، مرورگر علامت خطا را در نوار Status Bar نشان نمی دهد :

Example
<script type="text/javascript">
onerror = ErrorHandler
function ErrorHandler ( msg , url , l )
{
alert ( "Error Discription : " + msg + "\nPage URL : " + url + "\nLine Number : " + l ) ;
return true ;
}
</script>

<script type="text/javascript">
function PageError ( )
{
alertt ( "developer" ) ;
}
</script>

<input type="button" id="BtnError" value="Click to view error report" onclick="PageError()" /> کد

 

[سیده آمین ارمان]

مقدمه ای بر مبحث شی گرايي :

جاوا اسکريپت ، يک زبان برنامه نويسی شی گرا يا ( Object Oriented Programming ) است . اين زبان به برنامه نويس ، قابليت استفاده از اشيای پيش ساخته و يا تعريف و ايجاد اشيای جديد مورد نياز خود را می دهد .
توجه : در اين قسمت ، مروری کوتاه بر مفهوم برنامه نويسی شی گرا در جاوا اسکريپت و نحوه استفاده از آن خواهيم داشت . در قسمت های بعدی به معرفی انواع اشيا پيش ساخته در Java Script می پردازيم .

مفهوم کلاس :

کلاس ( class ) ، اساسی ترين مفهوم شی گرايي است . يک کلاس يک الگو يا چهارچوب از پيش تعريف شده است که اشيا ( objects ) از روی آن ساخته می شوند . هر کلاس مجموعه ای از خواص ( Properties ) و متدها ( Methods ) است ، که کلاس آنها را به اشيايي که از رویش ساخته می شوند ، به ارث می دهد .
يک کلاس همانند يک دستورالعمل يا نقشه برای ايجاد اشيای جديد مشتق شده از آن است . برای مثال موجوديت دانشجو در مجموعه دانشگاه يک کلاس است ، که هر دانشجو يک شی ساخته شده از روی آن است .
مثال 2 : متغيرهای متنی يا string ، يکی از کلاس های پيش ساخته در جاوااسکريپت است . در قسمت بعد با تمام خواص و متدهای آن آشنا خواهيد شد .

مفهوم شی :

هر شی ، يک نمونه ساخته شده از روی کلاس مادر است . شی خصوصيات و متدهای خود را از کلاس مادر به ارث می برد .
هر يک از خصوصيات يک شی ، در برگيرنده مقدار مختص به آن خاصيت برای آن شی است . به عبارت ديگر ، از هر يک از خواص يک کلاس ، يک نسخه يا کپی منحصر به فرد به هر شی اختصاص می يابد ، که مقدار آن با مقدارش برای ساير اشيای آن کلاس ، متمايز و منحصر به فرد است .
مثال : برای مثال ، هر دانشجو که از روی کلاس دانشجو ايجاد می شود ، دارای خاصيت های نام ، نام خواندگی ، شماره دانشجويي و ... غيره مخصوص به خود است . گرچه مقدار اين خواص در نمونه های مختلف دانشجوها ممکن است در برخی از آنها مثل نام يکسان و در برخی مثل شماره دانشجويي يکتا باشد ، ولی مقدار آن برای هر دانشجو جدا و متمايز است .

مفهوم متد :

متدها ، عمليات يا رفتارهايي است که اشيا يک کلاس می توانند انجام دهند .
مثال : برای مثال هر دانشجو که از روی کلاس دانشجو ساخته می شود ، دارای عمليات های يکسانی مثل ثبت نام ، انتخاب واحد و ... است .

نحوه تعريف يک کلاس و ايجاد يک شی جديد در جاوا اسکريپت :

در اينجا ، به معرفی يکی از روش های تعريف يک کلاس و ايجاد شی جديد از روی آن می پردازيم . سپس با نحوه دسترسی به خواص . متدهای اشيا ، آشنا خواهيم شد .
برای ايجاد يک کلاس ، از واژه کليدی function به شکل کلی زير استفاده می شود :

function نام کلاس ( Parameter1 , Parameter2 , ... )
{
this.نام خاصيت 1 = Parameter1 ;
this.نام خاصيت 2 = Parameter2 ;
.
.
.
}

توضيح : ابتدا واژه کليدی function را نوشته ، پس از آن نام کلاس ، که در سطح برنامه برای شناسايي و دسترسی به کلاس مورد نظر از آن استفاده می شود را تعيين می کنيم . به تعداد خواص مورد نظر برای اشيای کلاس ، در پرانتز جلوی نام کلاس ، پارامتر تعريف کرده ، تا در هنگام فراخوانی کلاس برای ايجاد شی جديد در برگيرنده مقادير لازم برای خواص شی باشند .
سپس در بدنه دستورات کلاس برای تعريف و مقدار دهی هر يک از خواص اشيای کلاس ، از وايه کليدی this به شکل کلی زير استفاده می شود :

this.نام پارامتر = نام خاصيت

واژه کليدی this ، در هر لحظه به شی جاری از کلاس که در آن لحظه در حال ساخت يا ويرايش است ، اشاره می کند .
پس از تعريف ساختار کلاس ، برای ايجاد يک شی جديد از حالت کلی زير استفاده می شود :

var نام شی جديد = function نام کلاس ( Parameter1 Value , Parameter2 Value , ... ) ;

برای دسترسی و مقدار دهی هر يک از خواص يک شی از روش کلی زير استفاده می شود :

نام خاصيت . نام شی

مثال : در مثال زير يک کلاس به نام student ايجاد کرده ايم . هر شی اين کلاس 3 خاصيت نام ( Name ) ، نام خواندگی ( Family ) و شماره دانشجويي ( ID ) را خواهد داشت . در هنگام فراخوانی کلاس برای ايجاد يک شی جديد ، مقادير اين 3 خاصيت به ترتيب به پارامترهای n , f و i ارسال خواهند شد .
در مثال ، پس از تعريف کلاس به ايجاد يک شی جديد به نام St1 و مقدار دهی خواص آن پرداخته ايم . سپس توسط سه دستور چاپ در خروجی مشخصات کامل دانشجو جديد را در خروجی چاپ کرده ايم . در انتها هم شماره دانشجويي ، دانشجو مذکور را دوباره مقدار دهی کرده و مقدار جديد آن را چاپ کرده ايم :

Example
<script type ="text/javascript">
function Student ( n , f , i )
{
this.Name = n ;
this.Family = f ;
this.ID = i ;
}
var St1 = new Student ( "Mehrdad" , "Fattahi" , 122092 ) ;
document.write ( "Name :" + St1.Name +"<br />");
document.write ( "Family : " + St1.Family +"<br />");
document.write ( "Studnet ID : " + St1 .ID +"<br />" );
St1.ID = 299302 ;
document.write ( "New Student ID : " + St1.ID ) ;
</script> کد
Name :Mehrdad
Family : Fattahi
Studnet ID : 122092
New Student ID : 299302

 

[سیده آمین ارمان]

شی string :

شی string يکی از اشيای پيش ساخته در جاوا اسکريپت است . اين شی برای دستکاری و انجام عمليات بر روی داده های متنی استفاده می شود .
هر متغير از نوع متنی ، نمونه ای از شی string است .
در اين صفحه به معرفی خواص شی string و در صفحه بعدی به معرفی متدهای آن خواهيم پرداخت .

خواص شی string متدهای شی string

خواص شی string :

در جدول زير ، مجموعه خواص شی string ارائه شده است . برای دريافت اطلاعات درباره هر کدام ، بر روی نام آن کليک کنيد :

نام خاصيت شرح
constructor نام تابع سازنده شی مورد نظر را بر می گرداند .
length تعداد کاراکترهای يک عبارت متنی را بر می گرداند .
prototype به برنامه نويس امکان اضافه کردن خواص و متدهای جديد را به شی می دهد .

خاصيت constructor :

اين خاصيت ، نام تابع سازنده شی مورد نطر را بر می گرداند . تغبع سازنده ، تابعی است که در هنگام تعريف اوليه ، شی را به وجود آورده است . شکل کلی استفاده از اين خاصيت به شرح زير است :

Syntax object.constructor
* object = نام شی مورد نظر
مثال : در مثال زير با استفاده از تابع ( ) string يک شی string جديد به نام txtname ايجاد کرده ايم . به وسيله دستور document.write ، نوع تابع سازنده شی را نشان داده ايم :
نکته : توجه شود شکل صحيح نوشتاری تابع String با S بزرگ است .

Example
< script type="text/javascript" >
var txtname = new String ( ) ;
document.write ( txtname.constructor ) ;
< /script > کد
function String() { [native code] } خروجی

خاصيت length :

اين خاصيت ، تعداد کاراکترها ( حرمف ) عبارت متنی را بر می گرداند . فاصله بين حروف نيز يک کاراکتر محسوب می شود . شکل کلی استفاده از اين خاصيت به شرح زير است :

Syntax object.length
مثال : در مثال زير يک متغير رشته ای را تعريف و سپس به وسيله دستور document.write ، طول آن را نشان داده ايم :

Example
<script type="text/javascript">
var name = "Developer Studio" ;
document.write ( name.length ) ;
</script> کد
16 خروجی

خاصيت prototype :

به وسيله اين خاصيت می توان خواص و متدهای جديد مورد نظر خود را به شی اضافه کرد . پس از تعريف خاصيت يا متد ، می توان از آن همانند خواص ذاتی شی استفاده کرد . شکل کلی استفاده از اين خاصيت به شرح زير است :

Syntax object.prototype.name = value
* object = نام شی مورد نظر name = نام خاصيت يا متد جديد value = مقدار اوليه خاصيت جديد يا نام متد
مثال : در مثال زير ابتدا يک کلاس به نام Student که دارای 3 خاصيت نام ( Name ) ، نام خواندگی ( Family ) و شماره دانشجويي ( ID ) است را ايجاد کرده و يک شی جديد به نام St 2 از روی آن ساخته ايم . سپس به کلاس يک خاصيت جديد به نام Major اضافه کرده ايم ، که قرار است رشته تحصيلی را برای دانشجو نگهداری کند . درپايان ، خاصيت جديد را برای شی St2 مقدار دهی کرده و آن را در خروجی نشان داده ايم :

Example
<script type="text/javascript">
function Student ( n , f , i )
{
this.Name = n ;
this.Family = f ;
this.ID = i ;
}
var St2 = new Student ( "Mehrdad" , "Fattahi" , 122092 ) ;
Student.prototype.Major = null ; Major ايجاد خاصيت جديد برای کلاس به نام
St2.Major = "Soft Ware"; St2 مقدار دهی خاصيت جديد برای شی
document.write ( St2.Major ) ;
</script> کد
Soft Ware

 

[سیده آمین ارمان]

متدهای شی string در جدول زير معرفی شده اند . برای دريافت اطلاعات راجع به هر کدام بر روی نام آن کليک کنيد :

نام خاصيت شرح
big ( ) برای نمايش متن يک متغير رشته ای با اندازه بزرگتر استفاده می شود .
blink ( ) برای نمايش متن يک متغير رشته ای به صورت چشمک زن استفاده می شود .
bold ( ) برای نمايش متن يک متغير رشته ای به صورت توپر ( درشت ) استفاده می شود .
charAt ( ) برای نمايش مقدار يک حرف ( کاراکتر ) مورد نظر در يک متغير رشته ای اسفاده می شود .
charCodeAt ( ) برای نمايش کد اسکی يک حرف ( کاراکتر ) مورد نظر در يک متغير رشته ای اسفاده می شود .
concat ( ) از اين متد برای چسباندن و اضافه کردن دو يا چند متغير رشته ای به هم استفاده می شود .
fixed ( ) اين متد ، برای نمايش متن متغير رشته ای با قلم ی ( font ) شبيه نوشته های تلگراف استفاده می شود .
fontcolor ( ) از اين متد ، برای نمايش متن يک متغير رشته ای به يک رنگ دلخواه استفاده می شود .
fontsize ( ) از اين متد ، برای نمايش يک متغير رشته ای در يک اندازه خاص استفاده می شود .
indexOf ( ) اين متد ، شماره مکان قرار گيری اولين نمونه يک حرف يا کلمه را در يک متغير متنی را بر می گرداند .
italics ( ) از اين متد ، برای نمايش متن يک متغير رشته ای به صورت کج استفاده می شود .
lastIndexOf ( ) اين متد ، شماره مکان قرار گيری آخرين نمونه يک حرف يا کلمه را در يک متغير متنی را بر می گرداند .
link ( ) از اين متد برای تبديل متن يک متغير رشته ای به يک پيوند ( HyperLink ) استفاده می شود .
match ( ) ازاين متد ، برای جستجوی يک حرف يا کلمه در يک متغير متنی استفاده می شود .
replace ( ) از اين متد برای جايگزينی يک حرف يا کلمه خاص در يک متغير متنی و جايگزينی آن با يک مقدار جديد استفاده می شود .
search ( ) از اين متد برای جستجو يک حرف يا کلمه خاص در يک متغير متنی استفاده می شود .
slice ( ) از اين متد برای جستجو يک حرف يا کلمه خاص در يک متغير متنی استفاده می شود .
small ( ) از اين متد برای متن يک متغير متنی با اندازه ای کوچکتر از حد معمول استفاده می شود .
splite ( ) از اين متد برای تقسيم کردن يک متغير متنی به آرايه ای از کاراکترها استفاده می شود .
strike ( ) از اين متد برای نماژش متن يک متغير متنی با يک خط کشيده شده بر روی آن استفاده می شود .
sub ( ) از اين متد برای نمايش يک متن به صورت انديس استفاده می شود .
substr ( ) از اين متد برای برش تعداد معينی از کاراکترهای يک متغير متنی استفاده می شود .
substring ( ) از اين متد برای برش تعداد معينی از کاراکترهای يک متغير متنی بين دو نقطه مشخص استفاده می شود .
sup ( ) از اين متد برای نمايش يک متن به صورت زير نويس استفاده می شود .
toLowerCase ( ) از اين متد برای نمايش متن يک متغير رشته ای با حروف کوچک استفاده می شود .
toUpperCase ( ) از اين متد برای نمايش متن يک متغير رشته ای با حروف بزرگ استفاده می شود .

 

[سیده آمین ارمان]

نحوه تعريف يک متغير جديد از نوع Date :

برای تعريف يک متغير جديد از نوع تاريخ و زمان از تابع Date ، به صورت کلی زير استفاده می شود :

var نام متغير = new Date () ;
مثال : var NowTime = new Date () ;

نکته 1 : هر متغيری از نوع Date ، که به روش فوق ايجاد شود ، زمان و تاريخ جاری سيستم در لحظه ايجاد خود را ، به عنوان مقدار پيش فرض در درون خود نگهداری می کند . اين مقدار شامل مخخف نام روز جاری، مخفف نام ماه جاری ، شماره روز جاری در ماه ، سال جاری ، ساعت دقيق که به صورت ساعت ، دقيقه و ثانيه است و فرمت ساعت خواهد بود .

مثال : در مثال زير يک متغير به نام NowTime را به روش اشاره شده ايجاد و مقدار دهی کرده ايم . سپس به وسيله دستور document.write مقدار آن را بر روی صفحه نمايش داده ايم . اين متغير هر بار که صفحه مجددا بار گذاری شده و يا Refresh می شود ، مقدار آن دوباره به تاريخ و ساعت جاری سيستم Set شده و تغيير می کند . بنابراين مقدار آن ثابت نيست و با هر بار لود شدن صفحه و و اجرای مجدد اسکريت ، ساعت و تاريخ جديد جايگزين مقدار قبلی می شود . برای درک بهتر هر چند لحظه يکبار صفحه را Refresh کرده و به مقدار خروجی دقت کنيد :

Example
< script type="text/javascript" >
var NowTime = new Date ( ) ;
document.write ( NowTime ) ;
< /script > کد
Mon Aug 28 2017 12:40:36 GMT+0430 (Iran Daylight Time) خروجی
نکته 2 : همچنين می توان در هنگام تعريف يک متغير جديد از نوع Date ، يک تاريخ مورد نظر را به عنوان تاريخ ذخيره شده در آن متغير را در پرانتز جلوی تابع Date تعريف کرد . در اين صورت سيستم به صورت اتوماتيک ، تاريخ تعيين شده را به فرمت مورد استفاده در جاوا اسکريپت تبديل کرده و در متغير ذخيره خواهد کرد .
مثال : در مثال زير ابتدا يک متغير به نام MyDateرا ايجاد کرده و يک تاريخ را نيز به عنوان مقدار برای آن در نظر گرفته ايم . سپس آن متغير را بر روی صفحه در خروجی چاپ کرده ايم . همانطور که می بينيد ، مقدار خروجی برابر با مقدار تعيين شده است و ارتباطی با تاريخ و ساعت جاری سيستم ندارد :

Example
< script type="text/javascript" >
var MyDate = new Date ( "12/05/2004" ) ;
document.write ( MyDate ) ;
< /script > کد
Sun Dec 05 2004 00:00:00 GMT+0330 (Iran Standard Time) خروجی

خواص شی Date :

خاصيت constructor :

اين خاصيت ، نام تابع سازنده شی مورد نطر را بر می گرداند . تغبع سازنده ، تابعی است که در هنگام تعريف اوليه ، شی را به وجود آورده است . شکل کلی استفاده از اين خاصيت به شرح زير است :

Syntax object.constructor
* object = نام شی مورد نظر
مثال : در مثال زير با استفاده از تابع ( ) Date يک شی MyDate2 جديد به نام txtname ايجاد کرده ايم . به وسيله دستور document.write ، نوع تابع سازنده شی را نشان داده ايم :
نکته : توجه شود شکل صحيح نوشتاری تابع Date با D بزرگ است .

Example
< script type="text/javascript" >
var MyDate2 = new Date ( ) ;
document.write ( MyDate2.constructor ) ;
< /script > کد
function Date() { [native code] }

 

[سیده آمین ارمان]

متدهای شی Date :

متدهای شی Date در جدول زير معرفی شده اند . برای دريافت اطلاعات راجع به هر کدام بر روی نام آن کليک کنيد :

نام متد شرح
getDate ( ) اين متد ، شماره روز جاری در ماه را بر می گرداند .
getDay ( ) اين متد ، شماره روز جاری در هفته را بر می گرداند .
getMonth ( ) اين متد ، شماره ماه جاری را بر می گرداند .
getYear ( ) اين متد ، شماره سال جاری را بر می گرداند .
getFullYear ( ) اين متد نيز ، شماره سال جاری را بر می گرداند .
getHours ( ) اين متد مقدار ساعت را بر می گرداند .
getMinutes ( ) اين متد شماره دقيقه را در يک متغير زمانی بر می گرادند .
getSeconds ( ) اين متد شماره ثانيه ها را در يک متغير زمانی بر می گرادند .
getMilliseconds ( ) اين متد شماره ميلی ثانيه ها را در يک متغير زمانی بر می گرادند .
getTime ( ) اين متد تعداد ثانيه های سپری شده از تاريخ اول ژانويه سال 1970 تا به امروز را بر می گرداند
getTimezoneOffset ( ) اين متد اختلاف زمانی بين زمان جاری سيتسم را با ساعت بين المللی گرينويپچ را بر حسب دقيقه بر می گرداند .
parse ( ) اين متد يک تاريخ را به صورت رشته ای دريافت کرده و تعداد ميلی ثانيه های سپری شده از زمان اول ژانويه سال 1970 تا به امروز را بر می گرداند
setDate ( ) اين متد برای تغيير مقدار عددی تاريخ روز در يک متغير زمانی استفاده می شود .
setMonth ( ) اين متد برای تغيير شماره ماه و تاريخ روز در يک متغير زمانی استفاده می شود .
setFullYear( ) اين متد برای تغيير مقدار سال در يک متغير زمانی استفاده می شود .
setYear( ) اين متد برای تغيير مقدار سال در يک متغير زمانی استفاده می شود .
setHours( ) اين متد برای تغيير مقدار عددی ساعت در يک متغير زمانی استفاده می شود .
setMinutes( ) اين متد برای تغيير مقدار عددی دقيقه در يک متغير زمانی استفاده می شود .
setSeconds( ) اين متد برای تغيير مقدار عددی ثانيه در يک متغير زمانی استفاده می شود .
setMilliseconds( ) اين متد برای تغيير مقدار عددی ميلی ثانيه در يک متغير زمانی استفاده می شود .
setTime( ) اين متد برای محاسبه و ايجاد يک تاريخ جديد ، به وسيله اضافه يا کم کردن تعداد معينی ميلی ثانيه به تاريخ اول ژانويه سال 1970 استفاده می شود .
toString( ) از اين متد برای تبديل يک متغير زمانی به يک عبارت رشته ای استفاده می شود .

 

[سیده آمین ارمان]

شی ( Math ) در جاوا اسکريپت :

از شی Math در جاوا اسکریپت برای انجام امور ریاضی استفاده می شود . این شی شامل تعداد زیادی متد و تابع برای انجام کارهای ریاضی می باشد . همچنین اینن شی دارای تعداد ثابت عددی مثل عدد P است که می توانید از آنها در محاسبات خود استفاده نمایید .
شکل کلی تعریف و استفاده از یک ثابت عددی یا متد شی Math در جاوا اسکریپت به صورت زیر است :

Syntax Math.نام ثابت عددی ;
یا
Math.نام متد ( ) ;
مثال : var MyNum = Math.PI ; // عدد پی ( 3.14 ) را به متغیر نسبت می دهد .
مثال : var MyNum = Math.sqrt(9) ; // جزر عدد داخل پرانتز را حساب کرده و به متغیر نسبت می دهد

ثابت های عددی شی Math :

همانطور که اشاره شد شی Math ، دارای تعدادی ثابت عددی مثل عدد P است که از آنها می توانید در انجام امور ریاضی و محاسبات خود استفاده نمایید . در لیست زیر این ثابت ها قرار داده شده اند . برای دریافت توضیحات بیشتر و مثال های عملی بر روی نام هر ثابت کلیک نمایید :

ثابت عددی مقدار حدودی کاربرد

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

2.718 این ثابت عددی مقدار عدد حقیقی e را بر می گرداند .

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

0.693 این ثابت عددی ، مقدار لگاریتم طبیعی 2 را بر می گرداند .

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

2.302 این ثابت عددی ، مقدار لگاریتم طبیعی 10 را بر می گرداند .

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

1.442 این ثابت عددی ، مقدار لگاریتم عدد e را بر مبنای 2 بر می گرداند .

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

0.434 این ثابت عددی ، مقدار لگاریتم عدد e را بر مبنای 10 بر می گرداند .

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

3.14 این ثابت عددی ، مقدار عدد P را بر می گرداند .

متدها و تابع های عددی شی Math :

پس از آشنایی با ثابت های عددی شی Math ، در این قسمت به معرفی و توضیح تابع ها و متدهای ریاضی این شی می پردازیم که می توانید از آنها در انجام امور ریاضی و محاسبات خود استفاده نمایید . در لیست زیر این تابع ها قرار داده شده اند . برای دریافت توضیحات بیشتر و مثال های عملی بر روی نام هر تابع کلیک نمایید :

نام تابع کاربرد

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

این تابع قدر مطلق عددی x را بر می گرداند .

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

این تابع آرک کوسینوس عدد x را بر می گرداند .

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

این تابع آرک سینوس عدد x را بر می گرداند .

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

این تابع آرک تانژانت عدد x را بر می گرداند .

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

این تابع عدد x رو به بالا گرد کرده و نزدیک ترین عدد صحیح بدان را بر می گرداند .

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

این تابع کوسینوس x را بر می گرداند .

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

این تابع مقدار عدد e به توان x را بر می گرداند .

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

این تابع عدد x را رو به پایین گرد کرده و نزدیک ترین عدد صحیح بدان را بر می گرداند .

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

این تابع لگاریتم x را بر مبنای عدد e بر می گرداند .

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

این تابع بزرگترین عددی را که به عنوان پارامتر به آن ارسال شده است را بر می گرداند .

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

این تابع کوچکترین عددی را که به عنوان پارامتر به آن ارسال شده است را بر می گرداند .

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

این تابع عدد a را به توان b رسانده و نتیجه را بر می گرداند .

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

این تابع یک عدد تصادفی بین 0 و 1 را انتخاب کرده و به عنوان خروجی بر می گرداند .

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

این تابع عدد x را گرد کرده و به نزدیکترین عدد صحیح بدان تبدیل می کند .

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

این تابع مقدار سینوس x را بر می گرداند .

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

این تابع مقدار تانژانت x را بر می گرداند .

 

[سیده آمین ارمان]

ثابت های عددی شی ( Math ) :

همانظور که در بخش قبل گفتیم ، شی Math که برای انجام امور ریاضی در جاوا اسکریپت استفاده می شود ، دارای چندین ثابت عددی است که از آنها می توانید در محاسبات ریاضی و فرمول نویسی خود استفاده نمایید .
در این صفحه به توضیح کاملتر این ثابت های عددی به همراه مثال های عملی پرداخته ایم :

ثابت عددی E :

این ثابت عددی مقدار عدد طبیعی e را بر می گرداند . e یک عدد حقیقی یکتاست، به طوری که مقدار مشتق تابع f ( x ) = e x در نقطهٔ x = 0 برابر 1 می شود.
مقدار تقریبی این عدد برابر با 2.718 است . در مثال زیر شکل استفاده از این ثابت عددی را نمایش داده ایم :

Example
<script type = " text/javascript " >
document.write ( Math.E ) ;
</script>

کد
2.718281828459045 خروجی

ثابت عددی LN2 :

این ثابت عددی مقدار لگاریتم طبیعی عدد 2 را بر می گرداند . مقدار حدودی این ثابت عددی برابر 0.693 است .
در مثال زیر شکل استفاده از این ثابت عددی را نمایش داده ایم :

Example
<script type = " text/javascript " >
document.write ( Math.LN2 ) ;
</script>

کد
0.6931471805599453 خروجی

ثابت عددی LN10 :

این ثابت عددی مقدار لگاریتم طبیعی عدد 10 را بر می گرداند . مقدار حدودی این ثابت عددی برابر 2.302 است .
در مثال زیر شکل استفاده از این ثابت عددی را نمایش داده ایم :

Example
<script type = " text/javascript " >
document.write ( Math.LN10 ) ;
</script>

کد
2.302585092994046 خروجی

ثابت عددی LOG2E :

این ثابت عددی مقدار لگاریتم طبیعی عدد e را بر مبنای 2 بر می گرداند . مقدار حدودی این ثابت عددی برابر 1.442 است .
در مثال زیر شکل استفاده از این ثابت عددی را نمایش داده ایم :

Example
<script type = " text/javascript " >
document.write ( Math.LOG2E ) ;
</script>

کد
1.4426950408889634 خروجی

ثابت عددی LOG10E :

این ثابت عددی مقدار لگاریتم طبیعی عدد e را بر مبنای 10 بر می گرداند . مقدار حدودی این ثابت عددی برابر 0.434 است .
در مثال زیر شکل استفاده از این ثابت عددی را نمایش داده ایم : یم :

Example
<script type = " text/javascript " >
document.write ( Math.LOG10E ) ;
</script>

کد
0.4342944819032518 خروجی

ثابت عددی PI :

این ثابت عددی همان P معروف دایره بوده و مقدار 3.14 را بر می گرداند .
در مثال زیر شکل استفاده از این ثابت عددی را نمایش داده ایم : یم :

Example
<script type = " text/javascript " >
document.write ( Math.PI ) ;
</script>

کد
3.141592653589793 خروجی

 

[سیده آمین ارمان]

شی Number - اعداد در جاوا اسکریپت
شی ( Number ) در جاوا اسکريپت :

در هنگام کار با اسکریپت های جاوا اسکریپت ، به کار با اعداد نیاز داریم . جاوا اسکریپت بر خلاف سایر زبان های برنامه نویسی معمول ، یک زبان با انواع داده ای خاص نیست . یعنی چه ؟
برای مثال در زبان C ، انواع داده ای مثل integer , short , long و یا float را برای اعداد داریم . اما در جاوا اسکریپت این گونه نیست و همه اعداد در یک فرمت 64 بیتی ( 8 بایت ) و بر مبنای 10 ذخیره می شوند .
بنابراین در جاوا اسکریپت ، فقط یک نوع داده عددی داریم و برای تعریف آنها نیاز نیست نوع خاص ذکر شود . اعدد می توانند به صورت صحیح و یا اعشاری و ... نوشته و استفاده شوند . شکل کلی تعریف یک عدد در javascript به صورت زیر است :

Syntax var مقدار = نام متغیر ;
مثال ها :
var MyNum = 14 ;
var MyDem = 36.785 ;

تعریف اعداد بسیار بزرگ و یا بسیار کوچک :

برای تعریف اعداد بسیار بزرگ و یا بسیار کوچک ، می توانید از نشان علمی e استفاده نمایید . کاربرد آن را در مثال های زیر نمایش داده ایم :

Syntax var MyNum = 123e5 ; معادل : 12300000
var MyDem = 123e-5 ; معادل : 0.00123