اول اینکه یکمی مفرورم
خیلی خیلی لجبازم
تو دعواها زود گریم میگیره که متنفرم از این ضعفم
موقع دعوا یا کل کل کردن هیچی نمیاد تو ذهنم به طرف بگم بعد فرداش میگم چرا این و نگفتم چرا اون و نگفتم
نمیدونم چرا وقتی در مواقعی که باید ناراحت باشم یا گریه کنم میزنم زیر خنده اونم نه کوتاه قهقه میزنم
عصبانی نمیشم اما اگه بشم همه باید صحنه رو ترک کنند چون نه کنترل رو رفتارم دارم نه حرف زدن.
تو جمع خجالتی و کم حرفم و به خاطر هر چیز بی خودی معذرت خواهی میکنم(این عادت از عمم بهم ارث رسیده)
شاید سالی یه بار از کوره در برم
و به قدری وحشتناک میشم که مامان بابام تا دو روز نزدیکم نمیشن
کافیه کسی به خانوادم توهین کنه
دیگه اهمیت نمیدم که دخترم
مامانمم خیلی از این کارم بدش میاد