تاریخ فرانسه

[Behtina]

تاریخ فرانسه
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

تاریخ فرانسه

این مقاله به طور خلاصه به تاریخ فرانسه از ابتدا تاکنون می‌پردازد.

سده‌های میانه
در سال ۴۸۶ پس از میلاد، کلوویس رهبر فرانک‌ها با شکست فرماندار رومی گل، کنترل اوضاع آن سرزمین را در دست گرفت. بین سده‌های پنجم تا نهم میلادی، سلسله‌های سلطنتی مروونژیان و کارولنژیان بر سرزمین گل حکومت کردند.

در سده نهم میلادی با تضعیف حکومت مرکزی، وضعیت ملوک الطوایفی بر فرانسه حاکم شد. قدرت گیری مجدد پادشاهان در سده دهم صورت گرفت و رونق اقتصادی و پیشرفت علمی و فرهنگی از سده سیزدهم به بعد ایجاد شد.

طی سال‌های ۱۳۳۷ تا ۱۴۵۳، جنگ‌های معروف به جنگ‌های صدساله بین انگلیسیها و فرانسوی‌ها روی داد. زمینه اصلی جنگ، اختلاف بر سر مالکیت سواحل دریای مانش بود که از سده یازدهم بروز کرده بود؛ اما جرقه شروع رسمی نبرد، ادعای ادوارد سوم پادشاه وقت انگلستان، مبنی بر تملک بر فرانسه بود.

در جنگ دریایی سال ۱۳۴۰، فرانسه به سختی شکست خورد. در سال ۱۳۴۶، بار دیگر فرانسویان در ناحیه کرسی شکست خوردند و سال بعد بندر کاله به دست انگلستان افتاد. در جنگی که طی سال ۱۳۵۶، در ناحیه پواتیه رخ داد، ژان دوم پادشاه فرانسه، مغلوب و اسیر شد.

دوره اول جنگها، در حالی در سال ۱۳۶۰ پایان یافت که فرانسوی‌ها شکست خورده، و به موجب پیمان بریتانی، مناطق زیادی از فرانسه در اختیار انگلیسی‌ها قرار گرفته بود. پیمان مذکور، ناحیه کاله و نواحی غربی و جنوب غربی فرانسه را به انگلستان واگذارد.

در دوره دوم فرانسوی‌ها با فداکاری‌های ژاندارک و کمک‌های دوک بورگونی پیروز شدند؛ و بیش تر سرزمین‌هایی را که در دوره اول از دست داده بودند، بازپس گرفتند. جنگ‌های صد ساله همچنین باعث رشد هویت ملی و تقویت حس وطن پرستی انگلیسی‌ها و فرانسوی‌ها گشتند.

جنگ‌های طولانی مدت با اسپانیا و ایتالیا، شیوع طاعون و کشمکش‌های کاتولیک‌ها و پروتستان‌ها نیز مزید بر علت شده، دشواریهای فراوانی را در سده‌های چهاردهم و پانزدهم برای فرانسوی‌ها رقم زدند.

لویی چهاردهم با لقب پادشاه آفتاب، در ۱۶۶۱ به پادشاهی رسید و تا ۱۷۱۵ با خودکامگی تمام حکومت نمود. پس از او لویی پانزدهم به سلطنت رسید. او فرانسه را درگیر جنگ‌های جانشینی اتریش (۱۷۴۰ تا ۱۷۴۸) کرد و موجب تهی شدن خزانه کشور شد.

انقلاب کبیر فرانسه و پیامدهای آن

قلمرو فرانسه از ۹۸۵ تا ۱۹۴۷ میلادی
انقلاب کبیر فرانسه به سال ۱۷۸۹، عصر نوینی در تاریخ فرانسه و جهان آغاز نمود. دانتون و روبسپیر که از سران انقلاب بودند، به قلع و قمع شدید مخالفان داخلی پرداخته، عصر ترور یا وحشت را آغاز نمودند. مخالفان، روبسپیر را برکنار نموده و به سال ۱۷۹۴ اعدام کردند؛ اما در تامین امنیت و ثبات کشور ناکام ماندند. در این شرایط ناپلئون بناپارت به سال ۱۷۹۹ کودتا نمود، و در ۱۸۰۴ خود را امپراتور خواند.

با شکست ناپلئون در جنگ واترلو به سال ۱۸۱۵، لویی هجدهم به سلطنت رسید. در زمان او کنگره وین تشکیل شده و مرزهای اروپای مرکزی و از جمله فرانسه و آلمان را تثبیت کرد.

فرانسه در قرن بیستم

مستعمرات فرانسه
با پایان جنگ جهانی اول در ۱۹۱۸، فرانسه با وجود متحمل شدن خسارات بسیار نواحی آلزاس و لورن را از آلمان پس گرفت.

در ژوئن ۱۹۴۰ و در جریان حمله برق آسای آلمان نازی به فرانسه، مارشال پتن به نمایندگی فرانسه، پیمان عدم مخاصمه با آلمان را امضا کرد، و حکومتی دست نشانده هیتلر در فرانسه روی کار آمد.

همزمان ژنرال شارل دوگل جمهوری در تبعید فرانسه را در لندن تشکیل داد. با آزاد شدن فرانسه در ۱۹۴۴، دولت ژنرال دوگل به پاریس انتقال یافت.

بعد از سال ۱۹۴۵، مستعمرات فرانسه به تدریج به استقلال رسیدند. آخرین مستعمره اصلی فرانسه الجزایر بود که در ۱۹۶۱ به استقلال رسید.

نتایج یک نظرخواهی در ۱۹۹۸ نشان می‌داد که از هر ۵ فرانسوی، ۲ نفر دارای علایق نژادپرستانه هستند. در دور اول انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰۲ نیز، ژان ماری لوپن نامزد ملی گراهای افراطی و نژادپرست، پس از ژاک شیراک حائز رتبه دوم شد.

این در حالیست که فرانسه یکی از متنوع‌ترین کشورهای عضو اتحادیه اروپا از نظر نژادی است. ممنوعیت حضور با حجاب اسلامی زنانه در مراکز آموزشی و ممنوعیت استفاده از برقع در کلیه اماکن عمومی از جنجال‌های اخیر این کشور به شمار می‌آیند.

منابع

• عباس جعفری. گیتاشناسی نوین کشورها. چاپ سوم، تهران: انتشارات گیتاشناسی، ۱۳۸۷، ۳۴۲۱۴۳۴-۹۶۴-۹۷۸، صفحه ۳۰۶ و ۳۰۷

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
فهرست رؤسای جمهور فرانسه
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نخستین رئیس‌جمهور فرانسه را ناپلئون سوم می‌دانند. نخستین رئیس جمهوری پنجم فرانسه شارل دو گل بود و رئیس جمهوری کنونی این کشور هم فرانسوا اولاند است که در انتخابات ریاست جمهوری این کشور در ۲۰۱۲ میلادی از سوی ملت این کشور برگزیده‌شد.
جمهوری دوم فرانسه (۱۸۴۸-۱۸۵۲ میلادی)
حزب: بناپارتیست


دورهٔ زمامداری حزب بنمایه
۱

ناپلئون سوم
(۱۸۰۸–۱۸۷۳) ۲۰ دسامبر ۱۸۴۸ ۲ دسامبر ۱۸۵۲ بناپارتیسم
انتخابات ریاست جمهوری فرانسه (۱۸۴۸ میلادی)
او برادرزادهٔ ناپلئون بناپارت بود. در انتخابات ریاست جمهوری ۱۸۴۸ بر هماوردش لوئی-اوژن کاونیاک پیروزشد.. در ۱۸۵۱ او کودتا نمود و با اعلام خود به عنوان امپراتور، امپراتوری دوم فرانسه را بنیاد نهاد.
جمهوری سوم فرانسه (۱۸۷۰-۱۹۴۰ میلادی)
حزب: حزب رادیکال مستقل مستقل (جمهوری‌خواه میانه‌رو) اتحاد دموکرات جمهوری‌خواه منارشیست


مدت زمامداری حزب بنمایه
۲

آدولف تیر
(۱۷۹۷–۱۸۷۷) ۳۱ اوت ۱۸۷۱ ۲۴ مهٔ ۱۸۷۳ ارلئانیست پیشین;
جمهوری‌خواه
او متمایل به مشروطه بود و با مجلس ملی در ستیز بود.


۳

پاتریس دو مک ماهون

(۱۸۰۸–۱۸۹۳) ۲۴ مهٔ ۱۸۷۳ ۳۰ ژانویه ۱۸۷۹ سلطنت‌طلب
او مارشال فرانسه و تنها رئیس جمهوری سومی بود که دارای لقب دوک بود.


۴

ژول گروی
(۱۸۰۷–۱۸۹۱) ۳۰ ژانویه ۱۸۷۹ ۲ دسامبر ۱۸۸۷ جمهوری‌خواه اپورتونیست
او نخستین رئیس‌جمهوری فرانسه بود که دورهٔ ریاستش را کامل به پایان می‌برد. در ۱۸۸۵ میلادی او دوباره بدین مقام برگزیده‌شد.


۵

ماری فرانسوا سعدی کارنو
(۱۸۳۷–۱۸۹۴) ۳۳ دسامبر ۱۸۸۷ ۲۵ ژوئن ۱۸۹۴† جمهوری‌خواه اپورتونیست
او به دست سانته جرونیمو کازریو ترورشد.


۶

ژان کازیمیر-پریه
(۱۸۴۷–۱۹۰۷) ۲۷ ژوئن ۱۸۹۴ ۱۶ ژانویه ۱۸۹۵ جمهوری‌خواه اپورتونیست
او کوتاه‌ترین مدت ریاست‌جمهوری فرانسه را دارد. وی پس از شش ماه بیست روز کناره‌گیری‌نمود..


۷

فلیکس فوره
(۱۸۴۱–۱۸۹۹) ۱۷ ژانویه ۱۸۹۵ ۱۶ فوریه ۱۸۹۹† جمهوری‌خواه اپورتونیست
او برنامهٔ گسترش مستعمرات را پی‌گرفت و با روسیه همپیمان‌شد. ماجرای درایفوس در زمان او رخ‌داد.


۸

امیل لوبه
(۱۸۳۸-۱۹۲۹) ۱۸ فوریه ۱۸۹۹ ۱۸ فوریه ۱۹۰۶ اتحاد دموکرات جمهوری‌خواه
او در یک دورهٔ هفت‌ساله رئیس جمهور بود و پس از آن از نامزدی دوباره خودداری نمود.


۹

آرمان فالیر

(۱۸۴۱–۱۹۳۱) ۱۸ فوریه ۱۹۰۶ ۱۸ فوریه ۱۹۱۳ جمهوری‌خواه اپروتونیست;
اتحاد دمکرات جمهوری‌خواه
در زمان او فرانسه مراکش را اشغال نظامی نمود. او نیز چون سلف خود از نامزدی دوباره برای ریاست جمهوری خودداری نمود.


۱۰

ریمون پوانکاره
(۱۸۶۰–۱۹۳۴) ۱۸ فوریه ۱۹۱۳ ۱۸ فوریه ۱۹۲۰ اتحاد دمکرات جمهوری‌خواه
ریاست جمهوری او مصادف با جنگ جهانی اول بود.


۱۱

پل دشانل
(۱۸۵۵–۱۹۲۲) ۱۸ فوریه ۱۹۲۰ ۲۱ سپتامبر ۱۹۲۰ اتحاد دمکرات جمهوری‌خواه
او بر هماوردش ژرژ کلمانسو در انتخابات پیروز گشت، ولی پس از گذشت هشت ماه از ریاست جمهوری‌اش به دلیل مشکلات روحی کناره‌گیری نمود.


۱۲

آلکساندر میلران
(۱۸۵۹–۱۹۴۳) ۲۳ سپتامبر۱۹۲۰ ۱۱ ژوئن ۱۹۲۴ مستقل
او یک سوسیالیست مستقل متمایل به جناح راست بود.


۱۳

گاستون دومرگ
(۱۸۶۳–۱۹۳۷) ۱۳ ژوئن ۱۹۲۴ ۱۳ ژوئن ۱۹۳۱ حزب رادیکال
او نخستین رئیس جمهور پروتستان فرانسه بود. او سر ستیز با آلمان‌ها را داشت.


۱۴

پل دومر
(۱۸۵۷–۱۹۳۲) ۱۳ ژوئن ۱۹۳۱ ۷ مهٔ ۱۹۳۲† حزب رادیکال
او در دور دوم انتخابات ۱۹۳۱ بدین مقام برگزیده‌شد. †او به دست پل گورگولف -که به نظر مشکل روانی می‌داشت- ترور شد.


۱۵

آلبر لوبرن
(۱۸۷۱–۱۹۵۰) ۱۰ مهٔ ۱۹۳۲ ۱۱ ژوئیهٔ ۱۹۴۰
(de facto) اتحاد دمکراتیک جمهوری‌خواه
در ۱۹۳۹ او دوباره بدین مقام برگزیده‌شد، ولی فیلیپ پتن به صورت د فاکتو قدرت را در دست گرفت.


جمهوری چهارم فرانسه (۱۹۴۷-۱۹۵۹)
حزب: سوسیالیست مرکز-راست


مدت زمامداری حزب بنمایه
۱۶

ونسان اوریول
(۱۸۸۴–۱۹۶۶) ۱۶ ژانویه ۱۹۴۷ ۱۶ ژانویه ۱۹۵۴ بخش فرانسه کارگران انترناسیونال
انتخابات ریاست جمهوری فرانسه (۱۹۴۷ میلادی)
او نخستین رئیس جمهور جمهوری چهارم فرانسه بود. در زمان او جنگ نخست هندوچین رخ‌داد.


۱۷

رنه کوتی
(۱۸۸۲–۱۹۶۲) ۱۶ ژانویه ۱۹۵۴ ۸ ژانویه ۱۹۵۹ مرکز ملی مستقلان و دهقانان
انتخابات ریاست جمهوری فرانسه (۱۹۵۳ میلادی)
جنگ الجزایر در زمان او رخ‌داد; او پس از پنج‌سال ریاست جمهوری کناره‌گیری نمود.

 

[Behtina]

جمهوری پنجم فرانسه (از ۱۹۵۹ تاکنون)
حزب: گلیست ؛ اتحاد برای جنبش مردمی مرکزگرا جمهوری‌خواه سوسیالیست


مدت زمامداری حزب بنمایه
۱۸

شارل دو گل
(۱۸۹۰–۱۹۷۰) ۸ ژانویه ۱۹۵۹ ۲۸ آوریل ۱۹۶۹ اتحاد برای جمهوری نوین
انتخابات ریاست جمهوری فرانسه (۱۹۵۸ میلادی)، انتخابات ریاست جمهوری فرانسه (۱۹۶۵ میلادی)
او برای حل بحران جنگ الجزایر میان سال‌های ۱۹۴۹ تا ۱۹۴۶ به صورت موقت ریاست جمهوری را بر عهده گرفت. تغییراتی که در زمان او در قانون اساسی انجام‌پذیرفت به انحلال جمهوری چهارم و آغاز جمهوری پنجم فرانسه انجامید. او در انتخابات ۱۹۵۸ به ریاست جمهوری برگزیده‌شد. در ۱۹۶۵ باز به همین مقام برگزیده‌شد. در ۱۹۶۶ فرانسه را از پیمان ناتو بیرون برد. در پی بحران مه ۱۹۶۸ فرانسه و ناکامی‌اش در رفراندومی که سال پس از آن برگزار نمود، از قدرت کناره‌گیری نمود.


—

آلن پوئر (موقت)
(۱۹۰۹–۱۹۹۰) ۲۸ آوریل ۱۹۶۹ ۲۰ ژوئن ۱۹۶۹ دموکراتیک سانتر
او رئیس سنای فرانسه بود و به طور موقت به ریاست جمهوری این کشور رسید. در دور دوم انتخابات ۱۹۶۹ از هماوردش ژرژ پمپیدو شکست‌خورد.


۱۹

ژرژ پمپیدو
(۱۹۱۱–۱۹۷۴) ۲۰ ژوئن ۱۹۶۹ ۲ آوریل ۱۹۷۴† اتحاد دموکرات‌ها برای جمهوری
انتخابات ریاست جمهوری فرانسه (۱۹۶۹ میلادی)
او از ۱۹۶۲ تا ۱۹۶۸ نخست‌وزیر شارل دو گل بود. در انتخابات ۱۹۶۹ بر رقیبش آلن پوئر پیروزشد. توجه او معطوف اتحاد اروپا، مدرنیزاسیون و صنعتی‌کردن کشور بود. او دو سال پیش از پایان دورهٔ ریاست جمهوری‌اش درگذشت.


—

آلن پوئر (موقت)
(۱۹۰۹–۱۹۹۰) ۲ آوریل ۱۹۷۴ ۲۷ مهٔ ۱۹۷۴ دموکراتیک سانتر [۱۹]
به عنوان رئیس سنا به صورت موقت ریاست جمهوری را در دست گرفت.


۲۰

والری ژیسکار دستن
(۱۹۲۶– ) ۲۷ مهٔ ۱۹۷۴ ۲۱ مهٔ ۱۹۸۱ جمهوری‌خواهان مستقل (تا ۱۹۷۷)
حزب جمهوری‌خواه (فرانسه)(از ۱۹۷۷)
(در اتحاد برای دموکراسی فرانسه از ۱۹۷۸)
انتخابات ریاست جمهوری فرانسه (۱۹۷۴ میلادی)
تو تا پیش از ریسات جمهوری از کوشندگان برای اتخاد راست میانه بود و در بسیاری از دولت‌های گلیست خدمت نموده بود. در انتخابات ۱۹۷۴ پیروزشد. او مصبب اسلاحاتی چون قانونی‌نمودن سقط جنینو پایین آوردن سن شهروندی از ۲۱ به ۱۸ سال بود. در ۱۹۸۱ او از فرانسوا میتران شکست‌خورد.


۲۱

فرانسوا میتران
(۱۹۱۶–۱۹۹۶) ۲۱ مهٔ ۱۹۸۱ ۱۷مهٔ ۱۹۹۵ حزب جامعه‌گرا
انتخابات ریاست جمهوری فرانسه (۱۹۸۱ میلادی)، انتخابات ریاست جمهوری فرانسه (۱۹۸۸ میلادی)
او حزب جامعه‌گرا در ۱۹۷۱ بنیادنهاد. در ۱۹۷۴ با فاصلهٔ نزدیکی نتیجهٔ انتخابات را واگذارنمود. در ۱۹۸۱ سرانجام در انتخابات برگزیده‌شد. او دست به اسلاحاتی مانند لغو حکم اعدام زد. هنگامی که در ۱۹۸۶ جناح راست توانست برندهٔ انتخابات مجلس باشد، او ژاک شیراک را به نخست‌وزیری برگزید و بدینسان مصبب نخستین ائتلاف میان چپ و راست گردید. در ۱۹۸۸ نیز او توانست با پیروزی بر شیرک دوباره به ریاست جمهوری دست یابد. او نخستین رئیس جمهور فرانسه بود که دوبار از طریق رای عموم به این مقام می‌رسید. همچنین او نخستین رئیس جمهور سوسیالیست جمهوری پنجم فرانسه بوده‌است و از لحاظ طول دوران ریاستش در این نظام هم رکورددار است.


۲۲

ژاک شیراک
(۱۹۳۲– ) ۱۷ مهٔ ۱۹۹۵ ۱۶ مهٔ ۲۰۰۷ اجماع برای جمهوری (تا ۲۰۰۲)
اتحاد برای جنبش مردمی (از ۲۰۰۲)
انتخابات ریاست جمهوری فرانسه (۱۹۹۵ میلادی)، انتخابات ریاست جمهوری فرانسه (۲۰۰۲ میلادی)
او از ۱۹۷۴ تا ۱۹۷۶ نخست‌وزیر بود. در ۱۹۹۷ و پیروزی چپ‌گرایان در انتخابات مجلس، او به ناچار به نخست‌وزیری لیونل ژوسپن تن‌داد. در این زمان دورهٔ ریاست جمهوری از ۷ سال به ۵ سال کاهش‌یافت. در ۲۰۰۲ او بر هماورد راست‌گرای تندرواش، ژان-ماری لو پن پیروز شد و باز به ریاست جمهوری رسید. او مخالف جنگ عراق بود. پس از طی این دوره او از سیاست کناره‌گیری نمود.


۲۳

نیکولا سارکوزی
(۱۹۵۵– ) ۱۶ مهٔ ۲۰۰۷ ۱۵ مهٔ ۲۰۱۲ اتحاد برای جنبش مردمی
انتخابات ریاست‌جمهوری فرانسه (۲۰۰۷)
در ۲۰۰۷ او توانست در دور دوم انتخابات بر سگولن رویال پیروز شود. در انتخابات ریاست‌جمهوری فرانسه (۲۰۱۲) او از حریفش اولاند شکست خورد.


۲۴

فرانسوا اولاند
(1954– ) ۱۵ مهٔ ۲۰۱۲ تاکنون حزب جامعه‌گرا
انتخابات ریاست‌جمهوری فرانسه (۲۰۱۲)
او دومین رئیس جمهور چپ‌گرای جمهوری پنجم فرانسه است.

منابع
Wikipedia contributors, "List of Presidents of France," Wikipedia, The Free Encyclopedia,

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

(accessed February 11, 2013).