داستانک کاربران جام شیدایی | داستان مثنوی از همایون ثالثی

[همایون]

پدید آمد آندم به سیماب حق
رخ ساده اش در کران فلق

سراپای او را افق خنده زد
جوانی جسور و رها نیک و بد

جوانی که گویی بماند جوان
که اینسان زند گام بر این جهان

از این رام تر شیر آهو ندید
که با غرشی جان کند ناپدید

دو چشم درشتش چنان دارچین
سیه مو و رنگ رخش گندمین

فزون تر ز شش پا قدش بود و زود
سفیر خداوند او را ربود

نکو داشت او را هماندم خدا
که با عشق سوزان نمود آشنا

دانلود رمان های عاشقانه

 

[همایون]

چو کبریت آبستن اشتعال
چو شیرینی میوه از تلخ کال

دل ساده با نور آغشته شد
درختی تناور در او کشته شد

بگنجاند شوری از آن نور دل
به چشمان حوری از آب و ز گل

از آن دیده پیدا نمودش دری
پذیرای زیباترین گوهری

سیه چال چشمش شبی سرد بود
توان از کف و قلب عاشق ربود

فلک نعره میزد از آن رویداد
زمین زیر باران هوا تند باد

پسر گام سنگین و چتری بدست
که چترش به یک حمله ی باد رست

دانلود رمان های عاشقانه

 

[همایون]

همه عابران در خود و ترش روی
شتابان به راه و پر از آب جوی

خشونت در آن خلق در ذات بود
کسی کیف یک دخترک را ربود

چو آن کیف با بند بودش به دوش
نگون گشت دختر و سرزد خروش

بیفتاد در جوی پر آب سرد
پسر شاهدی بود بر آن نبرد

شتابان به نزدیک دختر پرید
در آغـ*ـوش او دخترک آرمید

به زیر چراغی که در راه بود
ز بازوی او دخترک شد فرود

دانلود رمان های عاشقانه

 

[همایون]

از آنجا چو خواهد خداوند جان
کند هرچه باید پذیرد جهان

خرامان نگاه دو چشم سیاه
پسر را ربودست با یک نگاه

توان از کَفَش برد و دل را قرار
نکرده کسی با نگاهی شکار

پسر نام آبان و آن آفرین
بود اسم آن دختر نازنین

میان همه گلرخان در نظار
بود آفرین بهر آبان کنار

چو مه رو نکو قامتی همچو گل
به چشم سیاهش فلک بسته پل

نوشید*نی نگاهش چو جام الست
به یک جرعه آبان ز مـسـ*ـتی نشست

همان یک نگاه از بر آفرین
بر آبان شدش قبله و همچو دین

دل از کف برفت از سرش عقل و هوش
صد آتشفشان در دلش در خروش

دانلود رمان های عاشقانه

 

[همایون]

پسر دخترک را به منزل رساند
خودش راه گم کرد و حیران بماند

دلش با صفای نگاهی رمید
دگر قلبش از شوق او می تپید

روان کرد جوهر به مدح نگار
عیان کرد در هر خزان نوبهار

دمید از دم عشق بر هر سخن
که گوید به طناز طرف چمن

امیدش همه غمزه ی آفرین
که پایش به مژگان نه خاک زمین

قرار دل عاشقی گشته بود
که سازد ز غم نامه هایش سرود

رها روز و شب عاشق از سوز جان
از اندوه و حزن نگار زمان

دانلود رمان های عاشقانه

 

[همایون]

فدای وجودش نمود آنچه داشت
که شاید بروید گل از آنچه کاشت

تمام خیال و وجود پسر
شده حلِّ فرجام این دردسر

هواخواه دلدار و در عشق او
نگیرد به دل مهر دیگر نکو

از انوار عشقش پراکنده روز
به جانان ندارد توان بروز

میان بسته بر شاهدی همچو ماه
به دیدار او ره نیابد ز چاه

از آن گشته آبان پریشان و زار
که در وقت دیدار آن گلعذار

دلش در تپش از تب آفرین
زبان قاصر از فاش عشق ثمین

همه شعله در خرمن دل نهان
که شاید زمان سازد این سِر عیان

دانلود رمان های عاشقانه

 

[همایون]

حبیب دل آن آفرین بی خبر
که سوزد ز عشقش سراپا پسر

رخش آتش روح بیتاب او
غمش نزد وی ماده در گفتگو

شد آبان غریق غم عشق خود
که ساحل بر آن پر تقلا نبد

از آیینه دل سوی خوناب رفت
چو در هجر او غم ز پایاب رفت

یلان عاجز از التیام غمش
رفیقان ضعیف از پس مرهمش

دل آشفته حیران پراکنده روز
سراسیمه از شور گیتی فروز

بیاورد سیمای دلبر به یاد
فزون شد برش التهاب نهاد

شرار غمش سر به عصیان زده
ز مسجد بشد بر در میکده

شرابی به جان زد ز گرمای آن
خطاب خدا گفت از راز جان

خدایا رها کن مرا از خودم
که بیتاب آن چشم شهلا شدم

از این بی خودی عاجزم ای خدا
جزای چه جرمی شده این سزا

دانلود رمان های عاشقانه

 

[همایون]

به مـسـ*ـتی غم آفرین میکشید
که آمد برش ماتمی بس شدید

بر آبان بجز دوری آفرین
ملالی نمیکرد او را حزین

ولی در دیاری دگر بهر اوی
عموی جوانی پسندیده خوی

نفس گاهش از گاز خردل خراب
که سوغات جنگی است بر او عذاب

جگر تافته از تقلای جان
فقط پوستش مانده بر استخوان

ملاقات با حق فقط دفتریست
که آگه نباشد کسی قصه چیست

اگر نام نیکو بماند به جا
تنش گر بمیرد نگردد فنا

لباس کفن شد حجاب فقید
شهید وطن شد وفاتی سعید

میان بسته واعظ به هیهات و داغ
که رفت آن گل قائم ار طرف باغ

ردای عزا بر سر و سـ*ـینه زن
به سیلاب اشکش بچسبانده تن

وجود عمویش به آبان چو پشت
چو رفت از برش شد به چشمش درشت

دل از حزن و ماتم پریشان و زار
که دل برنکند از تراب مزار

همان روز و شب بر سر گور ماند
وداعی غمین تا سر صبح خواند

دگر نو محرم شد از بعد آن
سر بیستمین سال عمر آبان

دانلود رمان های عاشقانه

 

[همایون]

غم سوگ افسرده سازد روان
غم عشق دلبر چو باری گران

میان دو غم مانده بی مرهمی
که آخر سرآید دم هر غمی

توکل نمود از بر حق تعال
که باید شود کار از من محال

"وجود عموجان شد از من به دور
به درگاه جانان نشاید قصور

مجالی دگر گر دهد روزگار
بگویم غم دل به آن گلعذار

یگانه امیدم فقط آن پریست
اگر در گشاید چنان سروریست"

مرادش حبیب و غمش آفرین
دلش بر هوا و تنش بر زمین

در اندیشه ی گفتن این صواب
چه سان گویدش او چه گوید جواب؟

ملامت نماید ز عشق نهان
شود بر فریبا چو باری گران

میان تکلم بگوید چو راز ؟
که شاید همین هم شود قصه ساز

دانلود رمان های عاشقانه

 

[همایون]

گذشت از غم آن عموجان دو فصل
دلش واله و در تمنای وصل

روان سوی دلبر به قلبش خروش
که تا راز دل را رساند به گوش

فرا روی دلبر سراسیمه شد
فرو خورد آن حرف محفوظ خود

ترازوی فکرش نسنجیده وار
بزد نغمه ی مهر در نوبهار

"بیا آفرین صحبتی با حقیر
که بیتابم و بی نوایی فقیر

همه عشق عالم به قلب من است
ندانم که در غم کجا مامن است

دل آشفته بر هر دری رفته ام
به دردم فزون گشته ناگشته کم

حجاب کلامم زنم بر کنار
که خواهم تو گویی ره این دچار"

دانلود رمان های عاشقانه