ATENA_A
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2018/02/17
- ارسالی ها
- 23,992
- امتیاز واکنش
- 29,350
- امتیاز
- 1,104
مقاله‌های مرتبط:
در سال ۱۳۷۶ استان قزوین به مرکزیت شهر قزوین ایجاد شد. آخرین تقسیمات کشوری نشان می‌دهد این استان از ۶ شهرستان، ۱۹ بخش، ۲۵ شهر، ۴۶ دهستان و ۱۵۴۷ روستا تشکیل شده است. قزوین، تاکستان، بوئین زهرا، آبیک، البرز و آوج شهرستان‌های استان هستند.
استان قزوین یکی از مراکز مهم کشاورزی، صنعتی و تجاری در ایران است. فندق، پسته، زغال‌اخته (درخت)، انگور و کشمش از مهم‌ترین محصولات کشاورزی استان است. دامداری و پرورش طیور در استان قزوین به دو شیوه سنتی و صنعتی انجام می‌گیرد. صنایع فلزی، شیمیایی، نساجی، سلولزی، الکتریکی، مواد معدنی غیر فلزی و صنایع غذایی از مهم‌ترین صنایع این استان هستند.
عکاس: Mohammad Hossein V.
نام‌گذاری
استان قزوین رتبه نخست آثار تاریخی ملی کشور را دارد
قزوین در گذشته شهر باستانی «آرساس» یا «آرساسیا» و در تاریخ یونان شهر قدیمی «راژیا» نام دارد. به عقیده تاریخ نگاران ایرانی و عرب کلمه قزوین از جمله «این کش وین» گرفته شده است. اشکانیان قزوین را با نام مؤسس آن «اردپا» می‌خواندند. «کشوین» (یعنی سرزمینی که نباید از آن غافل شد) از دیگر نام‌های قزوین در زمان ساسانیان بوده که در دوره اسلامی معرب شده و به قزوین تغییر یافته است. «قسوین» (یعنی شهری که مردمی پر صلابت و استوار دارد) از نام‌های دیگر قزوین بود. آنچه که مشخص است قزوین معرب کلکه کشوین است.
عکاس: الناز رادمهر
تاریخچه
سرزمین قزوین در دوران حکومت مادها، در قرن هفتم پیش از میلاد وجود داشته است. در آن زمان ناحیه کوهستانی جنوب و جنوب غربی قزوین جزیی از قلمرو مادها محسوب می‌شد که اقوام و قبایل مختلف از جمله دیالمه طبرستان به آن حمله کردند.
با توجه به کاوش‌هایی که در تپه سگزآباد در منطقه بویین زهرا انجام شده، چنین می‌توان نتیجه گرفت که در هزاره‌های چهارم و پنجم پیش از میلاد انسان‌ها در آن سکونت داشتند.
عکاس: امیرحسین واعضی
شاپور معرف به شاپورذوالاکتاف قزوین را برای جلوگيری از تهاجمات ديالمه بنا کرد و در آن قلعه و استحکاماتی ایجاد و سپاهیان خود را در آنجا مستقر کرد. کم‌کم پايگاه نظامی شاپور توسعه يافت و هسته اصلی شهر قزوين به وجود آمد. قزوین به‌عنوان گذرگاه مهم طبرستان و دريای مازندران (خزر) دارای موقعیت ممتازی بود.
در سال ۱۹۲ ھجری قمری هارون‌الرشيد به قزوين آمد و شهر را توسعه داده و مسجد جامع را در آن احداث کرد.
از اواخر قرن پنجم هجری تا زمان حمله هلاکو به قلعه‌های اسماعيليان، حوادث مربوط به نهضت اسماعيليان از جمله حسن صباح و جانشينانش در قزوین ایجاد شد و ميان سپاه حکومت مرکزی و اسماعيليان جنگ‌های طولانی به وجود آمد.
در دوره حکومت صفویان و در دوران سلطنت شاه طهماسب، قزوین اعتبار بيشتری يافت و آثار و بناهای مختلفی در آن ایجاد شد. در زمان قاجاریان که تهران به پايتختی انتخاب شد، قزوين به علت قرار داشتن در مسير جاده تهران به اروپا و روسيه، از ارزش زیادی برخوردار شد.
- بازار قزوین؛ بازاری به امتداد تاریخ
- عمارت شهرداری قزوین، موزه بلدیه
- موزه قزوین: تماشاگه یادگارهایی از کهن دیار قزوین
در سال ۱۳۷۶ استان قزوین به مرکزیت شهر قزوین ایجاد شد. آخرین تقسیمات کشوری نشان می‌دهد این استان از ۶ شهرستان، ۱۹ بخش، ۲۵ شهر، ۴۶ دهستان و ۱۵۴۷ روستا تشکیل شده است. قزوین، تاکستان، بوئین زهرا، آبیک، البرز و آوج شهرستان‌های استان هستند.
استان قزوین یکی از مراکز مهم کشاورزی، صنعتی و تجاری در ایران است. فندق، پسته، زغال‌اخته (درخت)، انگور و کشمش از مهم‌ترین محصولات کشاورزی استان است. دامداری و پرورش طیور در استان قزوین به دو شیوه سنتی و صنعتی انجام می‌گیرد. صنایع فلزی، شیمیایی، نساجی، سلولزی، الکتریکی، مواد معدنی غیر فلزی و صنایع غذایی از مهم‌ترین صنایع این استان هستند.
عکاس: Mohammad Hossein V.
نام‌گذاری
استان قزوین رتبه نخست آثار تاریخی ملی کشور را دارد
قزوین در گذشته شهر باستانی «آرساس» یا «آرساسیا» و در تاریخ یونان شهر قدیمی «راژیا» نام دارد. به عقیده تاریخ نگاران ایرانی و عرب کلمه قزوین از جمله «این کش وین» گرفته شده است. اشکانیان قزوین را با نام مؤسس آن «اردپا» می‌خواندند. «کشوین» (یعنی سرزمینی که نباید از آن غافل شد) از دیگر نام‌های قزوین در زمان ساسانیان بوده که در دوره اسلامی معرب شده و به قزوین تغییر یافته است. «قسوین» (یعنی شهری که مردمی پر صلابت و استوار دارد) از نام‌های دیگر قزوین بود. آنچه که مشخص است قزوین معرب کلکه کشوین است.
عکاس: الناز رادمهر
تاریخچه
سرزمین قزوین در دوران حکومت مادها، در قرن هفتم پیش از میلاد وجود داشته است. در آن زمان ناحیه کوهستانی جنوب و جنوب غربی قزوین جزیی از قلمرو مادها محسوب می‌شد که اقوام و قبایل مختلف از جمله دیالمه طبرستان به آن حمله کردند.
با توجه به کاوش‌هایی که در تپه سگزآباد در منطقه بویین زهرا انجام شده، چنین می‌توان نتیجه گرفت که در هزاره‌های چهارم و پنجم پیش از میلاد انسان‌ها در آن سکونت داشتند.
عکاس: امیرحسین واعضی
شاپور معرف به شاپورذوالاکتاف قزوین را برای جلوگيری از تهاجمات ديالمه بنا کرد و در آن قلعه و استحکاماتی ایجاد و سپاهیان خود را در آنجا مستقر کرد. کم‌کم پايگاه نظامی شاپور توسعه يافت و هسته اصلی شهر قزوين به وجود آمد. قزوین به‌عنوان گذرگاه مهم طبرستان و دريای مازندران (خزر) دارای موقعیت ممتازی بود.
در سال ۱۹۲ ھجری قمری هارون‌الرشيد به قزوين آمد و شهر را توسعه داده و مسجد جامع را در آن احداث کرد.
از اواخر قرن پنجم هجری تا زمان حمله هلاکو به قلعه‌های اسماعيليان، حوادث مربوط به نهضت اسماعيليان از جمله حسن صباح و جانشينانش در قزوین ایجاد شد و ميان سپاه حکومت مرکزی و اسماعيليان جنگ‌های طولانی به وجود آمد.
در دوره حکومت صفویان و در دوران سلطنت شاه طهماسب، قزوین اعتبار بيشتری يافت و آثار و بناهای مختلفی در آن ایجاد شد. در زمان قاجاریان که تهران به پايتختی انتخاب شد، قزوين به علت قرار داشتن در مسير جاده تهران به اروپا و روسيه، از ارزش زیادی برخوردار شد.
