تهران معرفی استان تهران و مناطق دیدنی آن

[ATENA_A]

عمارت کلاه فرنگی عشرت آباد به کاخ عشرت‌آباد نیز معروف است در شرق تهران کنونی و شمال شرقی تهران قدیم بیرون از دروازه شمیران بین نگارستان (میدان بهارستان) و قصر قاجار (زندان قصر) جای داشت. عمارت کلاه فرنگی که به دوره قاجار مربوط است در میدان سپاه فعلی، در محل فعلی پادگان عشرت‌آباد یا پادگان ولیعصر واقع شده است.

در سال 1291 قمری ناصرالدین شاه پس از بازگشت از سفر اول خود از فرنگ دستور داد كاخی بین قصر قاجار یا زندان قصر کنونی و باغ نگارستان یا وزارت ارشاد کنونی احداث کنند و عمارتی چهار طبقه را در آن پایه ریزی کنند. این كاخ ساخته شد و به دلیل آنكه شاه زنانش را به این مكان انتقال داد به تدریج به كاخ عشرت آباد تغییر نام داد.

عمارت کلاه فرنگی در میان باغ عشرت‌آباد قرار داشت و کاخ‌ها و کوشک های پهناور و بزرگی داشت. در میانه باغ، حوض و چشمه و فواره‌های گوناگونی وجود داشته و دور تا دور این حوض بزرگ، نزدیک به سی خانه کوچک دو اتاقه به شکل نیم دایره ساخته شده بود که در و پنجره‌ چوبی آنها به سوی مرکز حوض باز می‌شد و در هر یک از آنها یکی از زنان شاه زندگی می‌کردند، البته هم اکنون از کل مجموعه تنها کاخ اصلی بر جای مانده است.

این باغ بیشتر مکان برگزاری مراسم عروسی و تفریحات شاه بود و در آن ساختمان کلاه‌ فرنگی، به صورت برج چهار طبقه ساخته شده بود که پوشش سقف طبقه چهارم از شیروانی و طبقه سوم آن دارای شاه ‌نشین با آینه کاری و مقرنس بود.

این کاخ همچون کاخ سلطنت‌آباد، قصر فیروزه و کاخ نیاوران که در مناطق پیرامونی تهران ساخته شده بودند بیشتر کاربری تشریفات و ییلاقی داشت.

پس از سرنگونی دودمان قاجار این باغ و کاخ همراه با خانه‌های دور حوض برای کاربری پادگانی به شهربانی واگذار شد و از آن رو آن را پادگان «شهربانی» یا «عشرت‌آباد» نامیدند. این اثر در تاریخ ۲۳ فروردین ۱۳۴۶ با شماره ثبت ۶۴۸ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است اما به‌دلیل جای گرفتن محوطه کاخ در درون یک پادگان، هم‌اکنون امکان بازدید همگانی وجود ندارد.

با این حال شهرداری تهران در میانه‌های دهه هشتاد عملیات ساخت گذر بزرگراه صیاد شیرازی را از کنار این مجموعه آغاز کرد که زمینه آزاد شدن بخشی از حصار پادگان را فراهم آورد تا به موجب آن کاخ عشرت‌آباد از بیرون از پادگان دیده شود، البته کاخ همچنان درون حصار پادگان است.

 

[ATENA_A]

کاخ دادگستری، بنای تاریخی و اصلی دادگستری در ایران است که در تهران، خیابان خیام قرار دارد.

ساخت کاخ دادگستری در زمان صدرالاشراف، دومین رییس عدلیه زمان پهلوی به مناقصه گذاشته شد و به شرکت اشکودا از چکسلواکی واگذار گردید.

ساخت بنای کاخ دادگستری در سال 1317 خورشیدی آغاز شد اما پس از دو سال به دلیل جنگ جهانی دوم متوقف گردید. این بنا در نهایت در سال 1325 خورشیدی با حضور قوام‌ السطنه افتتاح شد.

بنای کاخ دادگستری در سبک معماری نوکلاسیک و توسط گابریل گورکیان، معمار سرشناس ارمنی، طراحی شده است. این کاخ در زمینی بنا شده است که از چهار طرف مشرف به خیابان‌های اصلی است.

مجسمه‌های عظیمی از استادان بزرگ ایرانی زینت‌بخش این ساختمان است که بانوی عدالت اثر ابوالحسن صدیقی و انوشیروان دادگر اثر غلامرضا رحیم‌زاده ارژنگ از جمله آنهاست.
پیشنهاد ویژه

اماکن گردشگری در نزدیکی کاخ دادگستری : بازار تهران، پارک شهر، کاخ گلستان و شمس العماره، مدرسه دارالفنون.

 

[ATENA_A]

کاخ فرح آباد یا قصر فیروزه در تهران، انتهای خیابان پیروزی واقع شده است.

این کاخ مربوط به دوره قاجار در دوشان‌تپه به دستور مظفرالدین شاه قاجار ساخته شد.

کاخ سلطنتی فرح‌آباد در سال 1281 خورشیدی در دهکده فرح‌آباد، در شرق تهران آغاز شد و پس از دوسال به پایان رسید.

قصر فیروزه با الگو گرفتن از طرح كاخ تروكادرو پاریس، به شكل نیم دایره و با چند ردیف ایوان‌های روباز دورتا دور ساختمان ساخته شد. گنبدی فیروزه‌ای بر سقف کاخ قرار گرفته است.

باغ و کاخ فرح آباد در اصل از سه محوطه مختلف تشکیل شده است‌. محوطه اول، محل سکونت مستخدمان قصر و یک اصطبل آجری‌، محوطه دوم، باغ کوچک و محوطه سوم نیز باغ و استخر بسیار بزرگی بوده است‌.

در طراحی باغ، قرینه ‌سازی در نظر گرفته نشده است و به نیمه شرقی آن بیش از نیمه غربی پرداخته شده است. معماری كاخ سراسر اروپایی است.

در زمان محمد علی شاه توجه زیادی به کاخ فرح آباد نشد و به همین خاطر در دوره او قصر از رونق افتاد. در دوره سلطنت احمد شاه، کاخ فرح آباد رونق گذشته خود را بازیافت و عمارت اندرونی به آن اضافه شد.

در دوره پهلوی نیز، رضا شاه اهمیتی به این كاخ نداد، و در دوره محمدرضا شاه بود که کاخ بازسازی و دگرگون شد و با نام قصر فیروزه شناخته شد و سپس در پیرامون و دامنه‌های سرسبز آن منطقه خانه‌های ویلایی اشرافی ساخته شد.

بعد از انقلاب اسلامی، این منطقه کاربری نظامی پیدا کرد. پس از چند سال این کاخ به موزه نیروی دریایی سپاه پاسداران تبدیل شد، اما اجازه بازدید همگانی از آن داده نمی‌شود.

این اثر در تاریخ 20 بهمن 1355 با شماره ثبت 1331 به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
پیشنهاد ویژه

اجازه بازدید همگانی از آن داده نمی‌شود و بدون هماهنگی امکان بازدید از قصره فیروزه وجود ندارد.

 

[ATENA_A]

کاخ بهارستان یا عمارت مجلس شورای ملی در تهران میدان بهارستان واقع است. کاخ بهارستان از نظر معماری مظهر سبک معماری محکم و استوار با ترکیبی از سنت و تجدد در ارگ حکومتی تهران بوده است‌. میرزا حسین‌خان سپهسالار قزوینی در سال 1289 قمری تصمیم به ساخت عمارت‌های بزرگ از جمله کاخ بهارستان در اراضی بهارستان گرفت. وی به فکر تغییر سیمای شهر تهران بود. مهمترین این ساختمان ها، عمارت بهارستان یا کاخ بهارستان محل زندگی سپهسالار بود

بخشی از این ساختمان به موزه مجلس شورای اسلامی و بخشی دیگر به امور تشریفاتی و بخشی دیگر برای برگزاری همایش‌های مختلف اختصاص دارد. مجموعه زمین‌هایی که در نهایت سپهسالار برای ساخت مجموعه عمارت مورد نظر خویش در نظر گرفته بود وسعتی در حدود 53 هزار متر مربع یعنی پیش از 5 هکتار را شامل می‌شد.

بنای اولیه کاخ توسط میرزا مهدی خان شقاقی‌، ملقب به ممتحن الدوله‌ درسال 1298قمری‌ برای میرزا حسین خان مشیرالدوله‌ ملقب به سپهسالار نخست وزیر ناصرالدین شاه، ساخته شد. در آخرین سال حکومت سلسله قاجار، یعنی درسال 1303خورشیدی‌ استاد جعفر خان معمار باشی نمای غربی ساختمان را با آجر به سبک باروک اجرا کرد.

به احتمال خیلی زیاد در سال 1295 قمری ساخت کاخ بهارستان به اتمام رسید. عمارت اعیانی سپهسالار در جهت شرقی غربی، در امتداد سردر، طرح تکامل یافته کاخ‌ سازی قاجاری را با آمیختگی پنهان هنر مغرب‌زمین یادآور می‌شد. به گونه ‌ای که شیوه هنری مغرب زمین تحت تاثیر سلیقه معماران ایرانی در این بنا، با طرح ایرانی در آمیخت و حتی مغلوب آن شد.

پس از درگذشت سپهسالار، ناصرالدین شاه آن را بدون ‌هیچ گونه تشریفات قانونی و شرعی، تصرف و آن باغ و عمارت یعنی ساختمان مشروطه کنونی را ملک خالصه‌ دولتی خود کرد. از این زمان بود که این باغ و عمارت جنبه دولتی پیدا کرد و در آنجا مراسم دولتی و مراسم پذیرایی از مهمانان داخلی و خارجی برگزار می‌شد. از زمان پیروزی انقلاب مشروطه، کاخ بهارستان برای مجلس در نظر گرفته شد.

پس از آتش سوزی سال 1309در سمت جنوبی ورودی ساختمان‌، لئون‌، معمار فرانسوی و دستیارش‌ بوریس مجسمه ساز، آن قسمت را به سبک نئوکلاسیک پارلمان فرانسه بازسازی کردند. سه سال بعد نمای ستون دار ورودی به سرتاسر نمای جنوبی تعمیم داده شد. درسال 1315 استاد حسین طاهرزاده نمای شمالی ساختمان را از روی ستون‌های آپادانای تخت جمشید ساخت.‌

اولین دوره مجلس در روز یک‌شنبه 18 شعبان سال 1324، مطابق با مهرماه سال 1285، با حضور مظفرالدین شاه، در عمارت سلطنتی‌، اتاق برلیان کاخ گلستان و با شرکت سفرا و نمایندگان کشورهای مختلف گشایش یافت‌.

پس از مرگ مظفرالدین شاه‌، محمد علی شاه‌ در مخالفت با مجلسی که قرار بود اختیارات او را محدود کند در توطئه‌ای اعلام داشت که پدرش در هنگام تصویب نظام مشروطیت‌ بیمار بوده است و به این وسیله مستبدانه فرمان مشروطیت را باطل اعلام کرد و روز سه شنبه 2 تیر ماه سال 1287، سربازان محمد علی شاه به فرماندهی لیاخوف روس در سه ستون به سوی مجلس شورای ملی روانه شدند و به دستور لیاخوف مجلس شورای ملی را، با تمام نمایندگان حاضر، هدف شلیک توپ قرار دادند. بسیاری از نمایندگان کشته شدند و به عمارت مجلس و مسجد سپهسالار نیز آسیب‌هایی وارد شد. این عمارت 3 بار نیز دچار آتش سوزی شد.

 

[ATENA_A]

کاخ شهربانی ساختمانی است که در میدان مشق (باغ ملی) در مرکز شهر تهران برای اداره شهربانی تهران ساخته شد. بنای کاخ شهربانی در در سال 1315 خورشیدی ساخته شد.

در ساخت بنای عمارت شهربانی تهران، تاثیر سبک معماری نئوکلاسیک اروپایی به چشم می خورد. ورود این سبک به ایران مربوط به عصر صنعت و شروع حکومت رضاشاهی است. سبک معماری نئوکلاسیک را معمارانی چون آندره گدار و نیشر، در ایران رواج دادند و معماران ایرانی نیز در ساخت و سازهای سال های 1306 تا 1318 متاثر از این سبک به فعالیت های هنری خود پرداختند، که عمارت شهربانی، یکی از بناهای ارزشمند باقی مانده از آن دوره است.

سازنده کاخ شهربانی، قلیچ باقلیان و طراح آن معمار برجسته ارمنی گابریل گورکیان بود.

این ساختمان نزدیک به 21 هزار متر مربع زیربنا دارد که در سه طبقه بنا نهاده شده است. فضای درونی آن با گچ بری و آینه‌کاری، کار شده و فضای برونی آن نیز نقش‌های برجسته روی بدنه و ستون‌ها و تندیس‌ها الهام گرفته از معماری دوران هخامنشی است.

هنرمندان نئوکلاسیک به تلفیق و بازگشت به دوره های هنری گذشته اعتقاد دارند که در ایران این تاثیر با بازگشت به سبک معماری دوران هخامنشی همراه بوده است.

وزارت امور خارجه ایران در سال 1381 کاخ شهربانی را از نیروی انتظامی خریداری نموده و پس از بازسازی آن، این ساختمان را با نام ساختمان شماره 9 وزارت خارجه مورد بهره‌برداری اداری قرار داد. پایان یافتن مرمت نمای این اثر تاریخی، موجب انسجام مجموعه تاریخی میدان مشق شده و عمارت شهربانی با حفظ معماری گذشته در کنار ساختمان وزارت جنگ، موزه، کتابخانه و سردر باغ ملی، هویت تاریخی و فرهنگی ایران دوره قاجار و پهلوی را به نمایش می گذارد.

این کاخ در حال حاضر تحت عنوان ساختمان شماره 9 وزارت امور خارجه شناخته می شود.
پیشنهاد ویژه

سایر جاذبه های دیدنی نزدیک کاخ شهربانی : سر در باغ ملی، موزه پست، موزه جواهرات ملی، مدرسه دارالفنون، خیابان های دیدنی قدیمی تهران و چندین موزه.

 

[ATENA_A]

کاخ سرخه حصار یا عمارت قصر یاقوت یا کاخ یاقوت در شرق تهران در منطقه سرخه حصار و درون پهنه کنونی بیمارستان شهید لواسانی جای دارد.

کاخ یاقوت مربوط به دوره قاجار و دوره پادشاهی ناصرالدین‌شاه است که در سی و نهمین سال پادشاهی او در سال 1262 خورشیدی ساخته شد. این قصر از بخش‌های قصر بیرونی و حرمخانه سلطنتی تشکیل شده بود. کاخ یاقوت شامل 2 دستگاه عمارت به نام کوشک بیرونی و حرم خانه بود و در مجموع در حدود 200 اتاق داشت. عمارت قصر یاقوت در دوره قاجار دچار آتش ‌سوزی شد و دوباره بازسازی شد.

ساختمان این قصر نخستین بنای ایران است که هیچ تاثیری از معماری ایرانی نگرفته‌است. این بنا ایوانی در بالای در ورودی دارد که در معماری اروپایی ویژه معرفی شدن اشخاص مهم و ابراز احساسات به مردم است.

در سال 1336 با تصویب مجلس شورای ملی باغ این قصر و تاسیسات همراه با آن به سازمان بیمه‌های اجتماعی واگذار شده و به بیمارستان ریوی تبدیل شد و در دهه بعد بخش‌های روانی و جراحی نیز به آن افزوده شد که در سال 1355 با تصویب مجلس، تبدیل به یک بیمارستان عمومی شد و اکنون بیمارستان و مرکز فوق تخصصی قلب دکتر لواسانی نام دارد.

گذشته از بناهای سلطنتی قلعه، ساختمان های دیگری به نام کاروانسرا، سربازخانه و گرمابه هم از دیگر ملزومات کاخ سرخه حصار محسوب می شد که امروزه اثری از آن ها دیده نمی شود. در حال حاضر قسمتی از این محل به تاسیسات بهداشتی کارگران اختصاص داده شده است.

این ساختمان محل آشپزان دربار بوده و به دستور ناصرالدین شاه در اینجا آش طبخ می‌شده و برای هر یک از بزرگان کاسه‌ای فرستاده می‌شده است.

این اثر در تاریخ 1 مهر 1382 با شمارهٔ ثبت 10412 به‌ عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

 

[ATENA_A]

باغ نگارستان در زمان آقامحمدخان قاجار، در خارج از محدوده شهر تهران ایجاد گردید و در سال 1222 ق فتحعلی شاه قاجار، کاخ و عمارتی در آن بنا کرد، نگارستان به روزگار آبادانی یکی از بزرگترین، نامورترین و زیباترین کاخ ها و باغ های تهران به شمار می آمد.

باغ نگارستان دارای خیابان بندی منظم و درختکاری و گلکاری در خور توجهی بود. چند عمارت بزرگ و کوچک در داخل باغ به طور مجزا ساخته شده بود که شامل حوضخانه، کلاه فرنگی، حمام سرسره، اندرون و … بود.

باغ نگارستان به عنوان موزه مکتب کمال الملک شناخته شده و در اختیار دانشگاه تهران است. این مجموعه به عنوان دانشسرای عالی سابق نیز شناخته می شود.

قصر یا باغ نگارستان بین سال‌های 1222- 1228 هـ .ق. به فرمان فتحعلی‌شاه قاجار، با هدف ایجاد یک مرکز ییلاقی ـ حکومتی در خارج از دارالخلافه تهران ساخته شد. به دلیل وجود نقاشی‌ها و نگاره‌های متعددی از فتحعلی‌شاه و درباریان او در ساختمان‌های مختلف، این باغ به نگارستان شهرت یافت.

این قصر ـ باغ در روزگار اولیه خود دارای وسعت زیادی بوده است. در این قصر ـ باغ عمارت‌ها و تالارهای باشکوهی چون عمارت دلگشا، تالار سلام،تالار قلمدان و چندین حوضخانه بر پا گردیده بود. باغ نگارستان رویدادهای تاریخی ـ سیـاس*ـی فراوانی را به خود دیده است که از جمله می‌توان به قتل دولتمرد ایرانی میرزا ابوالقاسم قائم مقام فراهانی به دست محمدشاه و عوامل او اشاره کرد.

باغ نگارستان با شماره 2082 در زمرة آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

اکنون از مجموعه بناهای کاخ نگارستان دوره قاجاریه تنها حوضخانه آن درمحوطه وزارت فرهنگ و ارشاد پابرجاست.

حوضخانه باغ نگارستان در عهد فتح علی شاه و محمدشاه قاجار به شکل هشت گوش، یا شاه نشین‌های سبک زندیه، ساخته شده و مزین به گچ ‌بری‌های عالی است.

حوضخانه باغ نگارستان در حال حاضر موزه هنرهای ملی ایران یا گنجینه هنرهای ملی ایران است. این مجموعه بی نظیر که شامل آثار هنری هنرمندان ایرانی می باشد در محوطه وزارت ارشاد واقع در ضلع شمال میدان بهارستان قرار دارد.

پیشنهاد ویژه

باغ نگارستان مجموعه دیدنی است که پشت ساختمان برنامه و بودجه در خارج از محوطه وزارت ارشاد قرار داشته و برای بازدید آن باید به درب شمالی که در خیابان دانشسرا، خیابان شریعتمدار رفیع واقع است مراجعه کنید.

می توانید بعد از خروج از وزارت ارشاد به سمت شمال در حدود 200 متر پیاده روی کنید و در انتهای خیابان دانشسرا به سمت چپ بپیچید. بعد از حدود 50 متر دیگر به درب ورودی عمارت باغ نگارستان خواهید رسید.

به خاطر داشته باشید که عمارت باغ نگارستان روزهای دوشنبه تعطیل است. ساعت بازدید از 9-17 می باشد.

گردشگران می توانند همزمان از کاخ بهارستان که در ضلع شرقی میدان بهارستان واقع است نیز دیدن نمایند.

همچنین ساختمان هرمی مجلس شورای اسلامی نیز در مقابل خیابان کمال الملک واقع است.

روبروی درب وزارت ارشاد ساختمان صنف سفره خانه های سنتی قرار دارد که بنای زیبایی داشته همچنین در کنار این ساختمان سفره خانه ای سنتی نیز وجود دارد.

در پایین خیابان کمال الملک تا میدان بهارستان فروشگاه های سازهای سنتی وجود دارد.

به دلیل وجود مترو در کنار وزارت ارشاد سریع ترین و ارزانترین وسیله نقلیه برای بازدید حوضخانه باغ نگارستان مترو می باشد.

در شمال میدان بهارستان در کنار خروجی متروی بهارستان، خیابانی به نام کمال الملک وجود دارد. در ابتدای خیابان در سمت راست ورودی وزارت ارشاد واقع است. بعد از هماهنگی سریع و ساده با حراست وزارت ارشاد میتوانید وارد محوطه این وزارتخانه شوید. اگر بعد از ورود به محوطه راه خود را مستقیم ادامه دهید در شمال این وزارتخانه درب حوضخانه باغ نگارستان را خواهید دید.

 

[ATENA_A]

تنگه واشی یا همان تنگه ساواشی یکی از زیبا ترین جاذبه های گردشگری اطراف تهران در تابستان می باشد.

تنگه واشی کجاست؟

تنگه واشی در 17 کیلومتری شهر فیروز کوه قرار دارد.
در حرکت از سمت تهران به دماوند 17 کیلومتر بعد از فیروزکوه ، خروجی به سمت چپ هست که به سوی تنگه واشی حرکت می کند.

تنگه واشی در فصل تابستان میزبان بسیار ی از گردشگران است که با تهیه تدارک لازمه برای یک پیاده روی نزدیک به 3 کیلومتری در دل کوه و درون رود به آبشار زیبای 15 متری برسند.
در نزدیکی این آبشار هم رستوران و تفرجگاه کوچکی قرار دارد.
همه ساله تور های یک روزه بسیاری به سمت تنگه واشی حرکت می کنند و به دلیل طبیعت خاص آن از طرفداران زیادی بر خوردار است.
باید در نظر داشت مسیر تنگه واشی از سه قسمت مسیر تنگه اول تا ابتدای دشت ساواشی(حدود ۲۵۰متر) ، راهپیمایی دشت ساواشی(حدود ۱۷۰۰متر) و مسیر تنگه دوم تا رسیدن به آبشار(حدود ۸۰۰متر) تشکیل شده است.(tangeh savashi )
در ابتدای پس از یک پیاده روی کوتاه مدت در سر بالایی کوه ، به ابتدای تنگه رسیده که باید مسیر را در آب رود ادامه داد.
در صورتی که تصمیم دارید به تنگه واشی سفر کید حتما از داشتن وسایل لازمه جهت پیاده روی در آب و خیسی اجتناب نا پذیر و لـ*ـذت بخش آن اطمینان حاصل نمایید.
کتیبه های دوره قاجار در تنگه واشی

تنگه واشی علاوه بر طبیعت زیبا، دارای آثار تاریخی نیز هست. یکی از سه کتیبه معروف دوره قاجار در این تنگه واقع شده‌ و دو کتیبه دیگر در چشمه علی شهر ری و تونل وانا در جاده هراز واقع شده‌اند. هر سه این کتیبه‌ها به دستور فتحعلی شاه قاجار حکاکی شده‌است. فتحعلی شاه که دوران پیش از پادشاهی خویش را در شیراز گذرانده بود، با دیدن نقش برجسته‌های آن دیار، سه نفر به نامهای حجارباشی، نقاش باشی و معمار باشی را مسئول ساخت این سه کتبیه در تهران کرد.
کتیبه واقع در تنگه ساواشی دارای ابعاد شش در هفت متر است که وقایع زمان فتحعلی شاه دور تا دور کتیبه روایت شده‌است. بزرگترین نقش برجسته این کتیبه‌ها، نقش شکارگاه با تصویر اسب، نیزه و شکارهایش است که در اطراف آن می‌توان عباس میرزا، علی قلی میرزا و علی نقی میرزا پسران فتحعلی شاه و همچنین نوادگانش را در حال شکار دید. این کتیبه که حدودا ۱۸۵ ساله‌است به گونه‌ای در دل کوه حک شده که از بارش باران و تابش آفتاب در امان بوده‌است اما صنعت گردشگری به آن آسیب وارد نموده‌است.

چند نکته برای کسانی که می خواهند از این طبیعت زیبا بازدید کنند:

• چنانچه به دنبال آرامش و سکوت هستید روزهای وسط هفته را برای رفتن انتخاب کنید اگر به دنبال هیاهو هیجان و شادی بودن با جمع هستید روزهای جمعه را به شما پیشنهاد می‌کنم تنگه واشی جایی است که شلوغی شما را به هیجان می‌آورد و باعث آزار شما نخواهد شد

• از پوشیدن دم پایی جدا خودداری کنید؛ چون شما بیشتر مسیر را در آب راه می‌روید، سنگهای نوک تیز باعث ایجاد خراش و یا درد در پای شما می‌شوند و احتمال لیز خوردن و افتادن نیز با دمپایی بیشتر است. پوشیدن یک کفش ورزشی برای طی این مسیر راحت تر می‌باشد

• تنگه واشی مکان مناسبی برای به همراه بردن کودکان به خصوص زیر 7 سال نیست. مسیر طولانی است مجبور می‌شوید بیشتر راه کودک را در آغـ*ـوش بگیرید و در نتیجه خودتان هم خسته می‌شوید.

• حتما یک یا دو شیشه کوچک آب معدنی به همراه داشته باشید

• توصیه می‌کنم حتما تنگه دوم را ببینید و مسیر را تا رسیدن به آبشار ادامه دهید. شما می‌توانید به پشت آبشار بروید ایستادن پشت آبشار هم تجربه زیبایی است.

• به دلیل عدم آفتابگیری تنگه‌ها آب سرد است. بهترین زمان برای طی این مسیر مرداد ماه است.

• در پایان خواهش می‌کنم حتما هنگام رفتن به این مکان زیبا و بکر، کیسه‌ای جهت ریختن زباله و بطری‌های خالی به همراه داشته باشید

امیدوارم با معرفی تنگه واشی توانسته باشیم اوقات خوب و خوشی را برای شما و خانواده و دوستان رقم بزنیم.

سوغات ساواشی

یکی از سوغاتی های روستای جلیزجند یا همان ساواشی “دوغ پنج گیاه” است.این دوغ محلی حاوی گیاهان معطر آویشن ، نعناع ، کاکوتی ، پونه صحرایی و پونه جنگلی است. رب آلوچه و لواشک ترش هم از دیگر سوغاتی های تنگه واشی است.

همچنین دمپایی های بند دار برای راهپیمایی در آب هم از جمله مواردی است که در کمتر جای دیگری میتوانید یافت کنید.
در تنگه واشی گیاه کمیاب باریجه که مصارف مهم صنعتی و دارویی دارد می روید. چیدن باریجه به دلیل کمیابی آن جرم است و پیگرد قانونی دارد.

 

[ATENA_A]

پیرو قراردادی که در سال 1371 ه.ش بین سازمان میراث فرهنگی و پرویز بهزاد (پسر استاد حسین بهزاد) منعقد گردید تعداد 289 اثر از آثار استاد حسین بهزاد “مینیاتور” در اختیار سازمان میراث فرهنگی قرار گرفت و مقرر گردید موزه ای با نام “موزه استاد بهزاد” جهت حفظ ، نمایش و پژوهش درآثار این هنرمند گرانقدرافتتاح گردد . به همین جهت ساختمانی در مجموعه 110 هکتاری سعدآباد در نظر گرفته شد که این بنا در اواخر دوره قاجار ساخته شده است و دردوره پهلوی اول با نام ” کاخ کرباسی ” دفتر کار و استراحتگاه پهلوی اول در سعدآباد بود و در دوره گذشته به عنوان اقامتگاه تابستانی رضا پهلوی از دوره کودکی تا نوجوانی با نام “کاخ ولیعهد ” مورد استفاده قرار می گرفت . این بنا پس از انقلاب، به مکانی جهت گردآوری وسایل برخی از کاخها تبدیل شده بود تا در سال 1372 ه.ش پس از انتخاب و تغییر کاربری آن جهت تبدیل به موزه بهزاد ، با ایجاد تغییرات در فضای داخلی رسما در 28 اردیبهشت 1373 ه.ش به مناسبت صدمین سالگرد تولد استاد حسین بهزاد درروزجهانی موزه ها افتتاح گردید. این موزه از سال 1385 ه.ش به دلیل تغییردر سیستم تاسیساتی و الکتریکال ساختمان و نیز انجام برخی مرمت های لازم و مقاوم سازی بنا تعطیل شد و از سال 1391 ه.ش با شرایط بهتر و رعایت برخی از استانداردهای موزه ای مجددا به فعالیت خود ادامه داده است.همچنین این موزه در سال 1391 از سوی ایکوم (شورای جهانی موزه ها)در بخش “تلاش برای بقا” موزه نمونه شناخته شد و مورد تقدیر قرار گرفت.

موزه استاد بهزاد دارای پنج سالن با آثار متنوعی از طراحیهای مدادی و مرکبی ، نگارگریهای رنگی با مضامین مختلف از دوره های چندگانه کاری هنرمند و استاد ارزشمند ، حسین بهزاد مینیاتور می باشد . این سالنها عبارتند از :

سالن شماره یک( آثار ترسیم شده درسبک مکاتب نگارگری ایرانی) : اين سالن به نمايش آن دسته از آثار استاد که درسبک مکاتب دوره صفویه و اواخر تیموری کار شده اختصاص دارد . آثاری نظیر چوگان بازی، شیرین و فرهاد کوه کن، زن بیاض به دست، مجلس درس حکیم عمرخیام
سالن شماره دو( آثار ملهم از اشعارشاعران ایرانی) : دراين سالن آن دسته از آثار استاد كه ملهم از ادبيات فارسي است نگهداري مي شود. در اين آثار، استاد با الهام از ابیات اشعار شاعراني چون خيام، حافظ و مولانا به خلق آثاري زيبا پرداخته است.
سالن شماره سه (آثار ترسیم شده از فرهنگ مردم عامه) : این سالن به نمايش آثاري از آداب و رسوم و زندگی مردم اختصاص دارد. تابلوهایی از این دست عبارتند از : کَرَک بازان، رمال، عقدكنان، سقا، چوپان نی نواز و…
سالن شماره چهار( ترسیم چهره بزرگان در قالب نگارگری) : در این سالن به نقاشي هاي استاد از چهره مشاهير و بزرگان اختصاص دارد. مانند: حافظ، سعدي،خيام ، مولانا،زكرياي رازي و…..

سالن شماره پنج ( طراحی ها ): در این قسمت طراحی هایی از چهره های مختلف با حالاتی گوناگون و یا طراحی برخی از حیوانات به نمایش درآمده است.

زندگی نامه استاد حسین بهزاد مینیاتور:

استاد حسین بهزاد از مفاخر نگارگری ایران می باشد که در اردیبهشت سال 1273ه.ش در محله روبنده دوزان تهران چشم به دنیا گشود. پدربزرگش میرزا لطف الله ، واعظ مسجد وکیل شیراز و پدرش میرزا فضل الله اصفهانی ، نقاش و قلمدان ساز زبردستی بود که ساکن تهران شد. میرزا فضل الله،از کودکی متوجه استعداد و نبوغ پسرش حسین در نقاشی شد و به همین دلیل وی را در سن شش سالگی جهت یادگیری فنون این هنر نزد دوست هنرمند خود” ملاعلی قلمدان ساز” در مجمع الصنایع سپرد. حسین در مدت کوتاهی ، پدر و استاد خود را بر اثرشیوع بیماری وبا از دست داد و مادرش وی را به دست شاگرد ارشد ملا علی یعنی” حسن آقا پیکرنگار ” گمارد . وی در آنجا ضمن امرار معاش به سرعت فنون نگارگری را آموخت و به چنان مهارتی رسید که در حجره استاد ، منیاتور های زیادی برای نقاشی توسط او سفارش داده می شد. به همین دلیل در سن 18 سالگی تصمیم گرفت حجره ای در راسته توتون فروشان بازار اجاره کند و کار را به صورت مستقل دنبال نمود.در آن زمان او در سبک مکاتب صفوی ، آثارکمال الدین بهزاد و رضا عباسی کپی سازی می کردو در این کار به چنان مهارتی رسیده بود که تشخیص کار او از اصل کار سخت می نمود.

حسین بهزاد در سن 24 سالگی با دختری به نام سکینه مهرورزی ازدواج کرد و ثمره این زندگی پسری به نام پرویز بود که با وجود اینکه او نیز استعداد نقاشی را از پدر به ارث بـرده بود ولی به دلیل سختیهایی که حسین بهزاد در این راه متحمل شده بود اجازه رشد این استعداد را به پسرش نداد و او نتوانست راه پدر را ادامه دهد.

استاد حسین بهزاد در سال 1314ه.ش راهی فرانسه شد و سیزده ماه در آنجا به بررسی و تحقیق بر آثار نقاشان بزرگ دنیا در موزه لوور، گیمه و ورسای پرداخت و نتیجه این مطالعه و بررسی ، باعث ایجاد تحولی درفکرو روح او در جهت خلق ابداعاتی در هنر نگارگری ایران شد . استاد بهزاد گفته بود:” مطالعه من در سبکهای مختلف نقاشی ایرانی و خارجی بدین منظور بود تا سبکی بوجود بیاورم که ضمن داشتن خصایص ایرانی با هنر روز دنیا نیز منطبق باشد.” تغییر و تحولاتی را که توسط این استاد مسلم ایرانی در نگارگری بوجود آمد نه تنها الهام دهنده نگارگران هم عصر خود شد بلکه در واقع باعث نجات این هنرگردید که سخت در ورطه تکرار و تقلید غوطه ور و در حال زوال بود . بدین ترتیب او توانست با این کار نه تنها نام خود بلکه نام این هنر ملی را دوباره در دنیا پرآوازه سازد. به طور مثال آندره مالرو، نویسنده هنرشناس و اندیشمند فرانسوی در سال 1955میلادی پس از بازدید از نمایشگاه او که در موزه هنرهای مدرن پاریس به نمایش در آمده بود چنین گفت:” آثار بهزاد حیثیتی تازه به منیاتور ایران داد.” و یا به قول ژان کوکتو نابغه و هنرشناس فرانسوی که معتقد بود:” بدون شک در عرصه هنرمنیاتور قرن ما از جهت قدرت طرح و رنگ آمیری تنها یک استاد وجود دارد و او حسین بهزاد هنرمند ایرانی است.”

این هنرمند گرانقدر طی عمر پر بارش نمایشگاه های متعددی در داخل و خارج از ایران برگزار نمود و آثار ارزشمند زیادی از خود بر جای نهاد که ضمن تحسین همگان بسیاری از این آثار توسط مجموعه داران خصوصی و موزه ها، در نقاط مختلف دنیا خریداری شده و نگهداری می شود .

وی در شامگاه 21 مهرماه 1347 ه.ش چشم از دنیا فرو بست و در ابن بابویه شهر ری به خاک سپرده شد.

ویژگیهای سبک استاد حسین بهزاد :

هر چند که او معتقد به پیروی از سبک خاصی در نگارگری نبود ولی ابداعات و تغییرات ایجاد شده توسط او، بوجود آورنده سبک خاص وی بود که در عین حال تاثیرگذار برآثار نگارگران هم عصر خودبوده است .

این ویژگیهای عبارتند از :

طرد چهره های مغولی و تبدیل آنها به چهره های کاملا ایرانی
رعایت اصول آناتومی در حدی که به فرم اصلی کار لطمه نزند
رعایت قوانین مناظر و مرایا ( پرسپکتیو) به صورت بصری
حذف ریزه کاریهای اضافی و پرهیز از ایجاد شلوغی در طرح
تاکید بر طراحی و قدرت بخشیدن به خط با تند و کند کردن آنها
نشان دادن حالات درونی و روحی افراد به وضوح
استفاده از رنگهای محدود و یا درجه بندیهای یک رنگ در خلق آثار
استفاده از قلم گیری سفید بر زمینه تیره
خارج نمودن اندازه آثار از حد یک کتاب و مطرح نمودن آن به صورت تابلویی مستقل

10. به کار گیری سوژه های جدید مانند به تصویر درآوردن چهره بزرگان علم و ادب وهنر و نیز ترسیم آداب و رسوم زندگی مردم

شاهزاده خانم قوش بدست اثر استاد حسین بهزاد مینیاتور

در گالری اول موزه استاد بهزاد اثری به نام شاهزاده خانم قوش بدست وجود دارد که ابعاد آن 48.5×33 با تشعیر و 37.7× 33 بدون تشعیر می باشد. این اثر در سبک مکتب اصفهان به تصویر درآمده است و زنی اشرافی را نشان می دهد که قوشی در دست دارد و ردایی نارنجی رنگ بلند به تن دارد که به نقوش خطایی و اسلیمی مزین شده است در زیر این جامه بلوز سرمه ایی رنگی با گلهای ختایی و اسلیمی دیده می شود و شلوار پوشیده شده در زیر آن به رنگ آبی پررنگ بوده است که با نقوش ختایی طلایی تزیین شده است .

به دور گردن این زن شالی سفید با حاشیه آبی دیده می شود . بر سر این زن تاج و کلاهی است که نشانه اشرافی بودن اوست و خطوط اسلیمی و ختایی به طرز بسیار ظریف و هنرمندانه یی تزیین شده است و در دست راستش دستکشی دیده می شود که بر روی آن قوشی ایستاده است و در پس زمینه دو کوه به رنگ آبی و بنفش روشن و سمت چپ شاهزاده خانم درخت چنار کوچک و سه درخت شکوفه که پرنده هایی بر روی آن نشسته اند دیده می شود و در پایین پایش نهری کوچکی روان میباشد و گیاهان و گلهای متعددی بر روی زمین نقش بسته است.

این تصویر با پنج جدول کشیده شده در پیرامون آن محصور شده و یک حاشیه مادر که دارای تشعیری مطلایی با نقوش حیوانی و گیاهی است کلیه این تصویر را در خود جای داده است.

معرفی اثر استاد حسین بهزاد مینیاتور

در گالری دوم موزه استاد بهزاد اثری به نام “هنگام سپیده دم خروس سحری” وجود دارد که ابعاد آن 75.5× 57 سانتی متر می باشد .

این اثر یکی از کارهای منحصربفرد استاد حسین بهزاد است که زمینه های طراحی کار بر ویژگیهای نگارگری اثر غلبه داشته که در مجموع طرح بسیار جذابی را ارائه می دهد که این کار از آن دسته از آثار استاد بهزاد است که با الهام از اشعار شاعران به تصویر درآمده منجمله حکیم عمر خیام که می گوید:

هنگام سپیده دم خروس سحری دانی که چرا همی کند نوحه گری

یعنی که نمودند در آیینه صبح کز عمر شبی گذشت و تو بی خبری

شاعر در این شعر با نهیب به انسان او را آگاه می سازد که عمرش در حال گذر است وی با بی خبری هیچ درکی از گذر عمر خود ندارد . استاد حسین بهزاد معنای برگرفته شده از شعر مذکور را به این ترتیب تصویر نموده است .

این اثر تشکیل شده است از دو رنگ آبی و کرم که نیمی از تصویر آبی رنگ و نیمی دیگر به رنگ کرم ، رنگ آمیزی شده در قسمتهای کرم رنگ این اثر و تاحدودی بخشهای آبی رنگ، از خطوط سریع و کوتاه (اسکیس) که یکی از ویژگیهای طراحی است استفاده شده است. در بخش کرم رنگ این اثر دو مرد و یک خروس و متکا و یک جام نوشید*نی کشیده شده است که جوانی مدهوش سر به روی بالشتی گذاشته که استاد بهزاد با استفاده از تجمع خطوط سریع در طراحی این جوان و محیط اطرافش توجه بیننده را به این موضوع جلب می کند . و جام نوشید*نی در این اثر به عنوان نمادی از مدهوشی جوان می باشد و روبروی این جوان مردی نشسته که با خطوط منحنی کشیده شده است که این پیرمرد و سر خروس به تصویر درآمده در کنار او هر دو عاملی برای نهیب زدن و هوشیار نمودن این مرد جوان می باشد

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[ATENA_A]

موزه ای زیبا و پر رمز و راز، موزه ای پر از رنگ و زندگی که دیدگان هر بیننده ای را نوازش میدهد و چه تواناست خالق این همه نور، این همه زیبایی و این همه زندگی.
اسطوره ای با چهره ای پر از مهربانی که با دستان توانمند خود این چنین چرخشها و پیچشهای نرم و لطیفی را خلق کرده است.

استاد محمود فرشچیان متولد سال 1308 هجری شمسی در اصفهان دیده به جهان گشود. وی از هفت سالگی نزد استاد حاج میرزا آقا امامی شروع به تعلیم گرفتن نمود و در سال 1324 به هنرستان هنرهای زیبا اصفهان رفت و تحت تعلیم استاد عیسی خان بهادری که خود شاگرد کمال الملک بود، قرار گرفت و با رموز رنگها، ابزار نقاشی و زیر رنگ آشنا شد و با قرار دادن موی گربه سفید در انتهای پر کبوتر قلم موهایی ساخت تا به امروز در نقاشی و ظریف کاری از آن استفاده می شود.
اشتیاق به آموختن ایشان را ابتدا به اروپا و سپس به آمریکا کشانید و حفظ هویت ایرانی توانست شیوه کار خود را غنا بخشد. استاد در ابتدا از آبرنگ و گواش و از اوایل دهه پنجاه بیشتر از اکریلیک برای خلق آثارش استفاده کرد. آثاری که با دیدنشان این جمله در ذهن متصور می شود:
“فتبارک الله الاحسن الخالقین”

ساختمان موزه استاد محمود فرشچیان در مجموعه 110 هکتاری سعدآباد، يك بناي قاجاري است، با وسعتی در حدود 600 متر مربع که برای مدتی محل اسکان رضا شاه به همراه همسر چهارمش ملکه عصمت بوده است.
این موزه در حال حاضر بیش از 50 اثر از استاد را در خود جاي داده که نوازشگر چشم هر بیننده ایست. این موزه در سال 1380 افتتاح شده است.

دانلود رمان و کتاب های جدید