قزوین معرفی استان قزوین و مناطق دیدنی آن

[ATENA_A]

دارالسرور، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان آبیک دهستان کوهپایه شرقی استان قزوین ایران است. این روستا در دهستان کوهپایه شرقی قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۱۶۹ نفر (۴۵خانوار) بوده‌ است.این روستا با مرکز استان 30 کیلومتر فاصله داشته و برای رسیدن به این روستا باید از محور قزوین آبیک استفاده کرد.اکثریت مردم این کشاورز بوده و تعداد اندکی از خانوارهای آن به دامداری مشغول می باشند.محصولات عمده کشاورزی این روستا گندم و جو می باشد.و عمده محصولات باغی این روستا گردو بادام نگور و گیلاس می باشد.اسم قدیمی و اصیل این روستا دار کوره بوده که به مرور زمان به دارالسرور تغییر اسم می دهد.گویش این مردم تاتی باشد و دارای آیین ها و رسوم اصیل تاتی ایرانی می باشند.

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

 

[ATENA_A]

با توجه به موقعیت جغرافیایی ویژه بوستان ملی باراجین قزوین، برای تقویت دوستی انسان و طبیعت در قلب این بوستان، «دهکده حیات طبیعت قزوین» به عنوان زیستگاهی برای حیوانات تبدیل شده است.دهکده طبیعت قزوین پروژه‌ای منحصر به‌فرد است که برای اجرای آن از نظر کارشناسان و متخصصان کشور در زمینه جانمایی، نگه‌داری حیوانات و پرندگان و مسائل فنی و زیبایی استفاده شده و در طراحی آن از آخرین پیشرفت‌های پارک‌های مشابه در جهان از جمله آفریقای جنوبی الگوبرداری شده است.انتخاب حیوانات و حضور آن‌ها در دهکده حیات طبیعت همگام با محیط طبیعی صورت گرفته است.احداث پارک‌های تخصصی از جمله پارک مارها، پارک کروکودیل‌ها پارک پرندگان شکاری ویژه و پارک تکثیر و حفاظت از گونه‌های جانوری در دست انقراض با «برند قزوین» از برنامه‌های فاز بعدی این پارک است و با راه‌اندازی سایت، خرید سم مار به حداقل رسیده و از قاچاق پرندگان منحصر به فردی چون بالابان، بحر و طرلان ممانعت می‌شود. در این محیط به جای تابلوی «حیوانات را غذا ندهید»، اعلام می‌شود: «غذای مناسب هر حیوان را در پارک تهیه کنید و به صورت اصولی به حیوانات بدهید».راه‌اندازی دانشکده محیط زیست در بوستان ملی باراجین و در جوار این دهکده از جمله برنامه‌های آینده دهکده حیات طبیعت قزوین است و در فاز بعدی ایجاد مرکز آموزشی تحقیقاتی و گردشگری در بوستان باراجین پیش‌بینی شده است.سعی این پروژه بر این است که مردم و طبیعت را به این وسیله به هم نزدیک کرده و با برگزاری کلاس‌هایی برای خردسالان و حضور حیوانات در سر کلاس، آن‌ها از کودکی با طبیعت آشنا شوند.احداث خانه روستایی برای عکاسی شهروندان، مرکز دامپزشکی در دهکده طبیعت، آمفی تئاتر با طرح عصر حجر، آبشار سنگی با طراحی جذاب و دیدنی، گردآوری و انواع جانوران زنده در محیطی مشابه زیستگاه طبیعی از جمله اهداف ساخت دهکده بزرگ حیات طبیعت در بوستان ملی باراجین است.با توجه به موقعیت جغرافیایی بوستان باراجین و قرارگیری در محور مواصلاتی پر تردد و همجواری با اتوبان تهران قزوین زنجان و شهرهای شمالی کشور و از سویی هوای لطیف کوه‌پایه‌ای و کوهستانی و در کنار آن جاذبه‌های طبیعی دیدنی بر بام شهر قزوین در زمینی به وسعت هفت هکتار در ضلع غربی بوستان ملی باراجین ساخت دهکده طبیعت قزوین انجام شده است.این پروژه یکی از پروژه‌های بزرگ، مهم و منحصر به فردی است که مجموعه‌ای از حیوانات، پرندگان، خزندگان و آبزیان در آن نگه‌داری می‌شوند و در کنار آن امکانات رفاهی و جاذبه‌های متنوع طبیعی و زیست محیطی پیش‌بینی شده است.

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

 

[ATENA_A]

امامزاده برهان یا شاه رشید درحدفاصل بین دوروستای هیر وویار قرار دارد.
تعدادی از معلمان زبر دست با سرپرستی و تجارب اداره میراث فرهنگی در بلند ترین قله نزدیک روستا موسوم به شاه رشید ،مشغول مرمت بنای تاریخی و مذهبی امامزاده برهان معروف به شاه رشید هستند که در ۵ کیلومتری شمال غربی روستا واقع گردید به طوری که میانگین دمای آن ۸ درجه از هوای اطراف روستا خنک تر است.اگر با اندکی کنجکاوی بر روی بام بنای آن قرار بگیریم می توانیم بیش از نیمی از طبیعت زیبا و بکر منطقه ،اعم از روستا ها،مناظر دیدنی ،مزارع،مراتع و باغستانهای آن را زیر پای خود به تماشا بنشینیم .

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

 

[ATENA_A]

روستای هیر بزرگ با جاده آسفالته در ۶۵ کیلومتری شمال استان قزوین و۱۱ کیلومتری شهر رازمیان واقع شده است.و به دلیل دارا بودن حدود ۳۵۰۰ نفر جمعیت ثابت و مهاجر ، از بزرگترین روستا های منطقه الموت غربی محسوب می شود.البته جمعیت زمستانی روستا به ۸۰۰ نفر تقلیل می یابد.خوب است بدانیم جاده ای نیز از پیشانی روستابا تمام زیبایی هایش می گذرد که به روستاهای اشکورات و پس از آن به شهر های استان گیلان می رسد. اگر از پل رودخانه نینه رود روستای ویار بگذریم ،جنگلی تنک از درختان اورس را پشت سر بگذاریم و منظره گاه ریواس های تازه را از نظر بگذرانیم و از هوای بکر و نفس آور آن لـ*ـذت ببریم و مـسـ*ـت بوی گلهای کوهی شویم با طی کردن ۲۵ کیلومتر از جاده کوهستانی و خاکی به روستا های دیدنی گیلان می رسیم.

رونق دامداری های سنتی ،تنوع محصولات باغی و کشاورزی ،ناهمواریهای طبیعی ،باغستانهای قدیمی،چشمه خنک آب “وگل” با عث گردیده تا تمامی کسانی که به هر نوع اندک تعلقی نسبت به این روستا دارند.ایامی از تابستان را در آن جا به فعالیت اقتصادی و باغداری بگذرانند.در شمال هیر آخرین روستای منطقه یعنی روستای ویار قرار دارد.در شرق آن روستا های لطر و پراچان قرار دارند.ودر جنوب آن روستای دربند قرار دارد.و در غرب و جنوب غربی آن روستا های میلک و ورگیل قرار دادند.صخره سنگی بسیار دیدنی که تقریبا ارتفاع آن به حدود ۷۰۰ متر می رسددر شرق و جنوب شرقی روستا قرار دارد.از نمادهای انحصاری این روستا محسوب می شود.و یقینا هیچ بیننده ای نمی تواند عظمت و استواری آن را فراموش کند .در صفحه ی ۲۳۱۸ فرهنگ معین می خوانیم: هیر ،روستایی جزء دهستان بخش معلم کلایه شهرستان قزوین ،در ۲۷ کیلومتری باختر معلم کلایه و دارای مسیر کوهستانی ۱۰۵۸ تن سکنه آن است .رودخانه نینه رود آن را نوشیدنی می سازد.دارای معادن زغال سنگ است.گفتنی است تا سال ۱۳۶۰ سوخت حمام عمومی روستا زغال سنگ بوده است.

زغال اخته ،فندوق ،گردو ،گیلاس و آلبالو به ترتیب عمده محصولات درختی روستا می باشند. وجود دو مزرعه پرورش ماهی قزل آلا در حاشیه رودخانه نینه رودو در دل باغستانها که نماد دیگری از دست و دلبازی نبنه رود است .بهانه ای شده تا پای عده ی زیادی ،از روستا های اطراف و همچنین از شهر قزوین به دامان این روستا باز شود.وبعضا صیادانی را می بینیم که در حاشیه نینه رود با قلابهای خود مشغول ماهیگیری می باشند.اگر ازکنا مزارع پرورش ماهی بگذریم آلاچیق های تمام چوبی را در شانه سبز نینه رود می بینیم .که از در زیر سایه درختان اطراف نوازش و نسیم خنک رودخانه چشم انتظار مهمانانی هستند که اهل تفریح و طبیعت اند.در کنار آن آلاچیق ها آب می بینی و صدای شرشر آن را که می شنوی .درخت می بینی و آواز پرنده می شنوی،آسمان آبی می بینی و با گوش دل صدای خدارا می شنوی .و اگر اندکی اهل دل باشی صدای رسای مسجد روستا را می شنوی که تورا به وضو با آب خنک نینه رود فرا می خواند.تا شکرانه این همه نعمت و زیبایی را به جای آوریی.هم اکنون که من این متن را می نویسم .تعدادی از معلمان زبر دست با سرپرستی و تجارب اداره میراث فرهنگی در بلند ترین قله نزدیک روستا موسوم به شاه رشید ،مشغول مرمت بنای تاریخی و مذهبی امامزاده برهان معروف به شاه رشید هستند که در ۵ کیلومتری شمال غربی روستا واقع گردید به طوری که میانگین دمای آن ۸ درجه از هوای اطراف روستا خنک تر است.اگر با اندکی کنجکاوی بر روی بام بنای آن قرار بگیریم می توانیم بیش از نیمی از طبیعت زیبا و بکر منطقه ،اعم از روستا ها،مناظر دیدنی ،مزارع،مراتع و باغستانهای آن را زیر پای خود به تماشا بنشینیم .۱۲ نفر از روحانیون معلم روستا در ایام خاص “محرم، صفر و ماه رمضان و…”به مسجد روستا و برخی مساجد استان دعوت می شوندتا به تبلیغ و تبیین مسائل دینی و شرعی بپردازند.سنگ فرش کوچه های تعریض شده نشان می دهد که سازمان میراث فرهنگی و گردشگری استان آن را جزء روستا های هدف گدشگری معرفی نموده و همکاران را به بازدید و تفریح در آن روستا فرا می خواند.یادم می آید وقتی که در سال ۱۳۶۹ داشن آموز کلاس سوم راهنمایی بودم،زلزله ۳۱ خرداد مدرسه مارا خراب کرد و ما به ناچار در مدرسه دیگری به صورت سه شیفته در سه مقطع با ۴۰۰ دانش آموز و ۲۵ معلم درس می خواندیم .حال مجموع دانش آموزان روستا ۴۷ نفر می باشد .وازیکی از دلایل کاهش جمعیت این روستا این است که تحصیل کرده های روستا به دنبال شغلی متناسب با تحصیلات خود راهی شهر ها شدند.از تعداد ۱۱ شهید گرانقدر این روستا پیکر دوتن از آنها در گلزار شهدای روستای هیرقرار دارد.که سند افتخار روستا به حساب می آیند.

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

 

[ATENA_A]

روستای کامان یکی از روستا های بسیار زیبای منطقه الموت غربی می باشد و در مسیر جاده قزوین به الموت غربی قرار دارد. ناحیه ای است کوهستانی سردسیر. از چشمه سار نوشیدنی میشود و محصولاتش : غلات ، لوبیا، نخود. اهالی به کشاورزی ، کرباس و جوال بافی مشغولند. معدن ذغال سنگ دارد. همچنین پیست اسکی کامان در 25 کیلومتری قزوین و در منطقه الموت واقع شده است که از نظر چشم‌انداز و آب‌ و هوا، این منطقه در وضعیت بسیار مطلوبی قرار دارد.برای رسیدن به کامان باید از محور قزوین بهرام آباد استفاده کرد و پس از پشت سر گذاشتن بوستان باراجین و روستای زرشک به دوراهی کامان رسید.در سر دوراهی از جاده اصلی خارج شده و بعد از طی 2 کیلومتر به کامان رسید.این روستا دارای 60 تا خانوار جمعیت ساکن بوده که در فصل های بهار و تابستان به 120 خانوار مهاجر نیز می رسد.امروزه اهالی این روستا به کار باغداری مشغول بوده و عمده محصولات آنها گیلاس فندق و گردو فندق می باشد.مردم روستا به زبان تاتی تکلم می کنند.

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

 

[ATENA_A]

پراچان یکی از شمالی ترین روستاهای استان قزوین از توابع رودبار شهرستان می باشد .
این روستا ازغرب با روستای لطر و از شرق با روستای سنبل آباد و از جنوب با روستای یوج و از شمال به روستاهای اشکورات از توابع استان گیلان محدود میشود .
جاده هایی که شما را به این روستای سرسبز و بکر میرساند دو جاده هستند :
1- قزوین . جاده معروف به باراجین که پس از رسیدن به رازمیان پس از گذشتن از منصور باغ به سه راهی دورچاک میرسید ،پس از گذشتن از درچاک به روستای یوج و بعد از آن روستای زیبای پراچان نمایان میشود (مسافت از قزوین تا پراچان 77 کیلومتر)
*از روستای درچاک به بعد جاده خاکی و کوهستانی میباشد(حدودا 8 کیلومتر)
2- قزوین . میدان مینودر جاده الموت ، پس از رسیدن به رجائی دشت از سمت چپ به طرف رازمیان ،سه راهی حسن آباد بعد از گذشتن از حسن آباد ،امین آباد،شترک و یوج به مراتع و باغات زیبای پراچان می رسید. (مسافت از قزوین تا پراچان 82 کیلومتر )
* از روستای شترک به بعد جاده خاکی و کوهستانی میباشد (حدودا12 کیلومتر)

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

این منطقه با مساحت 27000 هكتار در غرب شهرستان بوئین زهرا در اراضی جنوب جاده بوئین زهرا- همدان تحت مدیریت زیست محیطی قرار دارد. این منطقه جهت حفظ جمعیت پرندگان منطقه و احیای گونه‌های منقرض شده آن، «منطقه حفاظت شده» اعلام شده است. در گذشته شكار بی‌رویه گونه‌های آهو، قوچ و میش در این منطقه، سبب انقراض این جانوران شده است. جمعیت پرندگان این منطقه در اثر مدیریت زیست محیطی افزایش یافته است. معضل توسعه كشاورزی و دامداری مهم‌ترین مشكل برای ارتقای این منطقه است.

 

[ATENA_A]

این غار در 84 کیلومتری قزوین به همدان (بخش آوج) و در ارتفاع 1600 متری از سطح دریا قرار دارد. این غار 180 متر طول و یک تالار بزرگ دارد که به پرتگاه‌ها، چاه‌ها و دهلیزهای متعددی منتهی می‌شود. این غار در گذشته‌ مکانی برای زندگی انسان‌های اولیه بوده است.

 

[ATENA_A]

شاه البرز رشته کوه و قله‌ای در البرز بوده که ارتفاع آن نزدیک به 4200 متر می‌باشد. این رشته کوه مرز طبیعی استان‌های تهران و قزوین را تشکیل می‌دهد و دامنه جنوبی آن به دره طالقان از استان تهران و دامنه شمالی آن به دره الموت از استان قزوین مشرف است.

 

[ATENA_A]

خاتون بلاغی یا چشمه خاتون در در یک کیلومتری روستای کیسه جین یا کیسئین واقع در شهرستان آبگرم میباشد. این چشمه آب فوق العاده گوارایی دارد. آب این چشمه علاوه بر خواص درمانی آن، بسیار شیرین و خوش مزه است. توصیه میکنم برای یک بار هم که شده از مزه(طعم) و طبیعت زیبای این چشمه استفاده نمایید.

 

[ATENA_A]

موقعيت جغرافيايى و تقسيمات سياسى استان
استان قزوين از شمال به استان گيلان، از جنوب به استان مرکزى، از مشرق به استان تهران و از مغرب به استان زنجان و همدان محدود است و ۱۳۰۴ متر از سطح دريا ارتفاع دارد.
استان قزوين با توجه به موقعيت جغرافيايى خود، مانند پلى، پايتخت کشور را به مناطق شمالى و غربى و کشورهاى قفقاز و اروپا متصل مى‌کند و به دليل موقعيت مناسب، ضمن توسعهٔ کشاورزى، ‌ صنعتى و خدماتى به يکى از قطب‌هاى مهم توسعهٔ کشور تبديل شده است.
شهر قزوين تا سال ۱۳۷۵ جزو محدودهٔ سياسى – ادارى استان تهران بود. در اين سال، اين شهر از استان تهران جدا شد و همراه با شهرستان تاکستان از استان زنجان، به عنوان استان قزوين در تقسيمات کشورى جاى گرفت. اين استان، براساس آخرين تقسيمات کشورى، داراى ۲ شهرستان، ۱۰ بخش، ۱۲ شهر، ۳۷ دهستان و ۹۳۶ آبادى داراى سکنه است و شهرستان‌هاى قزوين و تاکستان مجموع شهرستان‌هاى آن را تشکيل مى‌دهند.
جغرافياى طبيعى و اقليم استان
استان قزوين به دو ناحيهٔ کوهستانى و دشتى تقسيم مى‌شود. منطقهٔ کوهستانى آن در شمال استان قرار دارد و دهستان‌‌هاى الموت، رودبار و قسمتى از کوهپايهٔ اقبال و پشگلدره را در بر مى‌گيرد. در همين ناحيه، بخشى از رشته‌کوه البرز از بخش شمال غربى و از استان گيلان به طرف جنوب غربى در داخل استان قزوين کشيده شده است. سيالان و الموت دو قله از قله‌هاى معروف کوهستان‌هاى بخش غربى البرز مى‌باشند.
دره‌هاى البرز در دامنه‌هاى خشکِ جنوبى، به‌ويژه در ناحيهٔ‌ قزوين، باريک و کم‌عرض هستند و با ديواره‌هاى پرشيب کشيده شده‌اند. آبادترين و پرجمعيت‌‌ترين دره‌هاى آن، درهٔ شاهرود و دره‌هاى دو شاخهٔ معروف آن، رود طالقان و رود الموت‌اند که آب دامنه‌هاى البرز جنوبى را به سفيدرود مى‌رسانند. دره و رودخانهٔ‌ شاهرود کوه‌هاى ميان درهٔ چالوس و سفيدرود را از شرق به غرب شکافته و آن را به دو قسمت شمالى و جنوبى تقسيم کرده‌اند. کوه‌هاى طالقان، ‌ سيالان، الموت و تخت‌سليمان در غرب الموت (با ارتفاع ۴۴۰۰ متر) در ساحل چپ سفيدرود، با قلهٔ دلفج (با ارتفاع ۲۷۷۰ متر) که از قله‌هاى قديمى آتشفشانى است، اتصال يافته‌اند. در جنوب شاهرود، کوه‌هاى زياران، سبزپوش، خزران و … قرار دارند که از زمان‌هاى پيشين مسيرهاى پيادهٔ‌ شمالى – جنوبى قزوين بوده‌‌اند که بعضى از آن‌ها در امتداد دره‌ها تا ساحل درياى مازندران (خزر) امتداد يافته‌اند و گردنه‌هاى معروف سلمبار و الوچشمه را پديد آورده‌‌اند. اين راه‌ها ناحيهٔ دشت قزوين را به غرب مازندران و شرق گيلان متصل ‌کرده‌اند. در ناحيهٔ غربى دشت قزوين يک رشته ارتفاعات موازى به نام «چرگر» قرار دارد که از جانب شمال به جنوب کشيده شده و استان قزوين را از استان زنجان و خمسه جدا مى‌کند. اين ارتفاعات در حدفاصل نواحى سلطانيه و تارم قرار دارند. در قسمت جنوب اين استان، چند رشته از ارتفاعات به موازات هم قرار گرفته‌اند که به نام «رامند» معروف هستند.
ارتفاعات مزبور در جنوب شرقى دهستان زهرا قرار دارند. اين ارتفاعات در قسمت جنوب غربى با کوه‌هاى خرقان و درگزين استان همدان پيوند دارند. استان قزوين از جانب غربى، ‌ بدون هيچ مانعى، به جلگهٔ ساوجبلاغ که در حال حاضر جزو محدودهٔ استان تهران است و کوه طالقان آن را از استان قزوين جدا کرده است، منتهى مى‌شود.
آب و هواى ناحيهٔ‌ شمالى استان قزوين کوهستانى است. اين ناحيه، زمستان‌هاى سرد و پربرف و تابستان‌هاى معتدل دارد. نواحى دشتى استان قزوين داراى زمستان‌هاى سرد و تابستان‌هاى گرم و خشک است. ميانگين دماى سالانهٔ آن ۱۳/۲ درجهٔ سانتى‌گراد و ميانگين بارندگى سالانهٔ آن ۳۰۴/۴ ميلى‌متر است.
جغرافياى تاريخى استان
براساس اسناد و مدارک موجود، ‌ قدمت و سابقهٔ تاريخى منطقهٔ‌ قزوين به دوران حکومت مادها، در قرن نهم پيش از ميلاد، مى‌رسد. در آن زمان، ناحيهٔ‌ کوهستانى جنوب و جنوب غربى قزوين جزئى از قلمرو مادها به شمار مى‌‌رفت که همواره مورد تاخت و تاز اقوام و قبايل مختلف، از جمله اقوام ديالمهٔ طبرستان، قرار داشت.
بررسيِ آثار و ابزار به‌دست آمده از تپهٔ سگزآباد در بخش بوئين‌زهرا، نشان مى‌دهد که اين منطقه در هزاره‌هاى چهارم و پنجم پيش از ميلاد، زيستگاه جماعت‌هاى انسانى بوده است.
وضعيت اجتماعى و اقتصادى استان
در آبان‌ماه ۱۳۷۵، جمعيت استان قزوين ۲۵۷‚۹۶۸ نفر بوده است که از اين تعداد ۵۷/۱۱ درصد در نقاط شهرى و ۴۲/۸۹ درصد در نقاط روستايى سکونت داشته‌اند. در سال مذکور، از ۲۵۷‚۹۶۸ نفر جمعيت استان، ۱۱۴‚۴۹۱ نفر مرد و ۱۴۳‚۴۸۷ نفر زن بوده‌‌اند. در همين سال، نسبت جنسى جمعيت آن برابر ۱۰۱ بوده است. به عبارت ديگر، در اين استان در مقابل هر ۱۰۰ نفر زن، ۱۰۱ نفر مرد وجود داشته است. اين نسبت براى کودکان کم‌تر از يک سال ۱۰۷، و براى بزرگسالان (۶۵ سال و بالاتر) ۱۱۴ بوده است. از جمعيت اين استان، ۴۰/۳۷ درصد در گروه سنى کم‌تر از ۱۵ سال، ۵۵/۴۶ درصد در گروه سنى ۶۴-۱۵ سال و ۴/۱۷ درصد در گروه سنى ۶۵ سال و بالاتر قرار داشته‌اند و سن بقيهٔ افراد نيز نامعلوم بوده است.
در آبان‌ماه ۱۳۷۵، از جمعيت استان ۹۹/۷۴ درصد را مسلمانان تشکيل مى‌داده‌اند. اين نسبت در نقاط شهرى ۹۹/۶۶ درصد، ‌ و در نقاط روستايى ۹۹/۸۳ درصد بوده است.
در فاصلهٔ سال‌هاى ۱۳۷۵-۱۳۶۵ حدود ۷۶۱‚۱۵۸ نفر به استان وارد يا در داخل آن جابه‌جا شده‌اند. محل اقامت قبلى ۲۹/۳۹ درصد مهاجران از ساير استان‌ها و ۱۲/۳۸ درصد در شهرها و روستاهاى ديگر استان محل سرشمارى و ۵۶/۷۹ درصد در شهر يا آبادى ديگرى از استان قزوين بوده است. محل اقامت قبلى بقيهٔ افراد، خارج از کشور يا اظهار نشده بوده است.
بيش‌ترين تعداد مهاجران وارد شده و يا جابه‌جا شده، اعم از نقاط شهرى و نقاط روستايى، مربوط به يک سال قبل از سرشمارى است، اين نسبت براى نقاط شهرى ۱۳/۹۲ درصد، و براى نقاط روستايى ۲۰/۸۹ درصد بوده است.
در آبان‌ماه ۱۳۷۵، از ۶۱۵‚۸۴۳ نفر جمعيت ۶ سال و بالاتر استان، ۸۱/۴۱ درصد باسواد بوده‌اند. در همين سال، از جمعيت ۶ تا ۲۴ سال استان، ۶۶/۷۵ درصد در حال تحصيل بوده‌اند. اين نسبت در نقاط شهرى ۷۵/۵۵ درصد و در نقاط روستايى ۶۲/۶۱ درصد بوده است. در اين استان، ۹۴/۳۱ درصد از کودکان، ۸۶/۸۱ درصد از نوجوانان و ۳۵/۳۹ درصد از جوانان به تحصيل اشتغال داشته‌اند.
در آبان‌ماه ۱۳۷۵، در اين استان، افراد شاغل و بيکار (جوياى کار)، در مجموع، ۳۳/۲۰ درصد از جمعيت ۱۰ سال و بالاتر را تشکيل مى‌داده‌اند. بررسى گروه‌هاى عمدهٔ فعاليت در سال ۱۳۷۵، نشانگر آن است که بيش‌‌ترين تعداد فعالان با ۳۷/۲۱ درصد اختصاص به گروه عمدهٔ خدمات دارد. بخش کشاورزى ۲۷ درصد و بخش صنعت ۳۳/۹۵ درصد از فعالان ده سال و بالاتر استان را به خود اختصاص داده‌اند. فعاليت ۱/۸۳ درصد از جمعيت ده ‌سال و بالاتر استان، ‌ نامشخص ذکر شده است.
استان قزوين به لحاظ اجتماعى، ترکيب قومى متنوعى دارد. مهم‌ترين عشاير استان به لحاظ وابستگى‌هاى قومى عبارت‌اند از:
– لرها و کردها : اين گروه‌ها به احتمال زياد در زمان شاه‌عباس به اين منطقه کوچ داده شده‌اند. طايفه‌‌هاى کرد در نواحى طارم، قاقزان، ‌ دودانگه، رودبار الموت، بشاريات و پشگلدره زندگى مى‌کنند و تا اين اواخر، زندگى چادرنشينى داشته و ييلاق و قشلاق مى‌کرده‌اند. تقريباً همهٔ‌ اين طايفه‌ها اسکان يافته‌اند؛ ولى برخى از خانوارها، ميان ناحيهٔ ييلاقى قاقزان و اطراف جادهٔ قزوين – رشت و دامنه‌هاى البرز و قسمت قشلاقي؛ يعنى ناحيهٔ طارم، کناره‌هاى رودخانهٔ شاهرود و ناحيهٔ عمارلو هنوز زندگى کوچ‌نشينى دارند و رمه‌گردانى مى‌کنند. طايفه‌هاى معروف کرد ساکن در استان قزوين عبارت‌اند از : چگنى، غياثوند، کاکاوند، رشوند، مافى، بهتويى، جليلوند، باجلان و کرماني.
– شاهسون‌ها : شاهسون‌‌ها از ايل‌هايى هستند که در محدودهٔ استان قزوين زندگى مى‌کنند. براساس نوشته‌هاى اغلب مورخان، ايل‌هاى شاهسون در زمان شاه‌عباس صفوى به منظور مقابله با شورش طايفه‌هاى قزلباش سازماندهى شده‌اند. طايفه‌هاى مختلف شاهسون در استان قزوين شامل بغدادى‌ها و اينانلوها مى‌باشند و بيش‌تر آن‌ها، در نواحى رامند، زهرا، خرقان و افشاريه يکجانشين شده‌اند و به کار دامپرورى و کشاورزى اشتغال يافته‌اند. تعداد معدودى از شاهسون‌ها در محدوده‌اى ميان کوه‌هاى خرقان و نواحى بزينه‌رود و کوه شاه‌کولکِ خمسه از يک طرف، و دهستان‌هاى زهرا، رامند و نواحى ساوه در استان مرکزى و استان قم ييلاق و قشلاق مى‌کنند.