**** چگونه نویسنده شویم ؟ یک نویسنده خوب ! ****

[Monika_m]

● شکسته ننویسید
این پنبه را از گوشه تان دربیاورید که شکسته نویسی بهتر است و خواندن را راحت تر می کند، بدانید و آگاه باشید که شکسته نویسی غلط است، حتی اگر شما دارید برای وبلاگ تان مطلب می نویسید هم بهتر است از سبک نوشتاری استفاده کنید و گفتاری ننویسید

 

[Monika_m]

●همیشه نوشت افزار داشته باشید
شاید شما عادت داشته باشید تایپ کنید، شاید هم با همین خودکار و مداد معمولی خودمان بنویسید، به هر حال خوب است که همیشه نوشت افزار مورد علاقه تان را همراه داشته باشید تا هر زمان اراده کردید و سوژه ای از گوشه ذهن تان گذشت بتوانید دست به قلم شوید.

 

[Monika_m]

● تمرین کنید
این تمرین می تواند با شرکت در یک کارگاه نویسندگی اتفاق بیفتد. شاید هم شما علاقه ای به شرکت در این کارگاه ها نداشته باشید ولی حداقل چیزی که از یک کارگاه نویسندگی عاید شما می شود یک سری تجربه ناب و یک فرصت خوب برای تمرین کردن در کنار دیگر آدم هایی است که دوست دارند بنویسند.

 

[Monika_m]

● با نویسنده ها در ارتباط باشید
سعی کنید مطالبی را که می نویسید به سمع و نظر یک نویسنده برسانید و از او نظر بخواهید. این کار به شما کمک می کند که یک نفر دیگر به جز خودتان در مورد نوشته های تان نظر بدهد و واقعی تر نوشتن را پیش ببرید.

 

[Monika_m]

● فقط بنویسید
موسیقی گوش کردن، یکی از همراهانی است که بعضی ها کنار همه کارهای شان ترکش نمی کنند، ولی نوشتن از آن چیزهایی است که شوخی بردار نیست، در این یک قلم بی خیال آهنگ های درخواستی تان بشوید و بنشینید به نوشتن. گوش کردن هر گونه موسیقی مجاز را هم فراموش کنید.

 

[Monika_m]

● ساده باشید
ساده نویسی یکی از روش های جدید نوشتن است، این روزها رمان ها و داستان کوتاه های کمی را پیدا می کنید که در آن ها از نوشته های شاعرانه و گل و بلبل خبری باشد. این روزها نویسنده در جاهای مختلف دنیا و در ایران به سمت و سوی سادگی و راحت نویسی پیش می رود. پس لازم نیست از همه صنایع ادبی در یک نوشته ساده که می خواهید توی سایت و یاوبلاگ تان بگذارید یا برای دوست تان بفرستید استفاده کنید.

 

[Monika_m]

● جایی برای نوشتن
بعضی ها عادت دارند در میان شلوغی چیز بنویسند، بعضی ها به سکوت مطلق نیاز دارند، بعضی ها باید برای نوشتن یک میز مخصوص، یک خودکار مخصوص و یک سری کاغذ مخصوص داشته باشند. معمولا توصیه شده که جای ثابتی برای نوشتن داشته باشید تا تمرکزتان را بالا ببرید و بتوانید راحت تر نوشتن را دنبال کنید. یک گوشه اتاق، پای یک میز، روی یکی از نیمکت های یک پارک یا کافی شاپ، هر جا که به شما آرامش می دهد.

 

[Monika_m]

● سبک نوشتن داشته باشید
برای خودتان مشخص کنید دوست دارید چه جور نویسنده ای شوید! یک داستان نویس، نگـاه دانلـود نویس، یک مینیمال نویس(به داستان کوتاه کوتاه می گویند مینیمال)، یک طنز نویس، یک خبرنویس، یک نویسنده روزنامه، یک چی چی نویس دوست دارید بشوید؟! حتما همان اوایل تصمیم گیری تان این موضوع را مشخص کنید و بعد بروید سراغ نوشتن حرفه ای.

 

[Monika_m]

آقا داماد چه‌کاره‌اند؟ نویسنده!


اگر یک زمانی مادرها با به به و چه چه برای زن همسایه تعریف می کردند که دختر شان دارد درس دکتری می خواند. پسرشان هم می خواهد خلبان و آقای مهندس شود. امروزه رویای نویسنده شدن، خواب و خوراک خیلی ها را گرفته است! افرادی که متوجه حضور استعداد و علاقه نویسندگی در وجود خود شده اند اما راه و نشان درست و حسابی برای رسیدن به مطلوب شان پیدا نکرده اند، بدانند که برای ورود به هر یک از رده های نویسندگی، باید مثل یک نویسنده زندگی کرد! یعنی مثل هرشغل دیگری علاوه برداشتن «استعداد» لازم و به دلیل جنس خاص حرفه نویسندگی باید به سبک یک نویسنده زندگی کرد.

● اصلا به کی می گویند نویسنده؟
همه آن هایی که برای مخاطبی به جز خودشان می نویسند به نوعی نویسنده به حساب می آیند. نویسنده ای با رده کاری خاص خود. گرچه تقسیم بندی دقیقی نسبت به این که چه کسانی نویسنده تر هستند وجود ندارد و در هیچ جا نیامده، مثلا کسی که مخاطب بیشتری دارد یا کیفیت نگارشی نوشته هایش بالاتر است، نویسنده تر خواهد بود اما می توان رده های کاری مختلفی برای نویسنده ها بیان کرد. کسانی که برای آینده خود چشم انداز «نویسنده بودن» را تعریف می کنند ابتدا باید تکلیف خود را با رده و میزان حرفه ای شدن خودشان تعیین کنند و متناسب با آن سبک زندگی شان را به سمت نویسنده شدن تغییر دهند. کسی که نویسنده بودن را تنها در حد نوشتن یک ستون کوچک در یک هفته نامه می خواهد در رده ای کاملا متفاوت با نویسنده ای قراردارد که هر روز از هنرخود برای صفحه روزنامه ای بهره می گیرد. رده نویسندگی کسی که از طریق نوشتن کتاب امرار معاش می کند نسبت به فردی که به نوشتن پست های وبلاگی اکتفا کرده، کاملا متفاوت است. نوع نویسندگی کسی که برای نوشته هایش دغدغه جلب حتی ۱۰ مخاطب بیشتر را دارد با کسی که چنین نگاهی ندارد متفاوت خواهد شد. هیچ یک از این افراد را نمی توان نویسنده تر از دیگری نامید اما باید کاملا نسبت به رده های نویسندگی شان تفکیک قائل شد و بعد انتظار متفاوتی از میزان شباهت نوع زندگی شان به سبک زندگی نویسندگی داشت. برای این که بتوان به هریک از رده های نویسندگی وارد شد باید مثل یک نویسنده زندگی کرد! یعنی درکنار«استعداد نوشتن»، که هر کس به نوعی متوجه حضورش در وجود خودش می شود؛ مثل هرشغل دیگری و به دلیل جنس خاص حرفه نویسندگی باید سبک زندگی نویسندگی را رعایت کرد. سبک زندگی که از روحیات و افکار فرد تا برنامه روزانه آن را تحت تاثیر قرار می دهد.

 

[Monika_m]

● هویت قائل باشیم
نگاه درست به نویسندگی. این اولین قدم در راه نویسنده شدن است. حرفه ای ها و آن ها که نان شب شان را از طریق نوشتن درمی آورند نگاه به نویسندگی به عنوان یک شغل را اولین قدم برای حرفه ای شدن می دانند. اول باید بدانیم که چه هویتی برای نویسندگی قائل هستیم؟ درست مثل پرستارها یا پلیس ها که برای لباس و حرفه خود هویت کاملا تعیین شده ای دارند. برای دانستن هویت نویسندگی باید به جنس و نوع حرفه نویسندگی آگاهی کامل کسب کرد. وقتی نوع و جنس نویسندگی دست مان آمد و تکلیف مان با هویت آن روشن شد رفتن به سمت سبک زندگی نویسندگی لـ*ـذت بخش تر می شود. آن موقع است که حتی اگر مکان نوشتن اتاق نشیمن خانه باشد، تبدیل به محل کار می شود، محلی که باید تمرکز و آرامش لازم را به فرد بدهد. اگر در ابتدای راه نویسندگی هستید از همین حالا با اعمال قراردادهایی بین خود و کارتان برای نویسندگی تان هویت سازی کنید. تعیین محل کار مشخص، ساعات کاری معین، ابزار کار و حتی لباس کار مناسب می تواند به نویسندگی شما هویت ببخشد.