گل و گیاه ❈❈❈❈معرفی انواع کاکتوس ها❈❈❈❈

[օɾἶεղէმl ցἶɾl]

به نام خدا

خب همونطور که از اسم تایپیک مشخه، قراره به معرفی انواع گیاه پرطرفدار "کاکتوس" بپردازیم​

 

[օɾἶεղէმl ցἶɾl]

تاج خار (مرجان)

گیاه مرجان، فرفیون زینتی، تاج خار

نام علمی: Euphorbia milii

نام انگلیسی: Crown of thorns, Christ plant, Christ thorn

خانواده: تیره شیر سگ،تیره فرفیون،فرفیونیان (Euphorbiaceae)

تاج خار (مرجان)

تاج خار زیبا با گل های ریز و خارهای بزرگش بسیار مقاوم، نوعی گیاه گوشتی (آبدار) است که عادت رشدی آن به صورت درختچه ای و بوته ای است و تا ارتفاع 180 سانتیمتر هم می تواند رشد کند. سرعت رشد آن کند است و ارتفاع آن در صورت کاشت در گلدان بین 90-60 سانتیمتر می شود.

ساقه ها چند وجهی است و بر روی آن تیغ هایی به طول سه سانتیمتر می روید.

برگ های جدید گیاه بر روی ساقه های جوان و جدید گیاه شکل می گیرد و قسمت های مسن تر گیاه به تدریج چوبی و کم برگ خواهد شد. برگ ها حدود 4 سانتیمتر طول و 1.5 سانتیمتر پهنا دارند.

گل های حقیقی آن کوچک هستند و برگچه های کوچکی که رنگین هستند و ما به نام گل می شناسیم، پهنایی بیش از یک سانتیمتر دارند و اکثرا به رنگ قرمز هستند. انواع امروزی که به نام دورگه های تایلندی ((Thai hybrids شناخته می شوند به رنگ های قرمز، صورتی، کرم و زرد رنگ هستند و گل ها در دسته های 2 الی 8 تایی شکوفا می شوند. بعضی از این دورگه ها گل های بزرگی تولید می کند و در بعضی، گل ها زیادتر شده است.

این گیاه در سراسر سال می تواند گل دهد و اگر نیازهای این گیاه بر آورده شود در مقاطعی از سال گلدهی بیش از سایر زمان ها خواهد بود.

شیره این گیاه سمی است و در هنگام دست زدن به این گیاه باید مراقب پوست دست خود باشید.

بر اساس برخی از روایت ها این گیاه همان گیاهی است که به عنوان تاجی از خار بر روی سر حضرت مسیح گذاشته شد.

نیاز های محیطی

خاک:

در بیشتر خاک ها به خوبی رشد می کند به شرطی که زهکش آن عالی باشد. مخلوطی مساوی از خاک باغچه+خاک برگ+ شن ترکیبی مناسب برای این گیاه است.

کوددهی بیش از اندازه باعث کاهش گلدهی و بلندی و نازکی ساقه های جوان می شود . برای کود دهی از بهار تا پاییز می توان هر دو هفته یکبار از کودی مثل 5-10-5 با نصف غلظت معمول آن استفاده کرد. تابستان بهترین زمان تعویض گلدان این گیاه است.

آبیاری:

این گیاه در فصول رشد به آبیاری در حد متوسط و حتی کمتر از آن احتیاج دارد. در فواصل میان آبیاری، بایستی سطح خاک گیاه تا عمق چند سانتیمتری خشک شود. همچنین در فصول سرد که گیاه رشد چندانی ندارد آبیاری هر 3-2 هفته یکبار انجام شود.

از آبیاری بیشتر ار حد نیاز گیاه بپرهیزید چرا که وجود رطوبت ماندگار در خاک منجر به پوسیدگی ریشه و طوقه گیاه می شود.

نور:

برای گلدهی به نور کامل آفتاب احتیاج دارد و به طور کلی به حداقل 6 ساعت نور مستقیم آفتاب نیاز دارد. در مناطق با آب و هوای گرم، بهتر است گیاه را در مکانی قرار دهیم که از آفتاب بعد از ظهر در امان باشد.

دما:

دمای ایده آل برای این گیاه 32-24 درجه است. با وجودی که تاج خار، گیاهی گرما دوست است اما تا دمای 4 درجه هم مقاومت می کند. با کاهش دما از 10 درجه، برگ ها شروع به ریزش می کند. بنابر این بهتر است در زمستان گیاه را به مکانی که دمای آن حداقل 13 درجه

است منتقل کنیم.

نکته جالب در مورد این گیاه این است که اگر این گیاه را در محیطی با دمای یکنواخت نگه داریم از گلدهی آن کاسته می شود.

تکثیر:

متداول ترین روش تکثیر این گیاه، استفاده از قلمه چوب نرم است.

در طی فصول بهار و تابستان می توانید از قسمت انتهایی ساقه های جوان قطعاتی به طول 10-7 سانیتمتر جدا کنید و انتهای قلمه ها را در آب قرار دهید تا جریان شیره سفید از قلمه ها متوفق شود سپس قلمه ها را برای 4-3 روز درمکانی خشک و به دور از نور آفتاب قرار دهید تا خشک شوند.

هرس:

با بزرگ شدن گیاه قسمت های پایین ساقه، عاری از برگ می شود. با قطع ساقه های مسن تا نصف ارتفاع آن ساقه های جوان شروع به رشد می کنند.

منابع:

سایت گل و گیاه

Golvagiah.com

 

[օɾἶεղէმl ցἶɾl]

آگاوِ ویکتوریا

آگاوِ ویکتوریا

نام علمی: Agave victoriae-reginae

نام انگلیسی: Queen Victoria’s agave

آگاوِ ویکتوریا

تیره: Agavaceae

منشاء: صحرای چیهواهوان در مکزیک زمان گلدهی: تابستان (گیاه 20 تا 30 ساله)

ویژگی ها: گونه ای ازآگاوِ است که به دلیل وجود نوارهای سفید رنگ بر روی برگ هایی دارای حجم های هندسی مورد توجه قرارگرفته است. ازگونه های زینتی معروف با زیبایی خیره کننده در باغبانی است. به طور طبیعی در اقلیم های صحرایی تا نیمه صحرایی با خاک های آهکی می رویدو به طور فراوان بر روی دامنه های شیب دار و دیواره های دره های عمیق یا صخره های عمودی به صورت توده های بزرگ گسترش یافته است.

از لحاظ فرم رشدی دارای تنوع زیادی بوده (12 زیر گونه از آن نام گذاری شده است) اما به طور کلی از بیساگ های کوچک، فشرده و برگ های قطور، کوتاه و سفت تشکیل شده است. این بیساگ دارای الگویی از علامت های سفید مشخص است. برگ ها دارای رنگ سبز تیره بوده و این علامت های سفید در حاشیه برگ ها به گیاه ظاهری چند وجهی می دهد. در فرم های مختلف علامت های سفید روی برگ دارای الگوهای متنوع بوده و یا ممکن است فاقد این علامت باشند. برگ ها به طول 15تا 20و عرض cm3 بوده و حاشیه برگ ها دندانه دار یا خار نداشته اما در انتهای برگ ممکن است 1 تا 3 خار به طول cm3 تا cm1.5 وجود داشته باشد.

به خشکی بسیار مقاوم است و در زمانی که تنش آبی به آن برسد به فشرده ترین حالت خود درمی آید. زمان زیادی طول می کشد تا به سن گلدهی برسد. فرم هایی که پاجوش دهی نداشته نیاز به هیچ گونه مراقبتی ندارند اما فرم های پاجوش ده آن باید به طور دوره ای تنک شوند.

قابل استفاده در باغچه گیاهان گوشتی و کاکتوس ها، باغ صخره ای و باغ خشک منظر است. این گونه به افتخار ملکه انگلستان، آگاو ملکه ویکتوریا نامیده شده است.

روش تکثیر: استفاده از پاجوش است.

عادت رشدی: فرمت رشدی آن فشرده و بیساگ است.

سرعت رشد: کند، ارتفاع و پهنای آن به cm45 می رسد.

نیاز نوری: سایه سبک تا آفتاب کامل، اما در ماه های داغ تابستان سایه بعد از ظهر را می پسندد.

خاک مطلوب: نیاز به خاکی با زهکش خوب دارد.

نیاز آبی: مقاوم به خشکی؛ اما در صورت آبیاری خوب در بهار و تابستان پر رشد و زیبا خواهد شد.

مقاومت به سرما: مقاوم به سرما، تحمل تا منفی 10 درجه سانتی گراد.

منابع:
Golvagiah.com
سایت گل و گیاه

 

[օɾἶεղէმl ցἶɾl]

اسکوباریا

کاکتوس اسکوباریا

نام علمی: Escobaria

نام انگلیسی: Pincushion cactus, Foxtail cactus

Foxtail cactus

اسکوباریا

اسکوباریا بومی پهنه های شمالی و مرکزی کشور مکزیک است. اسکوباریاها ساختاری کروی دارند که کم کم با افزایش سن بلند و ستونی شکل می گردند.

روی بدنه آنها غده هایی (توبرکول ها) به صورت بسیار روشن دیده می شوند (همانند توبرکول های جنس کوریفانتا است). خارها فشرده و نازک و خارهای کانونی (مرکزی) بلند تر و روشن تر از خارهای شعاعی هستند و گاهی نیز در بخش بالای گیاه تیره تر هستند.

بیشترین بلندی این گیاه به ٢٠ سانتیمتر و قطر ساقه نیز ٥.٢ تا ٦ سانتیمتر می رسد. از هر آرئول نزدیک به ١٠ تا ٤٠ خار شعاعی و بیش از ١٠ خار کانونی بیرون می آید (این خارها بیش از ٢ سانتیمتر درازا دارند). در برخی گونه های اسکوباریا، شناخت خار کانونی و شعاعی از همدیگر دشوار است.

رنگ خارها گوناگون و از سفید، زرد تا صورتی و گاه تیره تر نیز دیده می شود.

گل ها کوچک تا ٣ سانتیمتر قطر و ٥.٢ سانتیمتر درازا دارند و در رنگ های سفید، سبز، زرد، زرد-صورتی دیده شده اند.

میوه کوچک و سرخ رنگشان هنگام رسیدن صورتی یا سبزرنگ می شود و سطح بیرونی آنها روی هم رفته صاف است.

تکثیر آنها از راه بذر انجام می گیرد، لیکن از راه تقسیم بدنه آنها نیز می توان اسکوباریاها را زیاد نمود.

آب مورد نیاز آنها در بهار و پاییز باید به اندازه کافی فراهم شود ولی در زمستان به آب کمتری نیازمندند آنها می توانند در برابر درجه دمای نزدیک به صفر نیز پایداری نموده و در برابر کاهش دمای محیط هم تاب بیاورند .

برخی گونه های مهم آن عبارتند از :

…E.bella, E.chihuahuensis, E.hesteri, E.lloydii, E.orcuttii, E.rigida, E.roseana, E.tuberculosa , E.varicolo

همچنین برای شناخت بهتر تصاویر موجود در گالری نام گونه را بر خود دارند.

منبع:
Golvagiah.com

سایت گل و گیاه

 

[օɾἶεղէმl ցἶɾl]

آگاوِ نخ برگی

گیاه گوشتی آگاوِ نخ برگی

نام علمی: Agave filifera

نام انگلیسی: Thread agave

آگاو نخ برگی
تیره: Agavaceae

منشاء: مکزیک زمان گلدهی: اواخر تابستان تا اوایل پاییز

ویژگی ها: آگاوِ نخ برگی گونه ای گوشتی و چند ساله، دارای ساقه های بیساگ و متراکمی است که گسترشی به میزان cm60 دارد. filifera در لغت به معنی حامل نخ بودن است.

برگ های باریک و سرنیزه ای این گیاه که دارای زواید فیبری و نخ مانند در حاشیه خود هستند به این گیاه نمایی منحصر به فرد داده اند. برگ ها به رنگ سبز تیره و در انتها نوک تیز (خار) بوده و دارای رنگ قهوه ای هستند. از وسط بیساگ بالغ (که معمولاً زمان طولانی می برد)، خوشه سنبله 180سانتی متری را تولید کرده که گل های زنگوله ای شکل و 5 سانتی متری بر روی آن می رویند. گل ها در ابتدا مایل به سبز و با افزایش سن مایل به قهوه ای می شوند. میوه آن پوشینه است که با افزایش سن به رنگ قهوه ای تیره در می آید و حاوی بذرهایی تخت، سیاه و براق است.

به خشکی مقاوم است و برای اقلیم های صحرایی و نیمه گرمسیری ایده آل است. از آن می توان برای کشت در باغ خشک منظر، باغ صخره ای و کشت تکی استفاده کرد. همچنین در فضاهای سبزی که نیاز به نمود معمارانه می باشد جزو بهترین انتخاب هاست. بهتر است در فواصل زمانی مشخص نسبت به حذف پاجوش های اضافی برای ایجاد نمایی بهتر از این گیاه اقدام نمود.

روش تکثیر: استفاده از بذر و پاجوش های زیادی است که در اطراف گیاه مادری تولید می شوند.

عادت رشدی: فرم رشد بیساگ، متراکم و انبوه

سرعت رشد: کند، ارتفاع cm45 و گسترش آن در حدود cm60

نیاز نوری: آفتاب کامل تا نیم سایه

خاک مطلوب: خاک لومی – شنی و لومی – رسی

نیاز آبی: مقاوم به کم آبی؛ آبیاری منظم در تابستان و خاک در زمستان نسبتاً خشک باشد.

مقاومت به سرما: به سرما نسبتاً مقاوم و تا منفی 8 درجه سانتیگراد را تحمل می کند.

منبع:
Golvagiah.com
سایت گل و گیاه

 

[օɾἶεղէმl ցἶɾl]

اچینوفسولوکاکتوس

اچینوفسولوکاکتوس

نام علمی: Echinofossulocactus

اچینوفسولوکاکتوس

زیستگاه اصلی اچینوفسولوکاکتوس ها، پهنه های شمالی ، مرکزی و غرب مکزیک است .

ساختار ظاهری این جنس به صورت گرد کروی تا استوانه ای کوتاه به رنگ خاکستری مایل به سبز و بدنه آن دارای شیارهای مواج یکدست است.آرئولهای کوچک آنها به فاصله ٤ سانتیمتر از هم قرار دارند و دارای ٤ تا ٢٠ خار شعاعی و ١ تا ٤ خار مرکزی به رنگ های سفید، زرد و قهوه ای هستند .

گل آنها کوچک است و قطر انتهایی آن به ٥.٢ تا ٥.٣ سانتیمتر می رسد. طیف رنگ گل ها سفید، کرم و ارغوانی است و دو تا سه بار در سال گل ها شکوفا می شوند .

روشنایی پسند و گرمادوست و روی هم رفته از کاکتوس هایی ست که نگهداری آنها آسان است. بیشتر خاکهای سبک ماسه ای (متخلخل) را می پسندد. هر گاه فصل زمستان، درجه دمای جایگاه نگهداری آن و یا گلخانه پایین باشد، باید تا حد امکان از آبیاری آن خودداری نمود. این کاکتوس در دمای تا چند درجه زیر صفر نیز مقاومت و پایداری خوبی دارد.

روش تکثیر آنها با کاشت بذر و در اوایل بهار در گلخانه است. البته از راه قلمه زدن نیز به راحتی زیاد می شوند. درباره اچینوفسولوکاکتوس ها تجربیات و آموخته ها نشان داده که تا مدتی پس از رویش بذر، بهتر است از نشاء کردن در خزانه ها خودداری شود تا گیاه روئیده شده استقامت کافی بدست آورد. خزانه این جنس از کاکتوس ها به نور فراوان نیاز داشته و پس از رویش بذر نیز بهتر است از ظرف های سرپوشیده به محل روشن گلخانه انتقال داده شوند .

کاکتوس ها بسته به جنس های گوناگون، تا زمانی محدود شکل اصلی و بالغ خود را ندارند. درباره اچینوفسولوها نیز این قانون پایدار است و تیغ های واقعی پس از زمان درازی، شکل راستین و واقعی خود را آشکار می سازند .

یادآوری می شود که از پایان زمستان تا آغاز پاییز به موقعیت آفتابی و نور، همچنین آب کافی و مناسب نیازمندند .

چند گونه شناخته شده آن نیز در زیر می آیند که تصاویر برخی از آنها با ذکر نام گونه در گالری نمایش داده شده اند:

E.albatus , E.arrigens , E.confusus , E.hastatus , E.lloydii , E.multicostatus , E.ochoterenaus , E.tetraxiphus , E.vaupelianus , E.violaciflorus , E.zacatecasensis

منبع:

Golvagiah.com

 

[օɾἶεղէმl ցἶɾl]

آگاوِ آمریکانا

گیاه گوشتی آگاوِ آمریکانا

نام علمی: Agave Americana

نام انگلیسی: Century Plant

آگاوِ آمریکانا (گیاه قرن)

تیره: Agavaceae

منشاء: مکزیک زمان گلدهی: یک بار در اواخر عمر خود

ویژگی ها: آگاو قرن گونه ای چند ساله، همیشه سبز و گوشتی است. جنس آگاو، چنان که گونه های دیگری از آن هم در پست های دیگر معرفی شده اند، شامل بیش از ۲۰۰ گونه از گیاهان چندساله و صحرادوست است که دارای برگساره هایی دیدنی و منحصر به فرد هستند؛ گونه های این گیاه غالباً بومی مکزیک و آمریکای جنوبی هستند. این گونه ها دارای ارزش زینتی هستند و گاهی به عنوان غذا و دارو نیز به کار می روند. از این میان گیاه آگاو آمریکانا از گونه هایی است که در ایران و به ویژه در جنوب و مناطق شمالی، از سال ها پیش مورد کشت و کار قرار می گرفته است.

آگاو قرن دارای برگ هایی به طول ۲ متر بوده که هر کدام دارای حاشیه خاردار هستند. برگ ها در بعضی از فرم ها ابلق می باشند. گیاه حامل یک ساقه گل دهنده سنگین و سفت در انتهاست که بسیار برنده و تیز است. این گیاه گهگاه گل می دهد، و طول ساقه گل دهنده که به گل آذین دیهیم با گل های زرد منتهی می شود، به ۸ متر می رسد. پس از گلدهی این گیاه می میرد، اما پاجوش ها و ساقه های نابه جا از زیر گیاه دوباره رشد کرده و توده گیاه بازیابی می شود.

میوه آن پوشینه است. طول عمر یک بوته آن به ۱۰ سال می رسد. این گیاه بومی قاره آمریکا بوده اما در حال حاضر به مناطق مختلفی از دنیا سازگاری یافته و مورد استفاده قرار می گیرد و مناسب کشت در باغ های صخره ای و خشک منظری است.

روش تکثیر: از طریق بذر و تقسیم بوته است. به علت درصد تلاقی بالا و ایجاد تفرق در دانهال ها بهتر است تقسیم بوته صورت پذیرد.

عادت رشدی: دارای فرم ایستاده

سرعت رشد: ارتفاع بین ۰٫۸ تا ۱متر

نیاز نوری: آفتاب؛ بعضی از ارقام در نیمه سایه گل می دهند.

خاک مطلوب: بیشتر خاک ها را می پسندد، حتی در ضعیف ترین خاک ها نیز رشد می کند، اما در خاک غنی با کمپوست بهترین عملکرد را دارد.

نیاز آبی: مقاوم به کم آبی؛ آبیاری منظم در تابستان

مقاومت به سرما: تا حدود سرمای منفی ۹ مقاوم است.

گل دادن آگاوِ آمریکانا در کرمان

به گزارش شبکه اطلاع رسانی دانا در تیرماه سال ۱۳۹۲، این گیاه بعد از ۲۵ سال نگه‌داری در منزل یک شهروند کرمانی، گل داده و ارتفاع محور شاخه‌ی گل که از وسط برگ‌ها بیرون آمده به پنج و نیم متر رسیده است. به گل نشستن این گیاه بومی مکزیک در کرمان، عجیب و نادر است و به گفته‌ی این شهروند کرمانی که گیاه آگاو در منزلش رشد کرده است؛ ساقه‌ی گیاه که محور رویش گل‌های آن است به هنگام ظهور گل، طی دو هفته تا حد قابل توجهی رشد کرده و بلند شده است به طوری که رشد روزانه‌ی ساقه قابل مشاهده بوده است. عکس های زیر متعلق به آگاو مورد نظر است:

 

[օɾἶεղէმl ցἶɾl]

آگاوِ برگ تیغی

گیاه گوشتی آگاوِ برگ تیغی

نام علمی: Agave stricta

نام انگلیسی: Hedgehog Agave

آگاوِ برگ تیغی

تیره: Agavaceae

منشاء: مکزیک زمان گلدهی: اواخر بهار تا اوایل تابستان

ویژگی ها: آگاوا برگ تیغی گونه ای چندساله، همیشه سبز از آگاوِ است که توپی از برگ های سیخی ایجاد می کند. شباهت به جوجه تیغی دارد. دارای اسم علمی دیگری به نام A.hystrix است.

این گونه دارای فشرده ترین شکل کروی یک آگاو است و پاجوش هایی ایجاد می کند که توده هایی از بیساگ را به وجود می آورند. هر بیساگ به آرامی در جهت متفاوت رشد کرده و یادآور صحنه ای از گیاهان علف زار است که در معرض باد قرار می گیرند. تنه قطور و منشعب آن به قطر 0.9 متر است که توده ای متراکم و شبیه به گراس ها ایجاد می کند.

برگ های باریک، به رنگ سبز و زرد سبز و یا آبی براق بوده و دارای درازایی به میزان cm50 است. این برگ ها در زمان لمس کردن زبر بوده، به سمت داخل می پیچند و حاشیه دارای دندانه هایی کوچک است. برگ ها در مقطع عرضی مربعی تا مدور هستند، در پایین قطور و تا انتها باریک و تیز می شود.

گل ها در زمان بلوغ (10-8 سالگی)، قیفی شکل، به طول cm5، به رنگ بنفش مایل به قرمز بوده و خوشه گل به صورت کج تا ارتفاع 2.4 متر می روید.

میوه آن پوشینه حاوی بذرهایی سیاه و تخت است. برگ تیغی مقاوم به باد، خشکی و گرما است.

این گونه برای کاربرد در باغ خشک منظر و صخره ای و فضای سبز دارای شیب، مناسب است. رشد برگساره آن در اطراف، متقارن است. در زمان کاشت باید در فاصله ای کشت شود که برگ های آن برای عابرین ایجاد مزاحمت نکند.

روش تکثیر: تقسیم ریشه و استفاده از پاجوش ها است.

عادت رشدی: فشرده بیساگ تا نیمه ایستاده و متقارن

سرعت رشد: کند تا متوسط، cm60 ارتفاع و cm90 پوشش

نیاز نوری: آفتاب کامل و در مناطق صحرایی در زمان بعدازظهر سایه کم را می پسندد.

خاک مطلوب: زهکش مناسب و اسیدتیه خنثی تا قلیایی

نیاز آبی: آب کم؛ آب زیادی سبب پوسیدگی و رشد نامتقارن آن می گردد.

مقاومت به سرما: مقاومت نسبی به سرما و تحمل تا حد منفی 2 درجه سانتیگراد

 

[օɾἶεղէმl ցἶɾl]

صبر زرد صابونی

گیاه گوشتی صبر زرد صابونی

نام علمی: Aloe maculate

نام انگلیسی: Soap Aloe

صبر زرد صابونی

تیره: Asphodelaceae

منشاء: نواحی گرمسیر شرق آفریقا (کنیا) زمان گلدهی: متغیر است (زمستان، بهار و تابستان)

ویژگی ها: صبر زرد صابونی، گونه ای چند ساله، گوشتی و همیشه سبز است. ارتفاع این گیاه چند ساله و آبدار به cm45-15 می رسد و از آن به عنوان گیاه پوششی در مناطق گرمسیری استفاده می کنند.

دارای تنوع زیادی در ارقام و فرم های خود است. می توان آن را در باغ خشک منظر و باغ صخره ای کاشت. این گونه صبر زرد بدون ساقه با برگ هایی لکه دار و گل هایی لوله ای به رنگ زرد تا صورتی، نارنجی تا قرمز است.

برگ های سه گوش آن سبز تیره با رده هایی از رنگ قرمز در نوک برگ و در پایین برگ، رنگ سبز روشن با خطوطی سفید رنگ است. دندانه های برگ تیز هستند و برگ به سمت پایین خمیده است.

گل آذین خوشه ای و دارای 6 انشعاب (شاخه) ، دارای سرگل فشرده و گل های آویز در قسمت بیرونی گل آذین است. در شرایط خشکی نوک برگ ها خشک شده و برگ ها به رنگ سبز–خاکستری مایل به قرمز در می آیند.

فرم گل نارنجی آن با نام علمی A. saponaria شناخته می شود. بر خلاف گونه صبر زرد معمولی نباید از شیره برگ آن برای پوست استفاده کرد. بذور آن سمی است و نباید مصرف شود.

زمان گلدهی آن متغیر است و ممکن است بسته به فرم در هر کدام از فصول سال به گل بنشیند. نگهداری از آن ساده است. رشد آن سریع است و گاهی پاجوش هایی چندین متر دورتر از گیاه مادری تولید می کند. گل های آن سبب جذب پرندگان می شود. به شوری مقاوم است و برای مناطق ساحلی گرم مناسب است. به آسانی با سایر گونه ها تلاقی ایجاد می کند.

روش تکثیر: آن استفاده از بذر و تقسیم ریزوم، غده ها، ژوخه یا پداژه (شامل پاجوش ها) است.

عادت رشدی: بیساگ

سرعت رشد: متوسط رو به سریع، ارتفاع آن 45 و پهنای آن cm60

نیاز نوری: سایه سبک تا آفتاب کامل

خاک مطلوب: خاک با زهکش مناسب. به خاک های فقیر مقاومت دارد و به خوبی پرورش می یابد.

نیاز آبی: مقاوم به کم آبی . آبیاری کم تا معمولی

مقاومت به سرما: به سرما مقاومت ندارد .

 

[օɾἶεղէმl ցἶɾl]

آگاوِ دم شیری
آگاوِ دم شیری

نام علمی: Agave attenuata

نام انگلیسی: Swans neck, Lion tail



آگاوِ دم شیری

تیره: Agavaceae

منشاء: مناطق کوهستانی مرکزی مکزیک زمان گلدهی: اواخر بهار تا تابستان

ویژگی ها: آگاوِ دم شیری، گیاهی چند ساله، همیشه سبز و گوشتی است. این گیاه به طور گسترده در ایالات متحده مورد کشت قرار گرفته است. ظاهری گرمسیری داشته و دارای برگ هایی آبدار و سبز است که می تواند در طی زمان به ارتفاع ۱٫۵ متر نیز برسد. این گیاه به دلیل شکل ویژه برگ ها (عدم وجود نقاط تیز در برگ) و سمی نبودن به جوامع انسانی سازگار است.
گل آذین، سنبله ای بسیار خیره کننده و بلندی بوده که دارای گل هایی به رنگ سبز تا زرد است. برگ ها قطور، نرم و نوک تیز بوده و به رنگ سبز مایل به آبی و دارای درازایی به میزان cm70-50 هستند. ساقه مرکزی در طی زمان ساقه های بیساگ دیگری را پدید می آورد و ساقه های قبلی بلندتر می شوند.
کشت آن به صورت ردیفی (حاشیه کاری) و یا توده ای نمایی زیبا به فضای سبز می دهد. این گونه در باغچه تباین رنگی تماشایی به وجود می آورد که در ترکیب با سایر رنگ ها نمایان می گردد و در طراحی فضای سبز از آن به عنوان گونه قابل تمرکز (Focal Point) نام بـرده می شود.
پاجوش های آن را اصطلاحاً Pupsمی گویند. برای داشتن ظاهری مناسب از گیاه، بهتر است آنها را برداشت کرده و به عنوان ماده گیاهی تکثیراستفاده نمود. گلدهی دم شیری در سن ۱۰ سالگی بوده و پس از آن گیاه می میرد و پاجوش های آن شروع به رشد می کنند.

روش تکثیر: به سادگی از طریق بذرهای تولیدی

عادت رشدی: ایستاده

سرعت رشد: کند، ارتفاع و گسترش آن به طور میانگین درحدود cm120-90

نیاز نوری: آفتاب کامل، اما سایه سبک تا نیمه آفتاب را نیز تحمل می کند.

خاک مطلوب: زهکش کافی، با اینکه خاک های فقیر را تحمل می کند اما در خاک های حاصلخیز بهترین عملکرد را دارد.

نیاز آبی: مقاوم به کم آبی؛ اما در تابستان آبیاری آن سبب ایجاد ظاهری بهتر برای آن خواهد شد.

مقاومت به سرما: حساس به سرما