این بخشی از شاهنامهی فردوسی است که به کشف آتش و جشن سده اشاره کرده است:
بر آمد به سنگ گران سنگ خرد/هم آن و هم این سنگ گردید خرد
فروغی پدید آمد از هر دو سنگ/دل سنگ گشت از فروغ آذرنگ
جهـاندار پیش جهان آفرین/نیایش همی کرد و خواند آفرین
که اورا فروغی چنین هدیه داد/همین آتش آن گاه قبله نهاد
یکی جشن کرد آنشـب و باده خورد/سده نام آن جشن فرخنده کرد
بر آمد به سنگ گران سنگ خرد/هم آن و هم این سنگ گردید خرد
فروغی پدید آمد از هر دو سنگ/دل سنگ گشت از فروغ آذرنگ
جهـاندار پیش جهان آفرین/نیایش همی کرد و خواند آفرین
که اورا فروغی چنین هدیه داد/همین آتش آن گاه قبله نهاد
یکی جشن کرد آنشـب و باده خورد/سده نام آن جشن فرخنده کرد