رویداد رویداد جشن مهرگان

[*LARISA*]

پاییز یعنی صدای خش خش برگ درختان
پاییز یعنی تیک تاک ساعت دلتنگ روی دیوار
پاییز یعنی نیمکت های خیس پارک
پاییز یعنی دردی در قلبی پاک
پاییز یعنی آسمانی نارنجی
یعنی ابری گریان و حقیقتی سوزناک...

 

[اِلارا]

خش خش برگ‌های خشک نارنجی رنگ...
صدای زوزه‌ی باد عجول و شرشر بارون...
بلند شدن بوی خوش خاک بارون خورده.
دسته‌ی درحال کوچ پرندگان...
همه‌ی این‌ها از راه رسیدن او را خبر می‌دهند.
خوش آمد بگویید، پاییز از راه رسیده.
​

 

[Vladimir]

برگ های پاییزی فرو می ریزد
زرد ،قرمز و نارنجی
تابستان به پایان می رسد
باد سرد زمزمه پاییز را می خواند
برگ های خشکیده به رقـ*ـص در می آیند
آسمان نوید می دهد
نوید فصلی تازه از زندگی
فصلی جدید برای شادی و خنده
فصلی جدید برای نو شدن
فصلی برای شکفتن
برای لبخند زدن
به کسانی که دوستشان دارید

شبیه هر چیزی هست جز شعر
ولی خوب من شاعر نیستم
توقع رو بیارید پایین

 

[Ayt@z]

پاییز جان!
آمدی جانم به قربانت؟
دل تنگت بود جانان،
تنگ نم نم بارانت
تنگ برگ برگ رقصانت
تنگ بوی نم خاکت
تنگ سرخی که زردی‌ام را می زداید
تنگ تو
تنگ بودنت
تنگ لمس وجودت
تنگ حال و هوایت
خوش آمدی جانا

 

[_Janan_]

پاییز که میاد آدم "دل لرزه" میگیره. انگار خدا تو هوای پاییز یه چیز دیگه ریخته. تو پاییز همه چی باید زرد و نارنجی و قرمز باشه. ببین گلابی و لیمو و نارنگی و خرمالو و انارو! دلبری نمیکنن؟ پاییز اونجاش بده که به خودت میای میبینی هیچ‌کاری نکردی هنوز، میبینی روز شروع نشده هنوز، غروبه! بعد دلت میگیره. آخه نور که میره آدم میره تو خودش. شبای پاییز ولی قشنگه. هی کش میاد، هی کش میاد. فکر کن داره بارون میزنه رو شیشه، تو نشستی کنار بخاری تو خونه. لباس قشنگاتو پوشیدی با جوراب پشمیای رنگی رنگی تا ساق پا. یه پتوی نازکم کشیدی رو پات و داری کتاب میخونی یا یه ظرف پاپ کورن جلو دستته و داری فیلم میبینی شایدم داری نقاشی میکشی. ولی تنها نیستی. یکی هست و داره کتاب میخونه یا باهات فیلم میبینه. یکی که کف پاهاشو از زیر پتو میچسبونه به کف پات که بگه تنها نیستی. که دلگرمت کنه. تو پاییز نباید تنها بود. تنهایی همیشه دلگیره ولی تو پاییز بیشتر.​

 

[_oxygen]

گوش کــن

صدای نفس‌های پاییز می‌آیــد

نگرانی‌هایت را از برگ‌های درختان آویزان کـــن

چند روز دیگر می‌ریزنـــد

 

[دختر پائیز]

نامه پاییز به هوا: بر سر عاشقان بزن که دست در دست هم در خیابان های طلاکوب شده از برگم قدم بزنند ​

 

[نسترن محمدی کیا]

در میان تنهایی های دل
در میان سردی های روح
در میان خالی بودن دست ها
در میان پر بودن دل ها
همیشه...
خش خش برگ های جالیز
هوهوی باد در پاییز
بازی شاخه های روح انگیز
همان دلداری های مادرانه است
برای منی که دستانم خالیست
از تو...


نسیم

 

[SHahRAshOB]

و من پاییز را باور دارم،
وقتی در یک روز سرد و پاییزی به دنیا آمدم؛
وقتی صدای خردشدن کمر برگ ها را در زیر پاهایم احساس کردم؛
وقتی در غروب های سرد و برگ ریزانش حس عجیب و گنگی را تجربه کردم؛
من به مرگ در پاییز نیز اعتقاد دارم،
وقتی پاییز هست، سکوت خیابان ها و حتی مرگ نیز زیباتر از همیشه است.
مرگ برگ ها در پاییز اتفاق می افتد.

 

[*SiMa]

یادت هست هوا سرد شده بود؟
یادت هست چطور دست در دست هم، در زمان گم می‌شدیم؟
آسمان هم حسادت می‌کرد و می‌غرید،
صدای قدم ها‌مان میان خش خش برگها و اشک رشک وار آسمان و غرش هایش گم می‌شد،
قدم تند می‌کردیم تا زیر درخت ها پناه بگیریم و هر بار با چکمه هایم لیز می‌خوردم، ضعف می‌کردی و می‌خندیدی و دستان یخ زده ام را می‌گرفتی...
حق داشتند آسمان و زمین اگر حسادت می‌کردند به من و تو و زمین‌مان می‌زدند میان دویدن هامان،
هوا سرد بود ولی دل‌هامان گرم به لبخند همدیگر...
یادت هست پاییز بود...؟